Oh ja, ik heb ondertussen nog een paar keer bij de dokter gezeten. De laatste keer ben ik met een specifieke opdracht naar huis gegaan. Zoveel mogelijk slapen en rusten, maar ook minstens een halfuur sporten/bewegen per dag.

Ik sport op zich echt graag en in het kader van de walvisproporties die ik begin aan te nemen (ooh ja, nu al het totale gewicht van mijn hele vorige zwangerschap bijgekomen), wou ik nog eens ECHT sporten. Want ik ga wel vaak zwemmen en ik doe alles wat mogelijk is met de fiets, maar veel voldoening haal ik daar niet uit. Echt sporten doe ik in mijn favoriete sportclub. Dus trok ik daar nog een keertje naartoe voor een lesje BBB.

Ik deel met plezier de gedachten die vervolgens door mijn hoofd schoten.

*Hoera, ik heb nog sportkleren gevonden die me pasten! In een sportzaal vol spiegels kan het van pas komen als je er toch een beetje deftig uitziet, nietwaar.

*Shit, ik moet pipi doen. Shit, bij elke beweging die we maken wordt het erger. (Op dat moment waren we ongeveer halve minuut bezig)

*Bon, dit gaat redelijk goed. Ik kan mee, ik voel me niet raar. Plat op de buik zei je voor de volgende reeks oefeningen? Handen en knieën is bijna hetzelfde, toch?

*Wat? Nog nooit een zwangere vrouw gezien in sportkleren? Of heb ik iets aan van jou?

*Toen zei de leerkracht dat het bij deze oefening heel belangrijk is dat je knie ook echt op de grond ligt. Owkee, maar bij deze oefening is het schier onmogelijk om mijn knie op de grond te leggen. Er zit namelijk een basketbal in mijn buik, remember?

*Deze houding is heel oncomfortabel, maar het echte probleem is nog veel groter. Hoe ga ik hieruit ooit nog recht geraken?

*Damn, ik moet alweer pipi doen. Bij elke beweging drukt er_iemand_op mijn blaas. Jee, thanks.

*Op een bepaald moment zei lerares I. “Nu gaan we nog een hele hoop buikspieroefeningen doen.” Ik had al bijna mijn jas aangetrokken, maar toen gaf ze me een fijn alternatief. Wel ja, fijn, ik ben er wel een paar dagen stijf van geweest. Het helpt dat lerares I. ook zelf twee keer tot op het allerlaatste van haar zwangerschap stond rond te springen in de sportzaal, ze weet wat kan.

*What was I thinking coming here? Wat is er mis met zwemmen, lieve schat?

U bent waarschijnlijk niet echt verbaasd dat ik na deze sessie twee uur geslapen heb, om vervolgens nog twee dagen stijf te zijn. De komende weken zal het toch vooral bij zwemmen blijven, vrees ik. Maar na de bevalling, jongens toch, dan kom ik terug om te zweten. En ja, ge moogt gerust denken: dikke bult dus eigen schuld.

Maar om het met een classic te zeggen. Stadium Coupure, I’ll be back.