Ik ben opgegroeid tussen weiden, paarden en koeien. Een deel van mijn jeugd heb ik enthousiast doorgebracht tussen de werpende koeien. Oow ja. Tot mijn 16de heb ik naast mijn grootouders gewoond, die paarden en koeien hadden. Daarna hadden we zelf ook vlot een halve boerderij (hond, paarden en muizen en ratten, al heb ik die laatsten altijd genegeerd, wegens mijn fobie). Enfin, de koeien bij vava kochten veel kindjes en ik was daar graag getuige van. De veterinaire sneed de koe vlotjes open, trok het kalfje eruit, naaide het koebeest weer dicht en spoot dan een glanzende zilveren laag over de snee. Magisch. En even later stond dat kalfje dan al recht. Even later ja. Wij mensen doen daar gemiddeld een jaar over. Een kalfje ongeveer een kwartier. (Ok, ze kunnen niet praten, daar hebben wij dan weer een zwaar voordeel.)
Je zou dus denken – gezien mijn boerenachtergrond – dat ik van het platteland hou. Maar nee hoor. Ik ben een stadskip, een rasechte. Ik heb geen behoefte aan een tuin, ik ga wel in het stadspark zitten. Ik voel me daar een rijke madam met een tuinman (ook wel bekend als de groendienst). Ik hou van de drukte en de anonimiteit. Ik vind het wel eens fijn om een beetje in de natuur te wandelen, maar niet te lang, want dan word ik geweldig onrustig. Dat is trouwens één van de problemen in Ekeren, daar zijn koeien op minder dan 700 m. Wandelafstand als het ware. Duidelijk een vorm van plattelandisme – dat is dus stress voor mij. (Ja, ik krijg stress van groen, rust en koeien. En ja, ik besef dat mensen dit raar vinden, maar ieder vogeltje zingt zoals het gebekt is,)
Je zou dus denken – gezien mijn boerenachtergrond – dat ik groene vingers heb. Ha. Ha. Not. Ik ben wel enorm gek van verse bloemen, die maken mij echt blij. (leve de Gentse bloemenmarkt) Maar los daarvan kan ik nog geen plant houden. En zeker geen basilicumplant. Daar zijn zware bewijzen van. Toen ik anderhalf jaar geleden op het Casinoplein kwam wonen, heb ik van ons moeke een basiculumplantje gekregen. Het was een pakket: zaadjes, potgrond en andere benodigdheden. Dat is precies anderhalf jaar geleden en het ding is nog niet groter dan dit:
De 'weelderige' basilicumplant
Ik praat ertegen, ik geef het water, ik geef het licht en ik geef het liefde. Maar het is toch niet normaal dat een basilicumplant na een jaar niet groter is dan dit? Of wel? En weet je wat echt triestig is, ik heb er zelfs nog nooit een blaadje van gebruikt. (Ik ben namelijk bang dat ik dan weer drie jaar moet wachten vooraleer er nog eens eentje groeit.)
Ik kan dus besluiten – ondanks mijn boerenachtergrond – dat ik geen groene vingers heb. Stadskieken, in hart en nieren. Hey, je kan niet perfect zijn he.
Het is toch ook nog niet dood na anderhalf jaar. How cool is that?!!
Zo had ik het nog niet bekeken :-)! (En ik zwijg bewust over al die andere plantjes die het niet gehaald hebben :-))
Een basilicumplantje van anderhalf jaar is een prestatie! Zeker in zo’n potje binnen! Ik ken niet veel mensen die zo’n plantje langer dan een paar weken in leven kunnen houden… (Serieus!)
Ps: kan het zijn dat ik jou de laatste zaterdag van de Gentse Feesten met blauw t-shirt met lange mouwen op Batakamp gezien heb? Ik dacht: die lijkt op die blogster, maar ‘k ben niet zeker… Dus ik durfde zeker niks vragen. 🙂
Mmm, even nadenken wat ik precies aanhad die laatste zaterdag van de Gentse Feesten. Ik heb veel op Batakamp rondgehangen, dus het kan zeker wel! En ik had inderdaad wel een golfke aan met blauwe driekwartsmouwen…Dus dat zou kunnen ja.
In het vervolg zeker iets komen zeggen he! Het ergste wat je kan overkomen is dat iemand zegt “maar nee, ik heet Veerle :-)”
Ik had het stukje kunnen geschreven hebben. 🙂 Weinig plantjes houden het hier langer dan een paar weken uit 🙂
Je hebt de individuele plantjes die je na het zaaien kreeg toch wel uitgedund of verplant? Anders krijg je inderdaad een paar miezerige stekjes die elkaar klein houden doordat ze met te veel in te weinig grond en voedingsstoffen staan.
Sinds wanneer heb jij zo’n groene vingers Dries? Maar ik heb nog nooit iets verplant…Mmmm…Zit daar het probleem misschien? (En wat is een plant uitdunnen? Hoezo verplanten? Dat is maar een grassprietje dik) Help!
Ha, ik heb ook een goed verborgen boerenachtergrond, hoor. Een jaar of tien geleden stond ik rond deze tijd van het jaar aardappels te rooien op het veld van mijn grootvader 🙂
Ik veronderstel dat je niet één enkel zaadje, maar meerdere zaadjes tegelijk in die pot hebt gedaan? Wel, als er zo’n paar uitkomen moet je wachten tot ze een centimeter of vijf hoog zijn en een bladje of 4-6 hebben. Op dat moment moet je ze uitdunnen – zorgen dat ze verder uit elkaar komen te staan (een 15 centimeter tussen elk plantje), anders nemen ze elkaars voedingsstoffen af en ontwikkelen ze niet voldoende wortels. En zien ze er een beetje uit als die armzalige dingen van jou.
Dat uitdunnen doe je door de plantjes voorzichtig uit de grond te halen (werkt best als de grond goed nat is), de sterkste er uit te kiezen en die dan even met de wortels in ‘n bokaaltje water te zetten. Vervolgens plant je ze in aparte potten of met voldoende afstand ertussen en geef je ze nog ‘ns extra water. Zorg dat ze veel licht krijgen, maar hou ze wel uit de felle zon.
Overigens: die ‘kant-en-klare’ pakjes bevatten vaak zaadjes die al te oud zijn ofslecht bewaard werden, of te voedselrijke potgrond voor basilicum (heeft eigenlijk wat schralere grond nodig – een beetje zand er door mengen helpt vaak).
post je stukje eens op moestuinblog.be?
Gelukkig ben ik geen plantje basilicum in jou potje. K zou ook niet de minste moeite doen om te groeien. Je vriend Dries geeft je heel wijze en goeie raad. Wie wil nu groeien, zonder eten, in een klein potje, met al anderhalf jaar dezelfde potgrond onder je voeten??? koop een vers klein plantje, koop iets groter potje, geef nieuwe potgrond EN wat meststof en je zal zien, het resultaat zal er mogen zijn !!!!