Het moederschap zit vol verrassingen en uitdagingen, maar ik ga meestal op mijn buikgevoel af. Er zijn mensen die platte kindjes lastig vinden, ik ben er nog steeds van overtuigd dat ik lagere school-kinderen het moeilijkst ga vinden. Pubers, daar heb ik het zelfs niet over. Als ik zou kunnen, werd die periode uit mijn eigen leven vierkant geschrapt. Maar alles wat van dag één tot nu gepasseerd is, vond ik over het algemeen geweldig gezellig en leuk. Ik hou enorm van babietjes en alles wat daarbij hoort, maar een peuter tot bijna kleuter is ook zo verschrikkelijk de max. De laatste tijd ben ik nog verliefder op mijn zoon van bijna twee jaar en een half, vooral sinds hij zo goed begint te praten. Het enige wat ik lastig vind, is de combinatie met een full-time job. But otherwise, geen verrassingen, niets wat ik op voorhand niet verwacht had.
Tot nu. De potjestraining.
We krijgen regelmatig de vraag of hij nog niet droog is. Wat dus totaal nog niet het geval is. Het potje staat al eeuwen in de badkamer en we vragen regelmatig of hij er op wil gaan zitten, maar verder gebeurt er niks. Als ik me op de wc zet zegt hij “mama pipi doen e”, maar zelf heeft hij die klik duidelijk nog niet gemaakt. En natuurlijk zijn er kindjes op de crèche die jonger zijn en zelfs al zonder pamper slapen. Ik probeer dat niet stresserend te vinden (het is geen wedstrijd) en ik weet dat je moet wachten tot zijn lichaam er klaar voor is, maar ik zou het toch leuk vinden voor de kleuterjuffen als hij binnenkort zonder pamper naar school zou kunnen gaan.
Eerlijk, ik weet niet zo goed hoe we deze uitdaging moeten aanpakken. Ik probeer vooral geen druk te leggen en zoveel mogelijk signalen op te pikken, maar zie ook daar weinig vooruitgang. Ja, hij houdt zijn pipi duidelijk op om het dan in één keer te lossen en hij komt het vertellen als hij een grote boodschap heeft gelegd. But that’s it. Als ik hem met de regelmaat van de klok vraag om op het potje te gaan zitten, doet hij dat braaf, maar blijft het potje droog. De pamper niet. Hij vraagt ook regelmatig zelf om een pamper, of correcter, om een pamperrrrr (denk vettige Gentse r).
Vorige week was het rustig op de crèche en stelden ze voor om hem zoveel mogelijk zonder pamper te laten rondlopen. Met als resultaat: de eerste dagen een paar lucky shots op het potje en veel ongelukjes. Thuis alleen maar ongelukjes, helemaal niks in het potje gemikt. Gisteren geen enkel ongelukje op de crèche, maar ook niets in het potje. Hij wacht precies tot hij een pamper krijgt. Uiteindelijk ’s avonds thuis wel een ongelukje, in de zetel. Ik vind het behoorlijk stresserend om met stoffen zetels en een heerlijk tapijt, de hele tijd in het oog te houden of hij niet aan het plassen is. Leggen we daar voor de volgende twee maanden tapijt over of hoe doen jullie dat?
Het potje op de crèche.
Op het moment dat de pipi eruit loopt, roept hij ‘potje’. Maar dan is het uiteraard al te laat. Ik kan bijna niet volgen met wassen en drogen (zeker niet nu de droogkast raar doet). Hoe lang mag deze fase duren? Of betekent dat gewoon dat hij er nog niet klaar voor is? En wanneer zie je dan wel dat hij er klaar voor is? Ik heb het gevoel dat hij de pipi centraliseert, maar nog niet de klik legt wanneer de aandrang er ook echt is om het te lossen. Ik heb trouwens het gevoel dat hij dat bij de grote boodschap veel beter kan, ook al zegt iedereen dat het andersom is. Bij crèchedagen zonder pamper, wacht hij met the big one gewoon tot hij wel een pamper krijgt. Dan gebeurt het bijna instant en hij weet het ook. Pipi, dat vind hij grappig bij anderen, maar niks voor hem.
Afleiden met Spongebob, wij proberen ook maar wat.
Ik weet het eventjes niet meer zo goed. Maar ik heb hier zeker een boel ouders met een boel ervaring met potty training die dit lezen. Wat is jullie truc? Ben ik goed bezig of moet het intensiever? What is the secret of the potty training?
De pipi-opkuisende moeder zal u behoorlijk dankbaar zijn voor uw tips in de comments. Mijn tapijt en zetel ook, maar die kunnen dat minder goed uitdrukken.
Ze hebben mij altijd gezegd dat jongens moeilijker zijn dan meisjes dus bij mijn zoon hield ik mijn hart al vast.
We hebben toen eigenlijk een hele goede samenwerking met de creche gehad. Het was ook zomer en dus kon er vrolijk in sponsebroekskes gelopen worden. Er werd zowel daar als thuis een wekkertje gezet… zowat elke 30min. En dan moest hij even op het potje. Was er iets in dan kreeg hij een snoepje. Na een tijdje werd de tussentijd langer en werden de snoepjes vervangen door stickers. Mijn zoon is zot van kranen, vrachtwagen, alles met wielen. Ik vond daar mooie stickers van en die mocht hij dan zo fier als een gieter op een blad kleven.
Eigenlijk was hij zo op een maand droog…. overdag dan toch. Want ondertussen is hij vijf maar blijft de pamper ‘s nachts nat… en blijkbaar mag je die pas achterwegen laten als hij enkele nachten op rij droog is.
Oh en bij ons in de creche zitten ze allemaal gezellig op een rijtje op hun potje… ik denk dat de stimulans van andere kleintjes ook wel helpt.
Ik vind dat plekje op de foto wel een beetje ongezellig :s
Dat wou ik eigenlijk ook zeggen. Bij de onthaalmoeder staan de potjes gewoon in de speelruimte. En van zodra eentje gaat, willen ze allemaal ook gaan. En ook plassen, want de onthaalmoeder doet nogal extreem van hoeraaaaaaaaaaaaaaaa als er een plasje is. Bijzonder intensief voor haar, maar dochter was daardoor wel absurd vroeg (en gemakkelijk) zindelijk.
Dit is niet het enige plekje waar een potje staat hoor. Ze hebben ook een ruimte met mini-wc’tjes waar hij ook regelmatig wordt opgezet. Of het potje verhuist. Maar hij schijnt het daar wel gezellig te vinden, zit daar vaak met een boekje op zijn gemak. Alleen komt er niks 🙂
Wij hebben een half jaar ‘geprutst’ achteraf bekeken. Hem regelmatig op het potje laten gaan maar hem ook een pamper laten dragen. Omdat we zelf het gevoel hadden dat hij er echt wel klaar voor was maar gewoon het comfort van de pamper verkoos dan maar cold turkey en geen pamper meer, thuis niet en in de crèche niet. Na een tweetal dagen dweilen was hij 90% droog. Moest hij na een week nog steeds alle plasjes op de vloer hebben gedaan denk ik dat ik de training een maand ofzo zou hebben opgeschort en dan gewoon nog ‘es proberen. Wachten tot de pamper aangaat voor een dutje deed hij ook wel in het begin, alle kaka opsparen, dat heeft nog enkele maanden geduurd eer hij zich daar over wou zetten. ‘t is soms echt stressen he… Maar ze kunnen die klik echt ineens maken.
Als je zegt dat hij het soms al redelijk lang kan ophouden, dan lijkt het me eerder een mentaal dan een fysiek issue. Misschien vindt hij het storend om tijdens het spelen te moeten weglopen naar het potje… Het komt wel hoor. Probeer het zelf niet te hard te forceren. Als die koppigaards van ons niet willen, lukt het toch niet 🙂
Leg eens een pamper in het potje? Verder haalde ik ook wat boekjes over ‘op het potje gaan’ erbij. Je kan hem van die pamperbroekjes aandoen, die hij zelf kan uitdoen als hij naar het potje wil. En laat hem zoveel mogelijk in z’n blootje rondhuppelen thuis, dan voelt hij die veilige pamper ook niet. Als je er intensief mee bezig bent en het lukt na een week niet of je merkt weinig vooruitgang, dan zou ik ermee stoppen. Je wordt er dan zelf ook heel gefrustreerd van.
J en S waren zindelijk op hun twee jaar, zonder veel moeite. Enkel de grote boodschap duurde wat langer. S is nu ook eindelijk ‘s nachts, ze is 3.5. J is enkel droog ‘s nachts als we ze er 1 of 2 keer uithalen en ze is bijna 6. Ik wil maar zeggen: dat hij nu wat ‘later’ is, wil niets zeggen.
Succes!
ik had zowat hetzelfde als Tine in gedachten:
-boekjes over potje
-knuffel eens pipi laten doen op potje (gooi er een beetje water in zonder dat hij het ziet)
-optrekbroekjes
-heel enthousiast doe over slipjes (er zijn er heel toffe in de zeeman)
-samen pipi doen (potje naast de wc zetten)
-heb je het hem ook al eens uitgelegd? Hij verstaat het wel hoor.
-stickers
Als dat allemaal alleen maar frustratie geeft, even stoppen.
Ik heb dus van’t weekend van die optrekbroekjes geprobeerd, dat is mislukt. Liep gewoon elke keer toch in zijn broek. Die dan dus nat was..
Ik zet mijn zoontje van twee ‘s morgens en ‘s avonds op het potje. Lucky shots worden beloond met een sticker (omdat ze dat in de chrèche ook doen), maar het potje blijft hier ook meestal droog.
Wat ik daarna ga proberen: onderbroekje aandoen in de pamper.
Mijn tip’s (en toch al bij drie kinderen gelukt) :
– starten in periode dat er tijd is om dit te doen
– potje dichtbij zetten (keuken, living, …) niet ver weg, wij zetten drie potjes in huis.
– volledig zonder pamper
– regelmatig (start elke 30 minuten) op potje zetten met boekje ofzo
– beloning geven (bij de start zelfs als het gewoon gezegd wordt en er 90% naast het potje land)
– dweil, doekjes, … bij de hand leggen.
En vooral : je eigen mamagevoel en werkwijze volgen
Ik zou dat hagelwitte tapijt zeker en vast oprollen tot dat hij potty-trained is 🙂
consequent zijn en de lijn van de zindelijkheidstraining zowel thuis als in de creche op elkaar afstemmen.
idd goeie tip: onderbroek in de de pamper (zo heeft er “last” van als hij iets gedeponeerd heeft)
sinds deze week hebben wij een ook potje.
het is voor ons ook de eerste keer is, dus ik weet niet of het het beste is, maar dit is wat wij doen:
tanden poetsen, potje, pijama.
de bedoeling is dit de komende tijd op te drijven. De ochtend toevoegen (vaak moeten ze na het slapen gaan lees ik), na het ontbijt, na het middag eten (voor dutje), na het avond eten.
vervolgens ook nog es rond 11u en na het fruit (tssn 15u en 16u)
Het potje staat bij ons altijd naast de wc en als ik of manlief gaat, dan gaat hij ook op het potje zitten. momenteel nog wel met broek aan, maar vind het alvast dolle pret.
we gebruiken wasbare luiers en er wordt gezegd dit een onaangenamer gevoel geeft dan gewone pampers. Binnenkort gaan we ons ook wasbare trainingsbroekjes aan schaffen (http://www.bambinomio.com/nl/training-pants – merk dat wij gebruiken, maar er is 1000x meer keus).
mss kan je die wasbare gebruiken ipv de gewone trainingspampers? het geeft hem mss een onaangenamer gevoel en maakt hij hopelijk wel de klik
succes!
Ons zoontje gaat sinds maandag naar de klas en is proper sinds september. Wij hebben helemaal geen druk gezet maar hebben 2x geprobeerd (ergens in de juni/juli) zonder resultaat. We hebben het potje weggestoken en pas na enkele maanden opnieuw uitgehaald. Hier wou hij er eerst niet op, tot ik zijn broekje gewoon uitdeed en hem liet rondlopen met een onderbroekje. In begin veel opkuisen (met parket die pas was gelegd – géén vlekken), hij zei het ook telkens te laat. We hebben twee weken op de tanden moeten bijten maar sindsdien droog en geen enkel ongelukje meer gehad. Zelfs ‘s nachts is hij ook droog, zonder enige moeite…hij wou geen pamper meer aan…
Mij leek het ook een hele miserie en bedoening maar het ging uiteindelijk allemaal heel vlotjes! Het komt…geduld…
Het probleem is wel dat je dan echt twee weken thuis moet zijn, waardoor ik overweeg om het uit te stellen tot mijn zwangerschapsverlof begint. Want op een ander pipi zitten opkuisen (winkel, andere mensen, straat) – dat is toch een beetje moeilijk? Hoe deden jullie dat dan?
Ons F. is in september twee geworden. Wij hadden al geruime tijd een potje in huis en ik zette dat gewoon overal neer zodat ze kon wennen. Ze ging er dan soms zelf opzitten (met broekjes en alles nog aan). Een vriendin had deze raad gegeven omdat haar zoontje eerst de schrik heeft moeten overwinnen om op het potje te gaan zitten en dit wou ik voorkomen. In de vakantie hebben we haar dan voor en na ze een dutje deed elke keer op potje gezet en vaak gebeurde er iets… Extreme euforie van onze kant, zij redelijk verbaasd. Na paar weken heb ik haar dan om de twee uur gevraagd of ze pipi moest doen en ook op potje gezet en vaak deed ze echt iets. Nu werkt hubby van thuis uit op woensdag en sinds een maand doen we haar dan (en in het weekend) geen pamper meer aan maar een gewoon onderbroekje en dit werkte ondanks de eerste dagen (een accidentje per dag), verbazend goed. Dit gemeld aan de creche en nu loopt ze ook daar zonder pampertje rond en dit op 2 jaar en 2 maand. Mij is wel altijd gezegd dat als het niet lukt, het geheel even te verwijderen (potje of wcbrilverkleiners) en een maandje te wachten. Potje stond bij ons vroeger op toilet (matig succes), nu staat het in de keuken en lukt het praktisch altijd.
Het ene kindje is er sneller mee dan het andere, maar bij elk kindje lukt het ooit en soms kan het erg plots lukken 🙂
Hoi Sofie,
Leuke boekentips:
– Potje
– Waar is mijn potje?
– Milan op het potje
– Op je potje, Konijn!
– Kas op het potje
Je kan mss ook eens horen of er op school een zindelijkheidstas aanwezig is die je kan ontlenen? (wordt door de toekomstige juf vast op prijs gesteld 😉 )
Verder: beloningskaarten.nl loopt over van de beloningskaarten om hem wat extra te stimuleren.
Veel succes!
Lies
Onze dochter was zindelijk op 2,5 jaar. Die was eigenlijk van moment 1 op moment 2 zindelijk en heeft bijna nooit een ongelukje gehad. Onze zoon was 2 jaar en 8 maanden en had daarna nog wel regelmatig een ongelukje.
Enkele tips:
– Probeer enkele dagen intensief te trainen, als je geen verbetering ziet, stop er dan even mee. Frustraties zijn voor niemand goed.
– Laat de pamper helemaal uit en doe hem een leuk boxershortje en een sponzen broekje om. Ook goed: een herbruikbaar oefenbroekje. (Die houden iets tegen maar zeker niet alles, zodat ze echt wel voelen dat ze nat zijn.)
– Zet hem niet te lang op het potje. Drie minuten moeten volstaan. Komt er niks, dan is dat zo.
– Beloon hem als er iets komt. Wij gaven een smartietje. Ja, eentje. En we prezen hem luidkeels.
Wassen en drogen hoort er helaas bij. Ik vond dat ook niet fijn. Met onze zoon hadden we het geluk dat we hem in de zomer zindelijk konden maken. Hij liep toen gewoon in zijn blootje in de tuin. Hij voelde ongelukjes net zo goed maar ik haalde mijn schouders op, want ik had tenminste geen was. 😉
Mij hebben ze altijd gezegd. Als ze er echt klaar voor zijn, is dit in een week geklonken. Dus weg die handel, en even paar maand laten rusten. Dochter was 2jaar en een maand. Zoon was een maand minder dan drie jaar. Hij ging met pamperbroekje naar school…
Rond de kerst nog eens proberen zou ik zeggen. Enne, als het broertje er is veel kans dat hij een terugval doet!
Btw, zoon had veel meer ongelukjes nadat hij pampervrij was.
The secret of potty training is volgens mij dat je vooral niet moet trainen. Bij ons ging zoon letterlijk van de ene dag op de andere op het potje, en sindsdien alles samen mss 10 ongelukjes gehad. En meteen ook droog tijdens de dutjes en na 2 maand ook droge pamper ‘s ochtends is hij volledig pampervrij. Was een maand voor hij naar school ging – wij vonden het ook wel spannend…
Hier was het echt een mentaal ding van tegelijkertijd niet te willen plassen in pamper maar ook niet op het potje te durven. Tja dan heb je wel een probleem natuurlijk (hij kon gemakkelijk 2 uur zijn plas ophouden, intussen springen en dansjes doen en helemaal gek worden). Ik zou me de moeite van alle was besparen, hem weer pamper/oefenbroekje aantrekken, en hem zeggen “als je moet plassen, dan mag je op je potje gaan, je zegt het maar”. Dat gaat helemaal vanzelf goedkomen.
De meest verhelderende uitleg daarover kreeg ik van kinderuroloog Johan Van de Walle, tijdens een info-avond die gegeven werd in de crèche: potjestraining bestaat niet, je mag daar niet op trainen. Een kind imiteert, dus het zal zelf wel aangeven of het daar klaar voor is of niet. Forceren leidt alleen tot frustratie, aan beide kanten.
Kinderen leren om op het potje te zitten tot er iets in ligt is trouwens niet zonder risico. Ze forceren hun sluitspieren, ipv ze te ontspannen.
Onze jongens zijn allemaal mét pamper naar school vertrokken, en in de loop van dat eerste jaar was het “in de sakosj”. Echt, je wil geen kind dat gedragsproblemen begint te stellen omwille van een potje!
ik veronderstel dat hij ook na nieuwjaar naar school moet? Thoh, je hebt echt nog tijd hoor, ik zou niet stressen. Ik liet hem gewoon in zijn slipje rondlopen en inderdaad ik moest ook regelmatig pipi kuisen, de keren dat hij pipi op het potje deed gaf ik een sticker. Geen pipi was geen sticker maar toch verbale beloning omdat hij geprobeerd had. Niet proberen was niets. Ineens -nadat hij bij een vriendje ging gaan spelen die wel al vlot op het potje ging- wou hij wel altijd op het potje gaan en na tweetal weken was hij droog. Nu is hij ‘s nachts nog steeds niet droog (3,5 jaar). Ik maak mij daar niet druk in.
Bij ons heeft het eigenlijk enkele maanden geduurd tot hij volledig ‘proper’ was, maar ging in vele fases, zonder druk maar ook zonder beloningen (stickers/snoepjes) Het is inderdaad echt een klik die ze zelf moeten maken en die bij elk kind anders ligt. Belangrijk is vooral zelf los te laten. Niet te stressen of boos te worden als het misloopt. Niet om het half uur een kwartier op het potje zitten (als ze binnen de eerste minuten niets doen moeten ze niet) en alles bekijken vanuit zijn standpunt.
Op 2 jaar zijn wij begonnen in de creche cold turkey en pamper uit, enkel voor slapen nog aan. Wij moesten meedoen. Ze hebben het spel namelijk snel door 😉 als ze weten dat ze op een bepaald moment toch een pamper aankrijgen, zullen ze het inderdaad ophouden. Het kan natuurlijk ook dat hij er niet klaar voor is. Dan zou ik wachten en binnen een maand opnieuw proberen.
Mijn mening en ervaring zegt dus beter ineens zonder pamper en dweilen, dweilen, broeken wassen en nog eens wassen. Dit is redelijk intensief en af en toe wordt er onhandige plaatsen in de broek gedaan maar werkt voor henzelf wel duidelijker. En aan alles komt een einde! Aan de eindeloze natte broeken, het natte tapijt, de natte autostoel, het plasje in het shoppingcenter, het pakje in de broek onder tafel … het lijkt eindeloos maar als je mee doorzet komt het moment ineens dat hij zegt ‘mama pipi doen’ en je bent vertrokken en al het voorgaande is geschiedenis.
Ik volg met interesse… hier hetzelfde: hij geeft wel aan dat hij iets gedaan heeft, maar maakt de link nog niet met potje.
Hey Sofie, onze zoon gaat nu al een jaar naar school. Vanaf augustus 2013 stond er bij ons een potje in de keuken en werkten we ook met stickers en belonen. Niet veel resultaat…Dan, één week voor de herfstvakantie, hadden we met de onthaalmoeder afgesproken dat Lucas geen pamper meer zou dragen. Op twee weken tijd was hij overdag zo goed als droog. Soms nog een klein ongelukje, maar dat lag vooral aan stress-situaties. Het hielp wel dat Lucas niet graag natte kledij heeft. Succes!
ik heb ooit volgende strategie gelezen:
zet een zindelijk kind en de jouwe (zonder pamper) samen, geef ze overvloedig drinken dat ze zeer graag drinken bv. limonade/fristi/… zodat ze zeker veel moeten plassen (na anderhalf uur of zo) en als het zindelijk kind dan voordoet op het potje en het krijgt complimenten, dan werkt dat zeer stimulerend voor jouw kind ook. (kan natuurlijk ook helpen om wat zout eten te geven zodat ze zeker veel dorst krijgen en dus een hele dag véél drinken, plassen en dus dat het ander kindje het ook véél kan voortonen op het potje) Blijkbaar zouden de kinderen die er klaar voor zijn, dan opeens kunnen droog zijn. (werkt blijkbaar niet in groep maar met 2 kindjes wel)
Onderbroekje en daarover pamper?
niks forceren, bij onze 3 kindjes ging dit vanzelf…wanneer zijzelf er klaar voor waren!