Weet je nog, toen ik vertelde dat ik drie dagen bijna helemaal voor mezelf had? Ik had het kunnen weten, daarna werd het gigantisch druk. Ik heb misschien zelfs al een beetje geweend, maar ik ben een vrouw en het was al lang geleden. Dus dat mag, hm. (Wat zeg ik, dat MOET van tijd tot tijd)

Ik heb vooral heel veel uren op Nostalgie gezeten (and more to come), maar ondertussen heeft ook mijn vent niet stilgezeten. Met trots kan ik u melden dat hij zijn binnenband vervangen heeft en dat onze logees voortaan niet meer van het ochtendgloren hoeven wakker te worden. Hoera voor het verduisterde gordijn op de velux! Lag er al weken maanden, maar hangt nu ook omhoog! (Hij heeft zichzelf getrakteerd op een boormachine, met de nodige youtube-filmpjes wordt hij nog een echte klusser. Ik voel het.) Hij is ook met zoon en vrienden naar zee geweest. Blijkbaar was dat dolle (maar vermoeiende) pret. Ik moet eerlijk toegeven, mijn hart bloedde gigantisch.

We hebben ondertussen ook nog een mini-gezinstrip geboekt, samen met een bevriend koppel met een kindje van bijna een jaar. Volgende week vind je ons drie dagen in Luxemburg en kan je mij na het rijkelijke ontbijtbuffet vermoedelijk wegrollen. (Een top-last-minute, zo lijkt het. Eventuele addertjes onder het gras volgen later)

Ondertussen staan er deze week heel wat belangrijke evenementen gepland waar ik niet altijd iets over kan zeggen, maar laten we hopen dat het allemaal in orde komt. Ook dat het een beetje goedmaakt wat ik de laatste dagen allemaal heb moeten missen. En who knows, misschien kan ik als goede Gentenaar wel eens over de Feesten wandelen. I hope. (Voor alle mensen die ik misschien moet teleurstellen door een afspraak af te zeggen deze week, I’m sorry. Nu al, maar het is even nodig)

Note to self:

–          Vergeet deze week: sport, volwaardige maaltijden, gezinstijd, een opgeruimd  en proper huis. Oh ja, de poetsvrouw is een maand met vakantie. Dit zou mogelijks kunnen uitdraaien op een hygiënische en wanordelijke ramp, excuses bij voorbaat.

–          Geniet van: elke dag uitslapen tot 7u of zelfs 8u (Basiel is de wekker. En die gaat meestal 3 tot 4 uur later af dan mijn wekker tijdens het gros van het jaar. Bliss), een toplief dat alles bereddert, een zoon die enthousiast ‘Mama!’ roept als ik toch nog voor bedtijd thuis ben en bijna over zijn eigen voeten struikelt van enthousiasme (ok, dat vaak ook doet), kleine dingen. Het vooruitzicht op twee weken rust, met Luxemburg en een paar dagen zee.

Zo gaat het hier deze week, what’s rolling there?