Het is niet dat ze mooi zijn, integendeel zelfs. Als ik met mijn ijdelheid zou denken, dan kwamen ze nooit buiten. Maar helaas (vooral voor u) denk ik daar niet mee, wel met mijn genetische belasting. Mijn moeder loopt ook altijd en overal op haar blote voeten rond (indien mogelijk). En ik vrees dat ik het ook heb doorgegeven.

Want ongeveer een halve minuut nadat we in de auto zijn gestapt of nadat Basiel in de fietskar is gekropen, vliegen zijn schoenen uit. Als we thuiskomen, stapt hij niet verder dan de voordeur. Hij duwt zijn voeten in de lucht en zeurt ‘uitdoen’. (Die ‘uitdoen’ is voor alle duidelijkheid niet zo duidelijk als hier staat neergeschreven, maar het wordt elke dag verstaanbaarder.) Hij krijgt ze met gemak alleen uit, maar thuis laat hij zich graag bedienen. Kidz.

Als de temperaturen richting 20 graden gaan, als de maand mei aan mijn tenen komt kriebelen, dan lukt het mij echt niet meer om gesloten schoenen te dragen. Ik vind dat werkelijk verschrikkelijk. Ik meen het, op warme dagen heb ik ongelooflijk veel medelijden met werkende mannen, die voor het goed fatsoen gesloten schoenen moeten dragen. Van opgesloten voeten word ik volledig tureluurs. Ik kan dat echt niet verdragen. (Ik heb hetzelfde gevoel bij gelakte vingernagels trouwens, dan lijkt het alsof ik niet meer kan ademen. Mijn tenen daarentegen zijn altijd gekleurd. Ik ben raar, so what.)

In de winter ben ik nochtans beschaafd, al moet ik toegeven dat het bij vriestemperaturen ook net iets makkelijker is om ze op te sluiten. Maar eens lente/zomer, zie je mij alleen maar met sandalen. Ik schrijf bewust sandalen en niet Birckenstocks, omdat ik de laatste twee zomers het geluk heb gehad om iets elegants te vinden voor deze moeilijke voeten-dagen. Voor mijn nog veel moeilijkere voeten. En zo is schoenen aantrekken, mijn dagelijks geluksmomentje geworden.

Het gaat ver, ik geef dat toe. Als ik ga sporten, ben ik de enige die daar op blote voeten staat. Ik denk zelfs dat het eigenlijk tegen de huisregels is van mijn fitnessclub, maar ik kan echt niet anders. Dat komt dan weer omdat ik meer dan een decennium geturnd heb op mijn blote voeten. Ik vind het gewoon heel gek om dat soort oefeningen met sportschoenen te doen. Het spijt me. (Een excuus als een ander, toch?)

Op het werk word ik er gewoon vierkant mee uitgelachen. Ik sta immers zelden met schoenen aan in de studio. Mijn schoenen (ook in de winter ja) uittrekken en in de hoek van de studio gooien, is gewoon een deel van het ritueel. Ik voel me duizend keer meer op mijn gemak zonder schoenen en ik maak mezelf wijs dat je dat ook hoort. Ik presenteer rechtstaand, op mijn blote voeten of kousen, en alles gaat veel gemakkelijker.

Sinds mijn fantastisch lief op een dag de Scholl Velvet Smouth heeft meegebracht nadat ik het al duizend keer had vastgehad in de winkel, mogen ze zelfs een beetje gezien worden. Al zoek ik nog altijd wel een goede pedicure in het Gentse, die ze tegen een zacht prijsje kan perfectioneren.

Maar verder hou ik voet bij stuk. Bloot is zoveel aangenamer.