Ik probeer al eeuwen om ook eens te ploggen, maar ik behoor tot de groep mensen die het meestal vergeet om een foto te nemen. Het is al iets beter nu ik mee ben met de moderne mensen en een echte smartphone heb, maar toch. Het is meestal gepasseerd voor ik het goed en wel besef. (Maar het zit natuurlijk allemaal kei hard in mijn hart, waar het hoort)

Dit weekend heb ik toch een beetje mijn best gedaan. Het weekend begon rustig, met slaap inhalen op vrijdagavond (mislukt) en heerlijk wakker worden op zaterdagmorgen. In de top 10 van mijn favoriete momenten: Basiel die zaterdagmorgen roept dat ie klaar is voor de dag en tussen ons nog even komt wakker worden. Hij nestelt zich in het gaatje tussen onze twee hoofdkussens en strekt zijn armen uit. Op dat moment worden wij verplicht om onze hoofden in zijn oksel de duwen. Hij trekt ons dan allebei dichter. Ik smelt elke keer opnieuw. (Uiteraard ben ik vergeten om er een foto van te nemen, maar misschien wil u ook helemaal niet zien hoe ik er ’s morgens uitzie. Best dus.) Twee minuten later gooit ie zijn tut weg en is het echt start van de dag. Maar dat knuffelmomentje koester ik verschrikkelijk.

We hebben rustig samen ontbeten (de fotograaf was nog altijd niet zo goed wakker) en zijn dan de stad ingetrokken met de fiets. We moesten boodschappen doen in de Hema, het Kruidvat en de Brantano. Daarna hebben we nog even naar de bootjes gekeken op de Graslei. Nog steeds dikke liefde met mijn stad.

In de Brantano hebben we drie paar schoenen gescoord voor de prijs van twee, waardoor ik mezelf en Basiel de hele zomer van sandalen voorzien heb. (U begrijpt dat mijn lief niet voor sandalen te vinden is. Ik was dus wel veplicht om twee paar voor mezelf te kopen, ahja.) Ons bolletje was tegen dan al redelijk uitgeteld, dus terug naar huis voor een lunch in de zon op ons nog totaal niet afgewerkte koer en een middagdut. Nog wat verf verwijderd, nog wat boodschappen gedaan bij Appie (ik heb toen al vooruitgedacht tot vandaag, maar verder lukte echt niet.)

Daarna heb ik zoon en gerief in de auto geladen, voor een trip naar de heimat. Basiel bleef bij Didi, terwijl moeke en ik aan cultuur gingen doen. We zijn gaan kijken naar Dood Verlangen in Moonbeat Mechelen. Een aanrader! Het was ook heel fijn bijpraten met de ex-vrouw van mijn ex-lief. (ja, dat is zo raar als het klinkt, maar ge moet er niet mee inzitten) En dat ik heel binnenkort die stoere kerel van ondertussen 10 nog eens in mijn armen wil sluiten, dat hebben we ook afgesproken. Afgesloten op het terras bij familie om daarna totaal uitgeteld in bed te ploffen. Mijn lief was zich ondertussen mentaal aan het voorbereiden op de 20 km van Brussel (1u33, u mag applaudisseren)

Alweer een rustig ontbijt in de zon, een fietstocht met bezoekjes langs wat familieleden en weer naar huis. Ondertussen was Tom ook terug en konden we vertrekken naar zee. Daar hadden we met de hele bende afgesproken voor een familiedag. Zoals u ziet, de bende groeit. En groeit. We kunnen al een stevige bus vullen. Aperitieven en spelen op het strand, daarna de honger bestrijden in ons vaste kindvriendelijke adres. Ongelooflijk geslaagde dag. Ongelooflijk geslaagd weekend.

Maar u begrijpt dat ik uiteraard geen tijd gehad heb om een weekmenu te maken. Uhum.