Ik vond dat het zo onderhand wel tijd werd om het nog eens over mijn kathedraal te hebben. Sport is dezer dagen namelijk een hot topic ten huize Brutin – Verschueren.
Dat komt omdat mijn lief na lang twijfelen eindelijk een marathon heeft gekozen. Op zondag 27 april doet hij een vette 42 km door de straten van Düsseldorf. Uiteraard gaan wij een weekendje mee om te supporteren, mijn schoonzus en een vriendin van haar hebben ook al geboekt. En totaal buiten de kwestie, maar de voorlaatste keer dat mijn lief een marathon gelopen heeft. Ge weet wel, toen ben ik daar zwanger van geworden. (Allez, niet van de marathon zelf natuurlijk, want dat zou kei raar geweest zijn!).
Maar de mens moet dus een strak schema volgen nu en heel veel trainen, waardoor ik mijn sportschema een beetje moet aanpassen. Oei, nu lijkt het alsof het alleen maar zijn schuld is dat ik bijna niet in mijn favoriete sportclub geraak, maar dat is niet eerlijk. Het heeft nog veel meer te maken met werk en kind natuurlijk. De eerste groepsles haal ik niet omdat mijn lief dan nog niet thuis is (en dus geen babysit), de tweede begint een uur voor mijn bedtijd (te laat) en bij de start van de derde ronde groepslessen van de avond, moet ik al kei hard liggen te ronken of ge kunt me na drie dagen bijeen vegen en op de schroothoop gooien. (Ok, nu eigenlijk ook. 4u35 blijft midden in de nacht.) In de week is het dus geen toppertje. (Wel in het zwembad, maar daarover sebiet meer.)
In het weekend dan! Daar doe ik kei hard mijn best voor, maar ook daar gaat het helaas geregeld mis. De komende twee weekends moet ik werken (schrap spinning en BBB) en dit weekend kan het alleen op zaterdag (fatburning, here I come!).
(Het goede nieuws is dat mijn lief nog zot veel verlofdagen moet opmaken voor eind maart en dat er dus wel een paar weekavonden gaan kunnen tussenslippen. Te beginnen met vanavond. Ha! Vriendin N. en ik hebben elkaar verplicht tot bodysculpt om 18u. Ow yeah.)
Maar het is niet zo dat ik de kathedraal nu helemaal laat verloederen. En wel integendeel.
Ik heb ten eerset de challenge opgenomen met mezelf om elke dag voor ik Basiel ga halen, minstens 5 minuten met mijn fitnesshoelahoep te oefenen. Sixpack, the door is open.
En ten tweede vind je mij tegenwoordig meer dan ooit tevoren in het zwembad. Gemiddeld één tot twee keer per week. (Dat is iets meer inpasbaar met werk, vandaar) Credits daar ook voor Lien, die mij via Endomondo heeft uitgedaagd. Dat is een leuke sportapp waar ik voorlopig totaal (nog?) niet mijn weg in vind, maar dat gaat zeker nog komen (Ok, het is een ramp. Hij wist nu systematisch mijn vorige workouts als ik een nieuwe ingeef). Het is in ieder geval de bedoeling dat we dit jaar 50 km gaan zwemmen. En we zitten op schema (toegegeven, Lien iets meer dan ik. Maar ik ben dan ook maar eind februari echt beginnen bij te houden.)
Naast de vaste crew (de gepensioneerde die 5 lengtes zwemt en daarna een halfuur doucht, de mevrouw met de bloempjesbadmuts die heel erg blaast bij het overzwemmen en de schattige kindjes die zwemles volgen), kom ik daar steeds vaker bekenden tegen. Zo stond ik vorige week aan te schuiven naast iemand die ik een paar dagen eerder een cursus presentatietechnieken had gegeven (awkward!) en stond ik gisteren in badpak naast een kinderverzorgster van Basiel. Haar kathedraal kon een bikini verdragen, die van mij iets minder.
Jammer dat ik zwemmen zo saai vind en daar niet van zweet (allez, misschien wel, maar dat is nogal moeilijk te meten in het water). Ik doe trouw mijn 40 lengtes schoolslag (1 km) en probeer telkens mijn tijd te verbeteren (gisteren 27 minuten). De volgende stap is ergens leren crawl zwemmen, want dat kan ik voorlopig niet zonder water in lichaamsgaten die daar niet om gevraagd hebben en volledig scheef te zwemmen. (En ok, ik ben ook nogal snel buiten adem dan. Ik geef het toe).
Ik lag me trouwens wel elke keer een kriek, in de kotjes. Als je in de gang tussen de kotjes staat (nog met je kleren aan), hangt er op elke deur “in”. Als je in een kotje staat (je kleren aan het uitdoen of in afdroogmodus), hangt er aan beide kant “uit”.
Ja welke uit? Zwembad-uit? Of gang-uit? Wat zijde daar nu mee!
Maar voila. Statusupdate: het kan beter, maar toch flink van mezelf. *geeft zichzelf een speekselmedaille*
Super! UIT. Zo’n geval van behulpzaam willen zijn, maar het alleen erger (en grappig) maken …
Wat is dat toch met al die sportievelingen in blogland tegenwoordig. Mijn schuldgevoel is zo al groot genoeg!
Twee keer UIT, da’s de Rooigem! 😉
Ik doe heel hard mijn best om elke week toch vijf km te wandelen….
Mag ik zeggen dat er een schrijffout is en daarmee lurker-af zijn?
Pro is wel dat ook anderen speekselmedailles kennen EN gebruiken 🙂
super. Ik tracht mijn werk een beetje te combineren met het sporten, maar krokusvakantie steekt er een stokje voor nu.
moest ge niet zo ver wonen, zou ik voorstellen om samen crawllessen te gaan volgen. Ik zit met hetzelfde probleem!
Zwemmen, super he ! Hier twee keer per week 40 lengtes. Ge zou het niet zeggen aan mijn kathedraal.
Ik probeer hier en daar een halve lengte crawl te doen om zo op te drijven. Als ik moeite doe geraak ik een volledige lengte over, maar dan zwem ik de volgende lengte schoolslag wel trager, maar bon, ge moet het hart trainen he. Een neusbrilleke tijdens crawl durft al eens helpen om geen water binnen te krijgen!