Het begon eigenlijk al donderdagavond, toen mijn lief vroeg wanneer hij eigenlijk best zijn cadeautje kon geven. Euh, nu bijvoorbeeld? Hij verdween even in zijn bureau en kwam terug met een klein doosje. Mijn hart begon al sneller te slaan. Hoeveel dingen passen er in zo’n doosje vent? Ge weet het. In het doosje zat een zakje en daarin zat dit:

De meest prachtige ring die ik ooit gezien heb. Helaas voor de romantiek paste hij totaal niet rond mijn vinger. (Hij had geprobeerd mijn enige andere ring te onderscheppen, maar dat was mislukt. En voor ge het vraagt, er zat ook geen aanzoek bij. Niet erg, ik was al helemaal ondersteboven van geluk. (En een heel klein beetje triest omdat ik hem niet meteen kon dragen, maar ge kunt niet alles hebben.

Vrijdagmorgen mocht ik een uurtje langer slapen, om daarna aan een geweldige radiodag te beginnen. Acht uur lang in de studio staan, voor de Nostalgie Love Classics Top 100. Een unieke manier om je 30^ste verjaardag door te brengen, maar echt hartverwarmend. Bryan Adams stond trouwens bovenaan met Everything I do. Toen ik die gedraaid had, ging het rechtstreeks naar huis. Want amper een paar uur later zou mijn living vol zitten met vrouwen. Vriendinnen. Mensen die speciaal voor mij hun geliefde in de kou lieten staan, om mijn Valentijntje te zijn.

Ik moet daar eerlijk in zijn, op dat moment was er lichte stress omdat er nog redelijk veel moest gebeuren. Maar uiteindelijk is het allemaal goedgekomen en werd het een ongelooflijk gezellig feestje. Met veel te veel eten, genoeg cava en kei luid gekwetter. (25 vrouwen in mijn living, probeert u het vooral voor te stellen). Ik heb bovendien fantastische cadeautjes gekregen (zonnebril! Haardroger! Cadeaubon van Zoot! Nog cadeaubonnen! Een zwangerschapstest (uh? Ja, zoiets geven vrouwen elkaar cadeau J)! Leuke en grappige prulletjes! En nog!) Allez, ik kan daar nu onnozel over doen, maar ik voelde mij echt gigantisch gelukkig. Ik heb precies niet genoeg tijd gehad om met iedereen goed te babbelen, maar ik heb wel gigantisch genoten. En muzikaal pakje is een topspel!

Na een paar uur slaap (niet meer dan 4), stonden mijn logee en ik alweer op te ruimen. Eingelijk ging dat allemaal heel vlot, zodat ik een uurtje later toch weer in bed gekropen ben. Om wakker gemaakt te worden door mijn twee mannen.

Vandaag heb ik de hele dag de kriebels in mijn buik onder controle proberen te houden, voor mijn twee mannen. In de juwelierszaak ook mijn tranen, toen bleek dat de ring niet groter gemaakt kon worden. En dat ik blijkbaar echt wel abnormaal grote dikke vingers heb. Dat hoort ge niet graag, nee. Daar kunt ge wel van bleiten, ja. Ze gaan proberen ergens in België dezelfde ring in mijn formaat te vinden en anders moet ik een andere kiezen. Duimt ge eventjes mee dat het lukt? (“Want ja madam, met uw maat 60 gaat het moeilijk zijn om iets te vinden hoor.” Ge meent het. *kijkt bozer dan Gargamel*)

We hebben ook gefietst in mijn geliefde stad (ik word daar zo blij van, fietsen in Gent maakt mij doodgelukkig) en zijn dan – kei onverantwoord – met ons drietjes in een fastfoodketen gestopt. Daar bleek niet alleen een geweldige speelhoek (Basiel had de tijd van zijn leven!), maar ook een vriendin + dochter die even onverantwoord ongezond bezig waren als wij. Dubbel gezellig dus.

Onderweg heb ik nog deze fantastische radiotas gekregen (wilde ik al zo lang en die stond daar plots!) en kon ik mezelf alleen maar in de arm knijpen. Shit fucking hell jong, ik ben de grootste gelukzak van de wereld.

En morgen is er dus nog een feestje he, met de ganse familie.

Ik ga serieus wat tijd nodig hebben om daarvan te recuperen. Want ja, ge voelt dat toch direct eh, als ge zo wat ouder wordt.