Ik denk niet dat mijn ouders er ooit over nagedacht hebben. Iedereen ging naar de school in het dorp. Klein dorp, maar toevallig wel een gigantische school. Ik ben absoluut niet katholiek, maar ik heb er ook geen last van gehad. Kleuterschool was fantastisch, lagere school was tof, middelbare school vond ik verschrikkelijk. Maar dat lag vooral aan mij, niet aan de nonnetjes of de school.
Vandaag is het anders. Het ligt hier al maanden op tafel, maar nu komt het echt dichtbij. Over een paar weken moeten we aanmelden, moeten we vijf keuzes doorgeven waar we ons kind naar school zien gaan. Daarna is het wachten tot 28 februari, dan weten we of we ook echt een plaats hebben.
Menens dus vanaf nu. Deze week was er een infoavond en sindsdien is het duidelijker dan ooit, we moeten zoveel mogelijk scholen bezoeken, kiezen en hopen. De ‘goede’ school vinden. Maar wat is dat dan? Wat zoeken wij?
– Visie: een pedagogisch project waar we ons in kunnen vinden. Ik moet eerlijk bekennen dat ik behoorlijk bang ben van methodescholen. Een school mag voor mij een school zijn, een omgeving waar kinderen leren. (Ja, leren is een ruim begrijp, dat weet ik.)
– Afstand: loopafstand graag, daarvoor wonen we in een stad. Met de fiets kan ook, als het echt niet anders kan. De auto is voor mij eigenlijk uitgesloten. (Maar daarmee komen we dus niet aan de 5 gevraagde scholen)
– Opvang: naschoolse opvang is heel belangrijk, de meeste schooluren liggen ver van de meeste werkuren. Daarom gaat onze voorkeur uit naar een staddschool, STIBO blijkt redelijk fantastisch te zijn. En is er bovendien op woensdagnamiddag en tijdens schoolvakanties (ook al zou ik dat graag vermijden, het is wel handig en nodig dat het er is)
– Publiek: een gezonde mix graag, zoals de buurt. Om het in lelijke termen te zeggen: niet overdreven wit, niet overdreven zwart. Ik heb een open blik, maar ik wil wel dat mijn kind Nederlands kan spreken met zijn vriendjes.
– Een tof en gemotiveerd team. Dat betekent een team waar ik geen kriebels van krijg, mijn ogen niet in mijn kassen moet duwen omdat ze er anders uitrollen of waar ik het gevoel heb dat ik wil weglopen. Ik ben niet naïef, het moet niet met iedereen even hard klikken. Maar het buikgevoel moet wel goed zitten.
– De X-factor, iets wat niet te beschrijven valt, maar wat maakt dat ik mijn kind met een gerust gevoel achterlaat op een plek die hem completer zal maken.
Veel weten we nog niet over de buurtscholen. Een volledig subjectief verslag van de scholen waar we (tot nu toe) contact mee hebben gehad:
De Feniks
Status: rondleiding gehad op info-dag, kort bezoek tijdens nocturefeest, dochter van vrienden loopt daar school (en is heel enthousiast en tevreden)
Feiten: Jenaplan-school, op amper 200m van onze voordeur (dichtstbij van allemaal), stadsschool (opvang!). Op dit moment nog maar 10 plaatsen beschikbaar.
Gevoel: ik heb het behoorlijk lastig met de chaos. De theorie van Jenaplan is mooi, maar in de praktijk was ik behoorlijk geschrokken. In de bovenbouw zat geen enkel kind op een stoel, kinderen liepen klassen binnen en buiten en waren nergens bezig met iets wat op een traditionele vorm van leren lijkt. Ik heb niet echt vertrouwen in de basis. Een school mag leuk zijn, maar ik vind ook niks mis met structuur en discipline. Leren op je eigen tempo is fantastisch, maar niet als het een achterstand oplevert. Of ben ik te conservatief? Te dom? Niet open-minded? Toen ik na het bezoek naar mijn werk reed, heb ik stiekem geweend in de auto. Ik vond het te overweldigend.
De Piramide
Status: leuk gemaild met de directrice, afspraak gemaakt voor een bezoek. Van ver goede dingen horen waaien.
Feiten: geen methodeschool, op iets minder dan 500 m van onze voordeur (nog net wandelafstand dus), stadsschool. Heel multicultureel, zelfs een beetje een ‘zwarte’ naam
Gevoel: Op dit moment mijn grote hoop. Het team ziet er heel tof uit, het pedagogisch project maakt me niet bang. Het mailverkeer met de directrice spreekt me aan. Net als de website, ook al is die het laatste jaar niet meer echt up to date gehouden. En na de info-avond, zie ik het beter zitten om Basiel naar een school te sturen waar de mix nog niet helemaal ‘gezond’ is. Maar nog niet geweest, dus geen echte mening.
De Boomhut
Status: geluisterd naar en gepraat met de directrice én met twee (Vlaamse) mama’s wiens kindjes daar naar school gaan. Vriendin die er vlak naast woont en haar kinderen daar niet naartoe heeft gestuurd, omdat de school zo “zwart” is. (Ik zeg zwart zoals de volksmond, maar je weet wat ik bedoel). Ze is nochtans heel ruimdenkend. Dat is wel twee jaar geleden, in de kleuterklassen is die situatie ondertussen veranderd.
Feiten: katholieke school (slik), geen stadsschool (nog maar recent opvang geïnstalleerd, nog niet fel uitgebouwd), sociale mix begint van onderuit te komen (maar bovenbouw nog heel kansarm), fietsafstand (minder dan 1 km)
Gevoel: Praktisch klopt het niet echt (vooral opvang). Maar de ouders die we gesproken hebben, klonken wel heel enthousiast. Ook de directrice lijkt het met hart en ziel te doen. Bezoek noodzakelijk.
Andere scholen in de omgeving maar verder niks over geweten: Steinerschool De Teunisbloem, Het Kriebelhuis, …But we need more! Het Klimrek is uitgesloten, wegens volledig concentratieschool en een leerkracht die zei “Ik zou mijn kind hier nooit naartoe sturen”.
En stel dat we de school van ons hart vinden, dan blijft de vraag nog altijd of we er binnen geraken. We moeten dus echt nog andere scholen vinden, praktisch én hartelijk.
Ik probeer mijn bloeddruk onder controle te houden, maar de waarheid is dat ik voor het eerst in tien jaar luidop gezegd heb dat we misschien moeten verhuizen. Wie mij goed kent, weet dat zoiets onmogelijk is. Dat het dus echt heel diep zit. Gent is onbetaalbaar en maakt het jonge gezinnen heel moeilijk. Het is de stad van mijn dromen, van mijn hart, van mijn leven. Maar het wringt serieus. Ik voel me beter na de info-avond, maar ik blijf me suf piekeren.
Als je denkt dat je kan helpen whatsoever, mijn commentarenvak en ik ontvangen u met open armen.
Ik was gisterenavond één van de mama’s met een kindje in De Boomhut. Ik herhaal mijn reactie op je eerdere blog i.v.m. de scholenkwestie:
Concentratiescholen zijn het gevolg van ouders die niet voor deze scholen kiezen. Maak een positieve keuze voor een school waar je een goed gevoel over hebt. Als verschillende ouders samen voor dezelfde school kiezen, heb je al onmiddellijk een grote invloed op de klassamenstelling. Zie http://www.schoolinzicht.be/ voor meer info. En vergeet vooral de leerkrachten niet, zij zijn het die je kind 10 jaar lang van maandag tot vrijdag zullen begeleiden… Wij kozen voor de vrije basisschool De Boomhut in de Boomstraat en zijn nog steeds heel tevreden over deze school. Het is een echte buurtschool met veel groen, een grote speelplaats en een nieuwbouw voor de hoogste klassen, de refter en de turnzaal. De leerkrachten zijn stuk voor stuk zeer gedreven om het beste uit elke leerling naar boven te halen.
Ik ben een juf lagere school, al een ouwe ;-), ik zou een methodeschool reuze vinden !! Echt waar !!!veel beter dan het kaarklassensysteem, zeg en ge moet zo gene schrik hebben van het katholieke onderwijs…..wij bekeren niet hoor , wij bidden ook niet elke dag, niemand wordt vies bekeken als ze niet gedoopt zijn , ;-), wij geven,wel.godsdienst, maar dat vind ik in deze tijd juist belangrijk, we leren uiteraard over de katholieke godsdienst, maar we BEleren niet!!!!!, maar we leren ook over overeenkomsten en verschillen met andere godsdiensten, allé , dat wilde ik maar even kwijt, eerlijk gezegd denk ik,dat elke school ok is ! Overal gaanner leerkrachten zijn waarmee het klikt, of niet, wat ik vooral zou hopen is dat mijn kind vriendjes zou hebben, dat is immers het tofste dat er is
Ik bedoel jaarklassensysteem….stoemen ipad…..
Als dit het taalgebruik is van de juf , dan weet ik alvast naar welke school ik mijn kind zeker niet zou sturen….
🙂
Deze juf spreekt in school altijd zo netjes dat ze thuis of in een log al eens ne keer haarzelf mag zijn he
😉
Moeilijke kwestie inderdaad!
Ik kan me voorstellen dat zoiets echt op je maag ligt. Ik vind het ook totaal niet logisch dat sommige ouders ‘verplicht’ worden om hun kind naar een methodeschool te sturen terwijl ze liever een traditioneel systeem willen, en omgekeerd natuurlijk ook.
Zelf wonen wij inderdaad in een kleine gemeente in West-Vlaanderen, waar we de keuze hadden uit twee scholen (katholiek en niet-katholiek) vlakbij onze deur. Helemaal geen inschrijvingsproblemen, we konden vrij kiezen welke school we liefst hadden want er is geen leerlingenstop (de zoon is trouwens gisteren gestart!) Ik besef pas door posts als de jouwe welke luxe dat is.
Veel succes met het samenstellen van je lijstje in elk geval!
Ik had ook zeer sterke twijfels over ‘methodescholen’, dezelfde angst (al is dat een beetje sterk uitgedrukt) dat er te veel gespeeld en te weinig geleerd zou worden.
Die angst is weggenomen nu mijn Oudste in de 2de kleuterklas van de Feniks zit. Na 2 weken in die 2de kleuterklas kwam ze mij melden dat ze “ook letters wilde tekenen” want “de grote kindjes in mijn klas kunnen dat al”. Overlaatst hadden ze een project rond oermensen. Nu al! In de kleuterkklas! De leerkrachten die ik er ontmoet heb zijn enthousiast en gedreven: volgens mij een uitstekend recept om kinderen veel te laten leren.
Mijn ervaringen met de STIBO zijn superpositief.
Maar je hebt gelijk: op ouders komt de school erg chaotisch over. Het heeft mij bijna een schooljaar geduurd voor ik begreep hoe het een beetje in elkaar zit, waar ik mijn kind kon terugvinden, waar haar spullen en waar haar jas… 🙂
Het moeilijkste is vaak om haar ‘s avonds van de STIBO naar huis te krijgen: “Mag ik nog een beetje blijven? Toe??”…
Ondanks mijn twijfels vooraf: ik zou geen andere school meer willen en ben gerustgesteld nu ik weet dat Jongste er ook terecht kan.
Eigenlijk scoort de Feniks (voor mij) goed op al uw criteria.
Ook die X-factor. Al moet je, om die te voelen, jezelf en school wel wat tijd gunnen
Ik herinner mij nog levendig onze eerste info-avond samen, toen ze er al zaten, de kindjes. Ik heb toen gedacht, nav. jouw vragen: oei, die madam is precies nog niet 100% zeker van het systeem. 🙂
Lastig, hé.
Was bij ons ook een moeilijke keuze, maar we hebben ons hart gevolgd en zouden nu niet meer willen ruilen. Het belangrijkste is dat ze vriendjes maken.
Die van ons zitten tegen de trend in op een katholieke school, omdat Stijn daar ook als kind naartoe ging. Klein, groen en ieder jaar weer juffen met een eigen stijl, die dan toch perfect bij de leeftijd van je kind lijkt te passen. Nu zelfs eentje die haar eigen methode-onderwijs toepast, ook al is dat voor de rest van de school niet zo.
Alleen, de ongemakken moeten we er wel bij nemen: geen warm eten over de middag en niet zo goed uitgebouwde opvang (om het eufemistisch te zeggen.)
Wij hebben daar gelukkig een prachtige oplossing voor gevonden: een onthaalmoeder die enkel buitenschoolse opvang doet. Zij gaat ze ophalen op school en ook tijdens de schoolvakanties kunnen ze vaak bij haar terecht. (Luxe van dan met max 7 kindjes te zijn en bij schoon weer meteen de hort op 😉
Maar ik weet dat die prachtexemplaren zeer dun bezaaid zijn. Maar misschien kan je eens informeren of er een bij jullie in de buurt is.
Tot het einde van de kleuterklas kunnen ook kindjes van buiten de stadsscholen terecht in de STIBO’s van de stad. Ze hebben zelfs voorrang op kinderen van de lagere school. Al zit die van ons meestal snel overvol en is er dan toch geen plaats meer…
Daarna of daarnaast zijn er kampen: sportkampen, brandweermankampen, boerderijkampen, noem maar op: het bestaat! Nogal prijzig en je moet al in januari je hele grote vakantie gepland hebben of je hebt geen plaats meer. Maar dus zeker een waardig alternatief voor de STIBO’s.
Goede moed!
Ik snap wat je bang maakt, maar verhuizen moet je niet in overweging nemen. Het is overal iets en troost je met het feit dat je keuze hebt (allé, niet echt, maar er zijn mogelijkheden). Ergens buiten de stad zijn er minder scholen binnen je gewenste wandel- of fietsafstand, dus minder keuze en ook niet overal het perfecte gevoel.
Over de methodescholen : ik snap wat je bang maakt, maar probeer gewoon even aan het idee te wennen en je te informeren, voor je het echt als mogelijkheid schrapt. Ik ben namelijk een voorstander, je voelt het al komen 🙂 Zelf niet naar zo’n school geweest, als leerkracht ook vrij klassiek geschoold, maar vervolgens in mijn “carriere” (ben nu 35, sta 15 jaar voor de klas) enorm geevolueerd in die richting. Ik zou niet meer aan het “klassieke” kunnen wennen. Ik geef zelf les in een “leefschool” (een stadsschool, die graag een methodeschool is), mijn dochter gaat ergens anders naar een Freinetschool (wegens praktische redenen). Ik woonde vroeger in een klein dorp, waar ze eerst naar de plaatselijke katholieke school ging (ik wou mij integreren), maar daar kwam ik al na het tweede kleuter serieus van terug … Ze had buikpijn, wou niet meer naar school (terwijl ze heel graag ging), want “ze moest heel den tijd puzzels maken”. Ze bleken een afstreepkaart te hebben per week, 10 puzzels verplicht, ze was net 4. Zo’n dingen, dat vecht bij mij enorm. Die prestatiegerichtheid (en pas op, ik veralgemeen hier niet naar àlle katholieke scholen, ik wil niet veralgemenen), daar heb ik een bloedhekel aan. Ze slaagden er al in om mijn dochter op haar 4de haar goesting te ontnemen. Ze werd op een andere keer gestraft omdat ze grassprietjes had uitgetrokken (“ik wou soep maken mama”, die blik in haar ogen vergeet ik nooit meer), ze moest op haar knieën zitten in de zaal daarvoor, hoog, zodat ze het voelde … Man man man. Enfin, ‘t was dat we die zomer toevallig gingen verhuizen, anders was ze sowieso daar ook van school veranderd (en dat zou me in het dorp niet in dank zijn afgenomen trouwens). En dat waren nochtans bij mijn schoolbezoek vooraf ook allemaal sympathieke mensen … dat zegt niet alles, de aanpak, dat is uiteindelijk waar het om draait.
Ze zit nu op een Freinetschool, een beslissing waar ik nog elke dag doodcontent mee ben. Niks prestatiegericht. En wél alles leren wat ze moeten, want ik kan het weten, ik geef zelf les in ‘t lager, kan dus perfect de leerstof vergelijken met wat “zou moeten” (en dan nog, maar goed). Alleen is er van prestatie geen sprake, punten worden er niet op haar werk gegeven, wel evaluaties, beheerst ze de leerstof? Er worden dus ook “toetsen” afgenomen, maar de omgang ermee is helemaal anders. Bovendien mag ze “kind” zijn, ze moet niet urenlang stil zitten, komt met blaadjes in haar haar en modder onder haar nagels thuis, elke dag en ik ben iedere keer doodcontent. Haar grootste zorgen op haar 7de zijn niet of ze die grote toets van WO wel genoeg van buiten geleerd heeft (iets waar al mijn vriendinnen mee bezig zijn, met hun kroost) en of ze die rekensommen wel binnen de opgelegde chronotijd van 30 sec kan oplossen (en niet schrikken, want dit is in vele klassieke, “normale” scholen de dagelijkse gang van zaken, ik kan het echt weten). Terwijl ze perfect normaal kan rekenen en boven het “gewenste” lees- en schrijfniveau zit. Maar dat vindt ze allemaal “gewoon”, de kinderen worden niet met elkaar vergeleken en hebben daar dus geen notie van op hun 7de, ze doet haar werk en daarna gaat ze in de bomen gaan hangen. En ‘s avonds verwoordt ze haar zorgen van de dag : dat ze een nieuw kamp heeft gebouwd en zich afvraagt of het sterk genoeg zal zijn voor de wind. En terloops hoor ik dingen als oermens, oerknal, heelal, homo sapiens … gewoon, ze doen daar nu een project over, “het in interessant zulle mama!”. Ze durft tegenwoordig op een podium staan voor de ganse school en daar iets uiteendoen, voordien ongekend wegens beschaamd en als ik kind zou ik het niet gedurfd hebben. ZALIG.
En neen, het is daar niet perfect, er wordt daar ook eens geplaagd en ik erger mij ook eens aan dingen, of aan mensen (de die-hard geitenwollensokken-brigade, man man, dat is een categorie apart…). Maar ‘t is overal iets. Mijn kind is gelukkig en gaat op een gezonde manier om met school en werken. Ze leert niet tegen de chrono te werken, maar ze kan een verslag opmaken van een gevoerd gesprek (de secretaris van de dag doet dat, 2de leerjaar). Ze leert niet de blaadjes van de bomen van buiten neen (om ze dan toch weer te vergeten), maar ze is zo hard bezig met de natuur en zoekt op in boeken wat ze graag wil weten. Ze komt naar huis met dingen als “vandaag hebben we geleerd dat we moeilijk dingen soms niet bij ons moeten houden, soms moet je erover praten, maar soms steek je ze beter eens in een ballonnetje om te laten wegvliegen”. Dan ben ik zo content jong, echt.
Want … in de klassiekere scholen is daar gewoon veel minder tijd voor. Waarmee ik niet wil zeggen dat er geen leerkrachten zijn die het daar even goed doen, daar ben ik écht van overtuigd. Je schooljaar staat en valt met de leerkracht en de school staat en valt met het team, net zoals er fantastische teams in klassieke scholen zitten en tamzakken in de minder klassieke. Het is van alle tijden en plaatsen, die dingen. Maar de motivatie in methodescholen is vaak groot, dat moet wel, anders hou je dat als leerkracht niet vol.
Zelf werk ik dus in een leefschool, waar ik gewoon mijn persoonlijkheid combineer met ons systeem. Ik hou wel van wat orde, als er echt gerekend moet worden, is het stil en rustig. Op andere momenten lopen ze rond, doen we dingen door elkaar en is het misschien voor andere mensen chaotisch (omdat ze niet stil op hun stoel zitten en een blaadje invullen), maar leren ze zoveel meer bij. Ze overleggen en communiceren, maken ruzie en praten het bij, vegen op wat ze vuil gemaakt hebben, werken samen met kinderen van andere klassen, enz .. Voor wie dit niet gewend is, komt dit idd wellicht chaotisch over, omdat je vergelijkt met het klassieke beeld van een juf vooraan in de klas, de bankjes mooi achter elkaar gezet, kindjes die in alle stilte hun blaadjes invullen en zogezegd maximaal leren en presteren … voor het naïeve oog dan toch. Want ze leren stil zijn, zwijgen, niet praten als dat niet gewenst is en mooi schrijven, goede punten halen, want anders … zwaait er wat? Again, niet overal zo (voor hier mensen kwaad worden), maar ik kan je er velen aanwijzen … Dan wil ik liever dan ze de babbelkous van de klas zijn, dat er conflicten zijn die opgelost moeten worden, dat ze durven praten en werken met oudere en jongere kinderen, dat ze nadenken over wat ze willen weten en leren (gestuurd door de leerkracht, maar niet klakkeloos erin gegoten om te reproduceren), dat ze leren omgaan met de overvloed aan keuzes die onze maatschappij tegenwoordig biedt, dat ze hun werk zelf leren plannen, en zo kan ik nog wel even doorgaan …
Als je werkt op eigen niveau en tempo, boek je geen achterstand, dat kan ik uit ervaring zeggen. Integendeel. Als je met de hele klas hetzelfde moet doen op hetzelfde moment, is meer dan de helft ongelukkig. De rappere kinderen konden al veel meer, willen uitgedaagd worden, vervelen zich snel. De tragere kinderen voelen zich opgejaagd, vergelijken zich daar steeds mee, zijn ongelukkig omdat ze te snel mee “moeten” met de stroom. De middenmoot vaart mee met de stroom, maar ervaart de constante vergelijking … in hoeveel scholen er nog opgesomd wordt “de hoeveelste je bent” bij het rapport, je hebt er geen idee van. Bij ons werken ze op eigen tempo en niveau, geen enkel kind houdt zich bezig met waar de andere precies zit, want er is geen vergelijking, alleen zaken als “ken jij dat al? – oh ja, wacht, ik heb dat al eens moeten doen, ik help je wel”. En ze gaan vooruit wanneer ze kunnen. Dus als je het aankan, ga je sowieso sneller. Achterstand loop je op als je problemen hebt, bv een leerstoornis, maar dan zou je die sowieso oplopen. In die klassieke klas is het dan al snel “dat je niet meer mee kan”. Op eigen tempo en niveau krijg je tijd, zijn er mogelijkheden, want uiteindelijk onwikkelt elk kind toch op zijn eigen tempo. En ‘t is wreed tof als uw kind bij de wreed rappe van de klas is, maar hoeveel kinderen zijn dat? En moet hij zich dan vervelen? En als je kind het toch wat moeilijker heeft, wat dan, welke aanpak wil je dan?
Dat allemaal zonder afbreuk te doen aan de eindtermen, wij werken daar ook naartoe. Onze gasten leren ook flink hun Franse woordjes, want je kan nu eenmaal geen nieuwe taal leren zonder. Maar als ze goed werken op school, verzuipen ze nooit in het werk thuis, ze moeten leren plannen. Waar ze ook zitten.
En “onze gasten”, die gaan overal, na de lagere school. Sommige kinderen stromen door naar het ASO, we hebben er op de unief en de hogeschool en om even te stoefen, er zit er eentje op Harvard. Sommige van onze gasten gaan naar het technische, andere naar het beroeps. Ze gaan naar waar ze het best passen, volgens hun mogelijkheden en interesses. En zo hoort het ook.
Enfin, het is hier wat langer geworden dan gedacht 🙂 Ik vind vooral dat je de school moet kiezen waar je hart naar uitgaat, echt waar. Kies met je hart en voor wat jij belangijk vindt, alleen dan is de kans het grootst dat je content gaat zijn met je keuze.
Methodescholen zijn niet voor iedereen, als je je daar niet goed bij voelt, moet je dat zeker niet kiezen. Maar ik wou even de “chaos” toelichten. 🙂
En als je er niet voor kiest, dan weet je gewoon dat het bestaat. Misschien verander je later van gedacht, misschien ook niet. Maar dan weet je wat er mogelijk is. Dat kan belangrijk zijn later, geloof me. Ik zie beroepsmatig veel kindjes passeren, ook vanuit andere scholen.
Succes met de keuze, want het is niet gemakkelijk!
oh….zalig zoals jij die scholen beschrijft…bij ons is het toch eerder het klassiekere model vrees ik…je zit natuurlijk in een team….maar we doen toch hard ons best om hiernaartoe te werken
heel heel mooi beschreven, dat artikeltje zou zo in klasse kunnen
Ter info vooraf: ik heb 4 kinderen, nu 10, 11, 13 en 14 jaar oud. Alleen de jongste zit nog in de lagere school, waar de andere 3 ook school hebben gelopen. De oudste 2 zitten op dezelfde middelbare school, de derde zit op een andere middelbare school. Ze hebben zelf, in samenspraak met ons, voor die middelbare school gekozen. Voor een kleuterschool ligt dat natuurlijk anders. Alhoewel…
Zo kom ik meteen tot mijn eerste punt: kies een school waarvan je denkt dat je kind zich er goed zal voelen. Ik lees in de commentaren pro’s en contra’s over methode- en klassieke scholen. Ik denk dat je moet kijken in welk type school je kind zich waarschijnlijk het best zal voelen.
Een ander punt: elke school heeft voor- en nadelen. Omarm de voordelen, accepteer de nadelen en probeer ze thuis te compenseren.
Zorg dat het allemaal praktisch haalbaar blijft. Kiezen voor wat in jouw ogen de perfecte school is, maar elke dag sakkeren op de afstand/het gebrek aan naschoolse opvang/… werkt ook niet op lange termijn.
Nog een persoonlijke ervaring die ik zeker mee wil geven: de directie bepaalt héél veel in een school. In de kleuter- en lagere school van onze kinderen is de directie veranderd terwijl onze kinderen er school liepen en we hebben de sfeer en de aanpak in de school sterk zien veranderen. Meer structuur, meer regeltjes, beter en strakker georganiseerd, minder warmte, minder durf en ambitie, angst om te vernieuwen, traag evolueren, enz. Dezelfde leerkrachten nochtans, maar op een andere manier aangestuurd. Als ik opnieuw zou moeten kiezen, weet ik niet zeker of ik die school nog zou kiezen. Anderzijds besef ik ook dat het overal wel iets is.
En zo kom ik tot mijn laatste punt: heb vertrouwen in je kind. En in jezelf. Echt slechte scholen bestaan niet, denk ik. Voor de meeste kinderen speelt het niet zo’n grote rol in welke school ze zijn opgegroeid. Ze zullen andere invloeden ondergaan, maar er niet zoveel beter of slechter uitkomen. Hoogstens wat anders. Veel hangt af van hoe je kind in elkaar zit en hoe jij omgaat met je kind. Ik weet nu al dat als wij onze kinderen anders zouden opvoeden, belang zouden hechten aan andere waarden/kwaliteiten/vaardigheden/…, hen anders zouden begeleiden, andere prioriteiten zouden stellen enz. enz., onze kinderen nu al op een ander spoor zouden zitten dan datgene waarop ze nu zitten. Niet slecht bedoeld, hè. Om het concreet te maken: als je muzikaal bent, veel belang hecht aan muziek in je leven, veel naar muziek luistert, enz., is de kans groot dat je dat aan je kind meegeeft. Als je kind dan weinig “muzikale opvoeding” krijgt op school, compenseer je dat automatisch thuis. En dat geldt evenzeer voor taal, structuur, ambitie, beleefdheid, tolerantie, omgang met regels en autoriteit, weet-ik-veel-wat. Als je bijvoorbeeld vindt dat de school te veel structuur oplegt, te strikt is, te weinig vrijheid geeft, kan je thuis tegengas geven.
Weet je, misschien helpt het om je af te vragen tot welk soort mens je je kind wil opvoeden. Wat voor soort 18-jarige wil je straks de wijde wereld insturen? Wat is er nodig om dat te bereiken? Hoe groot denk je dat de invloed van de school daarbij is? En kies dan voor een school die volgens jou het best zal meegeven wat jij wilt dat je kind meekrijgt vanuit de school. En kies vooral voor een school waar je een goed gevoel bij hebt. Jarenlang met ergernissen en frustratie rondlopen over de school die het toch zo anders doet dan jij zou willen, is nergens goed voor.
Ik hoop dat mijn lange uitleg je wat kan helpen (dan ben ik niet voor niets veel later gaan slapen dan gepland :-). FB is gevaarlijk: zo zag ik via Lien dat je met deze schoolkwestie bezig bent). Succes!
Hey Sofie, als moeder heb ik ook enorm lopen twijfelen, gelukkig kon ik wel gewoon kiezen. Uiteindelijk heb ik zo besloten: in al die scholen leken al die kinderen ondanks de verschillende systemen best wel blij. Die weten niet beter en passen zich aan, maken vriendjes en leren. En dat was voor mij dan het belangrijkste, dat mijn kind zich gelukkig zou voelen. Dus besloot ik dat dat sowieso wel los zou lopen, op welke school dan ook. En iedere school heeft zijn posi’s en nega’s, zijn toffe en niet toffe juffen. Dus nu zit Juliette op een katholieke school zonder x-factor -niet mijn eerste keuze-, maar mijn dochtertje is daar content, dus ‘flut alors’. Dat loopt wel los, komt allemaal goed! Een beetje aanpassing en toegevingen misschien ten spijt, maar den Basiel, die zal gewoon vriendjes gaan maken en zeuren over huiswerk. 😉
Na een wik- en wegingsproces hebben we gekozen voor de school die
* meest DICHTBIJ is
* een BREDE SCHOOL is: Gaat in de (onze) wijk duurzame samenwerkingsverbanden aan met tal van partners die ook in de wijk werkzaam zijn. Geen offciële methodeschool dus, maar wel progressiever op het vlak van ‘doen’ dan een traditioneel onderwijs.
* het meest ‘GEKLEURD’ (zwart) is van alle scholen in Kortrijk. Minder dan 20% van de kinderen zijn van autochtone Vlaamse origine. Enkele feiten hierover:
• door de lage SES i n die school, krijgt de school veel uren. Dus heel veel begeleiding en opvolging voor elk kind. Daar profiteren de zwakke én sterke lln van.
• Een andere huidskleur is niet gelijk aan minder intelligent. Die extra leerkrachturen kunnen echt wel het beste in de meeste kdn naar boven halen. Resultaten uit diosesane-proeven (eind 6e lj) tonen aan dat deze school in de top 2 (!) scoort, in vgl met de 5 andere katholieke scholen uit de scholengemeenschap.
• Taal en spreken. Niet te kort door de bocht gaan. Het is niet omdat een kind een andere huiskleur heeft, dat het geen nederlands spreekt. Een deel van die kinderen hebben ouders die hier geboren zijn, en dus allen perfect nederlands spreken.
• WAT DE MEEST TERECHTE VREES IS: aansluiting vinden. Onze kinderen met andere kinderen (vb. hopen dat we geen lege verjaardagsfeestjes krijgen…), maar ook wij (met andere ouders aan de schoolpoort). Al heb ik er goede hoop op dat dat met iets meer tijd dan anders wel zal loslopen.
Als je vrede hebt met De Boomhut of De Piramide, laat je dan niet afremmen door de gekleurde toestand. Zoals Sylvie (1e reactie) schrijft: Als we met een aantal autochtone ouders een positieve keuze maken voor de school, dan heeft dat al een invloed op de klassamenstelling, en komen er wellicht ook nog andere autochtone weer piepen… En kunnen we op die manier de school in evenwicht laten komen..
Volgende week ga ik onze oudste (°2010) inschrijven. Vanaf 3/02 dan onze jongste (°2012), want die zal dan voorrang hebben, wegens broertje van.
Ik kan me helemaal vinden in deze reactie. Ik denk niet dat je bang moet zijn dat het Nederlands van je kind onvoldoende zal verbeteren omdat de klasgenootjes minder vlot Nederlands praten. Onderzoek wijst dat alleszins niet uit. Wat het aansluitingsprobleem betreft: dat is reëel. Anderzijds geloof ik inderdaad dat initiatieven zoals School in zicht daar een oplossing voor kunnen zijn.
Ik ben zelf één van de allereerste leerlingen die was ingeschreven op de allereerste Freinetschool in Gent. Ik heb heel mijn lager in het Freinetonderwijs gezeten en ook het eerste en tweede middelbaar heb ik in het Freinet afgelegd, daarna wegens gebrek aan Freinet voor het hoger middelbaar moeten overschakelen naar het Atheneum. Ik heb nooit last gehad van leerachterstand en heb ondertussen ook een universitair diploma + doctoraat op zak en ik ben daar zeker geen uitzondering in. Ik heb er een zalige tijd beleefd op mijn Freinetschooltje. Ik was leergierig en had veel interesses en het Freinet gaf mij de mogelijkheden om die verschillende interesses te exploreren dmv individuele en klassikale projecten. Bovendien vond ik het ook een heel warme omgeving waarin iedereen iedereen kent (deels door de werking met leefgroepen, denk ik) en er veel aandacht was voor mogelijke problemen. Toen ik overschakelde op het Atheneum vond ik het in eerste instantie een nogal kille, anomieme en enorm prestatiegerichte omgeving, waar ik best wel even heb moeten aan wennen. Dat gezegd zijnde denk ik niet dat een methodeschool geschikt is voor elk kind. Er zijn nu éénmaal kinderen die veel behoefte hebben aan discipline en structuur en waarschijnlijk passen deze kinderen beter in het klassieke onderwijs. Van de chaos/wanorde die er schijnt te heersen op methodescholen heb ikzelf nooit last gehad, maar mijn moeder bevestigt dat dat inderdaad wel een beetje het geval is 😉
Ik zou enorm graag mijn kind ook naar een methodeschool willen sturen, omdat ik er zelf ook zo een goede tijd heb gehad en me toch stoor aan het prestatiegerichte karakter dat in sommige scholen heerst (vooral wat het lager betreft). Ik vind het erg belangrijk dat mijn kind gewoon graag naar school gaat (hij gaat immers 15 jaar van zijn leven op de schoolbanken slijten) en dat hij naast het verwerven van de basisleerstof ook de ruimte krijgt om zijn eigen interesses te exploreren. Ook vind ik het belangrijk dat er wat ruimte is voor creativiteit en daar scoren volgens mij methodescholen ook heel goed in. Helaas hebben wij om andere redenen (waar we nog steeds achter staan), besloten om ons te settlen ergens randje Vlaamse Ardennen (op zo’n 15-20km van Gent). Hier hebben we keuze uit 2 scholen: katholiek of gemeentelijk onderwijs. De katholieke school is op wandelafstand en zo goed als alle kindjes in onze wijk gaan naar die school, waardoor ik het waarschijnlijk niet over mijn hart ga krijgen om mijn kind naar een andere school te sturen, al sta ik om ideologische redenen nogal weigerachtig tegenover het katholieke onderwijs. Om maar te zeggen dat in meer landelijke gebieden ouders ook voor moeilijke keuzes komen te staan en er ook niet altijd hun gading vinden.
Nog veel succes met je keuze en zoals hierboven al meermaals vermeld is geweest, kies gewoon waar je je goed bij voelt.
Eerste zin: ‘ben’ = ‘was’, natuurlijk. Want dat is ondertussen al een eeuwigheid geleden :).
Gent telt heel veel goede scholen, verhuizen lijkt me dan ook een overdreven dramatische reactie.
Zelf heb ik eerst een lijst opgesteld met scholen die praktisch waren naar opvang en woon-werktraject toe en gewoon daaruit een keuze gemaakt.
Ik ga hier niet betogen voor het ene of het andere type van school, beide types zijn goed, alles hangt af van de leerkrachten en van hoe je kind zelf is.
Wij hebben gekozen voor het “klassieke” onderwijs, omdat we gemerkt hebben dat onze kinderen zich beter voelen in een duidelijke structuur. Een methodeschool was dus niet aan de orde. Bovendien betekent een klassieke school helemaal niet dat het een strenge, koele of afstandelijke school is. Onze oudste gaat intussen naar een klein protestants (sic!) schooltje waar iedereen elkaar kent en waar solidariteit enorm gestimuleerd wordt, er heerst een warme, familiale sfeer. Ik sta nog steeds achter onze keuze.
Beste Valérie,
Hopelijk leest u dit berichtje. We komen uit Antwerpen en zouden, mogelijk, een school in Gent moeten zoeken. Ik heb, zoals u, liever het klassiek gestructureerd onderwijs, meestal is dit katholiek. Met natuurlijk een fijne omgeving voor de kinderen, waar ze gewoon gelukkig zijn. In Antwerpen valt dit heel goed mee… maar zou u aub enkele scholen kunnen noemen, of die van u, waar dit zo is?
Het is zo moeilijk om in een onbekende stad enkele aanknopingspunten te vinden he.
Alvast bedankt!
Marianne
het is pas als je kind ergens naar school gaat, dat je echt weet hoe de school werkt én hoe je kind het doet op school. Hoeveel ik me er ook bij heb voorgesteld, het is mijn oudste die uiteindelijk bepaald heeft dat het iets helemaal anders is geworden. Door haar problemen zijn wij beginnen rondkijken (het was een beetje van moeten natuurlijk), en nu zitten allebei onze kinderen in een steinerschool.
Ook ik heb een “normaal” en katholiek circuit doorlopen, waar kennis vergaren heel belangrijk was (het belangrijkste), dus ik heb een beetje mijn eigen verleden moeten achterlaten. Ook in de steinerschool is kennis vergaren belangrijk, ze hebben tenslotte dezelfde eindtermen als alle andere lagere scholen, maar de manier waarop is anders. Alles heeft voor- en nadelen, en volgens mij is geen enkel schoolsysteem perfect.
Ooit zei iemand tegen mij “als het erin zit, in uw kind, zal het er ook wel uitkomen, een illusie van te denken dat het gekozen leersysteem zoveel verschil gaat maken”, en dit echt wel waar. Als ze kunnen lezen en schrijven, kunnen ze wat hen interesseert ook wel leren, desnoods op eigen houtje.
Hier is die scholenkwestie ook totaal niet aan de orde. Keuze uit: katholiek of staatsschool. We zijn niet katholiek maar kozen om ons kind te plaatsen in de school waar we mensen kennen die er werken en ook school lopen. Als dat wil zeggen dat hij over Jezeken moet leren, so be it, hij zal er niet van doodgaan, ik ging ook steeds naar katholieke scholen en eerlijk gezegd, hoe minder keuze, hoe vlotter je ze maakt.
Graag had ik nog gereageerd op je mening ivm de opvang in de Boomhut.
Er zijn bij de start van het schooljaar inderdaad enkele problemen geweest met de opvang. Reeds een 8 tal jaren deden wij samen de opvang met het Kriebelhuis. Onze kinderen konden ook in de Stibo terecht en het Kriebelhuis gebruikte op hun beurt onze refter, turnzaal en speelplaats voor de opvang tijdens de vakanties en op woensdagnamiddag. Dit was een zeer fijne samenwerking voor beide partijen.
Maar begin september kregen wij te horen dat onze kinderen van de lagere school daar niet meer terecht konden, alleen onze kleuters wel. Enkele leerkrachten hebben vrijwillige de opvang overgenomen tot aan de herfstvakantie. Ik ben ondertussen op zoek gegaan naar iemand voor de opvang (voor – , na – school , op woensdagnamiddag)
Vanaf november is alles opnieuw in orde. Alle kinderen(kleuter en lager) kunnen vanaf 7 u in de Boomhut terecht. Na school is er tot 18 u opvang. De lagere en kleuter apart. Kleuter in een lokaal van ons maar met een begeleider van de Stibo. Lagere met een begeleidster van de Boomhut zelf. Op woensdagnamiddag ook tot 18u. Lagere bij ons en de kleuters in het Kriebelhuis. Het was niet evident om op zo een korte termijn een oplossing te vinden. Financieel kunnen wij nooit ijveren met de prijzen van de stad. Een deel van de kosten dragen wij zelf omdat we het betaalbaar willen houden voor de ouders. Maar de uren van de opvang zijn wel dezelfde. Dit wou ik toch nog wel meegeven. Ik hoop dat je toch eens een kijkje komt nemen in de Boomhut. Ik zal met veel plezier antwoorden op al je vragen en jullie rondleiden.
Hey sofie
Ik zat ooit nog samen met jou op die grote school, maar ook op het conservatorium voor toneel. Ja dat waren zorgeloze tijden…
Ik ken de scholen in gent niet, wij zijn in leuven beland…
Ik vond het ook wel even spannend toen wij een school moesten kiezen voor daan. In leuven geen centrale inschrijving maar kamperen…
Bij ons is alles goed uitgedraaid, geen probleem om in te schrijven in school van voorkeur.
Ik zou je de raad geven om drie zaken prioriteit te geven.
1 een school dichtbij
Als je in de stad woont moet je alles met fiets of te voet kunnen doen anders verlies het zijn meerwaarde.
2 een goede oplossing voor de naschoolse opvang
Redelijk onmogelijk zonder die opvang, dus checken dat dat in orde is, oner eender welke vorm
3 een goed gevoel
Ik raad je af om heel de zoektocht te rationaliseren. Lijstjes met voor- en nadelen zullen elkaar vaak opheffen. Geeven de school en de mensen daar je een goed gevoel, vertrouw dan op dat gevoel!
Succes meid! Het komt wel goed!
Sorry voor de schrijffouten… tablet en tijdsdruk door beperking treinrit
Een reactie op wat ik hierboven las.
De methodeschoolkwestie. Ten eerste: de ene methodeschool is de andere niet. Tussen Freinet en Steiner bijvoorbeeld zijn heel wat verschillen. Freinet werkt met de eindtermen, Steiner niet. Ten tweede: inspectieverslagen kunnen je heel wat leren over (onder andere) het niveau van scholen. Hier vind je ze: http://www.ond.vlaanderen.be/doorlichtingsverslagen/ . Ten derde: ik geloof niet in ‘het’ kind dat sowieso beter af is in een (niet-)methodeschool. Ik geloof dat je naar je kind moet kijken, en dan pas een inschatting maken of een methodeschool een goede keuze is. Ik weet zeker dat ik een methodeschool verschrikkelijk gevonden zou hebben. Ik had nood aan veel structuur, veel discipline, en dat ‘prestatiegerichte’ (wat daar ook allemaal onder verstaan mag worden) schrikte mij alleszins niet af. Ik besef dat een school ook hard bezig moet zijn met het welbevinden van de leerlingen, en het idee van een brede school spreekt me heel hard aan. Maar uiteindelijk moet een school ook dingen aanleren, ook als die niet zo leuk zijn, ook als leerlingen niet meteen inzien wat ze eraan hebben. Nogal wat (methode)scholen vertrekken te eng vanuit wat het kind wil, maar ik denk niet dat een kind van vier (ik heb zelf een dochter van vier) weet wat ze wil leren, omdat ze simpelweg niet weet wat de mogelijkheden zijn. Een school mag gerust veeleisend zijn, vind ik, ze mag motiveren, stimuleren, maar uiteraard mag ze niet kleineren en leerlingen die het moeilijker hebben verdienen steun, geen straf.
Sofie:
Ik begrijp je ongerustheid, hoor. Ik woon in Kessel-lo en ook hier is er een probleem, niet zo groot als in Gent maar tot voor kort werd hier ook gekampeerd voor een aantal scholen. Ik vond dat niet leuk. De stress voor de crèche was net van de baan en het volgende probleem diende zich al aan.
Tot slot nog dit: we hebben onze dochter naar een school gestuurd die goed was qua ligging (criterium 1), gemengd was (criterium 2), er leuk uitzag (criterium 3) en dat bleek een katholieke school te zijn, wat ons eigenlijk niet aansprak. Onze dochter kwam gisteren dus thuis met een verhaal over Jezus en een slechte koning en zo. We hebben geluisterd, haar aangevuld en gedacht: het is een verhaal, welk kind van vier jaar kan nu snappen waar het werkelijk over gaat? Als ze ouder is en vragen stelt over God, zullen we haar zeggen wat we ervan vinden. Er zitten trouwens genoeg moslimkindjes in de klas om ervoor te zorgen dat ze niet het gevoel heeft een buitenbeentje te zijn omdat ze haar communie niet zal doen.
Mijn kindjes gaan naar een steinerschool, en daar worden de eindtermen wel gebruikt. Anders zou er ook geen doorlichting zijn volgens mij…
Om subsidies als school te ontvangen moet je de eindtermen volgen.
PS zelfs 2 steinerscholen kunnen heel verschillend zijn, ik spreek uit eigen ervaring…
Heel wat Steinerscholen (ik weet niet of ze het allemaal doen) gebruiken aangepaste eindtermen. Ze dragen zelf een alternatief aan en dat moet worden goedgekeurd.
ik vind het frappant dat methodescholen hier nogal afgeschreven worden als chaotisch en ‘geen structuur’ en ‘geen leerattitude aankweken’. Mijn zoontje is hoogsensitief en heeft als géén ander nood aan duidelijkheid, structuur, wéten waar hij aan toe is, met wie, wanneer etc…. Hij volgt les in een Daltonschool… ook methode onderwijs.. Ja daar is mss voor buitenstaanders ‘chaos’ als je niet weet waarom kinderen door de gangen lopen tijdens de lessen, als je niet weet waarom een deel vd leerlingen buiten in groepjes oberservatie aan het doen zijn of waarom er ongeveer evenveel banken en stoelen id gang staan als in de klaslokalen… Ik kan als mama verzekeren dat het er echter héél erg gestructureerd en absoluut niet chaotisch aan toe gaat in de klassen. Elk kind weet heel duidelijk op elk moment wat er van hem/haar verwacht wordt. Naar ouders toe wordt er ook heel goed gecommuniceerd over wat er id klas gebeurt, hoe thema’s en leerstof aangebracht worden… Er wordt veel aandacht gegeven aan een werkattitude kweken, kindjes krijgen bv van bij de start ih lager élke dag ‘huiswerk’ mee om die ‘werk’gewoonte er in te krijgen.. Mijn zoontje voelt zich er als een vis in het water….
Ha! Leuk dat iemand anders dit ook zegt. Want dat was ik ook vergeten te vermelden in mijn post.
Voor mij is het chaos. Maar voor mijn kleuter duidelijk niet. En zij is snel overprikkeld (randje hoogsensitief). Zij voelt er zich goed, heeft duidelijkheid. Elke dag verloopt volgens hetzelfde ritme. De klasdagen starten enorm rustig, valt mij telkens opnieuw op. Omdat de kindjes rechtstreeks naar de klas gaan, komen ze druppelsgewijs toe en kunnen ze rustig in hoekjes ‘in gang’ gestoken worden. Ideaal voor haar… En ze leren inderdaad al van jongs af te plannen.
Zoals hierboven al gemeld: het voordeel van in een boerengat wonen is dat je niet zo veel keuze hebt. En onze kindjes komen ook allemaal behoorlijk goed terecht. Dus niet te hard over stressen en gewoon een school kiezen die bij je past.
Wat ik mij afvraag (ik heb nog geen andere commentaren gelezen, dat doe ik dit weekend eens :-): Wij wonen ook in Gent en mijn oudste gaat ondertussen goed vier jaar naar school (eerste leerjaar, geboren in 2007). Wij wonen in een zeer gemengde wijk. Toen wij onze dochter inschreven, was er van kiezen weinig sprake vond ik. Het was eerder een kwestie van “gaan waar er nog plaats is”. Is de situatie op vandaag dan zoveel verbeterd dat je effectief kan kiezen? Ik hoop van wel…
Wij kozen indertijd bewust voor Freinet in de buurt, maar geraakten jammer genoeg niet binnen. Wij zijn dan noodgedwongen uitgeweken buiten Gent, wat school betreft dan. Geen school op wandelafstand dus. Ik wil maar zeggen: je zal misschien niet zo veel keuze hebben. Maar ik wil je bloeddruk niet nog meer de hoogte in jagen ;-).
Tuurlijk is er geen plaats, dat schrijf ik toch ook duidelijk? Je bent helemaal niet zeker van de keuze. Maar volgens het systeem moet je 5 keuzes opgeven, om dan te hopen dat je er eentje van krijgt. Die 5 keuzes moeten dus wel scholen zijn waar we achter staan, want je weet niet wat het wordt. En de plaatsen worden toegekend (naast andere indicatoren, zoals GOK) op basis van afstand.
En dat, herinner ik mij nog levendig, is het erg stresserende van het hele gedoe. Je geeft je keuze(‘s) op en moet een aantal weken afwachten welke keuze er voor jou en je kind werd gemaakt. Je springt een gat in de lucht wanneer je terecht kan in de school van je eerste of tweede keuze…
In Antwerpen is het nòg erger: daar kan het zijn dat je 15 scholen opgeeft, maar er in geen van deze scholen een plaats is…. Daar heb je een kleuter zonder school die meestal wel weg moet uit de crèche…
In de drie scholen die je bespreekt hadden wij nochtans zonder problemen een plaatsje in 2008, Sofie. En jij woont dichter bij de feniks en de piramide dan ons. Die twee geven toch voorrang aan niet-gok? Pin je niet vast op keuze nr 4 en 5, ik ben 99,9% zeker dat het niet zo’n vaart zal lopen. En anders mag je Basiel komen afzetten s ochtends, dan mag hij meerijden met ons naar school 😉
Wat een gedoe, 5 scholen aanduiden en dan eentje toeverwezen krijgen, sorry maar dat is toch totaal van de pot gerukt,…ik heb toen Chattheo naar de lagere school ging de scholen in de buurt bekeken en daaruit eentje gekozen waarvan ik dacht dat het hem goed onderwijs zou bieden en waar de “mix” gelijkwaardig was ( ik vind dat belangrijk),……dat je hier nu ook al niet meer vrij in bent stoort mij toch wel enorm!!! Wat gaan ze binnenkort nog allemaal dicteren? Of gaan ze dan de scholen op ras, intelligentie en sociale afkomst indelen? Want daar lijkt het dan wel een beetje op,…..
Bij mij is dit nog helemaal niet aan de orde, en enerzijds snap ik heel goed dat dit iets is waar goed over moet worden nagedacht (en dat het niet evident is). Anderzijds… wij zijn vroeger gewoon naar de school geweest die recht over onze deur was :-). Gewoon katholiek onderwijs, net zoals mijn middelbaar trouwens. Ik veronderstel dat die keuze ook vooral gemaakt is omdat dies chool effectief op wandelafstand van ons huis was, en dit dus heel praktisch was voor mijn ouders (en grootouders, die ook in die straat woonden en ons vaak kwamen afhalen). Ik denk dus persoonlijk dat mijn ouders daar niet zo heel sterk over hebben nagedacht, en ik vraag mij ook af of dat wel nodig is? Ik denk dat je vooral moet kijkn of het praktisch is en of je kind er zich goed voelt! Nog iets dat bij mij zou meespelen: zitten er kindjes van uit de buurt in die school? Dat is ook atlijd leuk… Ik wil eigenlijk maar zeggen: volgens mij komt dat allemaal wel goed,e n is het niet nodig om zo rationeel over die dingen na te denken. Met mij is alles uiteindelijk goed gekomen (:p), ook na zes jaar ‘streng’ katholiek middelbaar onderwijs, waar ik mij heel vaak geërgerd heb (en mijn ouders ook). Hoewel het dus belangrijk is, zou ik toch proberen naar je goede voornemen te luisteren en niet teveel te stressen!
Mijn twee kinderen zitten op de Feniks. Ik herken je eerste indruk; de mijne was zo mogelijk nog ‘slechter’. Maar na 4 jaar op die school zijn mijn twijfels nu weggeëbd. Ongelooflijk gemotiveerd lerarenteam, heel open en warme sfeer, altijd dynamiek en – wat ik heel belangrijk vind – er wordt veel belang gehecht aan respect voor elkaar en sociale relaties. Iedereen kent er iedereen.
De Stibo is ook zeer goed. En die schijnbare chaos: dat is echt schijn, hoor. Mijn dochter zit nu in het eerste en ik vind dat haar schoolleven zéér gestructureerd verloopt. Het is dus echt niet zo dat iedereen zo maar op zijn eigen tempo mag leren, integendeel. Enfin, doe waar je je goed bij voelt, maar alleen al het argument dat je op 200 meter van De Feniks woont, zou mij overtuigen. Op 200 meter wonen van de beste school van Gent en nog twijfelen? 🙂
Als je twijfelt over methodescholen en dat kinderen ook ‘gewoon mogen leren’: ik herinner me van een presentatie over onderzoek naar concentratiescholen twee jaar geleden dat de Feniks heel wat meer leerwinst haalde met de leerlingen dan andere klassieke (en witte) scholen. De leerlingen gaan dus veel meer vooruit dan in een andere school. Het ziet er misschien op het eerste zicht niet uit, maar de kinderen leren er effectief wel heel veel. 🙂 De scholen worden niet geïdentificeerd, maar de directrice mocht toen een woordje komen praten en heeft toegelicht waar zij in het boek stonden, omdat ze trots was. En terecht!
ちょっと私は本当に ウェブログあなたはこれで使用されたセットアップに感心。仕事私はブログ私の自己ので、素晴らしいを使用します。間違いなく、ブックマークに追加します。