Zondagnamiddag. De regen tikt tegen de ramen. De vader des huizes is in het verkeerde vak de nieuwe arena gaan uittesten. Er ligt een lijstje klaar met dingen die echt heel dringend moeten gebeuren. Het kind doet zijn middagslaap. De vrouw des huizes moet in actie schieten.
Zondagnamiddag. Het is donker en grijs. Het lijstje ligt verloren in een hoekje, zodat je er niet naar hoeft te kijken. Er is een moeder die al een hele tijd moe is van alle drukte, met een comfortabele broek die Jani alleen zou goedkeuren om naar de yogales te gaan. Er is geen yogales.
Ze besluit om naar die opgenomen film te kijken, Allez Eddy. Call her weird, maar ze ziet echt heel graag Vlaamse films. Misschien dat ze in een ver verleden wel eens droomde om daar zelf tussen te staan. Niks lijstje, gewoon een beetje hangen.
Een klein jongetje wordt wakker. Hij zit in zijn slaapzakje, met zijn tutje en rode kaakjes rustig op haar te wachten. Ze gaan samen naar beneden en nestelen zich in de zetel. Het kleine jongetje op schoot bij mama. Lekker dicht bij elkaar, terwijl het jongetje zachtjes haar haren streelt (Hij is daardoor nogal gefascineerd, door lang haren).
Bijna een uur hebben we daar gezeten. Gezellig samen, rustig meelevend met de film, overlopend van liefde.
Pas na de film werd je weer de gebruikelijke wervelwind. Eentje die zijn eigen petit gervais uit de frigo haalt, klaarzet op de tafel en dan stampvoetend eist om in de stoel gezet te worden en een lepel te krijgen. Eentje die voorlopig nog een beetje verloren is tussen de grote kindjes bij de Konijntjes. Eentje die aan de buggy trekt of zijn jas komt brengen, als hij naar buiten wil. Eentje die nog altijd niet veel duidelijke woordjes zegt, maar dat ruimschoots compenseert met wijzen, lichaamstaal en andere gebaren. Eentje die heel geconcentreerd aan zijn bureau zit om potjes in elkaar te schuiven. Eentje die graag gekieteld wordt en dan zo luid schaterlacht, dat je dat kleine jongetje zou kunnen verwarren met een beer van een vent. Eentje die helemaal zelf kan eten, ook al betekent dat wat extra was en kuis voor de ouders. Eentje die subtiel badspeeltjes in de kuip gooit, als hij in bad wil. Eentje die zo groot wordt, dat ik soms vergeet dat jij ooit een baby bent geweest.
Vanaf vandaag kan ik zeggen, anderhalf jaar. Of ook, 18 fantastische maanden.