Voorlopig ben ik nog staalhard 29, maar ik moet de realiteit onder ogen zien. Over exact 2 maanden en 11 dagen staat die nieuwe tram daar. En omdat ik er zo verschrikkelijk tegenop kijk, heb ik besloten om er het beste van te maken. Om er helemaal voor te gaan.

Toen was er ineens het idee om drie keer te feesten. Eén party voor elk decennia. De laatste keer dat ik een verjaardagsfeestje heb gegeven, is dat geëindigd in een stevige griep die meer dan 7 dagen mijn lijf heeft platgelegd. Die paar vriendelijke mensen die toch nog naast mijn bed zijn komen zitten, zijn bij deze nog een keer bedankt. Dat is exact 5 jaar geleden, bij het vorige ronde getal. Dus ik vind het wel geoorloofd om er nog een keertje voor te gaan.

Omdat een vrijgezellen er niet echt in zit voor mij, heb ik al lang zin in een soort vriendinnenfeestje. Daaronder versta ik niet het type waarbij ik door de stad struin, verkleed in een miserabel kostuum waarbij er een sliert vrouwen achter mij aanloopt die een T-shirt dragen die speciaal voor de gelegenheid gedrukt is. En waarbij ik vreemde opdrachten moet doen. Dat lijkt me namelijk pure horror. Als mij dat toch ooit zou overkomen, dan zou dat heel erg goed zijn voor mijn lijn. Ik zou namelijk zo hard weglopen, dat ik minstens 75000 caloriën zou verbranden. At once.

Wat ik dus wel leuk zou vinden, is zoveel mogelijk vriendinnen die me na aan het hart liggen verzamelen. En daar dan een hele avond/stuk van de nacht mee babbelen/lachen/roddelen/giechelen. Dit alles gebeurt in comfortabele kleding, met in de onmiddellijke omgeving een gigantisch dessertenbuffet. (We letten er die dag niet op, dat spreekt voor zich.) Dat zou party 1 worden, op vrijdagavond. En wie wil, mag blijven slapen. Man en kind worden tijdelijk verbannen.

Voor party 2, hou ik de opties open. Ik twijfel nog tussen een feestje Brutin-style (dat wil zeggen veel drank en volk en hopelijk zotte dingen), een dinnerparty met enkele intimi  bij ons thuis, een lekker gezinsfeestje met frietjes of een romantisch diner met mijn lief. Andere suggesties zijn uiteraard ook welkom. Dat zou dus party 2 worden, op zaterdagavond. Man is verplicht, kind is optioneel.

Voor het derde en laatste decennium ten slotte, zou ik een familiefeestje willen geven. Ouderwets met koffie en taart, eventueel aangevuld met hapjes of andere lekkere dingen. Mijn moeder heeft al voorgesteld om locatie te spelen, wat misschien niet zo’n slecht idee is (aangezien het in onze living nogal snel van sardientjes in een blik-gevoel is). Dat zou dus party 3 worden, op zondagnamiddag. Man en kind zijn verplicht, leuke familieleden ook.

Drie decennia, drie feesten, één weekend. Persoonlijk vind ik het niet minder dan een topplan.

Dat 30 worden, lijkt plots iets minder erg.