Van’t weekend op weekend geweest met ex-klasgenoten. De timing was perfect want het was zowat het meest winterse weekend van de hele zomer.

Ik heb destijds Germaanse gestudeerd, omdat ik op het conservatorium niet geslaagd was voor het toelatingsexamen. Ik schrijf het toe aan ‘nog veel te groen achter mijn oren’, want eventueel moeten erkennen dat er een gebrek aan talent zou zijn, is een beetje pijnlijk. Toen de radio en mediakriebels heel hard bleven kietelen, ben ik dus toch maar met één diploma op zak, voor het tweede gegaan. Radio & Televisie, dit keer wel door het toelatingsexamen geraakt.

We zijn met 40 begonnen, met 39 afgestudeerd. En om dat allemaal te vieren, zijn we toen met iedereen op weekend vertrokken, bijna exact drie jaar geleden. Twee dagen in een vervallen kasteel in de buurt van Dinant. Er zijn wilde dingen gebeurd, er is uitbundig gelachen, drank gevloeid en gedanst tot het licht werd. Heerlijk. Er plots, drie jaar later, krijgt iemand het idee om dat opnieuw te doen. Geweldig plan! I’m in!

We hadden afgesproken om 11u stipt aan het kasteel, D. en ik stonden daar om 11u30. We voelden ons al een beetje schuldig dat we te laat waren, maar dat bleek nergens voor nodig. Organisatoren en coördinatoren zijn pas een uur later toegekomen, toen wij al een uur ontvangstcomité aan het spelen waren (inclusief welkomstdansje).

We zijn dan met z’n allen naar de Delhaize van Dinant getrokken. Hilarisch, met 8 mensen naar een Delhaize trekken, zonder plan whatsoever. Dat is leute. We kunnen er wel niet meer komen. Er stond wijn klaar om te proeven, maar blijkbaar was het niet de bedoeling dat je die ook echt zou opdrinken. De wijnman van de Delhaize van Dinant haat ons nu. We hebben een kar volgeladen, een kleine schattingsronde gedaan (ik heb gewonnen, ik ben daar mega goed in, in het schatten van hoeveel de kar gaat kosten) en zijn vertrokken.

Een klein halfuur rondgereden om de perfecte picknickplek te vinden. Het is een toplocatie geworden aan de rand van de weg. Met een container vol maden op 10 meter, die zijn stank met vlagen tot aan onze standeetplaats stuurde. Gegeten in de motregen, half in de koffer van de kleine gezinswagen van F. – met stokbrood, kaas, worst, choco en kip curry die ongelooflijk smaakten. Of nog beter zelfs.

Kayakken hebben we maar gelaten voor wat het was, wegens Siberische temperaturen voor de tijd van het jaar. Maar de grotten van Dinant zijn een waardig alternatief. Tenminste als u van stalactieten en brabbelende, stinkende, luie en onverstaanbare gidsen houdt.

Uiteindelijk is het uitgedraaid op datgene waar iedereen op zat te wachten, een feestje. Iets minder wild dan de vorige keer, wegens een pak minder mensen. Dat we nog even zonder drank zijn gevallen en de nachtwinkel van Dinant zijn gaan leegkopen (om 22u al zonder drank vallen is trouwens belachelijk slecht ingeschat, maar soit), ook dat was een belevenis. Net als de stoelendansen en de veelvuldige handenstanden. Ik ben er dan in alle stilte en vroegte vanonder gemuisd zondagmorgen, omdat ik naar mijn volgende feestje moest. Veel te weinig geslapen. Maar de enige van alle 15 aanwezigen zonder kater, dat wel. Komt er van als ge geen alcohol drinkt natuurlijk. Seut dat ik ben.

Het is trouwens gek dat je sommige mensen drie jaar niet gezien hebt en dat binnen de anderhalve minuut vergeten bent. Iedereen was precies nog juist hetzelfde. Wij moeten ons alvast geen zorgen maken om dat verouderingsproces. Opluchting alom.