*Waarschuwing: licht overdreven melig, wegens einde zwangerschapsrust*

Onze extra maand, lieve Basiel. Normaal gezien zou ik deze maand alweer aan het werk moeten zijn, maar we hebben ons wat extra tijd gekocht in de vorm van een maand ouderschapsverlof. En wat hebben we daar van genoten, intens. We genieten nog altijd, nog even. Ik heb een heel klein beetje zin om er weer in te vliegen, maar het maakt me ook bang. Want hoe dat dan precies zal gaan met jou een hele dag missen, dat snap ik op dit moment nog niet. En dat het gedaan zal zijn met de rust en de slaap, dat betreur ik me nu al. Gelukkig krijgen we van papa binnenkort een poetsvrouw, zodat er met werken ook nog tijd overblijft voor leuke dingen. Voor het gezin, voor jou.

Wat een maand jongen. Jij hebt zoveel nieuwe dingen gedaan, dat ik er bijna mijn agenda moet naastleggen om het me allemaal te herinneren.  Je leven bestaat op dit moment vooral uit ‘eerste keren’, maar deze maand heb je toch je best gedaan.

Net drie maanden en je zat al in een vliegtuig. En alweer eentje voor de statistieken: Basiel doet alsof hij nooit iets anders gedaan heeft. Ik had me er mentaal op voorbereid dat het mogelijks wel eens één van de twee lastigste uren van je babybestaan zouden kunnen worden. Kleine ruimte, ontroostbare baby, mensen die geërgerd kijken. Ge kent dat wel. Maar met een borst in je mond bij het opstijgen en landen, heb jij voor de rest gewoon mee de krant en wat oude Goedeles gelezen. En passant ook nog wat harten van medepassagiers doen smelten uiteraard. En heel veel mensen jaloers gemaakt met zo’n voorbeeldig kind. (En ja, ik besef dat we ons deel wel gaan krijgen. In jouw puberteit verhuis ik naar een warm land denk ik). Je eerste vliegtuigreis, je eerste citytrip en de eerste keer dat je uit de buik bent gaan supporteren voor je lopende vader: een groot succes.

Omdat je nog  wat te klein bent om alleen thuis te blijven (je zou dat ook niet leuk vinden denk ik, aangezien je soms al begint te neuten als ik nog maar naar de wasmachine loop) en verder ook geen andere verplichtingen hebt,moest er een crèche gezocht worden. Dat heeft wat voeten in de aarde gehad, maar het is uiteindelijk helemaal in orde gekomen. Nog een paar dagen en jij gaat naar de Bron, naar de Muisjes. Daar hebben ze ongelooflijk veel speelgoed, wippertjes, patatjes, andere kindjes en lieve begeleidsters. We zijn al een paar keer gaan wennen. Dat was meer voor mij dan voor jou, ik moet daar eerlijk in zijn. Jij gaat je daar zeker fantastisch amuseren.

Je bent ook verhuisd naar je eigen kamer. We hebben het een beetje uitgesteld, omdat we er eigenlijk zelf nog niet klaar voor waren. Ik vond het wel geruststellend dat ik half slapend even je handje kon grijpen of je dekentje kon goed leggen. Maar grote jongens die doorslapen kunnen dat ook in hun eigen kamer. Het avondritueel ziet er een beetje anders uit, maar jij slaapt nog altijd even flink. Bijna geen problemen of toch niets dat een tut en het Avondlied niet kunnen oplossen.

Het was ook de bedoeling dat je deze maand de eerste keer ging logeren, maar dat is een beetje misgelopen. Je wil nog altijd niet van een fles drinken, behalve als ik hem geef. Maar dat is net het hele concept, dat je zonder mij ook kan eten. We proberen elke dag opnieuw, want ik moet binnenkort echt gaan werken. Ik had graag gewacht tot 6 maanden, maar we zullen niet anders kunnen dan met patatjes te beginnen. De melkfabriek produceert helaas minder voor een kolf dan voor een live baby. Ik hoop vurig dat ik in de volgende brief nog borstvoeding geef. Ik hoop dat ik nog kan lachen en dat de drukte me niet te pakken krijgt.

Dit is het einde van een tijdperk lieve Basiel. Mijn wereld heeft de voorbije maanden vooral bestaan uit jou verzorgen en ik vond het heerlijk. Wat op voorhand een ongelooflijk lange tijd leek, was in een oogwenk voorbij. Ik heb het er heel erg moeilijk mee, veel moeilijker dan ik had verwacht en mezelf wil toestaan. Maar er komen nieuwe tijden. En alles met jou, moet wel gewoon heerlijk zijn.