Hoe gaat het nog met de baby anders? Goed, danku. Hij gaat naar de vier maanden en draagt vlotjes kleren voor kindjes van 6 tot 9 maanden. Hij heeft in de meeste kleren een 68, maar draagt ook al 74. En van bepaalde merken (Kik kid bv) is de 74 zelfs al aan de krappe kant. Maar groot dus. Gelukkig ook nog altijd heel schattig.

Sinds een kleine week slaapt die grote meneer ook op zijn eigen kamer. Amai, dat was een moeilijke bevalling. Niet voor hem, wel voor ons. We bleven het maar uitstellen. Maar aangezien hij volgende week voor het eerst gaat logeren en ik over drie weken weer ga werken, moest het toch ongeveer gaan gebeuren. Het was zalig om hem in zijn fantastisch wiegje naast ons bed te hebben staan, maar de reden waarom hij daar sliep was al lang achterhaald. Hij slaapt al twee maanden flink door, ik heb hem precies in geen eeuwen meer ’s nachts borstvoeding gegeven. Dus dat argument ging niet meer op. Het was vooral ons prille ouderhart dat geen afscheid kon nemen. Maar datzelfde hart lag ook vaak te waken bij het minste zuchtje, en kreeg aldus minder slaap.

Dus probeerden we het maar. En voor ons ventje maakt het blijkbar allemaal niets uit. Het inslapen gaat iets moeilijker, maar dat is niet zo gek, want tot vorige week was hij nog nooit alleen gaan slapen. Dodo doen was hier een collectief gezinsgebeuren. Maar omdat hij vaak tot 9u sliep en binnenkort veel vroeger moet opstaan (oh, dat werkleven), stoppen we hem een uurtje vroeger onder de wol. Af en toe moeten we naar boven lopen om zijn tutje opnieuw in te steken en ik heb ook al een paar keer het avondlied gezongen (jaja, een decennium bij de scouts veeg je niet zomaar uit), maar voor de rest gaat het eigenlijk vlot. ’s Morgens ligt ie vrolijk en klaarwakker te wachten tot we hem uit zijn bedje nemen. Een topkind.

We hebben maar een klein probleempje op dit moment, en dat is de met de melk. Ik moet straks opnieuw gaan werken – een bijzonder dubbel gevoel trouwens – en zou heel graag willen doorgaan met borstvoeding. In het kader daarvan ben ik al even bezig met de diepvries te vullen, ook altijd handig voor noodgevallen. Hij heeft al vaker een flesje afgekolfde melk gekregen, ook uit de diepvries, en dat was nooit een probleem. Maar de laatste tijd wil het niet meer lukken. Hij wil er niet van drinken. En eerlijk, ik zou het ook niet doen. De melk uit de diepvries (die volledig conform de regels verpakt is en zo), ruikt vaak zurig. Iemand enig idee hoe dat komt en vooral, hoe we dat kunnen oplossen? Want zonder de diepvriesmoedermelk, zal het heel moeilijk zijn om door te gaan.

Ik geef de combinatie borstvoeding en werk op zich trouwens weinig kans. Als ik om 5u30 op het werk verwacht word, ga ik Basiel niet wakker maken om eten te geven noch zelf een halfuur vroeger opstaan om melk te kolven (4 uur is al vroeg genoeg, danku). Dan kan ik beter helemaal niet meer gaan slapen. En zelfs bij een dagshift, is het heel moeilijk om hem ’s morgens nog te voeden. Ik mag gelukkig op het werk wel kolven, maar ik denk niet dat mijn voor de rest prima functionerende borsten, op die manier genoeg gaan blijven produceren. Tips in dat departement zijn dus ook heel welkom.

Omdat het praktisch niet anders mogelijk is, zal ik altijd heel vroeg beginnen te werken. Papa zorgt voor de opvang ’s ochtends, ik zorg dat ik tegen sluitingstijd in de crèche geraak (18u). Er zal dus zwaar geschrapt worden in slaap tijdens de week, maar soit. Nostalgie heeft jammer genoeg geen studio’s in Gent, dat zou nog eens een zalige oplossing zijn.

Hoe moeilijk het ook is, ik zou toch graag de kaap van zes maanden borstvoeding halen. De voorbije maanden zijn op dat vlak alleen maar fantastisch verlopen en aangezien mijn lief een allergiebom is, vind ik het extra belangrijk om zes maanden de allerbeste bescherming te geven. Ik ben op dit moment zelf een beetje allergisch aan kunstvoeding. Of aan de gedachte daaraan. Alle moeders met tips, ik ben u eeuwig dankbaar.