Er was eens een meisje dat op improtraining bewonderend zat te kijken naar de trainer. Hij was wereldkampioen en bijzonder goed in wat hij deed. Het meisje deed maar wat, zette haar eerste stapje. Bij de pint achteraf, zaten ze om de een of andere reden naast elkaar.
Er was eens een avond waarop alles kouder en warmer werd, een nacht die een ochtend werd zonder dat ze het beseften en een langverwachte kus die alles zou veranderen.
Er was eens een man die heel erg goed was in zijn vak. Die eigenlijk niets liever wilde dan elk uur van de dag ergens op een podium te staan. Afgewisseld met blikken en kussen van het meisje, maar vooral vol energie van de impro-vibe.
Er was eens een avond waarop alles samenkwam. Waarop het meisje zag wat impro is en kan zijn, als de beste van de wereld op het podium staan. Ze wist dat ze moest zwijgen toen ze eigenlijk naar huis wilde omdat de nacht korter en korter werd. Ze voelde hoe belangrijk deze improv was. In English, it’s improv.
Er was eens een nacht dat ze verstrengeld in slaap vielen. Het meisje en de man. Uitgeput, maar ook heel vol van alles. De man had samen met zijn vrienden en vrienden het podium gedeeld. Het meisje had gekeken, gevoeld en ook wat licht gemaakt. The Crumbs waren in het land, waardoor de man even in een ander land was.
* The Crumbs is een Canadese improgroep. Stephen en Lee, twee brokken fantastisch improgeweld.