Ik had al veel goeds over het gezellige Zeeuwse stadje Sluis gehoord en wilde er wel eens naartoe. Mijn lief ging er vroeger wel eens met zijn ouders naartoe en kon alleen maar bevestigen dat het er gezellig is. Omdat er op 21 juli niet zoveel te beleven valt in België, staken we dus de grens over. Naar Sluis.

Ge kent dat wel. “Liefje, stel jij even de gps in”. (Hij zit aan het stuur, dus ik moet me op andere wijze nuttig maken. Een jaar geleden durfde hij niet op de autostrade te rijden, nu denk ik vaak dat ik een dikke BMW zit).  Ik kies voor een ander land (Nederland) en als gemeente ‘Sluis, Zeeland’. Ik denk , we zitten goed. Omdat de gps ook naar een straat vraagt, kies ik een straat uit de lijst van de straten in ‘Sluis, Zeeland’. Ik ga voor een plein, met het gedacht dat we daar eventueel ook nog kunnen parkeren. We gaan gezwind op weg. We rijden weg van de wolken en voelen de eerste zomerprikkels. Heerlijk.

Onze gps zegt dat we maar 3 kilometer van Sluis verwijderd zijn, maar toch hebben we nog geen enkel bord tegengekomen waarop staat ‘Sluis’. We maken ons geen zorgen. We rijden een dorp binnen, dat blijkbaar helemaal afgesloten is door een evenement. Ok, er is iets te doen in Sluis – no problemo – we rijden rond. Mijn lief zegt nog dapper dat hij gelezen had dat er een sportwedstrijd was, dat het daarmee afgesloten is. We zien geparkeerde auto’s met fietsrekken aan, wat onze sportwedstrijdtheorie bevestigt. (Ik bedoel, de theorie van mijn lief)

Ik vind het persoonlijk wel een beetje raar dat er ‘IJzendijke’ op de bordjes staat, maar mijn lief gelooft zijn gps en is ervan overtuigd dat we in Sluis zijn. We rijden verder en worden tegengehouden door een vriendelijke Nederlandse jongen met fluo-vest. “U mag hier niet verder rijden meneer.” Mijn lief vraagt of we mogen terugkeren. De vriendelijke jongen met fluo-vest ziet de lichte twijfel op ons gezicht en vraagt waar we eigenlijk moeten zijn. “In het centrum van Sluis, meneer.”

De man kan zijn glimlach niet bedwingen. “Ow. U bent hier in IJzendijke en het is hier folkloristische dag.  Maar geen probleem meneer, Sluis is maar zo’n 30 km van hier. Zal ik het even uitleggen?”

Okee ja, we zaten totaal niet in Sluis. Maar toch al in Nederland.

We zijn er uiteindelijk toch geraakt, met blozende kaken. We hebben wel zon gezien, maar geen Sergio Herman of Roger Vandamme (lichte teleurstelling, ik geef het toe). Mijn lief heeft elke keer consequent geroepen “kijk daar, een sexshop” – en het bleef zowaar grappig. We hebben verwonderd staan kijken naar ‘typisch Hollandse dingen’ en ook daar mee gelachen. We gaan snel nog een keer naar Sluis gaan, want het is daar leuk. En de mosselen zijn er heel goedkoop.

Allez, Sluis is een echte aanrader.

Maar ge moet het wel vinden natuurlijk. Uhum.