Ondertussen zit je toch al bijna acht maanden in mijn buik. De tijd gaat ongelooflijk snel en tegelijkertijd tergend traag. Het lijkt wel alsof ik al jaren zwanger ben of zo. Ik kan me bijna niet meer herinneren hoe het voelde om zonder baby-in-lijf te zijn.

Het is niet altijd even gemakkelijk gegaan Hugo, maar ik neem het je niet kwalijk. Jij kan er ook niks aan doen. Toen jij nog maar een speldenprik groot was, wist ik niet waar kruipen van ellendigheid. De hele dag misselijk zijn, het was niet meteen de roze wolk waar ik van gedroomd had. Maar bon, we zijn daar ook doorgekomen. En moe zijn dat is vervelend, maar in die tijd kon ik wel nog goed slapen.

Toen kwam de leukste tijd. Want hoewel wij wel de hele tijd wisten dat jij er zat aan te komen, bleef het toch allemaal redelijk vaag. Er was nog niet zoveel tastbaars. Het heeft lang geduurd voor die buik begon te groeien, maar ondertussen heeft ie dat wel ingehaald. En dan begon het allermooiste, ik kon je plots voelen. Nu ja, plots. Ik weet niet precies wanneer de eerste keer was, omdat ik in het begin ook gewoon niet zo goed wist wat ik moest voelen. Maar geleidelijk aan werd het duidelijker. En alleen maar specialer. Daarna was ons doel om ook papa te laten meegenieten van die kleine schopjes. Je was een beetje koppig, door altijd net te stoppen op het moment dat hij zijn hand op mijn buik legde. Het moment waarop het dan wel gebeurde, was magisch, voor ons alledrie. En tegenwoordig hou je je niet meer in. Gelukkig maar.

Stilaan krijg ik het een beetje moeilijk. Je wordt zo groot, dat ik altijd maar beperkter word in mijn bewegingen. Er is maagzuur en vooral, verschrikkelijke rugpijn. Ik word ’s nachts wakker van de pijn en overdag ga ik soms stilletjes huilen, omdat het bijna niet meer draaglijk is. Maar we houden vol, want jij moet nog groeien. En voor jou, alles.

En eigenlijk wil ik je ook helemaal niet afgeven. Het is dubbel. Je zit daar zo veilig in mijn buik. Het is een heerlijk gevoel om je altijd dicht bij me te hebben. Maar we worden ook wel heel benieuwd naar jou, superbenieuwd zelfs. En ik heb heel veel zin om je echte naam met de wereld te delen, net als een je geslacht. Nog even geduld, nog even.

We zijn zo ongeveer wel klaar om je met open armen te ontvangen. Voor zover je daar klaar voor kan zijn. In het begin zal het waarschijnlijk wat zoeken zijn, maar dat lukt ons wel. Al kan jij natuurlijk extra goede punten verdienen door flink te drinken en snel door te slapen.

Ik dol maar een beetje Hugo. Hoe en wie jij ook bent, wij zijn nu al zot van jou. Ik vind het gek, omdat ik je eigenlijk nog niet zo goed ken. Maar ik voel nu al hoeveel liefde en bezorgdheid er is. En volgens mij, gaat dat alleen maar erger worden.

Stilaan word ik mama denk ik. Jouw mama. En ik ben trots.

Tot heel gauw.

X