Als mijn lief in gang schiet, is het ook direct serieus. En werkt hij meteen tien dagen achter elkaar. En houdt hij zich ook compleet niet aan de 8-uren regel. Geen probleem, ik moedig dat aan.

Maar uiteraard zijn daar wel een paar consequenties aan verbonden. Ik ben het ganse weekend alleen geweest met de zoon (wat trouwens heel leuk was) en wij (het lief en ik) hebben elkaar bijzonder weinig gezien. Een nachtzoen en een ochtendzoen of alleen ’s nachts een trap om het deken terug te krijgen, dat was het soms maar. Of een lief telefoontje ergens tussen twee dingen door. Maar druk dus.

Ik werk ook nog altijd full-time (of meer), er zijn twee huishoudens die mijn aandacht vragen (wat dat betreft, geen aanrader, dat co-huisschap), Mano die recht heeft op zijn portie aandacht, beslommeringen. Je kent het wel.

Dus, toen hij gisterenavond voor het eerst niet moest werken, hebben we bewust tijd voor elkaar gemaakt. Want volgens de boekskes is dat kei belangrijk. Er was zelfs een afspraak: we zouden echt iets romantisch gaan doen. Het lief was belast met uitzoeken wat binnen het budget en de tijdspanne paste. Ik zou gewoon volgen. Kei goed plan.

Het lief had alles professioneel uitgezocht, openingsuren en zo. Jja, wij gingen echt mega-romantisch doen. Op de minigolf. U lacht misschien, maar samen balletjes door windmolens slaan en over bergjes en door buizen, dat kan ongelooflijk romantisch zijn. En dat heerlijke competitieve element zorgt toch voor de juiste vibe? Ik zag het helemaal zitten. Dus wij naar de minigolf. En hoe goed het lief ook gekeken had naar de openingsuren (yeah right), dat spel bleek miraculeus gesloten te zijn. Geen minigolf, geen romantiek.

Maar ik heb wel kei hard gelachen.

PS: Bij nader inzien is romantiek misschien toch niet zo forceerbaar.

PPS: Met een comedian als lief is bijna alles uiteindelijk wel grappig. Een mens zou denken dat ik al een stevig 6-pack heb hangen van al dat lachen.