Ik ga daar eerlijk in zijn, ik vind het een moeilijke vandaag. De mensen die mij alleen maar kennen van deze blog die hebben er natuurlijk het raden naar, maar de mensen die me ook in het echte leven kennen en dan ook nog mijn blog lezen, zijn vrij unaniem. Ik ben al een beetje maskers af de hele tijd. Er zijn niet veel dingen die ik niet op het internet gooi. Of in de rest van de wereld, op de een of andere manier (In dat opzicht een wonder, dat ik al zo lang zwijg over het geslacht van Hugo)

Maar speciaal voor de wijvenweek heb ik eens heel diep nagedacht over mijn guilty pleasures. Flink he.

Hupla, here we go. Ik lees  roddelboekjes en kijk pulp.  Voila, nu weet u het. Ik kan heel intellectueel doen en zeggen dat wij een abonnement op  Knack, Trends of Humo hebben (staat altijd goed). En het staat vast en zeker nog beter als ik zeg dat ik zelden naar televisie kijk, en dat het dan uiteraard alleen naar duidingsprogramma’s is. Vergeet het. Ik heb lak aan dat soort gedoe. “Oh, wij zijn zo coo-hool. Wij luisteren alleen naar Radio 1 of Stubru en wij lezen alleen coole boekjes. En hier komt alleen het Journaal op.” Toch zeker niet die beschimpte commerciële zender waar ze bijna een identiek nieuws maken? Nee hoor. Hier niet.

Sorry, daar moet ik van overgeven (En ik doe dat niet graag, overgeven).  Ik zal u eens wat zeggen, talloze onderzoeken hebben het minimale verschil tussen Het Journaal en het Nieuws al bewezen. Grootste verschil: bij het Journaal hebben ze ongeveer 30 keer meer middelen om hetzelfde te maken. Voila. (En ik ken mensen bij allebei, dus ik mag dat zeggen). Ik zap weg naargelang de nieuwslezer(es) me aanstaat of niet. Als ik al kijk, want toevallig zijn er wel goede programma’s op dat moment die mijn hoofd beter leegmaken na een dag werken. (Ok, ik zat daar al een hele dag met mijn neus op het nieuws, heeft zeker mee te maken. Of ben ik mezelf nu al aan het verdedigen?)

Maar ja, lees alle roddelboekjes op het werk, ze liggen hier toch op de redactie. (En wees maar zeker dat er om gevochten wordt, het moment dat ze binnenkomen). We hebben alleen geen TV Familie, dus dat is het boekje dat we zelf kopen en dat hier op het toilet ligt. Komaan, is er iets zaliger dan op de wc een goed roddelboekske lezen? Niet veel, tenzij datzelfde boekje in een warm bad lezen met een beetje versnapering en drank langs de zijkant. Heerlijk. Guilty, me, absolutely.

Hetzelfde geldt voor pulp. Ik ben niet dom, ik heb gestudeerd en al wat ge wilt. Maar ik kijk graag naar pulp. Vitaya, Vijf tv, domme programma’s. Bring it on. Het ontspant me geweldig.

Ik heb er wel een beetje een vreemd kantje aan over gehouden. Door sommigen ook wel omschreven als een afwijking. Door al die boekjes te lezen ken ik namelijk alle namen van de kinderen van BV’s uit mijn hoofd. Het spijt me. Maar ik heb gewoon iets met kindernamen. Toen ik nog bij mijn ouders in de slagerij hielp, kende ik ook alle kinderen die over de vloer kwamen bij naam. Iets wat mijn vader de slager nooit begreep, hoe ik dat kon onthouden. Maar ergens in mijn hoofd is daar een vakje voor. Ik kan er ook niet aan doen.

Als u zegt Willy Sommers, dan denk ik meteen Annemie, Luna, Luca. Misschien zoekt u het verder, met Lynn Wesenbeek. Maar meteen zitten Lauren en Morgane in mijn hoofd. Zelfs van een heel deel van de Hollywoodsterren, ken ik hun kleintjes bij naam.

Ik weet dat het raar is, maar nee, ik schaam me daar niet over.