– Logeren we al een paar dagen bij onze goede vriend P. Die speciaal voor ons op de zetel slaapt, zodat wij in een comfortabel bed kunnen liggen (zwanger zijn heeft ook z’n voordelen zeker?).
– Overladen we hem natuurlijk met groepsknuffels, chips en ander lekker eten. En ik denk ook niet dat hij nog met een klein brood zal thuiskomen, dat voor drie mensen voor ontbijt en lunch moet zorgen. Hij leert snel. Het is een schatje.
– Begint ook het gebrek aan een eigen wasmachine vervelend te worden. Er is vooral een acuut gebrek aan kousen bij mijn lief. Ik heb mijn halve kleerkast meegesleurd, maar vind in het halfdonker zelden terug wat ik nodig heb. Misschien dat er op miraculeuze wijze wel een ingemaakte kast is op onze slaapkamer als we terug naar huis kunnen?
– Krijg ik het nooit meer echt warm. De kou is in mijn lijf geslopen. Ik heb dat ooit nog een keer voorgehad. Na een compleet uitgeregend scoutskamp. Tien dagen natte kleren, slaapzak en geen zomerse temperaturen. Ik heb daarna nog maanden overal een dikke winterjas en botten mee naartoe gesleurd (ook in putteke zomer, ja). En nu is het opnieuw een beetje zo. Ik krijg het gewoon niet echt warm meer. Zelfs niet ‘s nachts. En dat is voor een nachtstoof als mezelve, bijzonder vreemd. Mijn lief heeft me al een keer ‘s nachts in paniek wakker gemaakt omdat ik redelijk koud aanvoelde, en hij is dat niet gewoon is. Ah nee wacht, ik lag al wakker, want ik slaap niet super.
– Hebben we ook verschillende andere bedden aangeboden gekregen. En kan ik u zeggen dat dat hartverwarmend is. De volgende keer komen we zeker bij jullie. (Nee, niet waar, ik hoop dat er NOOIT een volgende keer komt)
– Hebben verschillende weermodellen dooi voorspeld. Heel jammer voor de Elfstedentocht, maar ik kan er niet rouwig om zijn. Maandag had ik normaal gezien een fijne dag vakantie, maar nu ga ik met een elektrisch vuurtje naast de buizen zitten. Maandagavond komt de chauffageman.
– Blijf ik hopen om op mijn verjaardag in een warm huis wakker te worden. Dat is natuurlijk al wel op dinsdag (oh ja, ik verjaar op Valentijn, ha!). Donderdag en vrijdag ben ik namelijk ook uitzonderlijk thuis en ik zou graag een beetje verloren tijd inhalen. Jullie duimen mee?
– Is het nog drie keer slapen voor we eindelijk nog een keer naar Hugo mogen gaan kijken. Het is ondertussen 10 weken geleden dat ik dat beestje nog gezien heb, en voor mijn lief zelfs nog iets langer. Ik hoef u er niet bij te vertellen dat we ook ongelooflijk benieuwd zijn naar het geslacht. En dat het redelijk frustrerend is dat mensen die veel minder zwanger zijn dan ik (in tijd bedoel ik), het al een tijdje weten.
– Is het weekendje Londen in het water gevallen, om verschillende redenen. Maar gezien de toestand hier, heb ik even andere prioriteiten. En ben ik weer zo verschrikkelijk uitgeput, dat een weekend in bed me wel iets lijkt.
– Ben ik er in geslaagd om mijn lief mee te krijgen naar een babybeurs. Allez, we gaan dat van’t weekend doen. Als u hem dat anderhalf jaar geleden hadden gezegd, dan had hij u waarschijnlijk gigantisch uitgelachen. En met zijn ogen gerold, natuurlijk. Daar heeft hij een patent op.
– Probeer ik het me allemaal niet te veel aan te trekken. Maar merk ik toch een zekere verhoogde emotionaliteit in mijn wezen. Moe, kou en alles is me een beetje te veel. Gelukkig heb ik het allerbeste lief van de wereld om daar mee om te gaan. En nee, daarbij rolt hij niet met zijn ogen (of toch niet als ik het zie ;-))