Ik weet niet meer precies hoe het gebeurd is, maar plots gingen we naar het voetbal. Als een vriendengroep pintjes staat te drinken, worden er al eens plannen gesmeed. Een deel van de groep was voor Zulte Waregem, een deel voor Club Brugge. En toevallig speelden die ploegen zeer binnenkort tegen elkaar, dus laten we met z’n allen gaan. Gezellig! Daarvoor een bbq’tje, ideaal. Aangezien ook de andere vriendin (de rest is vrijgezel) meeging, kon ik er ook niet onderuit om 90 minuten naar 22 ventjes en een bal te gaan kijken. Ik wilde het wel een kans geven (behalve het deel van de staanplaatsen dan, dat zag ik om medische redenen helemaal niet zitten)

Maar wij dus naar het voetbal. Zulte Waregem – Club Brugge, in een uitverkocht Regenboogstadium. Een deel van de groep met een sjaal van Essevee, een ander deel met ingehouden emoties, omdat ze in het vak van de vijand moesten gaan staan. Een ook een paar neutrale mensen, met lichte voorkeur voor Club. (Waaronder mezelf, mijn lief heeft namelijk gezegd dat hij het uitmaakt als ik voor een andere club supperter dan de enige echte goeie voetbalclub)

Een aanrader trouwens, om in de spionkop te gaan staan als ge voor de andere club supportert. Echt serieus, dat is gewoon gevaarlijk. We hadden chance dat er vooral jonge gastjes rond ons stonden (als ik zeg jonge gastjes, dan bedoel ik dat ook, ik weet niet of mijn zoon op zijn 12 alleen naar de voetbal zou mogen gaan en roepen ‘Het wijf van Hoefkens is van plastiek’. Nee, ik denk het niet.) Maar het was eigenlijk wel geestig.

Een absoluut topmoment was toen ze bij het begin van de wedstrijd een spandoek omhoog haalden. Over de ganse tribune. Inderdaad, dan ziet ge dus alleen de achterkant van een spandoek. Maar voor de rest niks. Jammer dat we daardoor het vuurwerk bij klaarlichte dag bijna niet konden zien. Of toch niet, want bij klaarlichte dag zie je daar toch niks van. Belachelijk, vuurwerk om 18u met volle zon.

Mijn lief moest zich zwaar inhouden, want het is niet zo’n goed idee om te gaan roepen voor blauwzwart als je in een vak met rode en groene vlaggen staat. Het was moeilijk. Wat mij doet vermoeden dat hij zwaar schreeuwt, roept en zingt als hij op de Club gaat kijken. (Ja, hij heeft een abonnement. Ja, ik ben hem daardoor in het weekend vaak kwijt aan 22 mannetjes en een bal – maar ik snap het al iets beter nu)

Enfin. Een voetbalmatch is eigenlijk wel fun. Er is sfeer. Er zijn schattige kindjes die met de voetballers mogen opkomen en ballen mogen rapen. Er zijn stewards die denken dat ze alles onder controle hebben, maar eigenlijk een beetje uitgelachen worden (een beetje maar). Ik moet toegeven dat ik me wel echt geamuseerd heb (los van het rechtstaan, dat doe ik niet meer). En ze verkopen daar lekkere spekken (niet goed voor het dieet, ik weet het, maar ik heb het ook uitgedeeld aan de rest)

Ik was wel vaak afgeleid. De meeste belangrijke fases heb ik gemist omdat ik naar andere dingen aan het kijken was. De pubers naast mij (grappig zijn die kerels, echt waar), of het kapsel van de spelers (Rossini man, doe er iets aan), hun opzichtige voetbalschoenen (voeten die er uitzien als fluostiften zijn niet cool jongens), de trainer die vreemde dingen doet met zijn armen en ga zo maar door.  Trouwens. Beste cheerleaders, ik begrijp dat ge graag halfnaakt met pomponnetjes komt zwaaien. Maar de stof die dan toch rond uw lijf hangt, ik stel voor dat ge die dan in de kleuren van uw ploeg voorziet. En ik wens jullie met dat halfnaakt zijn ook veel succes in putteke winter.

Maar het was tof. Ik wil heel af en toe nog wel eens gaan. Maar toch ben ik blij dat ik een theaterabonnement genomen heb en niet eentje van de voetbal. Al is het ook bijna hetzelfde. Ik denk niet dat er betere acteurs zijn dan voetballers die een tik gekregen hebben en op de grasmat gaan liggen alsof ze ter plekke sterven. Om twee seconden later (als blijkt dat ze geen kaart/strafschop/penalty/… uit de brand hebben kunnen slepen), gewoon weer recht staan en verder spelen. Maar in een theaterzaal is het meestal droog en aangenaam warm. In de winter zou dat voetbal toch niks voor mij zijn. (Oh yeah, me woessie)

En ik moet nog een ploeg zoeken om voor te supporteren. Liefst met wat mooie kleurtjes, die mij een beetje flatteren.