Want wij hebben echt duizend dingen gedaan. Serieus.

We zijn begonnen met sport. Voor mijn lief is dat dagelijkse kost, bij mij lukt dat niet altijd. (En met dat lopen gaat het nog steeds niet goed, we zijn nog altijd niet van de blessure verlost – alleen zwemmen, BBB en spinnen dus voorlopig). Maar enfin, de dag vroeg en fris begonnen.

Daarna zijn we op meubeltocht geweest. We verhuizen pas over een halfjaar, maar ge kunt er maar beter op tijd bij zijn. En trouwens, het zijn NU solden. De meeste meubelwinkels zijn op zondag open, dus we zijn al enkele weken bezig met prospectie. We hadden eigenlijk al beslist, maar wilden toch nog even langs de WEBA. Ge weet maar nooit.

Maar hallo. Never again. Wat voor een rommelboeltje is dat daar? En wie wil er nu nog een lelijke wit lederen zetel (genre hoerenkot)? Maar als dat uw ding is, ga dan vooral naar de WEBA, er staan er zeker 35.

We zijn weer naar DEBA gereden in Belsele en hebben meteen dit exemplaar besteld.

Trouwens, de eerste verkoper waar we tegen babbelden begon meteen over een dure beschermingsbehandeling (van meer dan 200 euro). Waar wij dan ook zeker een kwartier over gepraat hebben. Hulplijnen ingeroepen en zo. Serieus overwogen. Om dan naar een andere verkoper te gaan om de deal te sluiten. Die_met_geen_woord_gerept_heeft_over die dure behandeling. Die wij dan ook niet genomen hebben.

We wilden ook nog een diepvries-frigo scoren. Ik zeg diepvries-frigo, omdat wij graag een exemplaar hadden waarbij het diepvriesvak groter was dan het frigo-vak. Maar helaas. Uitgebreide prospectie heeft ons geleerd dat zoiets niet bestaat. Maar we zijn tevreden van onze Bosch. En de prospectie heeft hier toch ook 150 euro winst opgeleverd. (Drie keer het woord prospectie in één post, sterk)

’s Avonds regende het pijpenstelen. En dat op de eerste dag van de Gentse feesten. Als ge met uw fiets nog doorkunt rond 23u30 op St Jacobs op de eerste zaterdag van de Feesten, dan weet ge dat het niet goed is. Het is dus niet goed. Natte en koude feesten zijn niet goed. Enkele gelukkigen zijn wel komen kijken naar onze voorstelling van de Lunatics. Ik heb mezelf als MC in de strijd gegooid, mijn lief en zijn beste vriend zijn komen kijken (stress!). Het was fijn. Het daarna in de regen staan op polé polé iets minder. Als het nog blijft regenen (wat in de lijn der verwachtingen ligt), we staan er nog een paar keer.

Over naar zondag. Familiefeestdag. We zijn een halfjaar verder, dus we hebben de meeste mensen wel gezien. Maar een groot stuk van Tom was nog onbekend terrein. Tot de bomma verjaarde. Iedereen tegelijkertijd dus.

Ik weet nog niet welke tante bij welke nonkel hoort. En nog minder welke kinderen zij gebaard hebben. Maar dat is niet erg. Het eten was lekker, het was gezellig en de pater familias zei bij bij mijn aanblik. “Ja Tom, het is een proper dingske. Ge hebt het groot lot gewonnen”. Grootvaders worden verondersteld zoiets te zeggen, maar toch.

Ik verzwijg ook bewust dat er daarna kwam dat ze toch een beetje ongerust werden. Dat Tom nu toch al 27 was en dat hij op zijn 22ste al lang getrouwd was. Ik zal ook niet vertellen over het moment waarop het speelgoedje van de dag werd bovengehaald: een bloeddrukmeter. En iedereen zijn bloeddruk ook prompt werd gemeten. Ik weet al wat ik ga vragen voor kerstmis. Bloeddrukmeters zijn big fun!

Bij thuiskomst was mijn zus gearriveerd met een vriendin (bij Gentse Feesten is het bijzonder handig als ge familie hebt in Gent, naar ’t schijnt), kwam vriendin i. langs en zijn we opnieuw naar de feesten getrokken.

Wat er daarna gebeurd is, ga ik u niet vertellen. Maar het komt er op neer dat ik zo ongeveer niet geslapen heb.

In dat verband vind ik trouwens dat alle mensen die in Gent wonen, per definitie niet zouden moeten gaan werken tijdens de Feesten. Want serieus, dat gaat toch gewoon niet als ge in/naast het feestgedruis woont?