Aan de vooravond van mijn studentencarrière in Gent, zat ik moederziel alleen op mijn kot. Ik twijfelde plots of het wel zo’n geweldig idee was geweest om op mijn eentje Germaanse te gaan studeren. In een grote stad waar ik niemand kende. Die avond kraakte I. over de donkerblauwe trap van de Florbertusstraat. Een vriendin van mijn kotgenote blijkbaar, die de volgende ochtend ook in auditorium E verwacht werd als vers Germaans voer. We zaten naast elkaar toen de prof zei dat we links en rechts moesten kijken, en dat slechts één van ons drieën met een diploma naar buiten zou wandelen. Ik had meteen een schrik gepakt, maar we hebben die statistieken proper de middelvinger gegeven. Vier jaar later hadden we namelijk allebei een diploma onder de arm. En nog beter: een vriendschap voor het leven.

Haar zus Mieke kende ik dus ook wel, een beetje van ver. Op een warme zomerdag kreeg ik van haar een mail, met de vraag of ze ons gezin mocht rondleiden in mijn geliefde Gent en daarbij foto’s nemen. Ik was meteen wild van het concept gidsen/fotoshoot, dus riep kei hard JA!

Want eigenlijk is het echt een geniaal concept. Je wordt rondgeleid in Gent, zoals dat met een echte gids zou zijn. Ik woon hier al 14 jaar, maar toch heb ik dankzij Mieke plekjes leren kennen waar ik nog nooit was geweest. Ze gidst je niet door de grote lijnen van de geschiedenis, maar neemt je wel mee in sappige en interessante verhalen. Over Jacob van Artevelde, maar net zo goed over de koord van de cafémadam. Ondertussen hangt er een camera rond haar hals, die ze gebruikt zonder dat je het beseft. Je wandelt, babbelt, rust een beetje, wandelt, krijgt wat uitleg, geniet van wat er op je weg komt. Allemaal op het tempo dat je zelf wil (Je betaalt namelijk per uur ;)). Geweldig interessant voor Gentenaars uiteraard, maar eigenlijk voor iedereen.

Mijn lief houdt niet bepaald van fotoshoots (_understatement_), waardoor wij eigenlijk amper gezinsfoto’s hebben. Als uw persoonlijke instagramspammer wil ik natuurlijk altijd meer en mooier en nog meer, maar ik vind het vooral ook doodjammer dat we zo weinig beeldmateriaal samen hebben. Die momenten moeten echt af en toe vastgelegd worden, voor het geval mijn hart niet alles kan onthouden.

Maar leuke, spontane foto’s: gene gemakkelijke. Terwijl ik er zo graag wil: om in te kaderen, om naar te staren op moeilijke momenten of om jullie mee te spammen op social media. Bijvoorbeeld. Alle redenen zijn toch goed voor leuke gezinsfoto’s? Ik kon Tom uiteindelijk overhalen (of daarbij enige vorm van omkoping moest worden ingezet, hoef ik niet te vertellen) en ik denk niet dat hij het zich beklaagd heeft.

Ik zal u tonen waarom:

Ik ben heel blij met het resultaat. Dus ik maak met veel plezier serieus wat reclame voor Mieke en haar briljant concept Epic My Trip. En nu je toch bezig bent, kan je misschien ineens ook haar facebookpagina liken. Als je echt vragen zou hebben: info@epicmytrip.com.

Het is origineel, tof voor Gentenaars en niet-Gentenaars, en je houdt er een fantastisch cadeautje aan over. Als je dit jaar eens origineel uit de hoek wil komen onder de kerstboom, je hebt het volledig van mij. En doe haar mijn groetjes, want het is toevallig ook nog een toffe madam.

(En dan ga ik mij nu op smartphoto smijten om ons huis en dat van de rest van de familie bij te decoreren. Groetjes.)