Tien jaar geleden had ik wat schrijfseldocumenten op mijn bureaublad staan. Ik volgde toen zelf gretig een aantal blogs en wilde eigenlijk ook zo een kanaal beginnen, maar had een klein zetje nodig. Dat kwam er onder de vorm van mijn toenmalig lief (er zijn ook ex’en waar ge geen boel mee hebt :)) en mijn lieve vriendin Fiona. Samen knutselden we dit platform in elkaar. Sofinesse was geboren.
Ondertussen is het ook de naam van mijn eenmanszaak, waar je me kan boeken voor stemmenwerk en presentaties, of eventueel als copywriter. Het is een beetje gegroeid naar vanalles, maar eigenlijk is het ook altijd vanalles geweest. Een blik op mijn leven, de finesse van Sofie. Dat laatste was 10 jaar geleden zo en is het vandaag nog altijd.
Maar 10 jaar dus. Dat vraagt om een coronaveilig feestje. Want in deze harde tijden lijkt het me nog belangrijker om elkaar te steunen met kleine dingen. Het begon als een zot idee, maar dankzij een aantal toffe ondernemers is het gegroeid tot een leuke giveaway. Ik ben blij en dankbaar, en hoop hetzelfde te bereiken bij minstens 10 gelukkige lezers.
Wie een beetje meevolgt op instagram, heeft al gezien wat er te winnen valt. Ik mag 10 fijne pakketten uitdelen (ah ja, want 10-jarig bestaan en al) met allerlei leuke en lekkere dingen:
- Geurkaars van Gerhildemaakt
- kortingsbon van Babsbakt
- kortingsbon en verrassing van Strikboetiek
- vlaggenlijn van Madam Bavet
- verrassing van Juffertje_knip (zoek haar op IG!)
- wensdoosje van Troossst
- deurhanger van Madame Tricotin (zoek haar op IG!)
- online workshop “minder stress, meer focus” van Brigitta Van Geel
- zakje granola van Studio Simmoens (zoek haar op IG!)
- koekjes van Koekebakkelies (zoek haar op IG!)
- boek Zwanger ?! van Angelique Coppens
- verrassing van Lieve Walraevens (zoek haar op IG!)
- handgemaakte oorbellen van een wilde weldoener
- kortingsbon fotoreportage van fotograaf (en doula) Cynthia (random voor 6 winnaars)
Op Instagram toon ik geregeld foto’s van hoe dat pakket er dan ongeveer zal uitzien. Al gaan we voor de coronaveiligheid werken met een aantal vouchers, maar dan kan je toch al een beetje watertanden. Je kan via instagram ook meespelen trouwens, dan maak je dubbel kans.
Dat is het basisverjaardagspakket. Maar er is ook één iemand die nog iets hoger in de lucht mag springen, want die wint een superpakket! Daar zit alles in wat je hierboven kan bekijken, maar ook nog een paar geweldige extra’s:
- Cadeaubon van Fleurfatale twv 100 euro
- Paar oorbellen naar keuze van Strikboetiek
- Cadeaubon van Babsbakt twv 50 euro
- T-shirt van Studio Sparcle
- Sessie voetreflexologie van Ann
- Gepersonaliseerde tutjesketting en bijtring van made_by_e_l_l_e_n
- Totebag van Els (els_maakt_met_liefde)
- Fotoreportage van fotografe en doula Cynthia
- Pakket kaarsen van Gerhildemaakt
- Pakket mutsjes (oa turban) van Maryluce
Ik zou er alleszins heel blij mee zijn als ik dat zou winnen :). Maar ik hoop van jou hetzelfde. De bedoeling van deze actie is niet om volgers of likes te verzamelen, maar gewoon om jullie te bedanken. Want al 10 jaar is Sofinesse (zowel hier als op IG) een broodnodige uitlaatklep voor mij. Mijn hart maakt nog bij elke reactie een sprongetje (ik negeer de trollen eventjes ;)).
Dit gezegd zijnde wil ik de ondernemers die meedoen wel een handje helpen. Dus als je hen zou volgen op facebook of instagram, dan doe je mij daar ook een groot plezier mee. Van een beetje solidariteit kunnen we alleen maar beter worden he?
Ongelooflijk veel mensen zien hun verjaardagsfeestje in duigen vallen door het coronakreng, maar cadeautjes kunnen gelukkig nog altijd. Dus je vraagt je waarschijnlijk nog maar 1 ding af: Hoe kan ik in godsnaam meespelen???
Om positief te blijven in deze tijden en omdat Sofinesse 10 jaar bestaat, moet je eigenlijk maar 1 ding doen. Hieronder in de comments laten weten wat jouw favoriete moment is van de afgelopen 10 jaar? Wat springt er het eerst in je hoofd naar boven als je denkt aan de periode tussen 2010 en 2020. Dat mogen kleine en grote dingen zijn, als het maar iets is dat jou blij maakt. Waar je even kan aan terugdenken en waar je een grote glimlach van krijgt.
Je mag zowel hier meespelen, als op Instagram. Dan verhoog je je winstkansen wel een beetje, want kom je 2 keer in de pot. De 10 pakketten worden random gekozen door de onschuldige kinderhanden van mijn jongens.
Go! Meespelen kan tot en met vrijdag 3 april! Succes!
De eerste kus met mijn lief in april 2014. Na maanden van aantrekken en afstoten, verstopte hij die avond een roos in de struiken die net voor de kus ineens verscheen. Onder de volle maan, kon ik niet anders dan bezwijken. Alle puzzelstukjes vielen op zijn plaats…
Ik kan niet kiezen, gelukkig 😂 Uiteraard de dagen dat onze kindjes geboren werden. De tranen en fiere blik van mijn man zal ik nooit vergeten ❤️ ook de dag dat iemand van de meest waardevolle personen in mijn leven mij liet weten dat ze eindelijk zwanger is! Zo enorm gegund na alle moeilijke momenten dat ze heeft gekend! 😍
De dag dat ik na 5 jaar fertiliteitstraject naar spoed moest met “bijwerkingen van een mislukte poging”, er op spoed een echo genomen werd en de dokter heel droog zei “haja dat vocht komt door de zwangerschap”, bleek ik dus tóch eeeeindelijk zwanger te zijn… 🙂
Mag het cliché zijn? De geboorte van mijn kinderen! En ook wel de dag dat we verhuisden naar ons huis na 14 maanden in een caravan gewoond te hebben.
2012 – ten huwelijk gevraagd door mijn vriend
2013 – huwelijk geannuleerd door vaststelling van een zware chronische ziekte en ziekenhuisopname
2018 – omwille van medische fout (overdosis medicatie) op intensive care beland en op het nippertje aan de dood ontsnapt
–> gedurende deze (10) jaren altijd kunnen rekenen op mijn (nog steeds) verloofde 🥰 (= mijn held). Dat is, ondanks alle miserie, mijn mooiste herinnering.
Deze best wel pittige zwangerschap.
Die ik dankzij jou zo sterk weet te appreciëren en waar ik zo hard van probeer te genieten ondanks alle kwaaltjes.
Dankje Sofie!
Ook een clichéchick hier: de geboorte van mijn zoontje in juni 2019. Het mooiste moment was toen ik hem in mijn armen had.
De geboorte van mijn metekind alexander, al kan ik heb nu niet bezoeken met de coronatijden 😕 maar gelukkig bestaat er whatsapp 😁 Alle het is beetje nen dubbelen, Ik wil zelf enorm graag kinderen, en als u jongere zus dan onverwacht zwanger geraakt, piekt da wel een beetje. Ik ben eigenlijk van mezelf verschoten hoeveel moeite dak daar mee gehad heb.. Maar als ge da boeleke dan in u handen hebt.. Dan is da allemaal voorbij he.. Als deze herinnering er uit gepakt wordt dan zou ik het pakket ook aan mijn zus geven 🥰
Ik kan soms met heel veel verwondering kijken naar mijn leven. Ben ik nu echt een getrouwde vrouw (al 12 jaar 🥰) moeder? Van 2 prachtige dochters (7 en 5), woon ik echt in dit huis (al 9 jaar). Een hoogtepunt kiezen is heel moeilijk maar als het echt moet. De geboorte van mijn kinderen, dat heeft zoveel veranderd in mijn leven en zo impact gehad. Veel succes!
Uiteraard de geboorte van mijn twee kinderen, maar toch vooral die van de oudste. Hoe we in een paar seconden veranderden van een koppel naar ouders en elkaar compleet overdonderd aankeken: onvergetelijk. 🙂
Ik denk dat ik de afgelopen 10 jaar veranderd ben van onzekere twintiger naar een ondertussen bijna veertiger die toch wel wat steviger in haar schoenen staat. Mama worden heeft daar zeker een grote rol in gespeeld. Proficiat Sofie, op naar de volgende 10 jaar!
Mijn favoriete moment van jouw blog is de eerste post die ik las: 10/2/2015.
Jouw schrijfstijl sprak me meteen aan! En aangezien je over je zwangerschap van Felix schreef en inkook zwanger was… extra punt🤩. En dan had ik je heerlijke stem nog niet ontdekt!
Mijn favoriete moment in mijn eigen leven afgelopen 10 jaar? Het moment waarop we als koppel hadden besloten voor een 2 de kindje te gaan. Want ookal heb je al een kind… als je kinderwens nog niet volledig is vervult blijft dit knagen! 😘
Zonder twijfel de geboorte van mijn twee kindjes. Geen droombevalling, twee keer op rij een spoedkeizersnede. Toch was ik alles vrij snel vergeten bij het zien van die knappe kijkers. Dus zonder twijfel brengen ze nu nog dagelijks een glimlach op mijn gezicht. Nette is ondertussen 9 en Mil 6 al kan ik ze soms wel eens achter het behang plakken zoals ze zeggen ik kan ze niet missen!
Na de geboorte van mijn dochter, ben ik chronisch ziek geworden. Hoewel ik altijd graag 2 kinderen had gekregen, was dat fysiek en mentaal niet meer mogelijk…Na jarenlange ‘mis ‘ behandeling via de klassieke geneeskunde kwam ik terecht bij een holistische arts en door behandeling, yoga en het eten van écht gezonde voeding voelde ik mij een stuk beter. Ik zal nooit meer de oude zijn want elke dag sta ik op met pijn en ga ik ermee slapen maar wat een groot verschil met ervoor! Ik begon weer te verlangen naar dat 2 de kindje..Na groen licht te hebben gekregen van mijn behandelende arts en gespecialiseerde gynaecoloog gingen we ervoor…maar het lukte niet, na een jaar was ik niet zwanger. Mijn man en ik hebben er lang over gepraat. Wij wilden er voor gaan, ons laten onderzoeken maar geen ivf of dergelijke want we hadden de voorbije 4 jaar al alle afdelingen van het ziekenhuis leren kennen en dat konden we niet meer aan..en zo maakte ik opnieuw een afspraak bij de gynaecoloog om te bespreken wat we nog konden doen..Die maandag vertrokken we bloednerveus naar het UZ in Gent. De prof zou eerst mijn baarmoeder checken en bloed nemen, erna zou mijn man op de rooster worden gelegd. Tijdens de echo was het muisstil en plots begon de arts te lachen. Ik vond dit zo ongepast. “Proficiat” zei ze, jullie zijn 6 weken zwanger…nog nooit was ik zo gelukkig..de hele autorit hebben mijn man en ik gehuild van opluchting, van puur geluk…en in november van dat jaar is ons groot WONDER, Ferre, geboren!
Dat was het moment waarop de kinderarts ons opbelde om te zeggen dat ons dochtertje dat toen 5 dagen oud was, negatief had getest op CMV. Na een zwangerschap vol stress en angst was de ontlading op dat moment immens en heeft de euforie om onze gezonde dochter nog heel lang nagezinderd.
Begin januari 2011, bij de geboorte van mijn zoon.
Begin januari 2020, bij de geboorte van mijn dochter.
Heel cliché, maar ongelooflijk dankbaar voor mijn grote en kleine schat.
Zij zijn en maken mijn geluk.
In 2010 heb ik mijn ventje 👱🏻♂️ leren kennen!! Dit jaar zijn ook wij dus 10 jaar ♥️, 1 huis 🏡 (en 1 verbouwing⚒) en 2,8 kids 👦🏼👦🏼👧🏼verder! Wat een rit!
Proficiat met je 10jaar!
Mijn persoonlijke favoriet van 10jaar Sofinesse: de positieve test van Rosalie.
Ik stond er van verbaasd hoe erg je gaat meeleven met iemand die je volgt op IG.
Mijn persoonlijke topmoment: de geboorte van onze 2 dochters, en zeker de 2de: natuurlijke onderwater bevalling na een keizersnede. En de maanden bv erna 😉
Mijn persoonlijke happy moment de afgelopen 10 jaar, de geboorte van onze kinderen…:-)
Wat ik bij jullie gezin om te volgen fantastisch vond, de aankondiging van de zwangerschap van Rosalie! Zo prachtig! Eindelijk een beetje positive vibe na alle donkere wolken! Jullie leefde zo op jullie wolk! Zo mooi om zien! Nu proberen extra hard te genieten ondanks de moeilijke toestand en momenten!
Lieve Sofie, allereerst proficiat met 10 jaar Sofinesse!
Mijn favoriete moment van de afgelopen 10 jaar zijn er eigenlijk
heel veel. Ik kan niet zeggen mijn trouwdag, want is al langer geleden
dan 10 jaar. Afgelopen zaterdag waren wij 12,5 jaar getrouwd.
Maar door de omstandigheden nu, geen feestje/etentje of wat
dan ook. Gelukkig hebben we elkaar en dat is het belangrijkste.
Ook kan ik niet zeggen de geboorte van mijn dochters. Want zij
zijn er al langer dan 10 jaar. Dit jaar worden ze al 22, 20 en 12.
Maar zij, mijn lief en 3 dochters, zij zorgen altijd voor mijn
geluksmomenten. In goede en slechte dagen. Ook als mijn gezondheid
het af liet weten in de afgelopen 10 jaar. Zij zorgen er altijd voor dat er
dag wel een geluksmoment is. Hun onvoorwaardelijke liefde dat is mijn
grootste geluk.
Oei tekst valt wat uit elkaar. Getypt op gsm…denk daar mee 🙈
Proficiat!
Hier de komst van onze 2 zoontjes en het gevoel dat ons gezinnetje compleet is nu.
En onze trouw, na 10 jaar samenzijn éindelijk getrouwd (nu bijna 3 jaar geleden).
De geboorte van mijn kinderen, zooo cliché, maar jij begrijpt dat als geen ander 😁. Van harte proficiat en nog vele jaren blogplezier gewenst. En dat die silver lining mag uitdeinen tot een eindeloze plek! Alle goeds, Valérie
Er kan niet veel tippen aan de dag dat mijn zoontje geboren werd. Maar waar ik ook zo gelukkig van wordt zijn de momentjes dat hij tegen mij komt liggen. Even wij 2 in onze bubbel, heerlijk!
De geboorte van mijn dochter en het onbetaalbaar cadeau dat jij mij gegeven hebt met deze blog: mij helemaal overtuigd om borstvoeding te geven aan mijn dochter. Dit hebben we 14 maanden gedaan en de maanden daarna heeft ze nog een hele diepvriezer uitgedronken. Ik en mijn dochter hebben hier zo van genoten, en ik heb het nooit als zwaar ervaren (oké toch effe gehuild en gevloekt als ge uw net gekolfd flesje omgestoten hebt…). Mille grazie!
Om na een lang en woelig fertiliteitstraject eindelijk zwanger te zijn in deze vreemde Corona tijden. Want ik geloof nu meer dan ooit dat mirakels bestaan.
Mijn mooiste moment is toch de geboortes van mijn beide zoontjes (2016-2019). Die eerste ontmoeting, die onmiddellijke liefde op het eerste gezicht! Daarnaast heb ik toch ook wel een momentje die daar dicht tegenaan leunt, namelijk vorige week, toen de dokters tegen mij zeiden dat onze jongste al zijn hygromen eindelijk verwijderd waren na 3 helse operaties(waarvan de laatste met elk mogelijke complicatie erbij) . Er viel toen echt een last van mijn schouders, de angst verdwijnt stilletjes aan. Ik ben oh zo fier uit het ziekenhuis gestapt, zo fier op mijn kleine mannetje van 10 maand! 🥰🍀
Btw: bedankt Sofie en gelukkige 10-de verjaardag van Sofinesse 😍
Happy 10th birthday!!!
Het zijn er twee:
Toen we begin maart 2015 na een vlokkentest te horen kregen dat ik zwanger was van een gezond kindje. Ik ben drager van een erfelijke ziekte en we gingen net aan een PGD-traject beginnen toen ik per ongeluk zwanger werd.
2/12/2018. Toen werd ons tweede gezonde zoontje geboren na een PGD-traject met drie pick-ups, zeven terugplaatsingen en twee miskramen.
Als ik ze nu zie rondlopen ben ik zo blij dat ze er zijn. De zware periode en de moeilijke momenten zijn er geweest en kan je niet zomaar wissen, maar ze hebben mij zoveel geleerd over wat belangrijk is in het leven dat ik het niet anders zou willen.
Bij mij ook zonder enige twijfel de geboorte van mijn zoontje (september 2016) en dochtertje (augustus 2019) ❤️❤️
Clichematig zou ik zeggen de geboorte van mijn 2 kinderen. Maar het jaarlijks topmoment, mijn favoriete moment is op reis in het zuiden van Frankrijk,2 vakantiehuisjes naast elkaar op een park, een voor ons gezin en een voor mijn ouders/broer (en hopelijk ooit met zijn gezin als jij dat heeft), allemaal samen aan de ontbijttafel met de zon en de krekels, helemaal ontspannen en onszelf.. puur geluk is dat voor mij ❤
Nog niet zo lang geleden – na de bevalling van mijn tweede kind, dochtertje Lili. Niet tevreden over dat lijf, na die twee zwangerschappen, toch geprobeerd om me voor de eerste keer in de kraamtijd wat fatsoenlijk te kleden. Ik kwam met een lang kleedje, geschminkt en oorbellen van Inimini de trap af. Mijn zoontje stond onderaan te wachten en zei: WAUW mama je bent zo mooi! Dit samen met zijn gezichtsuitdrukking, die puurheid.. Elke vrouw zou zo’n man moeten hebben in huis 😉
Zomerdagen doorgebracht met mijn gezin en met mijn familie, daar zitten echt dagen en avonden met gouden randjes tussen!
De kindjes toch wel. Hoe ontzettend je leven veranderd als je mama of papa wordt, kan ik me nog altijd over verbazen.
Proficiat met je 10-jarige verjaardag van je blog! Ik vind het altijd fijn om hier iets te kunnen lezen.
Mijn favoriete moment van de afgelopen 10 jaar is toch de eerste kus met mijn fantastische man op 1 januari 2015, niet cliché om middernacht.
Het leukste van de afgelopen 10 jaar… het proberen om zwanger te worden. Ik heb gegierd in die periode. We moesten 6 maanden proberen waardoor we soms wel heel even weemoedig werden maar rond de eisprong zelf; hilarische taferelen en hoort bij de meest leuke momenten uit mijn leven! Raar? Inderdaad 😀
Nogmaals proficiat met 10 jaar Sofinesse!
Het ontstaan van je blog staat gelijk aan de start van mijn getrouwd leven, meteen het eerste hoogtepunt van de voorbije 10 jaar.
De bevallingen van mijn twee zonen staan hoog op de favorieten lader.
Recent schenkt een nieuwe vriendschap me mooie momenten waar ik met een glimlach naar terug kijk.
Als trotse moeder van 2 studerende kinderen: hun inspanningen en prestaties die met een prachtige proclamatie beloond worden. Ik word altijd heel emotioneel op het einde van zo’n schooljaar. De kids en de nog beide levende ouderparen in goede gezondheid bezig zien, daar ben ik enorm dankbaar voor.
Sofinesse heb ik al jaren geleden ontdekt, en ik ben een trouwe volgster van de schrijfsels van Sofie. Doe er nog vele jaren bij, ik ken je niet persoonlijk maar was ENORM blij met de komst van Rosalie, ook al was het een heel moeizame en onzekere levensstart, zij met jullie allemaal erbij, doet het erg goed. Volhouden en veel moed!
Het mooiste moment is voor mij nog heel recent. Op 30 januari 2020 werd ons meisje Josephine geboren. Na een evalling van 20h ben je zo op dat je het allemaal niet zo echt beseft. Toen ze op mijn borst gelegd werd was dat een prachtig moment, maar eerlijk? Het allermooiste moment was voor mij dat moment waarop ze haar bij mij weg haalden om ze op de papa zijn borst te leggen. Instant verliefd waren ze daar, de tranen, op dat moment hield ik het niet meer en wist ik dat dat het mooiste moment uit mijn leven was ❤️❤️❤️
Mijn mooiste moment de afgelopen 10 jaar is toch de geboorte van mijn 2 zonen! Het blijft zo een fantastisch moment om plots zo’n klein mensje in je armen te hebben.
Het mooiste moment van sofinesse dan toch het moment dat Rosalie naar haar 2 grote stoere broers mocht!
Een hele dikke proficiat met de 10 jaar !!
De geboorte van mijn 2 meisjes en ons huwelijk waren DE TOPmomenten van de voorbije 10 jaar.
De thuiskomst van Rosalie was toch wel HET momenet van de voorbije 10 jaar Sofinesse. Ook al ken ik u niet persoonlijk, we leefden en duimden allemaal mee vanop afstand.
Nogmaals van harte proficiat
Toen ik voor het eerst mijn metekindje mocht bezoeken op de afdeling neonatologie. Drie maand te vroeg geboren, zo klein. Ik ben echt geen sentimenteel persoon maar toen ik daar stond, sprongen de tranen in mijn ogen. Zo blij dat dit kleine mensje er mocht zijn, en dat uiteindelijk alles goed gegaan is met mijn kleine zusje. Het besef dat het leven zo kostbaar en breekbaar is.
Proficiat met 10 jaar Sofinesse! Ik volg ook al bijna zo lang. 😉
Ik vind het zeer moeilijk om een hoogtepunt te kiezen. Uiteraard de geboorte van mijn 2 zonen Otte (7) en Ibe (4). Verder kan ik gewoon genieten van kleine gelukjes: de jongens die in de tuin spelen, een wandeling in het bos, …
Dag Sofie,
Mooiste moment of hetgeen me het meeste bijbleef liever, van jouw blog was de geboorte en de weg die jullie aflegde met Rosalie. Ik ben zelf eind december 2019 voor de tweede keer mama geworden met veel zwangerschapscomplicaties waarbij vroeggeboorte van aan de start heel reëel was. Dus toen jullie in die rollercoaster zaten kwam dat heel dichtbij omdat je er zo eerlijk over schreef. De grootste angst van iedere zwangere denk ik. Maar ongelooflijk hoe ze het nu doet!💪
Wat mijn mooiste moment was de afgelopen 10, is de geboorte van mijn dochter. Die van mij een mama maakte. Maar ook de geboorte van mijn zoontje want die maakte van ons een gezinnetje. En in deze coronadagen ben in zo dankbaar met dit fantastische gezinnetje!
Liefs,
Nina
Proficiat met je 10 jaar blog en je hele toffe en eerlijke Instagram!
Mijn mooiste momenten van de afgelopen 10 jaar:
Als single mijn eigen appartement kopen
1 jaar later de liefde van mijn leven ontmoeten
2 jaar later in 2016 de geboorte van mijn eerste dochtertje
In 2018 de aankoop van ons huisje met tuin waar we zolang naar gezocht hebben.
En in 2019 de geboorte van onze tweede dochter.
Zo genoten van die topjaren!
Zoveel verandering en prachtige momenten!
Liefs, Tine
Zoals zovelen blijft de geboorte van mijn kinderen de lichtpunten van mijn leven, maar ik vergeet nooit het gevoel dat ik had toen ik naar de materniteit vertrok om te bevallen van mijn eerste. Weten dat de volgende keer dat ik zou thuiskomen ik mama zou zijn gaf mij toen zo’n bijzonder gevoel, een mix van zenuwachtigheid, fierheid en nog zoveel emoties die toen door mijn lijf gierden.
De gelukkigste periode van de laatste 10 jaar, was toch wel de zwangerschap van ons 3e kindje in 2014. Dit was ook de periode dat ik evolueerde van een onzeker, twijfelend meisje naar een zelfzekere vrouw die haar sterktes en zwaktes kent en haar kwetsbaarheid durft tonen aan anderen. Is ook de periode dat ik jou toevallig tegen het lijf liep in een hotel in Luxemburg 😘.
Proficiat met je 10 jarig bestaan! Ik kom hier al een aantal jaar heel graag meelezen!
Het mooiste moment was het moment waarop ze mijn dochters op mij legden en we ook ontdekten dat het dochters waren. Bij de zwangerschap het geslacht 2 keer niet willen weten (nu de derde keer ook niet) . Het is zo zalig om dat hoopje geluk te leren kennen en te kunnen beginnen met knuffelen.
Het beste moment moet toch de dag geweest zijn dat jij je give-away aankondigde, zo vlak na Eva Mouton, bevestigend wat een onorigineel en zielig mens je eigenlijk bent.
Dat was in alle geval een hele plezierige dag in de grote whatsappgroep die helemaal gewijd is aan Aandachtshoer Sofie, waarvoor dank.
Amai is dat de beste dag voor u 😅 Zegt meer over u dan over haar.
Maar Liesbeth aub wa voor ongedierte zijt gij eigenlijk?
En uw whatsappgroepje ik weet zeker dat gij daar alleen tegen u eigen praat!
Liesbeth haar whatsappgroep is niet de enige groep die dat doet hoor! Zo ken ik er nog. Ook bij ons elke dag fun.
Ge staat precies toch vrij alleen in uw razernij t.o.v. Sofie. En wat originaliteit betreft, spannen uw berichten ook niet bepaald de kroon. Het is voor iedereen al duidelijk dat je met je haatdragende berichten niets bereikt, maar jij bent duidelijk niet het scherpste mes in de schuif, dus misschien dat je het binnen een paar nieuwe haatberichtjes wel wat begint te dagen? Ik hoop het alvast voor jou.
Hoor ik daar trouwens wat jaloezie weerklinken? Niet iedereen heeft de leeuwenkracht die Sofie de laatste tijd al getoond heeft, dus het is begrijpelijk dat je daar wat jaloers op bent. Niet iedereen heeft de capaciteiten om ondanks alle moeilijkheden een warm nest te creëren, dus het is begrijpelijk dat je daar ook wat jaloers op bent. En niet iedereen heeft de kracht om zich staande te houden tussen idioten zoals jij, dus ook, echt, heel begrijpelijk dat je daar jaloers op bent. Zorg in de eerste plaats maar goed voor jezelf, Liesbeth. Je hebt dat duidelijk nodig.
😂😂😂😂 is dat jouw beste dag in 10 jaar?
Echt wat een zielig groepje moet dat zijn.
Ik zou het in u voordeel willen draaien door te zeggen dat ge te lang binnen hebt gezeten, maar aangezien ge zo een commentaar voordien ook al had ligt het vast aan het feit dat ge gewoon verzuurd zijt. Beetje zielig ook om sofinesse aan te vallen over een give-away, half Instagram doet aan give-aways hoor. Als ge dan toch zo een zenuwen krijgt van Sofie, dan is er een optie. Ge volgt haar gewoon niet meer.
Ge hebt uwe ware kant weer laten zien. 🙄
Waar ik het moeilijk mee heb is dat bepaalde regels niet voor Sofie gelden. Zo was ze razend dat iedereen bleef buitenkomen maar was zij wel degene die ver van huis aan zee zat en daar nog foto’s van postte. Nadien verontwaardiging omdat ze naar huis moesten want zij zaten in een uitzonderlijke situatie.
We hebben ook een tweede verblijf aan zee. Ik had ook veel liever daar gezeten maar #blijfinuwkot.
Dat is idd bijzonder ergerlijk. Zagen en zeuren over wat andere mensen verkeerd doen, maar zelf mag ze alles want ze heeft er altijd wel een excuus voor.
En een eervolle vermelding voor de gratuite foto’s in ondergoed waar niemand op zit te wachten. “Wat voel ik mij moddervet en lelijk, hier is een foto van mij in mijn ondergoed”. Waarna iedereen waarschijnlijk verondersteld wordt tegen de aandachtshoer zeggen dat het helemaal niet zo erg is.
Sofie, het advies van de overheid is wel degelijk
“Blijf zoveel mogelijk thuis” en niet “blijf zoveel mogelijk van mensen weg”. Deze regels moeten gerespecteerd worden. Hier moet dus niet creatief mee omgesprongen worden “a la wij waren aan de kust waar er geen mensen zijn”. Regels gelden voor iedereen
Maar haar mama had wel de gouverneur gemaild! De schaamteloosheid is erfelijk.
Liesbeth wil graag ook een pakketje winnen van de blogster / persoon die ze eigenlijk liever niet wil tegenkomen… Ironie ironie! Misschien moet ze toch een soort troostprijs krijgen? Een grondig onderzoek bij een psychiater misschien?
Blij te lezen dat er toch mooie momenten bestaan in je leven 😀
Komaan zeg… live & let live… is dat nu zo moeilijk?
Het klinkt vast heel cliché maar op 10 jaar tijd leerde ik de man van men dromen kennen. Mocht ik hem ook officieel mijn man noemen en gaf hij mij het allermooiste Kado.
Ik mocht 5j geleden voor het eerst mama worden. Heel mijn leven had ik niets mooier kunnen wensen dan dit.
De dag dat ik een positieve zwangerschapstest in mn handen had. We hadden er jaren fertiliteitsbehandelingen opzitten en hadden een periode van rust ingelast. Een periode van ons leven weer wat op de rails te krijgen, sporten, gezond eten,… Tot ik mij op reis wel heel anders begon te voelen. Als we thuis kwamen onmiddellijk een testje en ja hoor, bingo! Het bijna onmogelijke volgens de artsen werd werkelijkheid! 4april19 is ons zoontje geboren aan 1kg480 ♥️
Er zijn er gelukkig heel veel, maar mijn favoriete momenten zijn toch echt die wanneer de broer- en zusterliefde hier in huis in het rond spat.
Er zijn veel leuke momenten van de afgelopen 10 jaar om aan terug te denken, maar eigenlijk zijn de kleine momentjes mijn favoriete momenten. Met op nummer 1: voor bedtijd knuffelen met de kindjes terwijl ze bij mij melkje drinken.
Zeker nu we door de Coronacrisis al bijna 2 weken van elkaar gescheiden zijn besef ik pas hoeveel die momenten voor mij betekenen, en hoe ik er naar uit kijk om dit terug te kunnen doen als alles achter de rug is!
De geboorte niet, maar wél de aanwezigheid, het erbij-komen van mijn zoontje 🙂
Mijn favoriete moment was toen je na je break up, de man van je leven leerde kennen 🥰
Het ontmoeten van mijn man en de geboorte van onze kinderen, allemaal in diezelfde tijdspanne van 10 jaar! 🙂
Heel cliché: de geboorte van ons eerste kindje in 2014. Het gevoel van liefde in de puurste vorm van liefde.
Dit jaar is het 10 jaar geleden dat mijn man en ik getrouwd zijn. De eerste jaren dat we elkaar kenden zag het ernaar uit dat wij geen kinderen zouden kunnen krijgen, maar ondertussen lopen er hier toch 3 exemplaren rond… Elke gezinsuitbreiding was een soap op zichzelf, maar het was het helemaal waard. Voor mij staat op de eerste plaats van die 10 jaar dus ons gezin: ons huwelijk, in goede en slechte tijden, de moeilijkheden die we al hebben overwonnen, hoe we elkaar ondersteunen en bemoedigen en alles wat uit die liefde is voort gekomen.
Daar moet ik niet lang over nadenken….
Het moment dat mijn man in 2018 kankervrij werd verklaard na bijna een jaar behandelen en vijf jaar zonder uitzaaiingen! ❤️
We vierden dit trouwens met een parachutesprong (hij! Niet ik. 😬) waarbij hij letterlijk “de rest van ons leven samen” insprong. Emotioneel moment.
Proficiat Sofie met het 10jarig bestaan van je blog!
Favoriete moment van de afgelopen 10 jaar? Uiteraard de belangrijkste momenten zoals de geboorte van mijn kinderen, ons huwelijk, ons huis, de moment dat een ruimte is afgewerkt na een lange verbouwing,… maar evengoed alle dingen die me de afgelopen 10 jaar aan het lachen brachten.
Mijn favoriet moment is als we met ons hele gezin samen in ons bed liggen (en er altijd wel iemand een protje onder het dekbed laat ;-))
De geboortes van mijn 2 dochters. Eentje bijna 6 jaar geleden en eentje 10 weken geleden.
Ben ooit eens op je blog beland en heb toen retroactief alle posts terug gelezen. Was echt tof! Ik reageer eigenlijk nooit, maar lees wel alles en heb de afgelopen maanden echt meegeleefd. Had het sinds zelf moeilijk omdat ik ook zwanger was.
Ik hoop dat je nog zeker 10 jaar verder doet en dan blijf ik je met alle plezier volgen!
Proficiat!
Ook hier, een beetje cliché, sorry pistolet, de geboorte van mijn eerste dochter na jaren sukkelen met ivf en nu heel pril zwanger na weer jaren klungelen met ivf 😅 (gelukkig is dat in coronatijden heel gemakkelijk om verborgen te houden 😀)
Proficiat alvast! De sprong 2010-2020 valt voor mij samen met 20-30jaar worden en dat op zich was een fantastische en vooral bewogen en groeiend decennium. Verliefd worden, met ons 2 trouwen in de woestijn in Vegas en dan vorig jaar de geboorte van Camille. Het afgelopen jaar was zwaar maar zonder twijfel ook prachtig, zo’n klein mensje zien opgroeien, het is me wat 🥰
De laatste 10 jaar is er ontzettend veel gebeurd in mijn (en bij uitbreiding naar mijn gezin, ons) leven. Mijn man vroeg mij in Rome ten huwelijk. We trouwden, ongepland, twee jaar na elkaar. We kregen een dochter, dan een zoon, en nu zijn we nog in blijde verwachting van ons derde wondertje. Hét moment echter van de laatste 10 jaar, dat pin ik vast op 8 november 2014. Manlief en ik kennen elkaar op dat moment al zo’n 4 jaar. Maar op dié avond slaat de vonk over, bij allebei. Nadat we een hele avond zitten praten hebben. Het leek alsof we elkaar voor het eerst echt zagen. Onze eerste kus zou pas volgen in januari 2015, maar daar, die achtste november. Daar startte mijn Groot Geluk.
2019 de dag dat mijn lief begon te wenen toen ik hem vroeg via een verhaaltje van onze mascotte ( wij hebben onze eigen mascotte 😜) om te gaan samenwonen en ik daardoor ook begon te wenen.
Heel veel mooie momenten de voorbije 10 jaar… 13/11/2010 de vonk die oversloeg, 1/7/2012 het samenwonen, 4/5/2015 de geboorte van zoon 1, 5/4/2017 de geboorte van zoon 2, 3/10/2019 de geboorte van dochtertje en het gevoel van compleet te zijn. Eigenlijk besef ik tijdens deze periode dat dit het is. We hebben het geluk om alle 5 gezond te zijn en we zien elkaar alle 5 doodgraag.
10 jaar vol mooie momenten… altijd moeilijk om er daar 1tje uit te kiezen. Veel dingen zijn cliché maar blijven heel speciaal. Het moment dat je bewust voor elkaar kiest, het moment waarop je samen beslist dat je nieuw leven op de wereld wil zetten, het moment dat het nieuw leven daar dan eindelijk is en je ze voor het eerst in je armen hebt.
Maar even goed de momenten waarop mijn meisjes mij komen knuffelen als ze zien dat mama het even moeilijk heeft of de als je bestie na heel veel moeite komt zeggen dat ze een eerste stampje voelde in haar buik. Ook de dag dat mijn metekindje geboren was en ik er niet naartoe kon omdat ik op een meerdaagse opleiding van mijn werk zat en de 1e keer dat ik hem dan in mijn armen had staan in mijn geheugen gegrift.
Als ik dit zo allemaal op een rijtje zet besef ik dat mijn mooiste momenten heel vaak met mijn dierbaren te maken hebben. Mensen die in mijn hart zitten.
En dat vind ik zo mooi en herkenbaar aan jouw verhalen! Jij zou door een vuur gaan voor je dierbaren en koestert ze met heel je hart!
Blijf dit vooral doen! Nog veel meer dan 10 jaar 😘
2 december 2011. De regering werd gevormd na de langste onderhandeling ooit maar vooral die eerste blik op mijn zoon die geboren werd. Het was december en je werd geboren en de zon begon letterlijk te schijnen. Ik zal die eerste aanblik nooit vergeten zo van hé wij horen nu bij elkaar.
Hét gelukkigste moment? Geen idee. Ik ga voor kleine gelukjes, en probeer elke dag een beetje geluk vinden 🙂 de zon, piano spelen, zwemmen, achter de naaimachine zitten, bellen of afspreken met vrienden… 🙂
Het beste moment was in 2019 ! Net voor de eindejaarsperiode werd ik mama van een prachtig manneke ‘Oskar’. Na vele tegenslagen (broer verlamd geraakt in 2016, ikzelf in 2018 de diagnose van MS gekregen). Dan was wel de geboorte een enorme verwelkoming. Eindelijk terug positiviteit in mijn leven. Als ik naar hem kijk vergeet ik eventjes alle zorgen rondom mij en geniet ik vooral.
Dan zie je het geluk in de kleine dingen 🙂
Hoe kan het ook anders… het moment waarop de dokters dat kleine bleke hoopje baby op je buik leggen, je onder het mutsje zoekt naar een gezichtje en dan plots, instant madness, tot over de oren verliefd op een wezentje dat je nog maar net voor het eerst in de ogen keek. Dat exacte moment daar was het allerallerprachtigste van 10 jaar Sofie.
De geboorte van mijn 2 kindjes was wel heel speciaal, nummer 2 zelfs nog specialer dan nummer 1 omdat die bevalling veel bewuster was.
Uiteraard ook onze trouwdag, en zeker ook onze huwelijksreis naar Madagascar. Wat een speciale reis met een openbaring was dat: een fantastisch land, zo verscheiden, zo puur nog… om zeker terug naartoe te gaan.
Sofinesse volg ik nog niet zo lang (sinds iets voor de zwangerschap van Rosalie), maar sindsdien wel elke dag! Super om jouw stukjes telkens te lezen!
Hiphiphoera!
Mijn favoriete moment? Het eerste zelfgeschreven briefje van mijn jongste dochter op mijn kussen vinden. Mijn hart smolt…
Hoeraaaaaa!
Mijn favoriete moment is toch wel 2 kinderen op de wereld zetten. Niet tegelijk, laat dat duidelijk zijn 🙂
Maar het gevoel van een klein wezen leven geven vind ik echt ongelooflijk.
2010 valt ook nog net binnen de lijntjes om ons huwelijk toe te voegen. Een superzalige dag die in mijn herinneringen enkel met zaligheid en geluk gevuld was!
Ik volg nu al een hele tijd en hoop dat ik een kansje maak!
Proficiat!
Mijn moment?
De telefoon die ik kreeg, 10 jaar geleden, met de boodschap dat er een baby in het ziekenhuis lag waarvoor een pleegmoeder gezocht werd. Of ik het zag zitten?
Dat was het moment dat mijn leven fundamenteel veranderde. Van leven-op-mijn-eentje naar een gezin.
De baby is ondertussen een flink uit de kluiten gewassen 10-er die nog steeds deel uitmaakt van mijn leven!
Mijn oudste dochter Oona die kleine baby Juno in haar wipperke zo kon doen schateren… Ik werd daar zo intens gelukkig van. Dat ik gelukkig ging worden van kinderen, dat was ik nogal gerust in en daar keek ik dan ook ontzettend naar uit. Maar de interactie, die innige liefde tussen die twee, daar was ik niet op voorbereid en die blijft me nog elke dag (ze zijn nu 4 en bijna 9) verbazen, het is het mooiste cadeau dat ik ooit kon krijgen. En ik krijg het elke dag opnieuw. Héérlijk!
Dat half uurtje dat mijn kinderen geen ruzie maakten met elkaar? :p
*geeuw*
2015: mijn trouw
2016: geboorte Odin
2017: geboorte Roza
2018: onze eerste grote reis
In 2015 eindelijk mijn lief leren kennen, besluiten om na 6 maanden voor kindje te gaan; Een jaar en vier miskramen later dan toch onze fantastische dochter te mogen verwachten, gevolgd door zoveel blijdschap bij haar geboorte in 2016. Nog elke dag prijzen we ons gelukkig met ons gezinnetje. We hopen na weer wat pech binnen een jaar ofzo een broertje of zusje te verwelkomen. fingers crossed!
Dag Sofie, ik volg je nog niet van bij het prille begin, maar wel al een hele poos (de zwangerschap van Basiel vermoed ik). Mijn hoogtepunten waren de geboorte van zoon 2 en dochter 1. Komst van zoon 1 was uiteraard ook een absoluut hoogtepunt, maar dit valt net buiten de periode van 10 jaar. Hij zal zijn 11e verjaardag op 11/04 in quarantaine moeten vieren en hoewel ik het ongelofelijk zie zitten om het ganse pakket te winnen, zou ik vooral heel content zijn met de bon voor een taart van je vriendin Barbara. Door het glutenvrije dieet van mijn wederhelft komen hier vaak vooral misbaksels uit de oven (of baksels waar hij dan niet mag van mee-eten). Benieuwd of Babs iets glutenvrij (en eetbaars) uit haar oven kan toveren…
Verder wil ik je feliciteren met je 10jarig blog-bestaan en wens ik je alle goeds voor de toekomst!
Ellen
Mijn favoriete moment, naast de geboorte van onze 2 zonen, was het simpele en intieme moment dat mijn man mij ten huwelijk vroeg op skivakantie, beiden verkleumd op onze rug naar de heldere sterrenhemel kijkend!
Ik ben dit jaar 10 jaar samen met mijn (ondertussen) man (3/3/2010 samen, 20/7/2016 verloofd, 20/7/2017 getrouwd) en als top van de taart werd onze zoon Tuur in januari geboren. Een maand te vroeg op 10/1, dus erg blij toen we na 10 dagen het ziekenhuis konden verlaten op 20/1.
Wel een aantal favoriete momenten dus 🥰
De geboorte van ons ‘kakkenestje’ lena 😊.
De dag dat mijn kleine meid na 74 dagen op Neo mee naar huis mocht 🥰.
En dat is dan ook ineens mijn favoriete moment van sofinesse, da dag dat Rosalie naar huis mocht!! 💓
Gegarandeerd het moment waarop Juul zijn vers babyzusje voor ‘t eerst zag! Die verliefde blik is sindsdien permanent aanwezig telkens hij haar ziet ❤️
Mijn mooiste moment is de geboorte van mijn zoontje, heel mooi. Maar wat het nog mooier heeft gemaakt is dat mijn mama de bevalling heeft gedaan.. Zij was dus de eerste op de hele wereld die mijn zoontje heeft vast gehad en op een liefdevolle manier heeft geholpen. Ik vergeet dat nooit. Nu ben ik op het einde van mijn tweede zwangerschap, die helemaal niet loopt zoals het moet, en weer staat mijn mama klaar voor mij. In deze moeilijke tijden doet ze zo gigantisch haar best en zorgt er super voor mij. Als ze niet ziek wordt, zal ook zij er weer bij zijn bij de geboorte. Ik kijk ernaar uit, al is het met een bang hartje deze keer, maar als mijn mama erbij is, loopt het wel goed… ❤️
Naast het kleintje in mijn buik (wat uiteraard hét mooiste moment is), ook het moment waarop je in het ziekenhuis beland en merkt hoeveel mensen er voor je klaarstaan. Mensen die het zelf druk of moeilijk hebben en er toch zijn, no matter what.
Ik zie dat vooral de geboorte van kinderen hier met stip op nummer 1 staat, maar helaas heb ik nooit kinderen gekregen. Een van de mooiste momenten de afgelopen 10 jaar was dat ik op m’n 51ste toch eindelijk m’n kappersdiploma behaald heb. Een jeugddroom die ik eindelijk heb kunnen waarmaken. Door m’n leeftijd is het me tot hiertoe niet gelukt om ook effectief als kapper ergens te kunnen werken, maar ik hoop om na de Corona-perikelen een fatsoenlijke deeltijdse job te vinden, en dan te starten als zelfstandige in bijberoep. Ondertussen knip ik met veel enthousiasme m’n familie en vrienden, en ga ik 2x per maand als vrijwilliger knippen in een daklozencentrum.
Er is niet 1 favoriet moment bij Sofinesse, maar de stukjes waarin je zo mooi en eerlijk je liefde voor je kinderen en partner bezingt, zijn echt prachtig.
Ik volg je eigenlijk nog niet zo lang. Ik kwam je tegen via LLL toen je verhaal deed dat je in het ziekenhuis lag en te vroeg zou gaan bevallen. Die periode waren wij in Spanje op de neonates. Ik ben ook te vroeg bevallen, tijdens onze vakantie in Spanje. Als je dan meeleest via IG dan overspoelen die gevoelens je toch elke keer. Het was ook zo een ver van mijn bed show tot je er plots middenin staan. Zo fijn om telkens jouw verhalen te lezen. Ik vond me telkens wat terug ook. Hoeveel keer ik ook ‘komt wel goed’ hoorde… Ahja?
Mijn favoriete moment van Sofinesse is eigenlijk de eerste keer dat ik je stem hoorde. Wat een stem!!!! Zo mooi om naar te luisteren.
Mijn eigen favoriete moment is de eerste keer dat ons dochtertje haar broertje op neo mocht het ontmoeten en vastnemen. Smelt, ze mochten me bijeen rapen. Zo schoon!
Proficiat met je 10 jaar en dat er nog veel mogen komen.
Onze huwelijksreis naar noorwegen.Met onze 2 jongens en duitse dog in ons caravanneke rondreizen.En ondertussen vollop aan het proberen zwanger worden van ons dochtertje Indigo.
Voor mij persoonlijk: de avond toen mijn lief, mijn lief werd. Intussen al bijna 7 jaar en nog steeds heel blij dat hij degene is met wie ik nu deze lockdown mag doormaken.
Als trouwe volger van jouw blog: het moment dat Rosalie mee naar huis mocht. Heel intens met jullie meegeleefd via ig en ik geniet echt van alle warmte in jullie gezin. Ik hoop oprecht dat ik later een even warm nest kan creëren! Ik wens jullie alle goeds van de wereld!
Van geluk gesproken.. ik ben nummer 100 die een reactie plaatst 😊 Wie weet! Ik volg je al zo lang, Sofie, maar wat me het meest bijgebleven is , is de geboorte van Dotje. Elke dag was ik aan het scherm geclusterd. Ik pinkte zo nu en dan een traantje mee en wat was ik blij toen jullie naar huis mochten. Bij deze nog een proficiat voor je 10-jarig bestaan!
Proficiat , op naar een diamanten jubilee! Mijn favoriet van 10 jaar Sofinesse is het begin van jullie love-story, pannenkoeken yieha:) ! Wat mezelf betreft word ik helemaal vrolijk als ik terugdenk aan een verrassingsfeest van formaat dat mijn ventje voor mij organiseerde toen ik 40 werd , totaal verrast en tranen met tuiten gelachen !
Merci om zo vaak mijn dag te kleuren met je schrijfsels en sinds kort ook weer met je prachtige stem op “Sofinesse spreekt “, doe zo voort ! Grjes van je fan uit de Kempen 🤗
De eerste kus met mijn lief, nu man én de eerste lach van mijn dochter!
Heel erg cliché… de geboorte van tweede mijn dochter.de Oudste valt net buiten de 10 jaar… waarmee ik dus ook al een tiener in huis heb.
Maar ook de nieuwe warme vriendschappen die ik opbouwde in de laatste 10 jaar. Vriendinnen waar ik nu, na mijn recente scheiding zo op kan steunen … goud waard!
Het moment dat we ons zoontje mochten meenemen na een periode op neonatologie! ❤️
Op persoonlijk vlak kan ik niet kiezen tussen mijn huwelijk en de geboorte van mijn twee heerlijke kereltjes. Daarom kies ik een moment op professioneel gebied: het behalen van mijn doctoraat in mei 2018!
Waw, 10 jaar, die zijn voorbij gevlogen. Ik volg je blogje al van bij het begin, onze levens zijn wat gelijkaardig geëvolueerd van samenwonen in Gent, naar een huis met 3 kinderen.
Alle andere clichés gooi ik even over boord, maar mijn persoonlijke hoogtepunt was onze reis naar Australië met (toen nog) ons 4. Een absoluut onvergetelijke ervaring en smaakt alleen maar naar meer. De komende 10 jaar gaan we sowieso nog meer reizen met ons gezin. Verre bestemmingen of gewoon ook dichtbij. Als we maar samen zijn!
Cliché maar daarom nog zoveel mooier: de geboorte van mijn kindjes (dochter in 2015 en zoon in 2017). En alle daaropvolgende liefdevolle gezinsmomenten. 😉
Met stip op één: de geboorte van mijn kinderen. Maar verder ook de mooie reizen met mijn lief, fijne feestjes met de vrienden en de leuke projecten op mijn werk.
Ik ben nog geen mama, dus mocht ik het pakket winnen kan ik enkele vriendinnen erg blij maken met een cadeautje en stiekem zou ik ook wel wat dingen bewaren voor als het hier zo ver is 😉
Mijn favoriet moment in de voorbije 10 jaar was een groepsreis in Kenia na een ellendige periode in m’n leven: ik verloor mijn mama aan een hersenbloeding en mijn toenmalige vriend verbrak onze relatie 2 weken voor onze trouwdag. Al snel bleek dat er al maanden bedrog in het spel was. Na heel wat moeilijke maanden besloot ik om me in te schrijven voor een groepsreis. Het was in de jeep, in het midden van de savanne, omringd door prachtige natuur en de meest indrukwekkende dieren en in het gezelschap van mensen die me nog maar net kenden en me toch het gevoel gaven dat ik de moeite waard was, dat ik opnieuw geloofde dat er ook voor mij nog wat geluk was weg gelegd 🙂
Beide geboortes van mijn zoontjes staan met kop en schouders bovenaan 💙💙
Mijn allermooiste moment kwam eind 2017, toen ik hoorde dat ik zwanger was net nadat ik te horen had gekregen dat dat niet simpel zou worden.
Proficiat, Sofie! TIEN JAAR!
In 2014 werden wij ouders van onze numéro 2! Voor de rest gaat de tijd veel te snel om er iets van te onthouden :o)
Blijven schrijven!! X
Dikke proficiat met je 10j blog!
Mooiste moment: dochtertje op 1e bezoek na geboorte zoon. Hartje smolt, Gezinnetje compleet 🥰
Ik vroeg het even aan mijn man en hij zei de geboorte van onze jongste zoon. Amai, is dat een vrolijk ventje! Echt altijd goed gezind! Alleen vermoeidheid en honger hebben merkbaar een invloed op zijn voor de rest niet te remmen enthousiasme. We zien ze uiteraard allemaal even graag maar onze mini, die nu net 5 is geworden, tovert toch nog het vaakst een lach op ons gezicht 😊
Sofie, een dikke proficiat met je 10-jarige verjaardag van je blog! Ik vind het altijd fijn om hier iets te kunnen lezen en je instastories te mogen volgen 🙂
Mijn 2 favoriete momenten van de afgelopen 10 jaar zijn toch de geboortes van mijn 2 kinderen. Die kleine tedere mooie wezentjes voor het eerst vastnemen, dat moedergevoel dat ineens de bovenhand neemt, … heerlijke herinneringen. Deze zomer verhuizen we naar ons huisje en hopelijk mag dat het hoogtepunt worden van het komende jaar!
14–2-2008 : meest romantische huwelijksaanzoek (cliché op Valentijn zou je denken, maar t was allemaal beetje last minute bedacht!) 😍
Momenteel zwanger van mijn eerste kindje en door jou heel gemotiveerd om borstvoeding te geven! Op naar de volgende 10 jaar!
Elk moment dat mijn twee dochters tonen dat ze elkaar graag zien <3
Wat heb ik hier lang over nagedacht, Sofie, over ‘het juiste antwoord’… Want mensen horen niet graag slecht nieuws; pijnlijke gebeurtenissen schuiven ze soms liever onder de mat – dat heb jij zelf ook ondervonden de laatste jaren… En toch, toch hoort het bij ons leven en hebben negatieve gebeurtenissen nu eenmaal een gigantisch effect op ons. Dus voor mij is ‘het juiste antwoord’: de geboorte van mijn zoontje Theo, nadat we 16 maanden eerder ons zoontje Boris verloren hadden net na zijn geboorte. Al dat verdriet heeft mij zoveel geleerd, over het leven, over mezelf. Ik leerde zoveel kleuren kennen, terwijl ik vroeger veel vaker zwart-wit dacht.
Ik geef graag nog even het gedichtje mee dat we op Theo’s geboortekaartje opnamen (geschreven door Toon Hermans):
Geluk is geen kathedraal,
misschien een klein kapelletje.
Geen kermis luid en kolossaal,
misschien een carrouselletje.
Geluk is geen zomer van smetteloos blauw,
maar nu en dan een zonnetje.
Geluk dat is geen zeppelin,
’t is hooguit ’n ballonnetje.
Ik leerde in 2010 mijn lief kennen tijdens onze studies. Dit jaar zijn we dus 10 jaar samen waarvan 3 getrouwd. We hebben intussen 2 fantastische zoontjes en verbouwen ons huis naar ons droomhuis. Dat zijn mijn hoogtepunten van de afgelopen 10 jaar.
Als ik terugdenk aan de laatste 10 jaar, flitsen er allerlei momenten voorbij. Mooie, minder mooie, beklijvende, maar ook vluchtige momenten die elk op zijn of haar manier die 10 jaar hebben gekleurd. De gemeenschappelijke ondertoon blijft echter die van trouwe vriendschappen, soms meer aanwezig, soms meer naar de achtergrond, maar steeds de nodige steun verlenend, gedeelde smart halve smart en gedeelde vreugde dubbele vreugde. Dat wens ik jou en je lezers voor de komende 10 jaar toe…
dan moet het wel de geboorte van onze jongste dochter zijn die het einde van dit jaar 10 jaar wordt (wat gaat de tijd snel). geboren als een klein lichtgewicht dat absoluut niet wou drinken en zich heel goed boos kon maken maar nu een lieve (nog steeds kleine) knuffelmeid is 🙂
Ik ben tot mijn 29ste altijd single geweest, nooit een lief of vriendje, niks. Na een aantal jaar had ik het ook gewoon een beetje opgegeven.
Na wat zeuren van mijn mama (lees, ettelijke maanden 😉) nam ik de stap naar online dating. Ik had zelf weinig hoop dat hier iets uit zou voortkomen.
Je vult je profiel in, je kiest je meest flatterende foto’s en click, je ‘staat’ online.
Maar toen kwam er die ene reactie , die begon met: zeg, jij bent ook fan van…
Nooit had ik gedacht dat die ene reactie zo’n grote gevolgen zou hebben 🥰
De laatste 3,5 jaar zijn ondertussen voorbij gevlogen, we hebben in die tijd een huis gekocht, zijn getrouwd, hebben een grote deugniet van een dochter en verwachten ondertussen deugniet nr.2 😆
Als ik 1 moment moet kiezen, ga ik voor het posten van mijn online date profiel, aangezien het mij zoveel heeft gegeven de laatste jaren.
Tussen 2010 en 2020 zijn er toch een aantal momentjes die mijn hart gestolen hebben:
* behalen van mijn master in de klinische psychologie, nadat redelijk wat mensen me zeiden dat het me nooit zou lukken.
* opstarten van mijn eigen praktijk als klinisch psycholoog (in bijberoep)
* beeïndigen van mijn vorige relatie die me ongelukkig maakte
* relatie met mijn huidige vriend, waar ik ongelofelijk veel van hou
* samenwonen in een appartementje met mijn vriend
* adopteren van twee poezen uit het asiel
De afgelopen 10 jaar waren drie hoogtepunten in mijn leven, aangezien ik niet kan kiezen deel ik ze even alledrie :):
-Op 1 mei 2010 trouwde ik met de liefde van mijn leven, binnenkort dus ook 10 jaar geleden. Owv de coronacrisis valt ons plan, om er een paar dagen met twee op uit te trekken, in duigen. (BTW oorspronkelijk wilden we naar New York trekken, stel je voor …)
-Op 12 december 2013 kwam ons eerste wereldwondertje ter wereld, weliswaar 2 maanden te vroeg (32w3d). Ik moet het je niet vertellen in wat voor rollercoaster we werden gekatapulteerd bij ons eerste kindje. Na 6 jaar kan ik eindelijk zeggen dat alles is goed gekomen en dat we een fantastische dochter hebben.
-Na lang wikken en wegen gingen we voor een tweede kindje. Op 22 april 2016 kwam ons deugenietje ter wereld, een normale bevalling met eindelijk die roze wolk. Echter zal het dit jaar dus ook een ‘coronaverjaardag’ worden voor haar.
We hebben dus wel wat te vieren, het zou uiteraard fantastisch zijn mochten we dit kunnen vieren met zo’n mooi pakket vol verrassingen!
Op 1 de geboorte van ons zoontje die ons gezin toch echt wel af maakte.
Maar onze trouwdag kwam ook goed in de buurt, zowel voor ons als voor ons 2 kindjes was dit een zalige dag! Zij spreken er nog steeds over en vragen nog regelmatig om de film nog eens te mogen zien.
Er zijn er zoveel, maar eentje springt direct in mijn gedachten…
Nu ongeveer 2,5 jaar geleden was ik voor de derde keer zwanger. 2 jongens hadden we al, maar het voelde niet compleet. Ik stelde me van in den beginne in op een derde jongen. Manlief heeft ook alleen maar broers, en deze broers hebben ook alleen maar zoontjes. Mij maakte het niet veel uit, een derde jongetje zou ons gezin compleet maken. Rond 16 weken zwangerschap had ik een afspraak bij de gynaecoloog. Niet die van altijd, maar dat maakte me niet zoveel uit. Manlief kon deze keer niet meegaan. De gynaecoloog vroeg me of we het geslacht wilden weten. Ik zei, ja graag, maar kan je het misschien opschrijven? Dan open ik het envelopje samen met mijn man. Zo gezegd, zo gedaan. Terwijl de gynaecoloog schreef, vroeg ze nog: wat hebben jullie al? 2 jongetjes. Haaa, zei ze veelbetekenend. ik ging ervan uit dat ze dacht: amai, die gaat haar handen vol hebben…
Onderweg naar huis, in de file, belde mijn man. Hij ging later thuis zijn. Daar viel mijn plannetje in duigen, aangezien mijn ouders op de jongens aan het babysitten waren. Ik kende mijn mama, ze ging niet kunnen wachten en me overtuigen om het daar en dan te openen. Dat was niet hoe ik het wilde, dus manlief en ik, elk aan één kant van de telefoon, gingen “samen” de envelop open doen. Ik opende de envelop en ik zie staan: proficiat, het is een meisje! Ik heb dat briefje zeker 5 keer luidop voorgelezen aan mijn man, of misschien zelfs geroepen. Dat moment staat zo in mijn geheugen gegrift, aangezien dat voor mij het begin was van het gezinsleven zoals ik het nu ken, met mijn 2 jongens, Elias (7, bijna 8), Jasper (5) en lieve Rosalie (net 2 jaar geworden). En net daarom voel ik zoveel herkenbaarheid en bewondering (voor jouw kracht) in jouw blog en op jouw instagram.
Oh Kathleen,
Dit wist ik nog niet! Wat een toffe herinnering. ❤❤❤
Ik heb er eigenlijk best veel … maar het mooiste, achteraf bekeken is het moment dat ik werkelijk een afspraak heb gemaakt in het ziekenhuis om mama te worden! Ik dacht al jaren na over het moederschap, maar omdat ik geen partner had/heb leek dat er niet aan te komen. In september 2014 heb ik de knoop doorgehakt en een afspraak gemaakt. Die dag heeft mijn leven veranderd! In december 2016 mocht ik mijn mooiste creatie ooit ontmoeten, een mini-me, míj́n dochter! Nu, bijna 3,5 jaar later groeit er opnieuw een wonder in mijn buik dat ik binnen een 10-tal weken zal ontmoeten. Een zoontje deze keer. En dat allemaal dankzij dat ene telefoontje!
2010: mijn man tegengekomen (+ na paar maand huis gekocht (herkenbaar? :-))
2012: gehuwd en eerste dochter
2015: tweede dochter
2020: zoontje on his way😊
Een decade vol mooie momenten dus…
Uiteraard was de geboorte van onze 2 kinders een hoogtepunt. En dan vooral die eerste nacht samen na de geboorte, die adrenaline die nog door je lijf giert… Dat kleine wezentje aan de borst…. Die gelukzalige bubbel daar denk ik met veel liefde aan terug.
OMG! Terugdenkend aan mijn zalige bubbel schrijf ik mijn naam fout! Hannah dus! 😁
Er zijn zoveel prachtige momenten geweest, maar 1 van de toppers was de dag (17 oktober 2016) waarop ik dit tekstje schreef.🥰
Ik wou dat ik jullie kon laten meemaken wat voor een prachtige zoon wij hebben (Ja hoor, mijn kind, schoon kind :-)). Zo goedlachs! Als hij met die schattige kuiltjes in zijn wangen schaterlachend door het huis ‘huppelt’, smelt ik.
Hij kan zo flink spelen, zo beleefd zijn, zo lief kusjes geven aan zijn kleine broer. (Lees: meestal, als hij niet averecht opgestaan is 😉)
Zondag speelde hij met zijn neefjes in het park, zijn voeten ritselend door de blaadjes, de herfstzon op zijn wittekopke… een beeld dat mijn camera niet kan vatten.
Dan wil ik de tijd even stilzetten, ik probeer het moment helemaal op te slorpen. Ik kan niet wegkijken, bang dat ik de herinnering weer kwijt zou raken. ❤
Er zijn de voorbije 10 jaar veel mooi momenten geweest, maar het allermooiste en hefstigste was toen we hoorden dat ons zoontje het zou halen. Hij was toen 6 weken oud en heel erg ziek – het was een aantal dagenonduidelijk of hij zou blijven leven. Het moment dat de dokters aangaven dat het kritische moment was gepasseerd en ze de toekomst positief inzagen – was voor mij zo groundbreaking dat ik er moeilijk woorden voor kan vinden. Tot die periode wist ik niet echt wat het betekende als je kind voor zijn/haar leven vecht, en hoe machteloos je zelf bent. En hoe de wereld opeens weer opengaat als er positief nieuws komt.
De eerste échte date met mijn lief, die toen Hugh Grant-gewijs in het midden van een groot, leeg tuinterras op mij zat te wachten. De smile op zijn gezicht toen ik helemaal nerveus het terras op kwam, zal ik nooit vergeten en die herinnering geeft mij elke keer weer dat vlinder-in-de-buik-gevoel van toen…
Mijn favoriet moment van de voorbije 10 jaar… de eerste avond in ons eigen, zelfgebouwde huis. Dat was een toppertje! 🙂
Een welgemeende knuffel van mijn broer toen hij (toevallig) als eerste hoorde dat ik na een jaar proberen zwanger was. Die welgemeende blijdschap pakt mij nog altijd als ik er aan terugdenk.
In de voorbije 10 jaar zijn er verschillende momenten geweest, maar toch de geboorte van mn dochter. Na een zwangerschap met complicaties in het ziekenhuis beland op 28 weken. Nog wel kunnen rekken tot 35 weken, maar dan dochter geboren met spoedkeizersnede onder algehele verdoving. Ik was toen hysterisch en in paniek omdat ik alleen was in het ziekenhuis. Na de verdoving wakker en horen dat alles goed met haar ging en dat ze het goed deed… tranen van geluk…
In 2018 ons huwelijk.
In 2019 en na een fertiliteitstraject het bericht zwanger te zijn!
Eerst en vooral hieperdepiep hoera!
Het mooiste de voorbije 10 jaar… Eigenlijk zijn er best wel veel dingen om gelukkig om te zijn. Je kinderen zien opgroeien tot zorgzame, zelfstandige pubers. (Ook wel de typische puber perikelen erbij😉) Meter mogen worden, 35st en 40st verjaardage mogen vieren met vriendinnen die je al sinds je kindertijd kent, de warmte van echte vriendschap ervaren, communiefeesten, geboortes, familiefeesten. Allemaal dingen die soms zo vanzelfsprekend lijken maar je nu op momenten als deze wanneer zoveel niet meer kan, doen beseffen hoeveel je mist en hoe belangrijk het voor je is. Maar als ik dan toch 1 iets kiezen moet dan is het onze reis in 2013.Voor het eerst met de kinderen op vliegvakantie, terug naar Rodhos. Onze huwelijksreis van 2000 opnieuw beleven met onze kinderen erbij. Ondertussen zijn we volgende week 20 jaar gehuwd…
Het pakket of het SUPER pakket winnen zou zalig zijn. Zo zou ik daarmee op mijn beurt weer veel mensen gelukkig kunnen maken door hen iets cadeau te geven. En ja hoor natuurlijk hou ik ook iets voor mezelf 😉
Hoera voor je blogverjaardag! Wat me van je blogposts het meest bijgebleven is, is de aankondiging van jullie “dochtertje onderweg”, na zoveel moeilijke momenten, spatte de blijheid van het scherm!
Mijn persoonlijke hoogtepunten van de voorbije 10 jaar waren ons trouwfeest in 2011 (tegen dat we onze 10e huwelijksverjaardag vieren, mogen we hopelijk terug grote feestjes geven) en de geboortes van onze kindjes in 2015 en 2019. Clichéantwoord misschien maar het blijkt toch daar om te draaien, he?
Sowiesooooo de geboorte van mijn 2 meisjes Anaïs (4j) en Gisèle (2,5 maand)
Het kopen van mijn 1ste auto 🙈 die onlangs verkocht is voor een groter model, want jah 2kindjes in een polo is nogal ‘moeilijk’
Wat ook altijd een leuke herinnering is, is het wijvenweekend dat we samen met een groepje vriendinnen doen. Plezier verzekerd!
En ohja… hieperdepiep voor je 10jarige blogverjaardag!
Ben zelf niet zo goed met bloggen enzo, maar hoop toch dat ik een kansje maak op 1van die mooie prijzen ! 😁
School: van lesgeven veraf naar lesgeven in eigen dorp.
Ons Lotte en onze Mats.
Feesten: verjaardagen, communie, spontane momenten…
Ik: 4/5den gaan werken zorgt voor iets meer me-time.
Naaien: 7 jaar geleden gestart, nu de ideale ontspanning.
En natuurlijk ook genieten met mijn wederhelft.
Samen op stap gaan.
Samen beleven.
En genieten van alle kleine dingen.
Op naar nog niet eens 10, 20, 30,40, 50… jaar
Dikke proficiat met het 10-jarig bestaan!
Mijn favoriete moment van de afgelopen 10 jaar is ùiteraard de geboorte van mijn zoontje Miro op 20-06-2018 🙂 (of misschien het moment van de zwangerschapstest ook wel!).
Ik ben al benieuwd wat de komende 10 jaren ons zullen brengen…
Veel succes nog met je blog / carrière / mama-zijn en alle andere leuke dingen die je doet!
Mijn mooiste moment vastleggen van de afgelopen 10 jaar is moeilijk maar ook makkelijk. Want 10 jaar geleden werd ik na 21 jaar pleegkind zijn eindelijk geadopteerd door de geweldige lieve (pleeg)ouders die er er steeds voor mij waren. Zonder hen zou ik nooit zo ver gestaan hebben zoals ik nu sta. Mijn pleegmoeder was bij de bevalling bij en mijn biologische moeder wou mij niet hebben dus heeft ze de eer aan mijn pleegmoeder gelaten om mij als eerste vast te houden, te knuffelen en te zeggen. Ik hou van jou. Maar kom dat is langer dan 10 jaar geleden maar wel een groot detail voor mij.
Zonder mijn ouders, want ik noem ze geen pleegouders ook geen adoptieouders maar gewoon mijn ouders zou ik nooit mijn school hebben kunnen afwerken, zou ik nooit de speciale zorgen hebben gekregen dat iemand zoals mij nodig heeft. Want door mijn handicap heb ik andere zorgen nodig dan iemand anders.
Als ik er heel erg aan toe was dan stond mijn papa (adoptievader voor de duidelijkheid) al om 6 uur aan mij ziekenhuisbed. Heeft hij voor de allereerste keer een traan gelaten bij andere mensen. Of wacht neen voor de tweede keer. Want de eerste keer was toen we alle 3 naar de rechtbank gingen om mijn adoptie rond te maken. Toen hij de balpen vastnam en een handtekening zetten kwam er een traan over zijn wangen gerold. We hadden alle 3 eigenlijk een traan.
Dat was het mooiste moment in die 10 jaar. Maar er waren er eigenlijk nog. Eentje was minder. In 2012 werd ik eerste ziek en een tijdje later volgde mijn papa. Zijn verdict een hersentumor. Onze wereld stond even stil maar we lieten de moed niet zakken want dat is een kenmerk in onze familie. Gewoon doorgaan en vooral blijven lachten. Maar in 2015 ging het heel slecht met hem. Mijn man heeft toen mijn hand gaan vragen en op een korte tijd hadden wij een kleine ceremonie in elkaar gebokst. Mijn man heeft mij in de kerk aan mijn papa gegeven. Je moet weten dat ik ook heel moeilijk stap en hij kon bijna niet meer stappen maar samen ondersteunende we elkaar. Bij het typen rolt een traan over mijn wang. Eentje van gemis maar ook eentje van geluk. Een meisjesdroom kwam uit want mij man gaf mij aan mij papa. De dag erna is hij niet meer uit zijn bed gekomen want zijn lichaam was op. Gewoonweg op. en 10 dagen erna is met zijn familie rond hem overleden. Maar ook daar zijn we blijven doorgaan en blijven lachen. Want dat was zijn boodschap. Wij dragen die boodschap mee en gaan door.
Want het leven is mooi 🙂 Maar het mooiste moment was dus die handtekening en dat mijn papa, mijn held mij aan mijn man heeft kunnen geven.
Zonder de handtekening van mijn geweldige lieve (adoptie) mama en ( adoptie) papa stond ik nooit zo ver als nu.
( Let niet op mij fouten want hier loopt een 3 jarige kleuter rond)
Mijn persoonlijk favoriet moment: de geboorte van onze jongens.
De kraamtijd bij de oudste was wat moeilijker, maar bij de tweede zoooo genoten. En dat doen we nog steeds.
Ik zet me mee in het rijtje vd clichés…
De geboorte van m’n dochter was het mooiste (maar ergens ook het pijnlijkste) moment van de afgelopen 10j
De geboorte van mijn zoon op 12/2/2018. Er gingen weken van angst en onzekerheid vooraf door de nakende vroeggeboorte. We lagen samen lang in het ziekenhuis waardoor hij nadien iets minder lang alleen in de couveuse heeft moeten doorbrengen. Daarom dat ook de datum van thuiskomst (8/3/2018) en de uitgerekende datum (1/4/2018) speciaal zijn. Het einde van de winter en het begin van de lente van 2018 staan voor altijd in mijn geheugen gegrift. En het resultaat roept nu altijd “mama mama mama”. :). We hopen dit snel nog eens mee te maken maar helaas volgenden er 2 sterrekindjes. We blijven hopen en dromen.
Mijn mooiste moment van de afgelopen 10 jaar was toen ik 2 jaar geleden op de Gentse Feesten oog in oog met mijn lief op de dansvloer stond, we hebben staan kussen waar iedereen ons kon zien en het was direct duidelijk dat dit de man was waarmee ik samen kindjes wil grootbrengen en samen oud worden.
De geboorte van onze dochter Janne uiteraard!
Twee jaar geleden. Voor het eerst in ons leven gingen we eens in de kerstvakantie op reis. Naar Zweden dan nog wel. Ik herinner me het nog goed, die ochtend op 24/12. De drie kinderen waren aan het spelen in het huisje, terwijl mijn man en ik volop genoten van een prachtige zonsopgang. Minuut na minuut zag je de zon hoger komen boven de horizon. Wij, ons gezinnetje, ver van alle feestdrukte, hoopvol uitziend naar het licht.
Het mooiste moment was toen ik voelde dat ons gezinnetje compleet was. Ik was een paar uurtjes bevallen toen m’n man en m’n dochtertje (toen 2) binnenkwamen. Ze kwam dichter en zei: ‘Kijk, mama heeft een baby’tje’. Het geluk vloog gewoon door de kamer toen!
Zonder twijfelen was dit het jaar 2017. Het jaar waar ik zwanger werd en beviel👶🏻. Net voor de bevalling was ik me van geen kwaad bewust. 9 fantastische maanden zwanger. Asfyxie, ik had er voordien nog nooit van gehoord…🤰🏻 Het was een zware bevalling en ons dochtertje is geboren met zuurstoftekort en een schedelbreuk. Haar leven begon met onzekerheden. We zaten op een rollercoaster van emoties. Waar was m’n roze wolk? Zou ze het halen? We zagen het jaar nadien nog heel veel de binnenkant van het ziekenhuis. Dokters konden ons geen zekerheid geven. En toen…toen kregen we het goede nieuws dat haar hersentjes niet aangetast waren. Mijn geluk kon toen niet op! Dit was het mooiste moment! Ons klein meisje, wat is ze sterk! Niets is vanzelfsprekend… 💛Ik ben zo dankbaar!
Clichés zijn er om bevestigd te worden: onze trouw in 2016 en de komst van ons zoontje in 2017 en ons dochtertje in 2019! Onovertroffen liefde, dag in dag uit! Fijn om bloggende mama’s te mogen volgen in dit grote mama-avontuur. Love it!
Ik moet niet lang nadenken over mijn allermooiste moment(en) in deze periode. Vooreerst was dit de geboorte van mijn eerste kindje in 2016. Hoe magisch was dat ! De allereerste keer zwanger, de allereerste keer dat kleine wondertje in je buik voelen, angst voor dat kleintje pijn te doen of iets voor te hebben terwijl ze in je buik zit en dan die ene dag, waarop ik het totaal niet verwachtte, dat ze besliste van te komen en er een wereld opengaat die je tevoren totaal nog niet kende. Wat te verwachten ?
Dat spannende gevoel mocht ik ook weer ervaren bij nummer 2. Opnieuw die sprong in het onbekende en opnieuw een zeer bijzondere blind date!
Kinderen brengen een wereld van onvoorwaardelijke liefde mee, een wereld waarin je nooit meer zorgeloos bent en constant overloopt van liefde, zoveel fases doorloopt, met ups en downs en onvergetelijke momenten. Jep, dat zijn mijn momenten die ik nooit of te nimmer zal vergeten ! ❤️ Wezentjes op de wereld zetten, waar je voor altijd van houdt !
Mijn allermooiste momenten van de laatste 10 jaar, is dan toch de laatste 3 jaar. In deze 3 jaar heb ik mij eindelijk kunnen vinden. Een serieuze relatie opgebouwd, dan gaan samenwonen en nu verwachten wij binnen een maandje het mooiste wat ons is overkomen, ons dochtertje🥰.
Ze is nog niet geboren ,maar de liefde die je voelt door de bewegingen die ze maakt in je buik zijn zo intens en onbeschrijfelijk. Dat ik dit mag meemaken is zo goed🙈.. en dan met de man van mijn dromen, beter kan het niet zijn!
Mijn mooiste moment van de voorbije tien jaar is toch wel de geboorte en het eerste jaar van ons dochtertje! Maanden naar toe geleefd en dan was ze daar :-). Het voorbije jaar is een opeenvolging geweest van verwondering, blijheid, fierheid … maar ook soms een uitdaging door weinig slaap en bezorgdheid. Uiteindelijk is het een zaligheid om ze te zien groeien (niet enkel in lengte en gewicht, maar ook in hetgene wat ze kan).
Gefeliciteerd! Het mooiste moment van de afgelopen 10 jaar? Oei, dat is moeilijk kiezen!
Ik maak een top 3, is dat ook goed?
September 2015: Afgestudeerd. Droomjob in de pocket. Droomvrienden.
Februari 2018: Het moment waarop ik al hikend in het prachtige nieuw-zeeland, een maand in mijn solo-trip van een half jaar, in mijn eentje boven op een berg stond.. Geen mens te bekennen in de wijde omgeving. Het ultieme “you got this girl, you’re doing it!!” moment, na jaren dromen om die stap te nemen.
Februari 2020: Het moment waarop Pien, net geboren, aan de borst wordt gelegd en vanaf dag 1 mij verbaasd met hoe fantastisch zo’n klein meisje wel kan zijn.
Ik kijk al uit naar de komende 10 jaar!!
Gefeliciteerd met 10 jaar Sofinesse!
Als mama van ook 3 jonge kindjes vind ik het leuk een kijkje in je leven te mogen krijgen, stoere, lieve Sofie.
Mijn mooiste moment de afgelopen 10 jaar? Cliché, maar ongetwijfeld de geboorte van onze zoons. En dan vooral de periode daarna, als alles een beetje eigen is geworden. Van de borstvoeding kan ik nog steeds erg genieten, even 1 op 1 met het handje tegen de borst. Dus ga vooral ook door met het verspreiden van informatie over borstvoeding, ik gun alle mama’s dit (mits ze zelf willen natuurlijk).
Mijn trouwday, op 19 oktober. We kozen deze dag omdat dit de verjaardag van mijn papa is die overleed toen ik 10 was. Sommige mensen vonden het een slecht idee om in de herfst te trouwen, maar we hadden een prachtige zonovergoten herfstdag.
Dat moet toch de geboorte van onze Nora (10/11/2018) geweest zijn! En nog specifieker: de eerste minuten dat ze op mijn buik lag. Ik geloofde mijn ogen niet. Ik zei tegen mijn vriend: ‘Dat is van ons hé, wij mogen die meenemen naar huis!’ Ik dacht er zelfs niet aan om het geslacht te vragen 🙂.
Nu zwanger van nr 2 (voor 11.08.20) en zeer benieuwd of ik hetzelfde zal voelen…
Sofie, jouw blog volg ik al een hele tijd. Mijn 2 oudste kinderen zijn ouder dan jouw oudste. Sinds ik op instagram zit, volg ik jouw verhalen. Jammer dat ik jouw tips over borstvoeding niet heb kunnen ‘toepassen’ op mijn jongste. De weg die je al afgelegd hebt, vind ik bewonderigswaardig. Ook hoe je omgaat met de trollenkritiek. Jullie mooiste moment vond ik toch de dag dat Rosalie naar haar warme nest mocht.
Mijn mooiste momenten zijn die toch mijn kinderen & man – hoe cliché dat het ook is.
Om 6u ‘s morgens plassen op een stokje – de helft op uw handen uiteraard – en vanop de wc roepen naar de slaapkamer “KDENK DAT ER 2 STREEPJES ZIJN MAAR KBEN T NIE ZEKER”.
De geboorte van mijn jongste zoon bijna 1 jaar geleden, maar vooral elke ochtend dat vrolijk en goed gezind snoetje zien. En de oudste zoon van 9 jaar die zijn broertje zo ongelofelijk graag ziet. Dat is niet 1 hoogtepunt maar elke dag opnieuw de reden dat ik een gelukkige mama en vrouw ben.
Onze trouwdag 1 juni 2019!
Cliché, maar het was echt een dag vol liefde en we hebben er zo van genoten!
Maar the best is (hopelijk) yet to come 👶
De dag dat ik besliste om huismoeder te worden in 2011. De beste beslissing ooit! Intussen is ons gezin gegroeid naar 4 kinderen en heb ik mijn handen vol.
Het moment, ergens in het voorjaar van 2014, toen mijn lief-to-be ernstig zei dat hij het alleen wou proberen als ik kinderen wou, een leven zonder was niet bespreekbaar. Ik, die al jaaaaaaaaaaaaaren zei ‘voor mij nooit zenne!’. En plots, kortsluiting in mijn hoofd en hart, en ik wist het: “met deze man word ik oud en krijg ik kindjes”. We zijn nu 6 jaar, twee heerlijke mannekes en een bijna-afgeronde verbouwing verder en we leven hopelijk nog lang en heel erg gelukkig 🙂
Ik ben hier blijven hangen vanaf het moment dat je de breuk met je vorige partner en de relatie met je pluskind zo mooi beschreef. Was dat wel al sofinesse? Ben dus wel een meelezer zonder te reageren 🙂
Voor mezelf , veel gebeurd die laatste 10 jaar en mijn kinderen waren al geboren dus dat kan ik niet nemen als moment. Ik denk dan het kantelmoment in een nieuwe weg met job en partner.
Oh wat een moeilijke keuze… de laatste 10 jaar is er al zoveel gebeurd…
Mijn vriend leren kennen, definitief verhuizen naar Antwerpen van het verre West-Vlaanderen. Al 3 keer verhuisd maar nu eindelijk ons perfecte huisje gevonden.
Maar toch het belangrijkste de geboorte van ons zoontje nu 2,5 jaar geleden na een niet zo simpel parcours.. en nu de kleine zus in de buik die hopelijk begin augustus goed gezond op de wereld komt.
Merci voor de eerlijke story en blogs! 😀
Mijn kinderen zijn ouder dan tien, dus hun geboorte kan ik niet kiezen…
Ik ga voor een moment van gezinsgeluk, met zijn vijven een ijsje eten op vrijdag na school. Elke vrijdag opnieuw. Meer moet dat niet zijn…
In 2010 werd ik aan de kant gezet door de kerel van wie ik dacht dat hij dé man van mijn leven was. We waren op zoek naar een huisje en zouden aan kindjes beginnen.
De volgende jaren zei ik wat minder ‘nee’ tegen zitten voorstellen. Ik boekte een reis naar New York voor een concert met een vriendin die ik toen eigenlijk amper kende, ik kocht een appartementje en leefde voor 10. Eigenlijk heeft hij me een cadeau gegeven door me zo onverwacht te dumpen. 3 jaar geleden kwam ik mijn nieuw lief tegen die al kindjes heeft en die ik écht heb moeten overtuigen om er nog eentje te maken. Dat is gelukt. Ondertussen is mijn zoontje 9 weken en zei mijn lief deze week: ik dacht dat ik nog een baby niet ging aan kunnen maar nu kan ik niet meer zonder. Beste ooit.
Er zijn zoveel momenten die een lach op mijn gezicht toveren.
Vorig jaar deze tijd was ik met mijn man in Portugal, fietsvakantie langs de kust fietsen tot in Porto. Super om aan terug te denken nu we in ons kot zitten.
In november 2010 leerde ik mijn vriend kennen, in oktober het jaar erop gingen we samen wonen. 2 prachtige Amerika reizen, verloving op Kos en als absolute hoogtepunt de geboorte van de kindjes in 2015 en 2017. En de liefde tussen de broertjes is zo mooi om te zien
De dag dat ik eindelijk de stap durfde zetten om weg te gaan van mijn verloofde.
Als alleenstaande mama van 2 kinderen is het soms heel moeilijk, combineer ik 3 jobs om mijn eigen huis te kunnen behouden, maar hey, ik doe het toch maar!
Ik ben nu gelukkiger dan ooit, heb tonnen energie en levensvreugde en heb ik ook leren genieten van kleine dingen.
Ja soms mis ik wel iemand naast me, een lichaam heeft ook warmte nodig, maar liever alleen dan in die relatie waar ik in zat!
Hoe cliché, maar meer dan waar. 3x de geboorte van mijn kinderen als allermooiste momenten de voorbije 10jaar en bij uitbreiding van mijn hele leven!
4 weken geleden werd ons eerste kindje geboren. Zo veel emoties, zo veel liefde in deze rare en beangstigende tijden.
Dag Sofie,
Ik volg je al een hele tijd omdat ik vind dat je leuk schrijft, maar ook eerlijk bent! Mijn 3 kinderen zijn ondertussen ook al tussen 20 en 24 dus ik heb niets meer met baby’s, jonge kinderen en borstvoeding. Ik kan ook niet meer zeggen dat mijn gelukkigste moment in de voorbije 10 jaar hun geboorte was. Maar mijn gelukkigste moment is eigenlijk wel een beetje het moment dat ze alle drie hun rijbewijs haalden. En dan des te meer omdat ik als alleenstaande mama hun alle drie heb leren rijden. Uren hebben we rond gereden om te oefenen. De ene dag met al wat meer discussie (en schrik) dan de andere 😉 Verder ben ik nog altijd heel blij dat ik eind 2015 de stap heb gezet om te scheiden van de vader van mijn kinderen, de relatie was meer dan op. Het is een proces van jaren geweest voor mezelf eer ik het kon (schrik voor het onbekende) maar eerlijk, ik had het eerder moeten doen! Het leven is zoveel beter nu.
En bedankt dat we de kans krijgen om mee te doen voor deze wedstrijd, je pakketjes zien er zeer leuk uit! Groeten Inge
Zoveel mooie herinneringen, maar zeker de geboorte van mijn 2 lieve dochters en dan vooral de eerste keer dat je samen thuiskomt … je gezinnetje compleet … samen …
Hey Sofie,
Zoals bij zovelen hoort de geboorte van ons dochtertje hier ook bij. Maar een ander memorabel moment was in 2013. In tegenstelling tot de vele reacties begint dit eerder negatief. 3 dagen voor mijn laatste examen aan de universiteit werd mijn mama opgenomen met een hartaanval, opereren kon niet meteen door complicaties, enkele dagen was het wikken en wegen, maar een septische schok hakte de knoop door zorgde voor de eerste van enkele operaties.
Ik slaagde voor mijn laatste examen en studeerde af, 6 weken later mocht mijn mama eindelijk het ziekenhuis verlaten. En wij zijn zo gelukkig en nog steeds zo dankbaar dat we haar hier nog altijd bij ons mogen hebben ❤️
Mijn mooiste moment van de afgelopen 10 jaar was toen de verpleegster na de geboorte van ons zoontje onze eerste gezinsfoto maakte. Toen we daar lagen te poseren en de gynaecoloog me nog aan het verzorgen was, zei mijn man met tranen in zijn ogen dat hij zo trots op me was en dat hij nu nog meer van me hield. Tranen, tranen, tranen, maar zo gelukkig!
Kleine gelukskes: blije kinderen, slapende babies, opgeruimd huis, mooi licht
Goh het is moeilijk om precies een moment te noemen. Want dat zou betekenen dat ik op andere momenten iets minder gelukkig ben. We maakten als gezin al een paar moeilijke dingen mee en waar ik intens blij van kan worden, is dat die moeilijke dingen ons gezin dichter bij elkaar bracht. “Wij samen! “is hier de leuze.
We zaten samen op restaurant, een paar maanden getrouwd. Van het één gespreksonderwerp rolden we in het andere. Tot het over kinderen ging en we beide wat aftastend het onderwerk aansneden.
To we er achter waren dat we er allebei zo klaar voor waren maar dachten dat de andere nog “gemasseerd” moest worden.
Heerlijk momentje :-)!
De geboorte van onze boys ligt al wat verder dan 10 jaar. Het samen eten ‘s avonds vinden we heel belangrijk. Soms wordt er niet veel gezegd, soms is er veel gekibbel, maar soms kijken mijn man en ik elkaar in de ogen en denken we’ goh wat was dat een fijn samenzijn’…
Amai, dat is een schoon pakket!
Moeilijk om één moment te kiezen, dus ga ik voor dat ene moment waar ik tegenwoordig in mijn hoofd al eens naar terugkeer, omdat het mij zoveel rust brengt: die keer toen mijn lief en ik in Canada in een landschap stonden dat mij echt mijn adem benam en waar ik enkel bezig moest zijn met wandelen en een beetje babbelen met hem.
Proficiat met je 10 jaar! Doe er nog eens minstens zoveel bij, ‘t is hier plezant lezen 🙂
In die 10 jaar deden we zoveel. We studeerden af, woonden nog even apart. Hij in Oost-Vlaanderen, ik in West-Vlaanderen. Na 3 jaar kochten we ons droomhuis waar we nog enkele jaren in verbouwden. We namen een lief hondje in huis. Als kers op de taart, mijn hoogtepunt: hij vroeg mij op zijn knie ten huwelijk. Vorig jaar stapten we in het huwelijksbootje. Spannend wat de volgende 10 jaar ons zal brengen.
Het mooiste moment van de afgelopen 10 jaar was ongetwijfeld de geboorte van onze zoon Loïc. Iets vroeger dan verwacht was hij daar op 30 april 2018
Binnenkort mag hij 2 kaarsjes uitblazen.
We genieten van alle momenten dat we samen zijn!
#familyfirst
Veel mooie momenten te afgelopen 10 jaar! Hieronder een opsomming in willekeurige volgorde, hoewel die eerste wel ferm op 1 staan 😀
*Geboorte van mijn neefjes en metekindjes
*Kunnen rekenen en terugvallen op familie en vrienden. Verschillende van die goeie vrienden ook in de laatste 10 jaar leren kennen
*Mooie herinneringen aan stage waarvoor een stevige portie doorzettingsvermogen nodig was
*Verschillende reizen die ik maakte waardoor mijn hart voor eeuwig en altijd voor een stuk in Zuid-Afrika is blijven liggen
*Kopen van een eigen huis!
*Het lief gevonden dat ook graag reist (OEF ;-))
Het mooiste moment van afgelopen 10 jaar?
Het zijn er zoveel… maar ik denk het moment dar er bovenuit steekt, is het moment dat ik mijn man leerde kennen.
Na 6 jaar alleenstaande mama, rechtbanken en stalkende ex… leerde ik hem kennen net op het moment dat mijn papa een hartaanval gehad had en ik dacht dat ik mijn papa moest afgeven.
Ondertussen al bijna 4 jaar geleden. Mijn papa terug ok. Wij getrouwd, nog een kleintje bij en eentje onderweg…
De geboortes van mijn drie kinderen staan ongetwijfeld op de gedeelde eerste plaats van mooiste momenten. Maar die laatste keer heeft toch een heel speciaal plekje. Met een rugzakje die (op dat gebied dan toch) al heel wat groter was, een gyneacoloog die helemaal mee was met hoe ik het zag en een zwangerschap en baby die het ook toelieten om al die dingen mogelijk te maken, was me een heel bekrachtigende, natuurlijke en liefdevolle bevalling gegund. Dat en de reactie van de 2 grote zussen die hun kleine, nieuwbakken, verfrommelde zusje konden ontmoeten. De oudste die huilde toen ze ‘haar baby’ voor het eerst kon knuffelen. De middelste die helemaal ondersteboven was toen haar zusje haar voor ‘t eerst een vettige plakzoen gaf. De oudste die toen ze geboren werd van mij een mama maakte. Dat ik haar zo goed als alleen op borstmelk heb grootgekregen gedurende bijna 2 jaar, maar daar ook allebei van konden blijven genieten. Dat de middelste zo 100% volluit leeft, al sinds de baby was. Dat ze nu bijna 5 is en nog steeds met mij gaat trouwen. Dat mijn wederhelft de sprong in het diepe nam om zich na lang wikken en wegen toch om te scholen, ondanks ons drukke en grote gezin, en daar ook nog in lijkt te slagen. Allemaal momenten om als vlaggetjes op te hangen.
Na mijn drie lieve zonen van 8, 5 en 1 jaar, ben ik nu eindelijk begonnen met iets wat ik al heel lang en vooral heel graag wou doen. De naam van mijn projectje is onze meisjesnaam, die alle drie de zwangerschappen meeging en die ik niet zomaar kon laten liggen! 😊💕 Proficiat met je 10 jaar en bedankt voor jouw moedige authenticiteit!
Mijn favoriete momentjes zijn de uitstapjes met mijn gezinnetje, ikzelf, mijn partner en sinds een jaartje ook ons zoontje. Even naar Antwerpen of Gent of de kust gaan, beetje rondwandelen, wat shoppen en iets gaan eten, ongedwongen, zonder planning, heerlijk.
Hier ook absoluut de geboorte van ons zoontje. Nuja niet de bevalling op zich, wel het feit dat hij in ons leven kwam. Ondertussen al een flink kruipend ventje.
Dit is een moeilijke..
De voorbije 10 jaar zijn er zoveel mooie momenten gepasseerd, maar ook minder mooie momenten..
De toppers zijn heel cliché natuurlijk : onze trouw, de geboorte van onze oudste dochter in ’12, geboorte van onze middenste dochter in ’13.
Maar de kers op de taart is toch de geboorte van ons jongste dochter in ’18.
Neen, zeker niet omdat we haar liever zien ofzo (het typische kakkernestje is ze dan weer wel ☺️), maar omwille van de voorgeschiedenis..
Om het heel kort te schetsen: 2 kindjes was ons beeld.. Mijn vrouw het eerste en ik het tweede. 😍. Terwijl ik zwanger was van onze tweede liet ze vallen dzt 3 toch ook mooi zou zijn. Ik: ‘zot, het tweede is er nog niet en je begint al over een derde 😱’!
Eenmaal ze geboren was kon ik me toch meer en meer daar in vinden, het gevoel dat het nog niet compleet was..
Jammer genoeg zijn we enige tijd nadien uit elkaar gegaan..
Het was niet gemakkelijk, zeker niet.
Na een jaartje ongeveer zijn we beginnen beseffen wat we eigenlijk allemaal hadden weggegooid, en hebben we elkaar terug gevonden..
1 jaar later zijn we beginnen bouwen en 2 jaar later had ik terug een positieve zwangerschapstest vast!
Dus hier echt ons kersje op de taart! Het mooiste bewijs van onze teruggevonden (eigenlijk nooit weg geweest) liefde.
1 favoriet moment kiezen, niet eenvoudig, gelukkig maar! Maar als ik dan toch een moment wil delen dan is dit het mijne:
De geboorte van ons 3 kind en niet omdat het een meisje was na 2 jongens. ook niet omdat het de minst pijnlijke keizersnee was van de 3 of omdat haar peuter tijd ook vlotter is verlopen dan beide broers maar omdat vanaf dat moment het geheel ,ons gezin, kompleet was!