Ik eet graag frietjes, ja. Nochtans heb ik de eerste 7 jaar dat ik in Gent woonde, nooit een frituur bezocht. Nooit. We zijn nog altijd geen topgebruikers, maar af en toe kan een frietkotpakje geweldig smaken. Ik had er al een week zin in en zaterdagavond leek ons ideaal. Ik had er zelfs zoveel zin in, dat ik er ook zelf (bijna 35 weken zwanger) met de fiets zou omgaan.

Vroeger gingen we altijd naar de Frietketel, maar daar geraken we alleen nog om ze ter plekke op te eten. Iets te ver voor warme frieten, helaas. Maar we hebben een nieuwe plek gevonden: goeie frieten daar en dichtbij. (Ik ben beleefd, ik noem de naam niet)

We hadden daar wel al een paar keer een verkeerde bestelling meegekregen. Ok, een frikandel special zonder mayonaise is niet alledaags. Dat besef ik, maar onze frituurman mist bijna elke keer. Ik heb het hem vergeven, keer op keer. (Ook deze keer weer mis trouwens)

Maar ik stond dus in de frituur en bestelde naast wat vleesjes ook twee grote pakken friet. Thuisgekomen bleek er maar eentje in de zak te zitten. Balen. Ik besliste om snel mijn vleesje op te eten en gewoon terug te fietsen. Welke commerçant zou een hoogzwangere vrouw die speciaal terugfietst in de januari-koude een bakje friet weigeren?

Wel. Nou. Die van ons dus. Hij zag me staan in de rij en keek raar. Ik zei ja, ik ben hier terug want de bestelling klopte niet. Er zaten te weinig frieten bij. Waarop de man meteen zei dat ik er maar eentje betaald had. Ik zei, dat kan best, maar ik heb er in ieder geval twee besteld. We zijn met drie mensen, we komen niet toe met één bakje. Maar hij haalde het briefje uit de vuilnisbak om zijn gelijk te bewijzen. “Zie je wel, je hebt er maar eentje besteld”. Ik ben er heel zeker van dat ik twee grote frieten besteld had, maar bon. Dat was al lang niet meer het punt. Er kwamen nog een paar arrogante opmerkingen bij, van zijn kant.

Omdat ik in 7 haasten thuis OPNIEUW vertrokken was, had ik helaas geen geld meer bij. En het was al snel duidelijk dat deze overduidelijk klantvriendelijke friturist me geen pakje ging meegeven. In een volle frituur wilde hij nog altijd liever zijn gelijk halen dan zijn klanten verwennen. Ik had gewoon te weinig besteld, zei hij arrogant. Natuurlijk gast, ik doe niets liever dan mijn eten koud te laten worden om opnieuw op de fiets te springen. En mijn zoon vindt het geweldig dat we frietjes beloofden die er nu veel te weinig zijn. Ik heb dit speciaal gedaan om gratis frieten te krijgen, really?

Ik ben niet het type om ruzie te maken over zoiets, dus ik fietste bedroefd (ok, eerder pissed) naar huis. Maar daar zat een klein mannetje te wachten dat frietjes beloofd was en nog lang niet genoeg had. Mijn lief vond het schandalig dat de man me geen pakje had gegeven (what happened to ‘klant is koning’?) en besloot om zelf terug te gaan.

Ik was er niet bij natuurlijk. Maar blijkbaar maakte onze friturist toevallig eerst een heel arrogante opmerking tegen een andere klant en kon mijn lief zich daarna niet meer inhouden.

Ik vrees dat we een nieuw frietkot moeten zoeken. Jammer, Dave.