Eindelijk (bijna) voorbij.

Het is eindelijk bijna voorbij. Het is eindelijk bijna tijd om die deur van 2018 kei hard dicht te gooien. Ook al is dat stom, want het gaat niets veranderen. Ook in het nieuwe jaar zullen de dingen die ons in de laatste zeven maanden bruusk zijn afgepakt, niet deus...

Kinderen en rouw.

Toen ik via mijn sociale kanalen een babysit zocht om bij Felix te blijven tijdens de uitvaart, kreeg ik daar bijna onmiddellijk (goedbedoelde) commentaar op van verschillende mensen. Mensen die bezorgd waren dat we onze kinderen wilden afschermen van het drama en het...

Glijden.

Je glijdt weg. Ik zie het, want mijn ogen branden als ik bij de wekker op de lichtknop moet duwen om mijn teen niet te stoten aan het donkerte. Ik voel het, want er hangt steeds vaker een jeansvest rond mijn schouders. Of zelfs – godbetert – een jas. Ik...

De kunstgreep.

Ik ben eigenlijk nooit enorm geïnteresseerd geweest in kunst. De 437 kunstwerken die we in eerste kan (ik klink oud nu he, dat bestaat zelfs niet meer eerste KAN) voor een weinig inspirerende professor kunstgeschiedenis uit het hoofd moesten leren, hebben daar...