Een verjaardag duwt een moeder(hart) automatisch een valies in haar handen. Op reis door memory lane. Negen jaar geleden kwam jij vliegensvlug in de wereld gerold met een zotte bevalling. Jouw kraamtijd beschouw ik nog altijd als bij de mooiste maanden van mijn leven. Eindelijk helemaal losgeschakeld van werkstress om helemaal op te gaan in de rol van mijn leven: jouw moeder zijn.

Je bent nog altijd een heerlijk kind, maar al lang geen baby meer. Die beginnen hun dag doorgaans niet met het lezen van de krant. Je bent enorm intelligent, barst van de humor en bent heel zorgend voor Rosalie. Soms zit het er wel eens bovenarms op met Felix, maar even vaak vullen jullie elkaar netjes aan.

Ik vraag mij af wanneer het moment komt dat wij (hopelijk alleen tijdelijk) uit de gratie gaan vallen. Een puberbrein is toch ingesteld om ouders als extreem vervelend te ervaren. Voorlopig is dat nog niet het geval, integendeel. Als je zou mogen kiezen, zou je het liefst elke avond opnieuw in mijn baarmoeder kruipen om daar de nacht door te brengen. Je bent onhandig in het begrijpen en onder woorden brengen van je eigen gevoelens, maar je zalf is meestal dicht bij ons zijn. Je bent de grootste, maar met het kleinste hartje.

Als je niet op de iPad mag (inderdaad zoon, er staan bepaalde limieten op voor je eigen goed), ben je tegen een bal aan het trappen. Als we te vroeg zijn op school, ben je boos omdat je liever nog met je vrienden in de opvang blijft (om te voetballen). Maar we kunnen duidelijk zijn: een bal gaat makkelijker in de goal, dan een vreemde smaak in je mond. Proeven en eten blijft een uitdaging, maar gelukkig hebben we onlangs wat nieuwe dingen aan het gamma kunnen toevoegen. Voor je verjaardag heb je wel een klassieker besteld (en terecht!), we laten de stoverij met frietjes weer in grote hoeveelheden aanrukken.

Je verslindt de loserboeken van Jeff Kinney. Je hebt alle Kiekeboes, Jommekes en Buurtpolitie-strips hier in huis al minstens twee keer gelezen. Je leest in je bed tot het licht uit moet, de tijd daarvoor kijken wij samen naar Thuis. We bespreken uitvoerig alle personages en wat er met hen gaat gebeuren. Je bent fan van Lowieke omdat die Bobot heeft uitgevonden en van Tilly omdat die een grote mond heeft, maar vooral van samen in het grote bed liggen. Je vraagt ook elke avond aan Rosalie of ze dan tegen jou wil komen liggen, maar ze werkt meestal niet geweldig hard mee. ‘s Avonds ben ik haar favoriete kussen, zoals dat negen jaar geleden bij jou niet anders was.

Vanmorgen mochten we je eindelijk vertellen dat je mag gaan voetballen bij FC Rooigem. Je staat al drie jaar op de wachtlijst, maar pas een paar weken geleden kregen we bericht dat je mag starten. We besloten om het geheim te houden tot je verjaardag. Dat heeft geloond want je gezicht was echt goud waard. Na de zomer zal ik dus langs een veld staan en vooral niet roepen op jou, want ik ken geen hol van voetbal. Ik probeer ook de spandoeken thuis te houden en je gewoon casual een drankje te brengen in de kantine achteraf. Of gaat dat alleen maar zo in FC De Kampioenen? We zien het wel. Maar aangezien je niets liever doet dan op school met je vrienden tegen die bal te trappen, hoop ik dat je het daar heel leuk gaat vinden.

De weergoden hebben geen mooi trackrecord op jouw verjaardag, want ongeveer elk familiefeestje zijn we uitgeregend of uitgebrand van de hitte. Als het zondag droog blijft, kunnen hier wat familieleden in de tuin komen zitten. Om in te halen wat we allemaal veel te hard gemist hebben: elkaar.

Volgend jaar ben je een tiener, wat ik echt een gekke gedachte vind. Jij drukt ons gewoon kei hard met de neus op de feiten, wij worden ouder. Jij wordt ouder. Jij bent echt al een grote jongen.

De oudste zijn is niet altijd een dankbare plek, maar je vult die heel natuurlijk in. Als ik nog een kaarsje op je taart mag zetten (waar je niet van gaat eten, want eikes moeder, taart), dan hoop ik dat je een gemakkelijke weg vindt om de dingen waar je mee zit naar boven te halen. Uit te blazen, zoals verjaardagskaarsjes.

Maar blijf vooral wie je bent. Een fantastische negenjarige.

Gelukkige verjaardag Basiel,

je mama.

(PS: Stiekem rijstkoeken eten lukt niet. Ik zie de kruimels en hoor het gekraak echt wel ;))