Ik hoef je niet te vertellen dat de eindejaarsperiode voor onze familie enorm beladen was. In de maand dat we mijn broer in de grond stopte, voelde het heel dubbel om ook te ‘feesten’. Tegelijkertijd is samenzijn zo verschrikkelijk belangrijk, soms ook het enige wat het een beetje draaglijk maakt. En gelukkig lopen er ook gewoon kinderen rond, die je dwingen tot de orde van de dag. In het geval van Kerst en Nieuwjaar dus ook tot cadeautjes.

Toen kwam het moment waarop de kindjes hun nieuwjaarsbrieven gingen voorlezen. Dat was natuurlijk moeilijk, want Estée had een nieuwjaarsbrief voor haar peter die er niet bij was. Die er niet meer bij wilde zijn. Ik kreeg toen de vraag om het peterschap van mijn broer over te nemen. Iets wat ik uiteraard niet kon weigeren. Het voelt heel dubbel zo’n geadopteerd meterschap, maar langs de andere kant is er maar één ding echt belangrijk: Estée. Dat het leven voor haar kan doorgaan, zoals daarvoor. Dat zij naast al die lieve familie, nog iemand anders heeft die haar extra in de watten legt. En dat ben ik.

Ik begon dus onmiddellijk met plannen te maken. Want de lat lag hoog om een toffe meter te worden. Aangezien Estée heel graag knutselt, besloot ik op zoek te gaan naar een knutselworkshop. Na wat googlen kwam ik terecht bij De Banier. Als Gevoelige Citta moest ik mijn scoutshart even opzij zetten voor de winkel van de Chiro, maar het klonk zo goed dat ik het niet kon laten liggen.

Ze organiseren daar wel meer workshops, maar helaas zitten die snel vol. Ik heb in januari gereserveerd voor half april, en ik kon er nog net bij voor de workshop zeepjes maken. Officieel voor moeder en dochter, maar verse meter-metekind was zeker ook een optie.

We gingen naar huis met een buit aan gepersonaliseerde zeepjes, heerlijke gesprekken (Estée is zo een zalige babbelkous!) en een fijne herinnering aan onze eerste officiële meter-metekind-activiteit.

Die zaterdagochtend stonden we om 10u met onze lege blikken aan de deur. Ik kon op voorhand totaal niet bedenken waarom. Maar dat bleek dus om de zeep au bain-marie in te smelten. We kregen een blok speciale doorschijnende zeep en een blok witte, allebei om te smelten (uiteraard te koop in De Banier, of wat had je gedacht?). Verder kleurstof, vormpjes en letters. En dan begin je gewoon te spelen. Laagjes, vormpjes, kleurtjes. Als de zeep vloeibaar is, kan je er alles mee doen. De eerste vijf minuten leek het moeilijk, maar uiteindelijk was het gewoon een gezellige (maar gemakkelijke) knoeiboel. We brainstormden over de combinaties van kleuren, laagjes en vormpjes. Dat waren soms heel serieuze gesprekken, want je gooit niet zomaar oranje bij groen.

Tips voor nog andere leuke activiteiten zijn welkom in de comments! Want ik heb nog niet zoveel meter-ervaring (en van dochters weet ik ook niet zoveel, insert knipoog).

En ik wil het echt goed doen. Voor Estée én voor Thomas.