Kind en Gezin heeft gisteren het Plaspoort gelanceerd. Het basisidee vind ik goed. Samenwerken met alle ‘instanties’ die betrokken zijn bij het kind, om de zindelijkheidsweg te vergemakkelijken. Daar kan geen mens tegen zijn. Maar de uitvoering en communicatie hebben me serieus op mijn paard gezet. En een dag later zit ik er nog steeds op.
De bedoeling is om peuters tijdig zindelijk te maken. Met ‘tijdig’ wordt de arbitraire leeftijd van 2,5 jaar bedoeld, het moment waarop ze naar school gaan. Het is voor kleuterleiders namelijk niet doenbaar om de hele dag pis en kak van 25 (of meer) kleuters op te kuisen. Volledig terecht.
Ik steun de kleuterleiders. Het is inderdaad niet te doen om 25 (of meer) peuters/kleuters in bedwang te houden als er om de haverklap eentje met een natte broek zit. Maar ik vind het wel onredelijk om zindelijkheid te eisen voor een kind naar school gaat. Iemand weigeren omdat de blaascommunicatie nog niet mee is, dat is pure discriminatie. Ik ben dus niet akkoord om schoolrijpheid te koppelen aan blaasrijpheid. Want het schoentje knelt volgens mij ergens anders, niet in de broek.
Tot de leeftijd van 30 maanden is er een wettelijke norm van maximum 8 kinderen per aanwezige begeleider in de kinderopvang. Is het kind echter 30 maanden EN 1 DAG, vervallen deze normen volledig. Vanaf dan is het toegestaan om hen in een overvolle klas te stoppen met één begeleider. Compleet absurd. Zelfs als de hele klas zindelijk zou zijn en zelf zijn poep kan afvegen. Wat trouwens onmogelijk is, want een kind van 30 maanden is motorisch zelfs niet in staat om dat zelf te doen. Ik zie op dat punt ook maar een minimaal verschil tussen poepjes moeten afvegen of er ook nog een pampertje bij aandoen. Beide zijn veel werk, teveel voor twee handen.
Het punt is: er is ondersteuning nodig. Als de klassen zo groot zijn, is er gewoon extra zorg nodig. Dat is pure wiskunde. Daarvoor hoef je geen schuldgevoel bij ouders te leggen, die nog maar eens verweten worden te lui te zijn om hun kind zindelijk te maken.
(Sidenote: op vaste tijden gaan plassen en klassikaal een grote boodschap leggen, lijkt me bijzonder handig. Helaas ook behoorlijk schadelijk. Ik heb op mijn 35ste nog steeds problemen met spijsvertering en heb al plastraining moeten volgen. De kiem daarvan is mogelijks al heel vroeg gelegd, ergens in (of naast) een potje)
“Maar 40 jaar geleden gingen de kinderen wel zindelijk naar school”, hoor ik u denken. Dat klopt, ik vind het zelfs bijna logisch. Tijden waren anders, kleuterklassen ook. Het was toen bijvoorbeeld nog niet compleet ondenkbaar om één van beide ouders volledig thuis te laten zijn om te zorgen. Je weet wel, dat concept waar veel mensen (ooit kind geweest) op lange termijn wel beter van zouden worden, maar dat helaas geen economische waarde heeft. Want zorgen voor de kinderen én dus niet op de arbeidsmarkt zitten, kost alleen maar geld (ipv dat het iets opbrengt). Op de korte termijn toch. Maar de korte termijn is de plek waar we helaas al ettelijke legislaturen in vast zitten.
Vijftien weken nadat je een kind op de wereld hebt gezegd, word je weer op de werkvloer verwacht. (Ik weet dat er systemen bestaan om dat een beetje te verlengen. Maar de economie blijft er steeds aan voorbij gaan dat we in se een zoogdier zijn. Maar dat is allemaal nog een andere discussie)
Het echte zindelijkheidsschoentje knelt volgens mij dus vooral in de kleuterklas, die veel te vol zit. Uiteraard kan je er van zoveel kinderen geen pis en kak bijnemen als kleuterleider, maar dat betekent niet dat je als Kind en Gezin de schuld alweer bij de luie ouders van vandaag moet leggen. Of nog erger, de druk bij de kinderen die nog geen rijpe blaas en sluitspier hebben. (Het kan trouwens echt gevaarlijk zijn om het te forceren, met blijvende schade tot gevolg)
Met het plaspoort is het de bedoeling om het potje al vanaf anderhalf jaar aan te bieden. Dan heb je toch een jaar de tijd om je kind zindelijk te maken. Dan moet je wel een heel slechte ouder zijn als het tegen die tijd niet lukt. Toch?
Het houdt eigenlijk weinig steek om hier mijn twee eigen ervaringen tegenover te plaatsen, want daar is absoluut geen wetenschappelijke achtergrond voor. Maar ik doe het bij wijze van anekdote toch even kort.
Kind 1 was absoluut niet zindelijk toen hij naar school ging. Ik voelde me daar verschrikkelijk slecht over, maar gelukkig wachtte een fantastische juf die gewoon zei “Chill. Komt goed.” Het was trouwens niet dat we niet voldoende geoefend hadden, wel integendeel. Er was gewoon geen klik. Die kwam precies drie maanden later. Van de ene op de andere dag ging de pamper uit, dag en nacht. Het kind was mee en droog. Al gebeurden er nog heel veel plasongelukjes, echt heel veel. Ik ben dankbaar dat mijn kind daarom niet berispt werd, maar gewoon verschoond. Met liefde.
Kind 2 was semi-zindelijk toen hij naar school ging. Voor pipi al een tijdje droog (op eigen aangeven), voor de grote boodschap een ramp. Ik bezorgde zijn juf daarom in de eerste week al een halve breakdown, maar een week later konden we er goed om lachen. Hij was ook ’s nachts direct droog voor pipi, maar heeft om het cru te zeggen nog tot zes maanden daarna elke keer in zijn broek gekakt. Elke keer. Het potje was altijd een constante aanwezige in onze badkamer, voor pipi ging hij er op een dag zelf opzitten en deed zijn ding. Hij was toen ongeveer twee jaar. (Bij de oudste net zo, maar die snapte het concept echt niet) Pas een jaar later volgde ook de communicatie met de sluitspier. Zelden een pipi accident, maar echt heel veel kak opgekuist.
Ik pleit dus niet voor nog wat extra druk op de schouders van jonge ouders. Want een kind wordt zindelijk wanneer het daar klaar voor is, niet wanneer de arbitraire schoolbel voor het eerst luidt.
Ik pleit ook voor meer ondersteuning in de kleuterklas. Zodat juffen en meesters kunnen doen waarvoor ze zijn opgeleid, ondersteund door kinderverzorgers die voor dat andere deel zijn opgeleid. (Werd er daarvoor gisteren niet gestaakt onder andere?)
Ik pleit ervoor om het kind vooral niet nog wat extra druk op te leggen. Ze/we MOETEN al zoveel. We lijden daar massaal onder (ik neem hier even een veel te korte bocht naar de hoge burn-outcijfers), maar leren er blijkbaar niet uit.
Ik vind het redelijk schandalig dat Kind en Gezin – dat vorige week nog adviseerde om zeker niet voor de leeftijd van twee jaar met potjestraining te beginnen – nu toetert om er vanaf 18 maanden de zweep op te leggen. Ik werd echt woest toen ik het item zag in het nieuws. (Misschien en zelfs waarschijnlijk niet bedoeld door Kind en Gezin, maar ze missen serieus wat krediet. Te veel pijnlijke verhalen.)
Maar ik wil natuurlijk gewoon te veel. Dat is de ziekte van mijn generatie, wij willen het allemaal. Ik wil alleen echt niet dat ‘bovenaf’ zich bemoeit met de zindelijkheid van mijn kind.
Shit zeg. (Pun intended)
Een mens zou er de race-kak van krijgen! Je bent niet de enige die kwaad is vrees ik.
Er is jaren veel te veel bespaard in het onderwijs, dat ze daar vooral nu eens mee stoppen en investeren in mensen die voor de jeugd het verschil kunnen maken.
Ik vind de insteek precies wel oké? Om ouders sneller bewust te maken van het bestaan van een potje, de meesten wachten echt te lang om dat te introduceren. Spelenderwijs vanaf 18 maanden laten zien waar het voor dient is hier 2x een succes gebleken. En ze benadrukken in het artikel ook dat forceren geen zin heeft. Dat kan ik alleen beamen. Zindelijk worden is een proces, bij mijn dochter duurde het drie maanden en bij mijn zoon drie dagen, en de aanpak was nochtans hetzelfde. Maar het mag uiteraard niet de doelstelling zijn om iedereen rap rap zindelijk te krijgen. Als dat de bedoeling is van dit concept, stel ik mij daar ook vragen bij. Maar voor bewustwording spring ik wel mee op de kar.
Het idee steun ik zeker (zoals ik zei), maar de communicatie en druk richting de leeftijd van 2,5. Help.
Ah ja hun boodschap gaat dan wel wat verloren als ze de leeftijd er zo bij benadrukken 🙂
Maar dat staat daar toch nergens in, van die 2,5? Integendeel, er staat herhaaldelijk dat elk kind op zijn eigen tempo zindelijk wordt en dat forceren geen zin heeft. Dit is gewoon een hulpmiddel, meer niet.
Kan u mij zeggen waar precies die grens van 2,5 staat?
Dat er meer hulp nodig is in het onderwijs, daar heb je volledig gelijk in.
Voor de rest ga ik echter niet akkoord. Ik begrijp niet waarom het zoveel complexer is om je kind zindelijk te maken als je gaat werken. Tenzij je een erg vervelende crèche of onthaalmoeder of grootouder hebt die weigert mee te werken. Maar dan ligt dáár een stevig probleem, denk ik.
En niemand zegt, voor zover ik lees, dat je er vanaf anderhalf de zweep op moet leggen? Wel dat je vanaf die leeftijd spelenderwijs aan de slag kan met het potje. Compleet logisch, vind ik. Maar helaas ken ik veel ouders die het te veel gedoe vinden. Bijgevolg: kind van 2,5 jaar dat nog nooit op een potje gezeten heeft. Want «ach, ze leren dat wel met de groep op school». En dan is het gemeen van Kind& Gezin om meer te verwachten van de ouders?
Dat betekent natuurlijk niet dat er geen medische redenen kunnen zijn waarom een kind op 2,5 nog niet zindelijk is. Tuurlijk wel. En die mogen wat mij betreft uiteraard naar school. Maar je gaat me niet zeggen dat die enorme groep peuters die niet zindelijk is als ze naar school gaan (vergeleken met twintig jaar geleden) allemaal komt van medische problemen.
Zijn er echt ouders die het potje zelfs niet introduceren? Hier wel, maar hielp geen zier. Verschillende tactieken, tot ie gewoon ‘rijp’ bleek en het vanzelf ging. En ik heb echt wel zwaar mijn best gedaan en heel veel gepoetst. Felix was heel anders, pipi ging gewoon vanzelf in vergelijking met zijn broer. De grote boodschap was wat anders, maar dat telt blijkbaar niet in “droogtraining”. Al dat moeten jong, zo vroeg al 🙁
Ja, die zijn er helaas. Steeds meer.
Die zijn er idd.
Kind en gezin doet die campagne niet voor mensen als jij en ik (ook niet-zindelijk kind nr school, ondanks heel veel pogingen, juf en creche zeiden zelf dat ze niet rijp was op dat gebied, 2 maanden later wel plots kurkdroog) maar voor hen die twee weken vr de schoolstart eens t potje bovenhalen… of voor hen die in het weekend weer n pamper aandoen omdat ze niet graag plasjes opkuisen…. geloof me, zo zijn er veeel :s. Mijn moeder werkte fulltime en ik was zindelijk op 21 maanden. Maar ja, zo’n dik nat pak doeken tussen uw billen: volgens mijn ma bespoedigt dat het proces wel:)
Ik volg je standpunt helemaal… Heb echter al langer mijn bedenkingen bij sommige uitspraken van K&G… Die draaien van mening zoals de wind… Ik heb vooral zoiets van “serieus, gade u ook beginnen moeien met het plasgegeven van mijn kinderen?”… Elk kind verschilt hier toch in zeker… Mss eens het tempo van het kind volgen in plaats van den druk erop te zetten…
Het is niet gezegd dat je kind sneller zindelijk is als je er sneller mee begint, een kind moet gestimuleerd wotfen maar moet er klaar voor zijn. Hier ook al voor 2 jaar gestart maar een kind dat mega koppig was zn er nog niet klaar voor. Op 2 jaar en 8 maanden met pamper naar school. 2 maanden later was de klik er ineens wel en sindsdien heeft hij maar 2 accidentjes gehad. Wij hebben maanden thuis geprobeerd op allerlei manieren en zonder effect. Behalve een kind dat absoluut niet meer wou. Het is goed om te stimuleren maar het is compleet belachelijk om de leeftijd dat een kind zindelijk ‘moet’ zijn te koppelen aan de start van de school. Zoiets valt echt niet af te dwingen. Ik ken genoeg verhalen van kindjes die heel vroeg zindelijk waren en dan opnieuw ‘hervallen’ op een later moment. Is dat dan beter? Ik vind het weer een beetje vinger wijzen naar ouders: jullie kind is nog niet zindelijk op 2,5 jaar? Jullie doen zeker niet genoeg moeite!
Hier dochter van 28 maand. Het potje staat hier al een jaar, en ze wordt zeker gemotiveerd om het te gebruiken. Ze gaat er heel vaak opzitten, en kan haar plas soms wel 2 uur ophouden, maar in het potje gebeurt er niets. Ook op de creche gaat ze altijd na het dutje op het potje, maar niets. Ze loopt hier genoeg zonder pamper rond en ik heb al heel veel gepoetst, maar ze is er nog niet klaar voor. Ergens ben ik wel blij dat ze pas vanaf september naar school gaat i.p.v. in juni (puur voor de vakantie-opvang 🙂), dat neemt de stress toch weg voorlopig.
Ik ben het niet helemaal met je eens. Uiteraard heeft elk kind zijn tempo, maar waar kind en gezin de nadruk opleggen is het belang om er tijdig aan te beginnen en de noodzaak om iedereen die het kind opvangt daarbij te betrekken. Je schrijft het zelf in je blog: vroeger was elk kind zinnelijk voor het naar school ging. Je verbindt dat aan meer thuisblijvende ouders toen. Hieruit volgt impliciet dat het niet aan de kinderen ligt, maar wel aan de aanpak van de zinnelijkheidstraining. Kind en gezin vestigt er nu de aandacht op dat jonge ouders dezer dagen moeten samenwerken met crèches en opvanggrootouders, om hetzelfde doel te bereiken. Niets mis mee toch?
Mijn ervaring: mijn drie kinderen waren zinnelijk voor ze twee waren, dankzij een tijdsintensieve begeleiding van de creche, die hen op regelmatige tijdstippen op de pot zetten vanaf 18 maanden. Zelf hebben we hier weinig verdienste aan. Mijn kinderen hebben er geen trauma aan overgehouden. Mijn indruk is dat veel ouders denken dat hun kind er niet klaar voor is, wanneer het niet gefikst is op een lang weekend of zo. Wellicht zou met wat extra ondersteuning en geduld, deze taak alvast uit de handen van de overbelaste kleuterjuffen kunnen worden genomen…
Ik zie zindelijk worden niet als een verdienste, persoonlijk. En pipi valt te trainen, maar kaka echt niet. Dus blijft het probleem bestaan. Als je volle dagen kan bezig zijn met je kind, dan gaat het waarschijnlijk in veel gevallen vlotter. Maar dat is ons niet gegund. Hier trouwens twee kinderen op eenzelfde manier getraind (vreselijk woord). De ene droog op 2, de andere was bijna 3. Maar het kind heeft er niets mee te maken? Ik geloof dat niet. En forceren, trainen…ik vind dat moeilijke woorden voor zo’n kleintjes.
Maar er is toch ook de opvang? Dus jij als ouder bent toch niet de enige die er kan mee bezig zijn?
Onze jongste, van 4 kinderen, gaat sinds januari naar school…mét pamper. Ik ben opgelucht dat de school hiervoor openstaat want weet je… de andere 3 waren relatief makkelijk droog en dus twijfel ik niet aan mijn capaciteiten en nog veel minder aan die van mijn kinderen. De jongste is anders, op alle vlakken. Koppig, dat helpt ook niet. Maar hij heeft er gewoon geen benul van en heeft niet eens last van een pamper vol kak en pis. Zijn tijd komt wel, en ja we oefenen. Maar met dril krijg je geen kind droog. Hij moet vooral geen afkeer krijgen van dat potje. Wij hebben tijd en ik mag hopen dat anderen dat ook hebben. Zoals je zegt leggen we onszelf veel moetjes op.
Hoi Sofie, ik ben wel akkoord met Marlies. Het gaat niet over druk opleggen, maar gewoon om bij te houden hoe het kindje het al of niet doet op verschillende plekken waar het wordt verzorgd. Die transparantie komt het kindje ten goede, toch? Ik heb de indruk dat je je echt enorm persoonlijk aangesproken voelt en denk dat het niet de bedoeling is van de campagne. Je linkt het ook met de verantwoordelijkheid van de ouders maar zoals je zegt moet elk kind een “klik” maken op eigen tempo. Dat wil niet zeggen dat je niet al kan oefenen met het kindje en dat het plaspoort daarbij handig kan zijn. Ik denk niet dat men hier naar ouders die al dan niet thuisblijven wijst, maar begrijp dat dat iets is wat je misschien graag zou willen en dat het je daarom ook in de pen doet kruipen (cfr reactie “het is ons niet gegund”). Alleszins, bij Felix en Basiel is alles gelukt met tijd en boterhammen! En dat is een goede reminder voor alle ouders met kleintjes die nog zindelijk moeten worden zoals ikzelf — stimuleren maar niet forceren, en zeker niet panikeren. Bedankt voor het delen van je ervaring.
Ik citeer hier even een deskundige, Ilse Baetslé van http://www.kerygma.be. Want zij legt het beschaafder uit dan ik. Voor mezelf zeg ik: er zit geen persoonlijke frustratie in het zindelijk worden, tegen kind 2 kon die schoolleeftijd me gestolen werden. Er zit wel een lichte frustratie tegenover Kind en Gezin, want ik de horrorverhalen van hen blijven maar mijn kant opkomen. Ook nu mijn eigen tijd er daar op zit.
Hieronder dus niet mijn woorden, maar die van Ilse. Maar ze zegt het wel perfect.
1. Schoolrijpheid is iets anders dan zindelijkheid. Beide kunnen gemiddeld gezien samenvallen, maar dat is niet altijd zo en dat hoeft ook niet. Kinderen ontwikkelen op een verschillend tempo en dat is ok.
2. Als een kleuterleerkracht een klas heeft met 25 kleuters waarvan de helft niet zindelijk is, dan is dat een probleem voor de pedagogische activiteiten van de kleuterklas. Jazeker. Evenwel: ook zorgende activiteiten zoals een luier verschonen hebben een pedagogische waarde en dat wordt te vaak vergeten. Dus als kleuterleerkracht vinden dat dit jouw taak niet is, is eigenlijk gewoon onzin. Jouw taak is zorgen dat het leren in een veilige en zorgzame omgeving zo fijn mogelijk verloopt voor alle kinderen, ook de kinderen die nog niet zindelijk zijn, dat is de essentie van je job.
3. Evenwel: als het zorgende component groter wordt dan hoort de ratio aangehouden worden van zorgende beroepen. Het is absurd dat in een creche 1 verzorger per 12 kinderen verplicht is en dat er in het kleuteronderwijs plots geen grenzen meer zijn.
4. Vlaanderen streeft naar een hoge participatie in kleuteronderwijs. We vinden dat belangrijk. Dat zo veel mogelijk kinderen zo jong mogelijk voltijds naar school gaan. Dat is een goede zaak, maar het heeft gevolgen voor financiering.
5. De tijden zijn veranderd en het onderwijssysteem is niet mee veranderd. Daar zit de essentie van het probleem. 20 jaar geleden gingen kinderen van 2.5 jaar niet standaard volledige dagen naar school. Nu bij de meeste wel. De financiering van een kleuter wordt echter nog steeds berekend op basis van dat kleuters maar halve dagen en niet elke dag naar school gaan. De huidige minister had beloofd dit recht te trekken en heeft dit niet gedaan. Ze wil ook geen meerjarenplan om de komende regeringen niet te belasten. Duidelijke boodschap.
6. Je zou dit kunnen vergelijken met een rondje victim blaming, eigenlijk. De oplossingen voor problemen voorstellen als de verantwoordelijkheid van zij die ze niet veroorzaakt hebben. Is het verkeer onveilig? Ja, die fietsers moeten maar een fluohesje aan hoor. Hebben vrachtwagens een dode hoek? Laat ons een campagne maken die de zwakke weggebruiker leert waar de dode hoek zit. Kunnen zij fijn opletten. Ik begrijp niet dat zo weinig mensen inzien dat dat niet klopt. Maak het verkeer veilig. Verplicht dodehoekcamera’s. Klaar.
Hetzelfde hier. De enige echte schuldigen van de problemen zijn de mensen die het beleid maken. Het zijn zij die ervoor moeten zorgen dat kinderen voldoende omringd worden en dat er geld is om een antwoord te bieden op de huidige maatschappelijke context waarin kinderen opgroeien. Meer participatie op jonge leeftijd. Maar ook: later zindelijk worden door allerlei oorzaken. Die ok zijn. En toch wordt alle voorlichting en sensibilisering gericht op zij die er maar weinig schuld aan hebben. Ouders. Kleuterleerkrachten. Verzorgers. Paspoortjes invullen en alles komt goed. Het is natuurlijk een pak goedkoper dan het onderwijs correct financieren, zo’n campagne
Een kind kan je niet zindelijk trainen, een kind wordt zindelijk als het daar klaar voor is. Punt.
Mijn kinders zijn ondertussen de luiers al heel lang ontgroeid, maar ik word nog altijd woest van zoveel onzin.
Duusd hartjes voor de kleuterjuffen van onze vier jongens. En ja, die verdienen het om extra handen te krijgen in hun overvolle klassen. Twintig jaar geleden al, en nu nog steeds.
1. wij gebruikten katoenen luiers (totaal niet zoveel werk als het lijkt)
2. de crèche werkte graag mee (dan moesten ze minder katoenen luiers verversen :))
3. Ik zag geenszins op tegen ongelukjes tijdens de ‘training’ (inderdaad mottig woord), want ik moest hoe dan ook wassen, of het nu een broek of een luier was.
Mijn zoon was zindelijk toen hij iets ouder dan 2 jaar was. Ik kan me wel niet herinneren op welke leeftijd we startten, maar ik denk pas 2. 18 maanden lijkt mij ook wat vroeg.
Soms denk ik wel dat het enorme absorptievermogen van pampers geen goed doet om kinderen het concept van het potje te doen snappen – ‘what’s in for me?’ enz
Kinderen waren vroeger al zindelijk als ze naar school gingen omdat ze meestal al iets ouder waren dan 2,5. Toen waren ze meestal al drie.
Mag ik het gewoon eens van een andere kant bekijken ? Waarom willen we persé dat kinderen op 2,5 naar school gaan ? In België bestaat er geen schoolplicht, wel leerplicht en die is bepaald van 6 tot 18 jaar. Een kind naar school laten gaan als het er klaar voor is, dus ook zindelijkheidsgewijs, kan, maar dan moeten er een heleboel ander zaken afgewogen worden natuurlijk… Het mag in ieder geval nooit een “blame the other”discussie worden want daar komt nooit iets constructiefs uit !
Omdat school zo goed als gratis is en kinderopvang niet. 😉
Wat jammer dat je je op die manier aangesproken voelt. Ik ben nog eens, en nog eens gaan kijken naar de verschillende communicatie die ik rond de lancering vind, en ik zie het zo anders. Dat mag natuurlijk.
Het doel lijkt me ouders te ondersteunen met het proces dat zindelijkheid is. In iedere communicatie die ik terugvond wordt benadrukt dat het gaat om het opvangen van signalen van je kind en daarop inspelen met ruimte voor verschillen. Op pagina 1 van het paspoort staat: “Elk kind wordt zindelijk op z’n eigen tempo. Geef je kind de tijd om te leren en te oefenen.” Het woord training valt hier en daar wel eens in artikels, maar wordt door Kind en Gezin niet gebruikt in geschreven communicatie althans.
Ik ben ook helemaal akkoord met je analyse dat er meer zorg nodig is in het kleuteronderwijs (en met uitbreiding naar de rest van het onderwijs).
Als enthousiaste dokter bij Kind en Gezin zit ik niet op, maar steeds een paar uur naast m’n paard bij dit soort berichtjes. Wat jammer denk ik dan… Je kan het toch niet over goede communicatie hebben als je titels met “waarom ik wel eens op x zou willen pissen” kiest.
Als je wantrouwen te maken zou hebben met een andere slechte ervaring, laat het dan weten: https://www.kindengezin.be/contact-en-help/klachten/
Als je eens wil meelopen op één van de boeiendste werkplekken die er zijn, dan mag je dat ook laten weten. Dan zal je kunnen merken hoe verschillend gezinnen en ouders zijn, en hoe de meeste collega’s hun best doen om daar op in te spelen. Met te weinig tijd, te weinig middelen, en soms ook te weinig erkenning. Hey, maar waar hoorde ik dat nog?
Lieve groeten. J.
Ik mis in jouw stuk een genuanceerde blik, maar dat vraagt uiteraard meer empathie dan plat liggen rondtoeteren. “Vanaf 18 maanden de zweep erop”, als dat jouw interpretatie is van deze actie, zegt dat vooral veel over jou…
Het is een en/en- verhaal. Absoluut nood aan meer omkadering voor basisonderwijs, maar ook de sensibilisering van ouders is broodnodig in sommige gevallen. Bij ons op school is elke kleuter welkom, zindelijk of niet, elk op zijn tempo. Maar als school alleen de kar van de zindelijkheidstraining trekken (want thuis moet raprap de pamper aan voor mogelijke ongelukjes) of ‘s morgens kleuters binnenkrijgen met hun nachtpamper nog aan, dat kan toch ook niet de bedoeling zijn?
Reactie op Sofie uiteraard, niet op Jasmin hierboven, hear hear voor haar!
Dag Julia,
Ik volg Sofie al meer dan tien jaar en ik weet dat zij geen vrouw is er op kickt om ‘plat rond te toeteren’. Ik heb begrip voor jouw (en gelijkaardige) reacties dat Sofie haar stuk misschien iets te overhaast geschreven is en je zal gelijk hebben dat het eerder een meer aansturende actie is van kind en gezin (vooral dan op gezinnen die die sturing ook echt nodig hebben) en geen controlerende en onder druk zettende actie. Ik moet zeggen dat ik ook leer uit jullie reacties want ik was op het eerste moment even furieus op kind en gezin als Sofie. Bedankt voor de bredere omkadering dus.
Maar waar ik het echt moeilijk mee heb is dat jullie even ‘plat’ haar beschuldigen van allerhande dingen. Kind en gezin moet misschien ook eens een actie opzetten ‘hoe leer ik als moeder om respectvol om te gaan met moeders met een andere mening’.
Ik begrijp wat je zegt. Ik ben op basis van het item in het nieuws enorm fel van leer getrokken. Omdat ik echt boos was. Ik ken gelukkig geen ouders die vinden dat zindelijkheid het probleem van een ander is. Jammer dat dat bestaat. Mijn boosheid zit inderdaad veel dieper. Het basisidee van K&G is goed en nobel, maar de praktijk is zo vaak anders. Ik heb uit eigen ervaring en eerste hand al zoveel zo zo zo veel verschrikkelijke verhalen gehoord, dat ik feller ben geweest dan nodig misschien. Maar het signaal om weer maar eens druk te leggen op kleine kindjes, kon ik echt niet laten passeren.
Het is hier jouw forum en daar mag jij je uiteraard boosmaken, dat verraadt trouwens ook een grote betrokkenheid! Net zoals bij jouw lezers 🙂 Fijne avond nog!
Pick your battles, Sofie. Me dunkt dat je genoeg aan je hoofd hebt om je hier ook nog eens, op deze bijzonder platte manier, druk over te lopen maken.
Ik ben het niet met je eens, maar ik heb ook teveel aan míjn hoofd om een discussie te beginnen.
Serieus Geraldine,
Hoe grof kan je zijn.. Heb eens respect alstublieft. Als je Sofinesse volgt dan weet je dat uw opmerking compleet ongepast is.
Ik heb dat dwingende ook totaal niet gehoord. Ik heb een plaspoort besteld voor mijn zoontje die al van in november naar school gaat met pamper en bij wie ik in de paasvakantie een poging ga wagen om hem zindelijk te krijgen, omdat hij nu pas, terwijl hij bijna drie is, spontaan op het potje of toilet begint te gaan. Lijkt me een leuk hulpmiddel, zo een boekje. En inderdaad alle respect voor zijn twee kleuterjuffen, maar zij krijgen sinds een aantal weken wel elke voormiddag ondersteuning van een verzorgster, en ervoor twee van de vijf dagen, dus blijkbaar kan dat wel.
Nog een kleine update. De juf had ook opgemerkt dat hij er klaar voor is en heeft gevraagd of ze deze week al mocht starten met pamperloze training op school, want volgens haar eigen woorden lukt dat voor haar prima met haar helpende handen en moet je het ijzer smeden als het heet is. Toch geweldig!
Had je dan nog nooit een pamperloze periode ingelast? Die van mij gingen ook nooit spontaan op de wc of het potje zolang ze een pamper droegen… maar na enkele dagen pipi-onderbroekjes, en pipi langs hun benen, leerden ze het potje wel apprecieren 🙂
Ja hoor, maar hij snapte echt niet van waar dat water op zijn stoel of in zijn schoenen kwam tussen kerst en nieuw, ook nog niet na 5 dagen
Ik heb uit nieuwsgierigheid dat Plaspoort eens nagelezen en ik zie nergens iets staan van 18 maanden en druk opleggen (integendeel zelfs). Ik denk dat je slechte ervaringen met K&G ervoor gezorgd hebben dat er weinig nuancering is in je stuk. Ik begrijp dat zeer goed. Ik heb ook niet de beste ervaringen met K&G. Wij hebben het overigens zeer gemakkelijk gehad. Emiel was van de ene op de andere dag overdag zindelijk toen hij net twee was, en een aantal maanden later ook ‘s nachts zindelijk. De ongelukjes thuis kan ik op 1 hand tellen. Zindelijkheid is een hormonale kwestie. Wij hebben geluk gehad. Maar ik zie ook veel ouders in mijn omgeving die kennis en durf missen om er volledig voor te gaan als hun kind er klaar voor is. Zo’n Plaspoort kan dus wel degelijk zijn nut hebben.
Waar ik het eigenlijk over wil hebben is het gebrek aan personeel/extra hulp in het kleuteronderwijs. Er wordt op iedere school veel gesproken over het belang van ouderparticipatie, maar ik vraag mij af of die niet beter of anders kan worden ingevuld dan meehelpen met de jaarlijkse grote kuis (ik stel het hier even heel eenzijdig voor). Ik denk dat er veel gepensioneerden of deeltijds werkenden er wel voor te vinden zijn om als vrijwilliger mee te helpen in een kleuterklasje. Ik vind het bijzonder vreemd dat er geen vrijwilligerswerking in het onderwijs bestaat. Mijn moeder wil na haar pensioen absoluut nog vrijwilligerswerk doen, en dan graag met kleine kinderen. Hoe jammer is dat dat iemand met haar kwaliteiten als moeder en grootmoeder niet in een kleuterklasje kan komen meehelpen?
Op de school van mijn kinderen is er een grootmoeder die als vrijwilligster werkt in de peuterklas. Dus het is wel mogelijk precies.
Ik vermoed dat Kind & Gezin zich met hun campagne vooral richt naar ouders die (veel) minder bewust en betrokken zijn in de opvoeding van hun kind, om welke reden dan ook.
Jij bent wél heel actief bezig met de opvoeding van je kinderen, maar helaas is dit zeker niet de norm. Misschien wel in jouw sociale omgeving, maar het is geen standaard gegeven.
Het is zeker een feit dat onderbemanning in het onderwijs een probleem is. Een chronisch probleem dat in de meeste professionele sectoren voelbaar is, wat erg frustrerend is. Politiek en kapitalisme maken het voor “de gewone mens” niet altijd gemakkelijk.
Even los van het Plaspoort waarvan ik vermoed dat je niet echt tot de doelgroep behoort, wil ik over Kind & Gezin een nuance aanbrengen.
In mijn dagen als alleenstaande moeder hebben ze het verschil gemaakt. Ik ploeterde maar en ploeterde maar, en de verpleegster heeft dat opgepikt, en heeft actie ondernomen. Er werd o.a. een cliëntoverleg gepland waarbij verschillende instanties die me konden helpen, aanwezig waren, en dat leidde o.a. tot een beter betaalbaar tarief bij de kinderopvang.
Ik denk dat K&G in veel situaties van moeilijk ouderschap, crisis, onveiligheid, … onzichtbaar het verschil maakt. Dat geloof ik echt. En ik geloof echt dat ze daarvoor krediet verdienen.