Ik draag eerlijkheid hoog in het vaandel, dus moet ik beginnen met te zeggen dat we niet helemaal zonder auto leven. We hebben onze tweede auto weggedaan, maar rijden dus wel nog altijd rond. Een autoloos leven is op dit moment compleet niet aan de orde, maar door mijn nieuwe job was die tweede auto wel overbodig geworden. Dus namen wij toch wel een dappere beslissing: weg ermee.

Ik heb een decennium lang beweerd dat mijn auto er alleen was voor mijn job. Door de onregelmatige uren én grote afstand was het gewoon onmogelijk om er met het openbaar vervoer te geraken. Als je om 5u op Antwerpen-Linkeroever moet staan, moet je namelijk al de dag voordien vertrekken. Echt onmogelijk dus. Ik heb heel vaak gevloekt op de auto (ik vind autorijden echt heel vermoeiend), maar begreep dat het niet anders kon. En uiteraard is het voor een gezin met twee kleine kinderen niet geheel onhandig om over twee voitures te beschikken, daar moeten we niet onnozel over doen. Die auto stond daar buiten de werkuren, dus ja, uiteraard werd die wel eens gebruikt.

Mijn huidige mobiliteit is volledig anders:

3km fietsen: thuis – Gent St Pieters

Trein Gent – Kortrijk (26 minuten voor de ene trein, 34 minuten voor de andere)

3km fietsen: station Kortrijk – Campus The Square

En ‘s avonds dan uiteraard de omgekeerde beweging. Dat betekent dat ik dus 12km fiets op een werkdag en een halfuurtje kan ontspannen/werken/lezen/Instagrammen op de trein. Heerlijk! Het enige nadeel is dat er niet zo heel veel treinen zijn tussen Kortrijk en Gent, waardoor je je wel altijd flink naar die uren moet richten. Maar goed, wordt ruimschoots gecompenseerd door het feit dat ik niet meer met de auto hoef te rijden.

Maar de evaluatie dus, wat is er veranderd?

We nemen vaker de trein. 

Er zijn een paar precaire momenten geweest, waarop ik anders snel in mijn auto was gesprongen. Maar tegelijkertijd hebben we al die situaties met wat denkwerk wel kunnen oplossen. Ik vind het wel heel vervelend dat we daarvoor vaak afhankelijk zijn van anderen, want niet iedereen woont naast een station. Als ik bijvoorbeeld naar mijn ouders ga, geraak ik vlot met de trein tot in Mechelen. Maar daarna zijn we afhankelijk van een lift van Mechelen Station tot OLV Waver. We kunnen ook wel een bus nemen, maar dat betekent een gigantische extra reistijd. Op dat vlak is er echt nog veel werk. Gelukkig vinden we meestal vlot een lift met de glimlach. (Waarvoor dank aan al die chauffeurs die ons al zijn komen halen)

Extra ademruimte (financieel, maar dus ook letterlijk).

We hebben serieus wat meer financiële ademruimte. Een auto is zoooooo duur, dat is echt ongelooflijk. Via het werk heb ik een gratis treinabonnement Gent-Kortrijk én een huurfiets. Mijn woon-werkverkeer is dus eigenlijk gratis geworden, terwijl het vroeger echt een aanzienlijk stuk van mijn loon opslokte. Met de fietsvergoeding kan ik sowieso de huur van de fiets in Kortrijk betalen. Echt gratis dus. Vroeger moest ik voor minstens 200 euro per maand tanken, een zware dobber. En dat is dan nog zonder de aankoopprijs, verzekeringen en onderhoudskosten. Bovendien ben ik nu veel fitter, want ik fiets bijna elke dag. Meestal niet op mijn thuiswerkdag, maar die begin ik standaard met een stevig ochtendloopje, dus dat is alvast gecompenseerd. Ik ben al een paar keer als waterkieken toegekomen, maar er zijn ergere dingen. Meestal vind ik fietsen gewoon heerlijk (Behalve met maxirokken helaas. Dat blijft toch een uitdaging)

Verlost. 

Ik voel me echt veel vrijer. Voor veel mensen staat een auto net gelijk aan vrijheid, maar ik vond het vooral een zwaar juk op mijn schouders. Ik ben dus blij dat we eindelijk de stap konden zetten. Voorlopig hebben we geen plannen om helemaal autoloos te worden, maar alle beetjes helpen, toch? We wonen natuurlijk ook in het centrum van de stad, waar je echt geen auto nodig hebt. Als we ons binnen Gent bewegen, is dat zoveel mogelijk met de fiets, te voet of met het openbaar vervoer. Gaat prima.

Ik ben geen autofan, absoluut niet. Maar ik wil het ding ook niet verketteren, want het blijft natuurlijk ook wel heel handig. Als er dingen vervoerd moeten worden, dan is dat hoogst onhandig met de fiets of trein. Jammer genoeg is het openbaar vervoer ook nog altijd een zwaar pijnpunt buiten de stadscentra, dus we blijven autogebruikers.

Maar vier maanden nadat we de nummerplaten er af gevezen hebben, heb ik echt nog geen moment spijt gehad. Geen moment. Het is misschien maar een kleine bijdrage, maar ik heb er deugd van.

Ik ben wel benieuwd naar jouw mobiliteit? Nog fietsfans? Of ben jij eerder een grote autoliefhebber? En vooral, hoe ga jij naar het werk?

(Ik droom ervan volledig met de fiets te gaan, maar daarvoor is Kortrijk NET te ver).