Ik heb nog nooit zoveel behoefte gehad om te schrijven, maar tegelijkertijd is het nog nooit zo moeilijk geweest om er echt toe te komen. Het is chaos, overal.
Het is chaos in mijn hoofd en in mijn hart, in ons hart. We proberen de scherven op te rapen en weer aan elkaar te lijmen, maar het is verschrikkelijk moeilijk. Ik probeer de zware brokstukken op te ruimen, maar ze vallen even vaak met een harde slag terug op kleine weke delen. De tijd en ruimte is er gewoon niet, wat het allemaal nog veel moeilijker maakt. Nog. veel. moeilijker.
Het is ook chaos in ons huis. We wilden eigenlijk gewoon een tweede toilet, maar zitten nu “plots” in een halve ruwbouw. Niveau 1 en 2 zijn volledig gestript, het is echt te zot voor woorden. Het goede nieuws is: er zijn EINDELIJK werkmannen bezig. Het slechte nieuws is: er zitten constant werkmannen in ons huis.
De eerste zes weken waren relatief ok, want het was vooral met ons viertjes samenleven op een kleine ruimte. Dat kunnen wij, dat lukt. Het stof was binnen de perken. Maar ook dan begon het totale gebrek aan spullen en plaats me al geweldig zuur op te breken. De helft van onze inboedel zit opgeborgen bij vrienden en familie, we hebben gewoon heel veel dingen niet bij de hand.
De dingen die er wel zijn, staan geweldig in de weg. We hebben eigenlijk drie ruimtes: één badkamer (thank god, het is de enige ruimte die nog normaal is), de leefruimte (daar moet alles gebeuren: koken, eten, slapen, ontspannen, jassen en schoenen kwijtgeraken, boekentassen…) en onze vroegere bureauruimte (die is volgepropt met kasten waar onze kleren liggen, maar die ruimte is ondertussen ook compleet ten onder gegaan aan verbouwstof). Er is ook absoluut niet genoeg plaats in de kasten, waardoor het bijna onmogelijk is om daar een overzicht te houden. Ik ben dus blijkbaar enorm materialistisch als het op kledij aankomt, want het werkt serieus op mijn gemoed dat ik niet kan aantrekken wat ik wil. Ik kan niet meer dansen, en help.
Er is stof. Overal stof. En vuil. Echt smerigheid. Ik probeer de volgepropte camping living enigszins leefbaar te houden, maar dakwerkers met hun vuile bottinen moeten ook al eens naar het toilet. Ik begrijp dat. Ook al zorgt dat voor elke dag vuile sporen op de plek waar de kindjes een paar uur later hun matras schuiven. Ik was wel een klein beetje boos toen ze een stopcontact gebruikt hadden in onze opbergkamer en de deur wagenwijd hadden laten openstaan terwijl ze schouwen aan het afbreken waren. Sindsdien is onze “dressing” (=ik heb veel fantasie) eerder een zandkasteel.
Maar laten we ons focussen op het goede nieuws: met een dikke zes weken vertraging is er dan toch eindelijk een startschot gegeven. Meteen een kanonskogel, want na een dag hadden we al geen dak meer. Twee volle nachten hebben wij onder de blote hemel geslapen. Als in: niks van bescherming. Als we in de gang de trap opliepen, stonden we op een bepaald moment gewoon buiten. Echt crazy. Iedereen kon toen ook eigenlijk binnenwandelen, want via de ladder en stelling stond je zo op onze zolderverdieping. En van daar moest je maar gewoon de trap afdalen om naast ons bed te staan. Creepy, maar we hebben het overleefd.
Dakwerkers zijn snel zo blijkt, want tegen het weekend hadden we al nieuwe balken en een nieuw onderdak. Als alles goed gaat, zitten we voor het einde van de week met dakvensters en isolatie weer onder de pannen. Dan kan de trein eindelijk vertrekken: elektriciteit, loodgieters, plakkers….Het is de bedoeling om tegen de zomervakantie camping living volledig te kunnen opdoeken. Ik hoop ook dat het vuilste werk ondertussen gepasseerd is, maar de kans is waarschijnlijk groter dat ik morgen Jani in een driekwartsbroek tegenkom. Het voelt alsof we nog jaren stof gaan vreten. Geen idee hoe ik dat ooit allemaal proper krijg.
Het is chaos. Maar binnenkort wel chaos met een gloednieuw en asbestvrij dak.
En in het verre binnenkort hopelijk met twee prachtige “nieuwe” verdiepingen.
Komaan, waar zitten al die renoveerders? Hoe hebben jullie dat overleefd? Hoe ga je niet ten onder aan stof en ruimtegebrek?
Wij woonden ook zo 3 weken zonder dak in dec 2017 in de vrieskou. Ik had ook zo’n dakloze foto’s toen.
https://goofballsworld.blogspot.com/2016/12/current-state.html
https://goofballsworld.blogspot.com/2016/12/a-new-roof-for-sinterklaas.html
We hadden wel nog 2 woonbare verdiepen dus zo hard kamperen was het niet. Wij hadden een garage gehuurd ook om tijdelijk meubels en gevulde dozen op te stapelen.
Omdat wij naar de nieuwe verdiepingen nog nieuwe trap nodig hadden en die blijkbaar maar nadat vloeren enz definitief zijn opgeleverd , precies kan opgemeten worden en dan pas op maat gemaakt waren de kamers wel enige weken later dan ik gehoopt had in gebruik. Ik ga je niet zeggen hoeveel maand we uiteindelijk met 4 op 1 slaapkamer sliepen.
Maar echt…1 week in de nieuwe kamers en je bent al dat kamperen vergeten en het gaat zo genieten worden van jullie nieuwe ruimtes. Je gaat zo blij zijn dat je die renovaties gedaan hebt!!
Wij hebben een half jaar met 5 boven gewoond, terwijl onze volledige beneden gestript werd. Ook een lange periode met open venster en deurgaten, wreed creepy.
Qua stof viel het mee, we plakten zo goed als we konden alles af met grote plastieken zeilen.
Het ambetantste vond ik: thuiskomen van het werk, boven komen en stapels afwas zien staan in de lavabo van de badkamer… 🙄 de kinderen sliepen allemaal bij elkaar, zodat we ook een kamertje ingericht hadden om te eten en te koken op een elektrisch vuurtje. Onze slaapkamer was ook de living, met de tv en waar bezoek kwam 🙄. En o ja, waar de ijskast stond te zoemen aan het hoofdeinde van mijn bed. Chaos en veel rommel op een te kleine ruimte. Ik heb het volgehouden door me in te beelden dat het een appartement was 🙂 Good times… NOT! Maar zo blij met onze totaalrenovatie beneden.
ik krijg echt een deja vu als ik die foto’s zie, ook hier alles weg boven, alleen door een fout van de aannemer werden onze dakpannen te laat besteld en zaten we heel lang zonder pannen en toen regende het (met drie stukken onderdak dat er nog op moest), je kan je het waterval principe mss wel indenken, maar jullie hebben dus mooi weer nu dus da’s wel ok dan
qua stof, euh ja da’s dus echt overal hé, we hadden onze kleerkast volledig afgeplakt, mijn ouders deden de was, want tja hoe krijg je kleren proper tussen stof?
maar weet je wat het voordeel was: behalve elke dag alles snel snel stofvrij maken om te kunnen koken/slapen (en op den duur doe je minder moeite qua te kuisen oppervlakte) moesten we maanden lang weinig in het huishouden doen, boekjes lezen enz kon dus zonder schuldgevoel
dit gezegd zijnde: we waren blij toen we terug gewoon in de zetel konden ploffen en ik zou absoluut niet terug willen maar ben wel tevreden met de extra ruimte, nu zijn we een extra douche naast ons tweede toilet aan het plaatsen want we hadden nog plaats
succes in ieder geval en vooral ook veel sterkte met alles te verwerken wat er de laatste tijd gebeurd is
Jah… Verbouwing 1, de badkamer. Twee weken zonder… Overleefbaar wegens veel sporten en dus sporthallen om te douchen en dichtbij wonende ouders). verbouwing 2, keuken, afbraak veranda en uitbreiding bestaande living, met een ‘stof’ wand. Dat viel mee, maar kwam best nog wel wat door. En plus ook een paar maanden zonder licht in de living (wat een verschil toen die wand weg was 🙄). Toen ook wel geen keuken, dus veel geïmproviseerd en bij ouders gaan eten (die gelukkig dichtbij wonen). Heel blij toen dat achter de rug was.
Verbouwing 3, tweede deel van de beneden, living (oa verwijderen van schouw, vloer, …) , gang en wc. Plastic zeiltje tussen de twee delen, maar wel alles ter beschikking. Stof…
Verbouwing 4, voordeur en garagepoort, denk ik, kan ook gewisseld zijn met nummer 3🙈. Easy, dagske werk. Verbouwing 5, afwerking binnen. Nieuwe deuren overal, traprenovatie (vreselijk bij een trap waar al 50 jaar tapijt op plakt), renovatie van kamer zoonlief,…
Voorlopig ligt ‘t even stil, maar ik wil graag de badkamer herdoen na 15 jaar. En de oprit en de tuin… En zo houdt ‘t nooit op 😜
Wij verbouwden in 2008 een huis dat op een ander stuk van datzelfde garagecomplex uitkijkt, met een tuintje achter de grafitti van Bue… Wij woonden een tijdlang (voor we kinderen hadden) in de vrieskou in een onverwarmd ‘atelier’ dat bij dat huis hoort en zo’n 20m2 groot is, terwijl het huis nieuwe leidingen, verwarming, ramen, vloeren, electriciteit, badkamer en zolder kreeg. Er was een loodgieter en een bevriende schrijnwerker, de rest deden we zelf. Af en toe een potje huilen, jezelf vervloeken want ‘waar zijn we in hemelsnaam aan begonnen???’, overwegen of het zo erg zou zijn als heel de boel zou afbranden omdat je dan tenminste kan stoppen. En dan toch maar weer moed verzamelen en verderdoen, want je hebt weinig andere keuze eenmaal je begonnen bent.
Het is een soort “één keer en nooit niemeer” ervaring, je huis strippen tot er bijna niks meer van overschiet. In het volgende huis hebben we “enkel” nieuwe ramen en deuren gedaan, dakisolatie gestoken, een zolder gemaakt, vloeren vernieuwd, muren geschilder en het keuken/living verdiep volledig vernieuwd. Maar dan stapsgewijs, waardoor het haalbaar bleef.
Als je dit overleeft, kom je er nog zoveel sterker en wijzer uit, als individu, als koppel en als gezin. Maar dat neemt niet weg dat het loodzwaar is en je nu al meer dan genoeg op je bord hebt. Dus wens ik je vooral veel moed, sterkte en succes. Elke nieuwe dag is er eentje dichter bij het einde van de werken.
Dag Sofie
wij hebben er ook net een verbouwing op zitten, waardoor we ook 5 maanden in onze living hebben gewoond. Normaal is die ruimte mijn rustpunt: weinig spullen, (bijna altijd) opgeruimd, luchtig. Dat was nu even anders: propvol spullen, nooit meer opgeruimd, zwaar.
Over het stof begin ik niet want zoals je weet, zit het OVERAL. Er is maar één iets dat mij door deze periode heeft geloodst: de knop omdraaien. Leg je neer bij de troep, het is niet erg dat het vuil is, het stof blijft tot de laatste werkmannen vertrokken zijn. Probeer VOORAL NIET om nu al grote opkuisacties te plannen, je zal het je alleen maar beklagen wanneer alles er op zondagavond weer (sort of) proper bij ligt en daar op maandagavond NIETS meer van te zien is..
Go with the flow… En zoals hierboven al gemeld: eens de boel klaar is, en iedereen terug verhuisd, vergeet je binnen de 3 dagen alle ellende en zie je alleen nog maar de resultaten : ) COURAGE!