Ofte de pil en het hormoonjuk.
Sinds de zwangerschap van Felix zit migraine helaas in mijn pakket. Het begint vaak met spinnenwebben voor mijn ogen, daarna volgt steevast bonkende hoofdpijn langs de linkerkant. Ik weet ondertussen hoe ik ermee moet omgaan en ik kan het doorgaans wel de baas.
Maar de afgelopen dagen bleef het maar zeuren. Niet zo bonkend als anders, maar minstens even vervelend én op de vertrouwde plaats. Voor het eerst in mijn leven sloop Dafalgan zelfs in mijn handtas, omdat het me anders gewoon niet lukte om de dag door te komen. Sinds diezelfde tijd moet ik ook zoeken naar mijn libido (terwijl dat met een ‘normale’ Sofie heel prominent aanwezig is) en voel ik me vlakker en neerslachtig.
Het was pas toen ik een uur alleen in de auto zat, de regen tegen de ramen tikte en de straatverlichting ritmisch voorbij danste – dat ik de puzzel legde. Zouden al deze “vage” klachten misschien komen door die pil? Kan dat?
Als ik mijn mailbox mag geloven wel. Ik vroeg het gisteren op mijn instastories en de respons was echt niet normaal.
“Ik neem niets meer van anticonceptie, en voel me zoveel beter”.
“Ik pak al 9 jaar de pil niet meer, bevrijdend.”
“Ja hoor, laag libido, stemmingswisselingen, migraine, schommelingen…”
“Was een killer voor mijn libido”
“Libido down, droogte down under, stemming ook down. Alles down eigenlijk”
Het is maar een mini-greep uit tientallen reacties. De verhalen bleven maar komen, met deze constante: libidoverlies en hoofdpijn.
Ik kan er statistisch niets mee bewijzen, maar er waren ook drie vrouwen die me lieten weten dat ze absoluut nergens last van hebben. Blij voor hen! (Maar sorry, verwaarloosbaar tgov. alle negatieve reacties)
Ik heb zelf ook meer dan tien jaar in dat team gezeten. Ik heb me nooit vragen gesteld bij de pil die ik tijdens mijn puberteit kreeg voorgeschreven om (samen met Roacutanne) mijn zware acne te onderdrukken. Ik denk oprecht niet dat ik daar echt last van had.
Op een bepaald moment in 2011 begon ik geen nieuwe strip en vijf seconden later was Basiel daar (of zo leek het toch). Na zijn geboorte kreeg ik een minipil voorgeschreven waar ik ongelooflijk veel last van had. Toen ik daarmee naar de gynaecoloog trok, zei die doodleuk dat ik dan misschien beter met borstvoeding kon stoppen. Wat ik helaas – dit schrijf ik nu met tranen, toen wist ik niet beter – ook deed. Die vreselijke minipil (Cerazette) was niet het enige wat mij toen over de streep trok, maar het speelde wel zwaar mee in de beslissing om poedermelk in huis te halen. Ik zou ‘shame on me’ willen zeggen, maar ik was compleet onwetend (toen helaas ook over borstvoeding). Shame on de gynaecoloog die zoiets durft te zeggen, dat wel.
Na Felix was ik op zoek naar iets anders. Want zodra ik die baby van 4,7kg eruit geperst had, voelde het incompleet. Ik wilde het bij wijze van spreken meteen opnieuw doen. Het klinkt misschien gek, maar mijn lijf snakte daar zelfs naar. Ik voel die drang ook echt fysiek.
Maar ik wist ook dat Tom een derde kind (toen) niet zag zitten, dus moest ik mezelf beschermen tegen…mezelf. Elke dag een pilletje nemen om een derde kind te vermijden, die confrontatie kon mijn diepe kinderwens niet verdragen. Maar ik vind sowieso dat een kind 100% de beslissing van beide ouders moet zijn, dus ging ik voor de gemakkelijke optie: een hormoonspiraal. Voor vijf jaar ‘gerust’.
Ik kan niet zeggen dat het echt verschrikkelijk was, maar aangenaam zou ik het toch ook niet noemen. Ik had bijvoorbeeld constant doorbraakbloedingen én voelde het bij bepaalde standjes echt zitten. Dus ja, ook dat hormoonspiraal vond ik geen topervaring.
Toen ik het op 29 maart 2018 liet verwijderen, voelde dat fantastisch. Niet alleen omdat Tom op de meest romantische manier ‘ja’ had gezegd tegen een derde kind (ik moet dat ooit nog eens vertellen), maar ook omdat mijn lichaam eindelijk vrij was. Heer-lijk.
De rest ken je. Ik werd meteen zwanger, dat werd een miskraam en eindigde met het syndroom van Asherman. En een streep door onze kinderwens. (Maar ik voelde mijn lichaam wel goed aan, ik voelde snel dat er iets mis was. Ook al geloofde de dokters mij eerst niet. Ik voelde wanneer ik vruchtbaar ben. Ik voelde duizend keer duidelijker wie ik ben zonder valse hormonen in mijn lijf)
Binnenkort word ik dus geopereerd. Zonder garanties en met nog een lange weg te gaan, maar wel met een klein sprankeltje hoop. Omdat ik in tussentijd niet zwanger mag worden (ja, dat kan. Ja, dat is zelfs al gebeurd ook al gaat het quasi meteen mis) én omdat ik anders tijdens de ingreep zou menstrueren, heb ik de pil meegekregen.
Die neem ik nu dus bijna twee weken. Afgelopen weekend telde ik alle klachten op die zich sindsdien van mij meester maken (met stip op 1: hoofdpijn) en besefte dat het allemaal begonnen is met die nieuwe pil. Serieus? Allemaal de schuld van die synthetische hormonen?
Ik kan het bijna niet geloven, aangezien we dit al jaren massaal in onze vrouwenlijven pompen. Aangezien de meeste artsen deze klachten zelden echt serieus nemen. Omdat het op de een of andere manier nog altijd een soort vrouwenverantwoordelijkheid blijkt te zijn.
Maar for real: de stroom reacties die ik gisteren kreeg, liegt er niet om. Zo verschrikkelijk veel vrouwen hebben slechte ervaringen met die synthetische hormoonwinkel. Ik kijk er zelf reikhalzend naar uit om deze (tijdelijke) pil buiten te gooien. Want ook al is het voor het goede doel, het voelt heel dubbel om anticonceptie te nemen als je eigenlijk niets liever wil dan gezinsuitbreiding.
Maar bon. “We” hebben het dus nog altijd niet gevonden, met die anticonceptie.
“We” zijn nog niet vrij.
(Of jij toevallig wel?)
(Stel dat onze droom ooit in vervulling gaat. En stel dat we ons daarna moeten beschermen tegen verdere gezinsuitbreiding, dan ga ik toch vriendelijk vragen aan mijn allerliefste om voor een knipje te graag. Dat is een kleine wederdienst voor al die jaren dat ik me aan het hormoonjuk heb onderworpen, me dunkt. Want hey, die mannenpil is er nog steeds niet he, toch? )
Ik ben ook geen fan van pil of ring. Gelukkig moest ik het na de laatste bevalling niet eens vragen aan mijn man, hij stelde zelf voor om zijn deel te doen. Verademing!
Maar wel grappig hoe dat nog steeds een redelijk taboe blijkt te zijn. De jongen heeft al veel vragende blikken van mannen en complimenten van vrouwen gekregen sindsdien.
Ik heb 10 jaar geleden de laatste keer hormonen genomen. Had ook tal van gelijkaardige klachten. Zo lang we een kinderwens hadden en dankzij mijn superregelmatige cyclus namen we het risico van niets te gebruiken. Enkele maanden na de geboorte van ons derde kind, heeft mijn man zich laten steriliseren. Helemaal geen taboe maar de normaalste zaak van de wereld voor hem. Al vind ik het echt geweldig van hem dat hij dat heeft gedaan.
Ik nam de pil sinds m’n 15de. Op m’n 22ste bleken borsten vol goedaardige gezwellen te zitten. Deze moesten operatief verwijderd worden (=lelijke littekens overal). Twee jaar later: nog grotere gezwellen in beide borsten. Deze ontwikkelen door “hormonale invloeden”, gynaecoloog kon enkel zeggen “dat het zeker niet bewezen is dat dit door de pil is”. Ik liet ze opnieuw verwijderen en stopte met de pil (om eerst minstens een half jaar te kunnen ontpillen en dan aan kindjes te beginnen). Die gezwellen zijn nooit meer teruggekomen. En: ik voelde me zoooooveel beter?! Zelfvertrouwen, humeur, ja gewoon goesting in het leven! Na m’n tweede zwangerschap toch even minpil gestart en was een ramp, ik voelde me instant depri, zweetgeur,… Nooit meer! Kinderwens is hier na twee echt wel vervuld, dus mijn man liet zich steriliseren en dat was de beste beslissing ooit! Vrijheid blijheid, alles natuurlijk, geen brol meer die een heel vrouwenlichaam (en haar geest) ontwricht! Goed dat je dit aankaart Sofie, nog te weinig vrouwen beseffen dit. En nog minder mannen, die – eenmaal ze zeker zijn van hun vervulde kinderwens – ook wel eens wat meer lef mogen hebben om twee sneetjes van enkele millimeters te laten doen 😊
Hormoonspiraal. Los van zeer pijnlijke plaatsing en om de paar weken 5 dagen heel gevoelige buik door eisprong (ik ben zeer onregelmatig), geen last. Nauwelijks nog regels.
Knip bij de man lijkt mij ook aantrekkelijk maar hij is er nog niet klaar voor, wat ik snap. Wat als ik plots kom te sterven, hij opnieuw geluk vindt bij iemand en ze willen samen een kindje? Stom misschien, maar toch. Ik snap het wel ergens…
Ik ben nu precies 1 jaar gestopt met de pil. En wat een heerlijk jaar… Ik voel me terug vrouw. Gedaan met maandelijkse vaginale schimmels, huilbuien van de jeuk, een sexloos bestaan. Wat een jaar. Mezelf herontdekken, genieten van mijn man. Hier nog geen sterilisatie. Dat ziet hij nog niet zitten. Vrijen met condoom maakt alles spannender, inventiever. Geen pil meer in mijn lijf. Geen hormonen meer. Nooit meer. Voor de bevalling ook jaren geen last. Maar sedertdien alleen maar last. En dat ging van kwaad naar erger. Een jaar geleden eindelijk de stap durven zetten en we hebben het nog geen minuut beklaagd. Ongelooflijk dat je het bespreekbaar maakt! Bedankt daarvoor!
Ik heb jarenlang de pil genomen en ben die dan op een dag ‘vergeten’. Bleek dat er onbewust toch een kinderwens aanwezig was! In de tijd dat we ‘probeerden’ voor Emma voelde ik me echt een pak beter in mijn vel. Na de bevalling was zowat het eerste wat ze vragen welke anticonceptie er zou volgen. Ik volgde het advies van velen (o.a. gynaecoloog) en liet een spiraaltje plaatsen. Eind oktober ging dit er na twee jaar terug uit. Twee jaar van doorbraakbloedingen, neerslachtigheid en gebrek aan libido later had ik er genoeg van. En ik ben zeker: er komen geen hormonen meer in mijn lijf.
Hier ook spiraal, nummer twee al. Beste beslissing voor mij. Heb alle pro’s en contra’s tegen elkaar afgewogen en dat was/is voor mij de beste keuze. Pijnlijke menstruaties tegenover migraine moeten afwegen… De migraine zijn beter te behandelen voor mij. Ook de minder zware flow (yep, ook nog altijd aanwezig hier) was toch wel een plus. Manlief heeft voorgesteld om zijn ding te doen zodat ik niks meer moest nemen, maar zonder hou ik ‘t toch ook niet vol. Dus ja, i’ m happy as it is. Geen last van al die andere zaken… Alle, volgens mij toch niet gerelateerd aan dat ding 😏.
Ik ben een vijftal jaar geleden van de ene op de andere dag gestopt met de pil. Ik was het beu dat ik ze zo vaak vergat in te nemen, en ik begon me af te vragen hoe ongezond het moest zijn om elke dag hormonen te slikken. Ik veranderde langzamerhand terug in mezelf. Minder hoofdpijnen, meer mij.
Ik heb nooit overwogen om een andere oplossing te zoeken, maar mijn vriend zou het misschien toch eens graag anders zien 🙂 Over het spiraal lees ik de meest verontrustende dingen (zie Tienes blogspot), dus dat komt er sowieso nooit in. Wel las ik laatst over de ‘Daysy’, een vruchtbaarheidsmeter, die erg nauwkeurig zou werken. Het toestel berekent de vruchtbare dagen en geeft dus aan wanneer je best niet (of wél, indien je zwanger wil worden) tussen de lakens duikt.
Als je inderdaad echt verplicht bent een pil te nemen, kan je misschien eens een andere pil proberen? Ik hoorde van veel vrouwen in mijn omgeving dat dat ook een groot verschil in ongemakken kan geven. Gynaecoloog zou daar toch (hopelijk) bij moeten kunnen helpen… Heel veel succes op deze weg trouwens!!
ik denk dat ik de uitzondering ben die de regel bevestigt. Ook na mijn kinderen nam ik enthousiast de pil verder. Het is mijn gynaecoloog die heeft gezegd dat ik daar eigenlijk geen jaren mee mag doorgaan, omwille van de risico’s. Dan maar een spiraal. Ik voel het niet zitten, en vind het bevrijdend om niet elke dag aan dat pilletje moet denken. Al moet ik nu wel aan vele andere dingen denken: spiraal scheidt minder hormonen af, en doordat ik teveel testosteron produceer, riskeer ik op mijn 36e toch opnieuw vol acne te staan, indien ik niet elke dag zink neem én mijn gezicht reinig met speciale producten. Ik heb het er voorlopig voor over. De pil nemen is voor jou nu helemaal tegenstrijdig. Ik zou inderdaad wel eens bij mijn gynaecoloog informeren of er geen andere versie bestaat, die minder bijwerkingen heeft. Want zoveel hoofdpijn en zo weinig libido, dat klinkt alsof je een andere versie van jezelf bent, en zoveel impact zou zo’n pil sowieso niet mogen hebben…
Ik wilde je ook nog veel succes wensen bij de komende ingreep. Ik hoop zo dat die het gewenste resultaat geeft!
Succes ermee Sofie! Ik hoop dat je snel een oplossing vindt. Als notoir migrainepatiënt kan ik uit mijn eigen ervaring megeven dat stoppen met de pil voor mij helaas niet geholpen heeft (in tegendeel, want daardoor veel sterkere hormonale schommelingen die mijn migraine triggerden). Zelf heb ik 2 miskramen gehad en dat was op migrainevlak telkens een extreem dieptepunt. Misschien speelt dat bij jou ook? Anyway, ik hoop voor jou dat het stoppen met de pil (vanaf dat het mag) de hoofdpijn verdrijft! Zwangerschap en intensieve borstvoeding zijn voor mij trouwens het beste medicijn tegen migraine. Jammer voor mij dat ik geen 5 kinderen wil…
Ik sta hier nu echt van te kijken. In mijn omgeving zijn er veel vrouwen met een Mirena spiraal en elk van hen is laaiend enthousiast en zouden niets anders meer willen.
Nu ik alles zo lees, krijg ik schrik. (o.a. Tienes blogspot).
Worden wij dan allemaal massaal “vergiftigd” en voorgelogen door de pharmaceutische wereld, gynaecologen, huisdokters,….?
Ik heb al 18 jaar een Mirena spiraal, moet ik me nu reppen naar de dokter om het eruit te halen, vraag ik me af?
Dag Sofie,
Een heel betrouwbare, wetenschappelijk onderbouwde en natuurlijke anticonceptiemethode zonder bijwerkingen, is sensiplan. Misschien wel interessant voor jou: http://www.sensiplan.be
Ik wens je toe dat de operatie mag slagen en dat jullie in de toekomst een nieuw wondertje in jullie leven mogen verwelkomen!
Hier na 3 kindjes een knip voor papa gedaan! Beste beslissing ooit! Pil, spiraal, been there, done that. Er gaat niks boven puur natuur.
Héél veel succes met de operatie, hopelijk komt alles goed!
Koperspiraaltje hier. Menstruatie is wat heviger en pijnlijker, maar niets dat Ibuprofen en een menstruatiecup niet kan opvangen (hehe).
En net als je denkt, genoeg tegenslagen, volgt het ergste!
Veel sterkte Sofie!
I feel you!
Ooh Sofie, wat een vreselijk nieuws van je broer … Ik ken je niet persoonlijk maar ik ben al de hele morgen aan jullie aan het denken. Wat een moeilijke tijd moet dit toch zijn voor jullie allemaal. Weet dat er veel mensen aan je denken. Veel liefs …
Ik denk dat geen enkele gynaecoloog de pil voor lange periode adviseert, al helemaal niet als je rookt of er een genetische aanleg is voor borstkanker. Al blijkt uit studies wel dat de pil beschermt tegen eierstokkanker… Wat dat spiraal betreft, ik had wel last van mirena maar heb nu een ander, lichter hormonenspraaltje en niets van last. Naast al die horrorverhalen (die ik bewust niet lees) vond ik het fijn om te horen dat een spiraaltje beschermt tegen baarmoederkanker (en dit blijkt uit wetenschappelijke studies).
An, over welk lichter spiraaltje gaat het? Welke symptomen zijn dan beter? Het mijne is bijna aan vervanging toe. Dus alle info is welkom!
Kyleena is het nieuwe spiraaltje. Met Mirena had ik af en toe (onschuldige) cystes en dat idee vond ik wel vies. Met Kyleena nog niets negatiefs ervaren.
Ok, bedankt! Cystes heb ik ook gehad maar ook zonder Mirena of pil.
Na kind twee wilde ik ook geen hormonen meer in mijn lijf. Ik heb elke maand last van hormonale migraine en dacht dat dit zou beteren met een natuurlijke cyclus. Wat ook zo was het eerste jaar na de geboorte. Mijn man nam een knip en ik dacht heerlijk hormoonvrij door het leven te gaan. Echter, ik kreeg meer en meer last van migraine en veeeeel buikpijn bij mijn regels. Zoveel dat ik een dag per maand niet kon gaan werken. De gynaecoloog zei dat je bij een natuurlijke cyclus veel meer last kan hebben van je regels…nu dus terug aan de minipil, minder hoofdpijn en nauwelijks nog buikpijn, wel veel doorbraakbloefingen 🙁 Pfff wat een zoektocht he, ik wens je veel succes… Wat ik wel geleerd heb is om migraine en andere kwalen niet enkel te relateren aan anticonceptie, maar ook stress, drukte, weer, etc…zijn factoren die meespelen bij mij…
Ik zou heeeeel graag van de pil af willen. Ik hoor er niets dan goeds over van vrouwen die ermee gestopt zijn. Maar het lief die krijg ik niet overtuigd van zo’n knipje. Sucks want ik hang daar dus nog een jaar of 40 aan vast en dan komt de menopauze en moeten we weer andere hormonen bij pakken 🙂
tot een jaar of 40 bedoel ik uiteraard *