Je weet nog wel dat wij drie maanden na onze allereerste ontmoeting (tevens de start van de entiteit) bij de notaris zaten omdat we samen een huis gekocht hadden. Ik besef nu dat dat redelijk zot was, maar nog geen moment spijt van gehad. Mijn hart wist dat het goed was en dat gevoel is alleen nog maar sterker geworden. (Melig. Sorry, but so true)
Mijn lief had in die tijd een Xcel-document gemaakt met alle dingen die wij op dat moment van een huis wilden. Op het lijstje stonden dingen als: minstens 3 slaapkamers (toen we verhuisden was ik dan ook al 4 maanden zwanger), geen grote verbouwingswerken vereist, in 9000 Gent, …. Een tuin was op dat moment niet zo belangrijk voor ons. We wilden een plekje om buiten te kunnen eten, maar meer ook niet.
Twee kinderen later barstte het gezellige huisje ongeveer uit zijn voegen. Geheel toevallig (en behoorlijk onverwacht) botste ik op een stulpje drie straten verder. Ondertussen wonen we hier al een dikke twee jaar. Nog steeds een geweldige beslissing, om verschillende redenen.
Ons ‘nieuwe’ huis heeft een prachtig plekje groen. Niet groot (ik schat een 70 vierkante meter terras inclusief), maar wel echt heerlijk. De jongens kunnen zich volledig uitleven en omdat het helemaal ommuurd is (stadstuin!), kunnen ze ook niet ontsnappen. Ik kan perfect het schuifraam openzetten en ondertussen in huis allerlei dingen doen. Het ergste wat hen kan gebeuren, is dat ze megasmerig zijn (we hebben niet liever ;))
We hebben een regenton, zodat ze naar hartelust met water kunnen spelen (en morsen). We hebben heel veel onkruid waar je zonder problemen uren kan spelen met een schepje en een emmer. We hebben een massa bloemen die elke dag met een gietertje hun portie liefde krijgen.
Het terras heeft mijn lief eigenhandig gelegd, gewoon met een handleiding van youtube. Het was een helse klus, maar we hebben er elke dag plezier van. Ik heb me onlangs een weekend geamuseerd met een pot witte verf, waardoor het er ook allemaal wat frisser uitziet. Er is nog heel veel ruimte voor verbetering, maar het is nu al een heerlijk plekje.
Ik had gewoon eens zin om ons stadstuintje te delen. Want het is er echt heerlijk, vooral in het bloemenhoekje waar de avondzon het langst blijft hangen. <3
Geweldig! Wij hebben bewust geen tuin, maar wij hebben ook bewust geen kinderen. 🙂 Wij hebben wel een terras (om buiten te kunnen eten/zitten/lezen/… en om was te kunnen drogen bij goed weer) en ik kijk nu al uit naar het kunnen inrichten van dat kleine stukje heerlijkheid!
Een veilig/privé stukje groen in de stad lijkt me een onbetaalbare luxe. Ook buiten kunnen eten in de zomer staat bij mij met stip op nummer één qua heerlijkheden. Groot gelijk dus dat jullie van huisruil deden!
gezellig. Heb je er veel zon in?
Van ‘s morgens vroeg tot een uur of 19u in de zomer. Soms zelfs een beetje te warm want het kan daar stevig opwarmen door de omwalling 🙂
Zalig! KEI gezellig. Genieten maar…
Ik zou ons tuintje ook niet kunnen missen.
Wat een leuke tuin! Op ons appartement hebben we enkel een terras maar volgend jaar na onze verhuis gaan we ook een tuin hebben en daar kijk ik nu al naar uit!
Waauw!
Even een eigen ervaring toevoegen, van toen ik nog in Antwerpen woonde:
ommuurde stadstuintjes zijn ideaal voor een koppeltje (gecastreerde) konijntjes. Mocht je ooit een huisdier willen (wel goed over nadenken, het is niet zoals een huis kopen of kinderen maken hé ;-p) , dan zijn er genoeg konijntjes te vinden in het asiel!