Je denkt waarschijnlijk dat ik binnen mijn familie de persoon ben die het meest naar het BV-schap ruikt. Ik begrijp dat, ik presenteer ten slotte een ochtendshow op de radio met een icoon als Stefan Ackermans naast mij. Maar stel dat we zouden vragen aan 100 Vlamingen (JA! Laten we Familieraad spelen!) wie Sofie Verschueren is, dan denk ik dat er geen twee mensen weten wie ik ben.

Maar stel dat je aan 100 Vlamingen zou vragen wie Saartje Vandendriessche is, dan gaat ongeveer iedereen weten over wie we het hebben. Dringend tijd dus om een bommetje te droppen: Saartje is mijn SCHOONZUS!

Ik weet het, je had het niet zien aankomen. Maar sinds anderhalf jaar (of zo, ik turf niet op de kalender) zitten wij samen op familiefeestjes omdat zij het lief is van mijn broer Thomas. Dus voila, nu je weet dat het familie is mag ik schaamteloos reclame maken.

Het ware volledig logisch geweest dat ik reclame zou maken voor het boek dat ze onlangs heeft uitgebracht. Want dat heet “Altijd energie. Nooit meer moe en futloos. Hoe doe je dat?” – maar hoewel het geweldig interessant is, staat er helaas geen oplossing in voor niet-doorslapende kinderen en een wekker om 3u40. Ik wil dus even reclame voor iets anders: haar sportlijn.

Want als ge dacht dat ik al goed bezig was met sportief zijn (10.000 stappen per dag – 1 keer per week zwemmen – 2 keer lopen), dan verbleken die prestaties helemaal bij wat mijn schoonzus presteert. Mijn broer (=haar lief) is al helemaal een topsporter, daar hebben we het zelfs niet over.

Tot een paar maanden geleden vond ik niet dat ik het verdiende om mezelf te verwennen met mooie loopkledij. Maar ondertussen loop ik al een vol jaar, werk ik afstanden af tot 16km en bind ik trouw twee keer per week mijn loopschoenen aan. Voor moederdag heb ik een loophorloge gekregen, wat ook geen overbodige luxe is omdat mijn trainingen op hartslag werken. En ja, ik zie er graag goed uit. Dus wat extra loopkledij mag ook.

Bij lange afstanden krijg ik gemakkelijk last van schuurwonden (klinkt even dramatisch als het is, this baby wants a huge thy gap please), dus driekwartsbroeken zijn – helaas – mijn redding. Jammer voor het bronzeren van de bovenbenen en het gevoel (ik draag het liefst van al een korte short), maar open liggen tussen de benen (de.woordspeling.) heeft geen zin.

Het was de bedoeling dat ik afgelopen zondag de Stadsloop in Saracino-outfit ging afwerken, maar mijn bestelling is helaas net niet op tijd toegekomen. Ik heb me (samen met kilo’s vaseline en anti-frictionzalf) dus toch maar gewaagd aan een korte broek:

Maar zodra deze hittegolf voorbij is, kun je mij tegenkomen in deze stijlvolle kniebroek en top. En weet dat ik extra punten kan krijgen voor sfeer en gezelligheid op familiefeesten, als jij ook iets zou kopen van Saracino *knipoog*. Niet dat ik druk wil zetten, maar het ziet er echt goed uit, Saartje heeft er hard aan gewerkt en het zit lekker.

En voor je het vraagt: het is niet gesponsord, ik heb alles netjes zelf betaald. Al mag Saartje mij nu wel een keer trakteren. Of een vette kado met Nieuwjaar, daar kan ik ook mee leven.