36 going on 37 – het aantal zwangere weken op de teller (vraag het me niet in maanden, want ik weet dan nooit wat ik moet antwoorden of hoe je dat moet tellen. Maar meer dan 8 in ieder geval.)
Twee – Het aantal keer dat ik afgelopen week bijna ben flauw gevallen. Ik voelde het gelukkig goed aankomen, waardoor ik op tijd kon gaan liggen en een falling-on-bump kon vermijden. Maar één keer op een familiefeest en één keer op het werk, ik hou duidelijk van publiek. Basiel is er nog niet goed van, hij spreekt nog steeds van “mama gevallen he”.
Eén – Ik ben dan toch maar op aanraden van de dokter aan de monitor gaan liggen omdat de slapte en algemene toestand toch niet zo schitterend is en ik steeds door mijn lijf wordt tegengehouden. Het verdict: rust is aangewezen hoogzwangere, zou je niet beter stoppen met werken?
3586 – Zo vaak heb ik gedacht en overwogen om misschien toch al iets vroeger in zwangerschapsverlof te gaan. Het gaat eigenlijk echt niet meer. Achter een bureau zitten doet pijn (ik schrijf dit vanuit mijn zetel), autorijden is verschrikkelijk (en toch bijna twee uur per dag), na een werkdag kan ik alleen nog maar in de zetel/bed liggen en mezelf heel zielig voelen omdat ik er niet ben voor mijn mannen. Maar hey, dat verdomde systeem waarbij je een week kan verliezen én mijn fixatie om zo lang mogelijk achteraf thuis te blijven om ongestoord (en zo lang mogelijk exclusief) borstvoeding te geven maken het niet gemakkelijk. Verstand, koppigheid, schuldgevoel en lichaam zijn hier zwaar in discussie.
Vier – Zo vaak heb ik vandaag gedacht dat het deze keer echt niet meer goed komt met mijn lijf. De beautydays are definitely over.
Drie – de striemen die ik ontdekte aan de onderkant van mijn buik, terwijl ik in het zwembad per ongeluk in een lagere spiegel keek. Niks bij zwangerschap 1, maar zoals gezegd, mijn lijf heeft het precies opgegeven. (Mijn lief smeert nochtans elke avond mijn buik in. Hij beweert dat hij niks gezien heeft, maar ik denk dat hij het gewoon niet durfde te zeggen.)
Twee – Ik heb ook een paar keer geweend om bovenstaande, ja.
Vijf – De opties die ik overwogen heb als postnataal dieet. Ik heb ook een cijfer vooropgesteld (dat durf ik niet te delen), maar het lijkt nu ongelooflijk onbereikbaar.
120 – Zakjes die ik gevuld heb voor de doopsuiker. Ik ben weer zwaar in twijfel of dat wel genoeg of misschien veel te veel zal zijn. Misschien toch nog wat bijbestellen? Met hoeveel gaan jullie op bezoek komen? (De vorige keer had ik er trouwens te veel, maar vergat ik het ook de helft van de tijd mee te nemen. Bedien jezelf dus aub.)
Zes – Zes keer. Zes keer ben ik vannacht uit bed geklauterd, uit de heerlijke constructie met mijn worst geklommen, om te gaan plassen. Die baby heeft duidelijk een schopabonnement op mijn blaas genomen.
Drie – Bij ongeveer de helft van die plasbeurten stoot ik heel hard met mijn scheenbeen tegen de bedrand. Nochtans staat het bed daar al een jaar of drie. Nochtans is het niet pikkedonker op de kamer. Ik ben gewoon lomp (en heb nu waarschijnlijk voor eeuwig een blauweplekband op mijn scheenbenen staan, want het is altijd op exact dezelfde hoogte)
Zes – Zoveel dagen zou ik volgens de planning nog moeten werken. Maar je hebt geen idee hoe onoverkomelijk dat lijkt. Ik voel me schuldig en een flauwe trezebees.
Zestien – Nog 16 keer slapen en het is mijn verjaardag. In mijn hoofd forever 27, volgens mijn lijf ongeveer 73 op dit moment maar in werkelijkheid dus bijna 31. Auch.
Drie – Over drie dagen begint de wachttijd te lopen van de vroedvrouwen van het geboortehuis. Dat betekent dat vanaf nu tot over maximum (in het allerslechtste geval) 4 à 5 weken, er ooit een telefoontje gaat volgen met “Het is begonnen”. We hebben allemaal een voorkeur voor een week, maar zo werkt dat niet zeker?
Update: Ik heb een kleine beslissing genomen. Dinsdag wordt mijn laatste dag! Een paar dagen eerder maar het is toch dat!
Ik lurk hier vaak maar rond, maar nu wil ik toch graag reageren. Stop met werken! ik heb begrip voor je droom van lange borstvoeding en langer bij de baby maar je moet nu eerst en vooral voor je eigen gezondheid en die van de baby zorgen, de rest komt later
idem Freek!
En veel succes voor ‘binnenkort’ 🙂
Als je je echt zo slecht voelt, dan is het gewoon onverantwoord dat je nog steeds gaat werken en in die auto kruipt elke dag, Sofie. Sorry dat ik het zeg, maar… je neemt eigenlijk risico’s die je niet zou mogen nemen met een baby in de buik.
En dat verlof nadien? Lig er toch nu nog niet wakker van. Ik ben tijdens de zwangerschap van Sien ook vroeger thuisgezet door de gynaecoloog. Ik was dus ook 4 weken kwijt. Maar ik heb me gewoon een maand fulltime ouderschapsverlof cadeau gedaan.
Tuurlijk, “in de ideale wereld” was het ook bij mij anders verlopen, maar geef toe, de ideale wereld is veraf tijdens een zwangerschap (ook al zouden we zo graag enkel die roze wolk zien 9maanden lang).
Nu, ik weet wel dat je je waarschijnlijk niet zo gemakkelijk gewonnen zal geven dus als je toch nog die zes dagen gaat werken, laat je dan zoveel mogelijk naast het werk ontlasten. Laat die mannen in huis wat voor zichzelf zorgen, vraag of de oma’s een lekkere ovenschotel klaarmaken (eten voor twee dagen) en probeer zoveel mogelijk te carpoolen.
Veel liefs en succes X
Oh ja, nog niet panikeren over die striemen. Die van mij zijn verdwenen na de bevalling. Kan je trouwens geen extra ouderschapsverlof opnemen om lekker lang BV te knn geven? Hier dat wel gedaan. Serieus wat geld minder elke maand maar het wel waard. Afkolven lukte van geen kanten en wou per se de zes maanden halen… Maar dat is mss niet haalbaar voor je job?
Ik heb al extra ouderschapsverlof ingepland, net om ook die 6 maanden te halen. En dat wordt financieel een zware opdoffer. De maanden die nog over zijn, wil ik sparen voor grote vakanties. Want die moeten we ooit ook nog overbruggen en dan gaan ze het toch leuk vinden dat we er kunnen zijn?
Aha fijn, dan kan je ook n half jaar genieten van je twee zoontjes. Hier het geluk in het onderwijs te staan. Die grote vakanties moeten we dus niet overbruggen. Toch wel erg he… dat je in ons land max 15 weken thuis mag blijven met je baby.. (zonder jezelf financieel pijn te doen). Collega van me zat laatst op school te huilen. Had haar baby van amper negen weken naar de creche moeten brengen want ze was vroeger moeten stoppen wegens ontsluiting. Toch onmenselijk he!
Dag Sofie. Hoewel het mij verschrikkelijk zwaar lijkt en ik nooit de energie zal hebben om de dag zo te vullen als jij hoop ik toch dat je nog 1 getalletje vergat: Hoeveel keer je jezelf gelukkig prees met dit kleine wondertje in je buik, je lieve lief die je buik insmeert en je lieve grote kleine jongen die gek is op zijn mama
Natuurlijk Miek! Ik besef heel goed wat een wonder het is!
Als ik dit lees: stop met werken, echt! Zoals hierboven iemand schreef, het lijkt me ook redelijk onverantwoord. Dat verlof achteraf zie je dan wel weer. Nog wat rust nemen nu het nog kan.
Ja, doodmoe beginnen aan je kraamtijd is inderdaad niet ideaal… kan je eventueel geen twee weken onbetaald verlof bijnemen na de geboorte? De baby doet nu ook reserves op voor na de geboorte, en misschien lukt hem dat ook wel minder goed omdat jij zo uitgeput bent? Dat is toch mijn motivatie om mezelf toe te staan nu vroeger te stoppen met werken. Ik heb bij baby 1 ook tot 39 weken gewerkt, maar toen voelde ik me tiptop, nu bij baby 2 ben ik op 22 weken al een wrak :). Zijn nu al geld aan de kant aan het zetten om het loonverlies door het langere bevallingsverlof te compenseren… maar ik wil deze keer echt bewust genieten van de laatste weken met die baby in de buik (is laatste kindje)… Geniet er nog van, van je stampende zoontje in je buik, en alvast veel succes met de bevalling!!
Ik val in herhaling, maar: ouderschapsverlof. Ik ben twee keer de volle zes weken op voorhand thuisgebleven. Bij mijn dochter gingen er nog twee weken verlof aan vooraf, bij mijn zoon een maand ziekteverlof. Als het niet lukt, dan lukt het niet, ik ga daar mijn hoofd niet over breken. Ik heb de periode achteraf gwoon aangevuld met een maand voltijds ouderschapsverlof.
Striemen: smeren zou niet helpen, het zou aanleg zijn. Ze vervangen wel serieus achteraf, en als het er niet veel zijn zie je ze misschien zelfs niet meer achteraf.
Het kort wel serieus! Succes met de laatste weken. Of dagen?
Hup, thuisblijven!
En die striemen… mja… hier ook een buik vol.
Ik zou echt thuisblijven. Ik ben ook deze keer 2 weken voor de uitgerekende datum gestopt + 1 week overtijd = 3 weken om uit te rusten en fris aan de start te verschijnen. En dat is echt goud waard die eerste weken, als baby ‘s nachts nooit langer dan 2 uur aan een stuk slaapt. Bovendien heb je dan nog wat extra tijd voor Basiel. Doen!
Maar als je nu gewoon in ziekteverlof gaat ipv zwangerschapsverlof….speel je dan achteraf iets kwijt van dagen/weken? Hoewel velen hier pleiten om een volledige maand ouderschapsverlof op te nemen sta ik daar zelf ook niet voor te springen, ik neem het liever in 4/5e, heb ik meer aan op langere termijn. Anyway: het is jouw lijf en jouw beslissing, doe maar waar jij je het beste bij voelt!
Vanaf 34 weken telt elke dag ziekteverlof als zwangerschapsverlof. Zelfs als je je been zou breken. Met bijna 37 weken is dat dus geen optie :). 4/5 ligt in mijn job dan weer veel moeilijker.
Hehe, natuurlijk eerder stoppen met werken. Groot gelijk! Dat is ook in het belang van je kindje hé, ook al is het nog niet geboren, het heeft er sowieso deugd van. Ik ben telkens 4 weken voor uitgerekende datum gestopt, kan het iedereen aanraden.
Hey! Ik ben uitgerekend voor 17 februari en ben van vandaag gestopt met werken!
Ideaal, want ik heb een bureaujob, maar het ging ook niet meer hoor – en zeker als je al een two-year old rondlopen hebt:) Luister naar je lichaam!
Het komt allemaal goed!
Tip: zet of hang een zakje doopsuiker bij de deur, dan zie je dat als je bezoek weggaat.
En wij hadden er bij ons tweede kindje een pak minder nodig dan bij het eerste …