• Kan ik niet geloven dat er bijna een heel academiejaar gepasseerd is. In augustus stapte ik in een compleet nieuw avontuur, terwijl ik stond te wankelen op mijn benen van al het slechte nieuws. Daar kwam op 26 november nog een mokerslag bij, waardoor ik het eigenlijk een wonder vind dat ik ben blijven rechtstaan. En doorgaan. Binnenkort mag ik zelfs mijn allereerste studenten uitzwaaien naar hun nieuwe leven.
  • Kan ik ook niet geloven dat ik een aanstelling heb gekregen. Dat is geen benoeming of zo, maar dat betekent toch dat ik niet meer de hele tijd hoef te vrezen dat ik volgend academiejaar niet meer mag terugkomen. Joepie zeg! Wat een druk van mijn schouders! Want net nu ik helemaal begin te snappen hoe het in elkaar zit, zou het echt niet fijn zijn om dat weer af te geven. Sorry voor alle studenten van dit jaar, volgend jaar gaan mijn lessen (nog?) veel beter zijn. (insert zelfrelativerende smiley)
  • Hopelijk wordt het daardoor ook een zorgeloze vakantie. Dat is het al even niet meer geweest. Maar ik verlang er enorm naar om mijn hoofd voor langere tijd eens helemaal leeg te maken. Zodat de dingen die nog altijd veel energie vragen (Rouwen. Is. Hard. Werk) ook echt de ruimte krijgen die ze verdienen.
  • Over ruimte gesproken. Ik heb veel te grote verwachtingen van die vakantie, want het is nog steeds kei hard het plan om dan toch ongeveer te verhuizen. Verhuizen binnen ons eigen huis welteverstaan.
  • Maar nee serieus, we zitten al 131 dagen in camping living. Vijf maanden. Bijna de helft van het jaar. Dat is fucking mega kei lang.
  • Het grote plaatje gaat zeker goed komen, maar er zijn nog altijd wat punten die voorlopig nog verre van in orde zijn. Ik vrees dat het echt nog lang zal duren voor we de nieuwe badkamer gaan kunnen gebruiken. Dat is geen ramp, maar toch een beetje sneu.
  • Grootste issue: de septische put. Die speelt namelijk verstoppertje. Enfin, we weten dat hij (of is een sceptische put vrouwelijk?) onder de keuken zit. Maar we kunnen er niet bij. We hebben al geprobeerd met een speciale camera, maar het laatste bochtje kunnen we niet pakken. En daar moet de buis van de nieuwe wc wel op aangesloten worden natuurlijk. Je mag gerust wat kaarsjes branden dat dat toch in orde komt. Want de nood aan een tweede wc is echt gigantisch.
  • Maar nu we het toch over vakantie hebben, we gaan toch. Ik wilde dat helemaal niet doen omdat verbouwen een arm en een been kost, maar mijn lief was koppig. Hij boekte een weekje Frankrijk voor ons gezin en eigenlijk ben ik stiekem wel heel erg blij. Het is zo welkom. Maar echt.
  • Het leven gaat op en af. Soms gaat het, en soms niet. Maar ik doe mijn best om er positieve kracht uit te halen. Het heeft ons allemaal dichter bij elkaar gebracht.
  • En dicht bij elkaar, dat is het liefste wat ik heb.