De laatste jaren is het een soort herfsttraditie geworden: moeder en vader die hun kinderen een paar dagen achterlaten om de entiteit op te laden. Het is eigenlijk de schuld van mijn moeder. Want een paar uur nadat we opnieuw voet op Belgische bodem hebben gezet, roept ze al dat we zeker moeten boeken voor volgend jaar zodat ze weer een paar dagen exclusieve tijd heeft met haar kleinzonen.

Ik besef dat het daar al begint, met opvang. Ik besef heel goed dat wij onze pollekes mogen kussen dat wij onze kroost vlot vijf dagen kunnen achterlaten bij moeke, en dat ook andere familieleden bijspringen om eventuele gaten te dichten. Dat is geweldig en een dikke merci daarvoor.

We hebben duidelijk iets met zonbestemmingen met een M. We gingen al naar Menorca, Malaga, Mallorca en vorige week dus naar Malta. We zijn bij die bestemmingen terechtgekomen via de volgende zoektermen: ‘zon’, ‘zee’ en ‘geen gat in onze portemonnee’.

Mallorca 2017

Malaga 2016

Malta 2018

Ik hoef u niet te vertellen dat met alles wat hier de laatste maanden gebeurd is, de nood om er eens tussenuit te knijpen bijzonder groot was. Ook de nood om eventjes alleen oog te hebben voor de armen van mijn lief kwam heel gelegen. We zijn vijf dagen 24/7 samen geweest met alleen maar oog voor elkaar en dat heeft enorm deugd gedaan. (En ook een geruststelling dat dat nog steeds lukt, dat wij naast ouders ook gewoon een koppel zijn. Heerlijk om te voelen dat ik elke keer weer verliefd kan worden op Tom, zelfs na bijna acht jaar)

Het was lachen, praten, rusten, lezen, wandelen, zwemmen, vrijen, eten, Rummikub spelen, uitslapen, huilen, knuffelen, zwijgen, voelen, omarmen, zonnen, verbinden. Allemaal in een prachtig kader.

Ik heb ondertussen al vaak de vraag gekregen of Malta eigenlijk de moeite is. Dat hangt er natuurlijk van af wat je zoekt. Persoonlijk ga ik enorm graag naar eilanden. Ik ben compleet zot van de zee en op een eiland kom je dat al eens tegen. Bergen zijn ook niet mis, maar ik vind ze nog veel toffer als die bergen omgeven zijn door water. Wij hebben twee dagen op het hoofdeiland doorgebracht en daarna zijn we met de ferry naar het kleinere Gozo gegaan.

Wij hadden vooral nood aan elkaar. We hebben veel gewandeld en zijn ook ongeveer elke dag gaan zwemmen. Er was zelfs die keer dat we meer dan een uur als kleine kinderen in de golven hebben gespeeld. Dat helpt wel om dingen even los te laten, ook al heb ik op datzelfde strand zitten huilen omdat vlak voor ons een mama haar derde kindje de borst gaf.

Maar ik kan die vijf dagen eigenlijk perfect in twee woorden samenvatten: welgekomen en heerlijk.

Nog mensen in de zaal die hun kinderen af en toe eens durven achterlaten om van #tripromantique te doen?