Een nieuwe job, het is toch nogal wat. Een nieuwe omgeving, nieuwe mensen, een totaal nieuwe inhoud, van β€œde privé” naar het (hoger) onderwijs, van Antwerpen naar West-Vlaanderen…Het is pittig, dat kan ik u wel zeggen. Gelukkig ben ik terecht gekomen in het allerliefste team en in een supertoffe opleiding (ter info: inschrijven kan nog! Journalistiek Howest!)

Ook mijn mobiliteit is grondig veranderd. Ik droom er al jaren van om met de fiets te gaan werken, maar helaas is Kortrijk-Gent net te ver, zelfs met een elektrische fiets. Ik geloof dat ik op mijn sollicitatiegesprek al gevraagd heb of de verbinding ook vlot met de trein te doen was. Want ik wil onze tweede auto – die de laatste jaren voor 95% voor woon-werk-verkeer werd gebruikt – heel graag buiten sjotten.

Mijn traject ziet er ongeveer zo uit:

1.Thuis – station Gent: ongeveer 3km (fiets)

2.Gent – Kortrijk: halfuurtje trein

3.Station Kortrijk – campus The Square: ongeveer 3km (fiets)

En wat hebben we heleerd na twee weken treinen? (Heleerd he, want ik werk nu in West-Vlaanderen)

  • Alle clichΓ©s over de NMBS zijn waar. Ik mocht al kennis maken met twee afgeschafte treinen en verschillende (lichte) vertragingen. Niet slecht op twee weken, waarvan ook twee thuiswerkdagen.
  • Ik ben langer onderweg dan met de auto MAAR ik krijg daar wel veel voor in de plaats:
  • Op de trein kan ik werken, lezen, dromen, instagrammen…Dat halfuurtje vliegt voorbij. Ik ben ook echt absoluut geen autofan. Omdat Tom (voorlopig) niet kan autorijden met zijn kapotte arm, vallen alle β€˜verplichte’ ritten op mij. Ik ben zo blij als een klein kind dat ik nu voor mijn werk niet meer hoef te rijden. Hemels! (Ik mis alleen de radio onderweg, maar daar zijn natuurlijk wel oplossingen voor)
  • Werkpuntje: overvolle spitstreinen Γ©n onwelriekende medepassagiers. Dat is echt niet geestig.
  • Op de fiets kan ik FIETSEN. Hoera! Fietsen ontspant mij zo hard, dus die 12km per dag doen echt deugd. Vier keer per dag een kwartiertje fietsen: de max. (En uiteraard gaat er nog drash en sneeuw en wind aan te pas komen, maar ik ben niet van plastic. Ik kan daar tegen) – Ik hoop uiteraard dat strakke bil-, bekkenbodem- en kuitspieren wel snel zullen volgen.

  • Ik moet wel dringend fietstassen kopen, want mijn rugzak is handig en mooi maar geeft me ook een zweetrug Γ©n pijn. Het staat op de to-do-list.
  • Want het enige nadeel vind ik: sleuren met je gerief. Dat is gewoon ambetant.

  • Maxi-rokken zijn trouwens een potentieel moordwapen op de fiets. Er is een exemplaar gesneuveld toen dat verstrikt raakte tussen de rem. Ik heb het uiteindelijk moeten losscheuren, for real. (Maar beter dan in mijn onderbroek op de trein, dat wel)
  • Ik heb het vestimentair drama uitgebreid gedeeld op mijn IGstories en volgende oplossingen zijn aangereikt: 1. Rok vastmaken met een rekker tijdens het fietsen (optie) – 2.Fietsen met een broek en switchen bij aankomst (maar dat is dus nog meer bagage) – 3. Nooit meer maxi-rokken dragen/overschakelen op comfy kleren (zijde zot?!)

  • Ik heb de app van de NMBS meteen geΓ―nstalleerd. Ik moet nu nog leren om er effectief naar te kijken.
  • De dubbeldekfietsrekken in Gent St Pieters zorgen voor menig blauwe kunstwerken op mijn lijf. So far al zwaar gestoten aan: hoofd, voet, kuit en arm.
  • Gesprekken afluisteren van andere mensen is gewoon tof. Ik ga daar niet onnozel over doen.

Maar ge wilt nu natuurlijk weten of mijn Opel Corsa al te koop is?

Het is absoluut het plan om op termijn die tweede auto weg te doen, maar voorlopig mag hij nog eventjes blijven. Ook al staat hij redelijk werkloos voor de deur, zo’n grote beslissing moet grondig geΓ«valueerd worden. Ik heb voorlopig maar een jaarcontract, de verzekering Γ©n belastingen zijn net betaald Γ©n het schooljaar is nog niet echt begonnen (er zijn nog geen studenten bedoel ik) – even een academiejaartje afwachten dus. Maar uiteindelijk is dat absoluut het plan.

Ik frustreer mij wel elke dag over het concept fietsslot. Het ligt waarschijnlijk aan mijn lompigheid, maar het kan soms vijf minuten duren voor ik dat openkrijg. Kunnen ze zo niets verzinnen dat ik gewoon kan ‘biepen’?

Allez, ge weet wel, zoals bij een auto.