Stel dat ik zonder wc-papier zou vallen en zou beslissen om blaadjes uit een magazine te scheuren (dit is uiteraard allemaal hypothetisch), dan zouden de modepagina’s er sowieso het eerst aan geloven. Dat interesseert me niet echt, die modellen dragen meestal dingen waar ik mezelf nog in geen honderd jaar in zie. Het enige wat ik wel doe, is zo bij die pagina’s met veel kledingstukken, kiezen welk ik zou willen. (Gij doet dat ook he? Please zegt dat ik niet de enige ben!)

Nochtans ben ik wel echt graag met kleren bezig. Volgens mijn lief heb ik er ook veel, maar dat is een eerder subjectieve mening. De feiten zijn: ik ga graag shoppen en ik voel me graag goed in mijn vel, en mijn kledij speelt daar een sleutelrol in.

Ik deel al eens een outfit via mijn IG-stories, en ik krijg daar doorgaans veel (positieve) commentaar op. Dus ik dacht, ik maak er nog eens een blogpostje over. Het is ook wel confronterend om het verschil te zien met die van een paar jaar geleden, zoals hier, hier en hier.

Back to school

Deze fluo-oranje rok van CKS kocht ik bij Juttu, een geweldige winkel die sinds een paar maanden ook in Gent te vinden is. Vette soldenkoop trouwens, net zoals bij het oversized witte T-shirt van Sissy-Boy. De sneakers zijn van Adidas, gekocht bij Torfs. Voor geen enkel stuk heb ik de volle pot betaald (omdat het in de solden was, niet omdat ik influencerskorting of iets krijg. Hahaha, dat zou pas grappig zijn.) – Het was mijn outfit op mijn allereerste werkdag.

Green is gold

Ik heb geen zondagse kleren in mijn kast hangen. De regel is dat ik alles kan dragen om te gaan werken. Ook deze lange rok dus, al had ik hem hier aan om naar een vernissage te gaan. Wat dus ook kan. Ik heb over de rok al kei veel vragen gekregen, maar hij komt van Esprit. (Wat veel mensen blijkbaar niet verwachten) Ik trok hem aan in de winkel en vriendin Barbara heeft mij verplicht om hem te kopen. En ik heb er ook echt al veel plezier van gehad. De T-shirt is van JBC, van de collectie van Karen Damen.

Het kleed

Over deze aankoop heb ik al kei veel complimenten gekregen. Toen ik bij Sissy-boy in het pashokje stond, heb ik er een IG-story van gemaakt. Het was overduidelijk, ik moest het gewoon kopen (insert knipoog). Ook al was het van de nieuwe collectie en niet geweldig goedkoop, ik kon het niet laten liggen. Het gaat wel een uitdaging zijn om mee te fietsen (want ik ga fiets-trein-fiets doen naar Kortrijk), maar daar verzin ik wel iets op. Ik heb me zelden zo hip gevoeld als in dat kleed.

I’m blue

Elk jaar heb ik een vaste afspraak in Hasselt, en dan spring ik sowieso binnen in de geweldige winkel Paplou. Dit kleed heb ik daar gescoord. Omdat het etiketje kriebelde, heb ik dat eruit geknipt. Ik weet dus niet meer van welk merk het is. Oeps. Maar het is heerlijk om te dragen en brengt serieus wat kleur. Ik snap nu niet meer dat ik in de winkel nog even getwijfeld heb om het te kopen, want ik heb het echt al vaak gedragen. Ook naar onze heerlijke festival-wedding in London bijvoorbeeld.

Nu lijkt het wel alsof ik nooit een broek draag, maar in de zomer is dat eigenlijk ook wel zo. Ik draag wel shorts, maar een lange broek is echt al weken geleden. En ik ben absoluut van plan om dat nog even zo te houden. Want met een lange broek is het echt herfst en winter en beikes, wat vreselijk dat we weer door die tijd moeten.

Ik vind het trouwens aartsmoeilijk om al op voorhand te beslissen wat ik ga aandoen. Valiezen maken vind ik daarom verschrikkelijk. Maar om ‘s morgens tijd te besparen, leg ik doorgaans ‘s avonds mijn kleren wel al klaar. Dat proces kan behoorlijk wat tijd in beslag nemen. Mijn lief heeft daar een term voor verzonnen: dansen.

Als ik richting slaapkamer ga, dan vraagt hij of ik al ‘gedanst’ heb. En als hij toevallig in de buurt is, dan zit hij me tijdens het ‘dansen’ stiekem uit te lachen. Want ik dartel effectief door de kamer, ik trek vanalles aan en uit en kijk in de spiegel. En enfin, dat is inderdaad een heel proces. Dansen, dus.

En daarmee heeft deze not quite a fashion-blogger nog eens een outfitpost gemaakt. Het zijn er maar een paar natuurlijk, van de momenten dat ik er aan denk om een foto te nemen. Nu ik weer ga werken, zal ik dat wel vaker doen. Tijdens het ‘dansen’ heb ik daar wel tijd voor.

Zijn hier nog dansers? Of trek je het eerst het beste aan wat je in de kast tegenkomt?