Bedtijd. Verhaaltjestijd.

We lezen een boek waar veel prentjes in staan. We komen op een pagina waar een meisje staat dat blij is, en een meisje dat zit te wenen.

Mijn ogen zijn klam van het vele huilen, maar mijn hart is warm bij de aanblik van de drie jongens in mijn armen.

Ik vraag wie mama is op de tekening. Ik ben zeker dat ze het huilende meisje gaan aanduiden. Want sinds mijn totaal onverwachte ontslag maandagmorgen, heb ik nogย  maar weinig momenten kunnen ademen zonder gesnik.

Het is een spelletje dat we bij elke tekening, tekenfilm of speelgoedje moeten maken, dat is een soort dingetje als je kleuter bent, denk ik. Je moet altijd kiezen welk personage je bent.

Mama voelt zich het huilende meisje op de tekening. Maar als ik vraag wie mama is, zegt Felix:

“Jij bent de koe”

En we moeten allemaal lachen.