Toen ik een tijdje geleden op mijn allereerste blogevenement was, omschreef een collega-blogger me als ‘die van de borstvoeding’. Ik heb met de bluts en de buil moeten ondervinden dat perception (helaas) heel vaak ook reality is, dus ik heb me niet verzet. Inderdaad, ik ben die blogster van de borstvoeding. (Voor alle mensen die nu al willen weglopen: ik schrijf ook over tal van andere onderwerpen die helemaal niets met baby’s, melk of tepelkloven te maken hebben. Dat is beloofd. Tot de volgende keer, groetjes van de firma!)

Nog tot 7 oktober is het internationale week van de borstvoeding. In mijn ideale wereld zou het zelfs niet nodig zijn om daarvoor een speciale week te organiseren, maar er staan nog wel meer onmogelijke dingen op mijn utopia-wishlist. Feit is dat borstvoeding wel een zetje kan gebruiken. Bijna 80% van de verse moeders start met borstvoeding, maar drie maanden later zijn die cijfers al teruggezakt naar 33%. Niet toevallig het moment waarop je weer op het werk verwacht wordt, natuurlijk.

Ik heb het al uitgebreid gehad over hoeveel er misgaat aan de basis. Ik heb mijn hart al uitgestort over het gebrek aan (juiste) info en omkadering. Over hoe duizend meningen van evenveel vroedvrouwen, artsen en lactatiekundigen – hoewel bijna altijd met een goede bedoeling – voor veel jonge ouders net de ondergang van hun borstvoeding betekenen. Compleet het tegenovergestelde effect dus. Laat ons zeggen dat het een oude koe is die nog geregeld uit de gracht gehaald moet worden. (En the guys van Kind&Gezin zijn daarbij niet altijd mijn beste vrienden geweest, maar iedereen verdient een tweede kans. Knipoog.)

Want vandaag heeft Kind&Gezin een positieve campagne gelanceerd rond borstvoeding: de borstfigurant. Hoera! Met de bedoeling om borstvoeding gewoon normaal te maken.  Want het is gewoon een deel van het leven. Niemand kijkt op van een flesje (wat fantastisch is), maar niemand zou ook mogen opkijken van een voedende moeder. Of nog erger, er aanstoot aan nemen. Of nog erger, vragen om het voeden te staken in het openbaar. Borstvoeding zou gewoon normaal moeten zijn, want dat is het ook.

En tegelijkertijd ook niet. Er zijn genoeg incidenten van moeders die gevraagd zijn om ‘dit’ niet te doen in het openbaar. Terwijl borsten in de allereerste plaats –  en ik citeer hier graag Topdokter Koenraad van Landuyt in het gelijknamige fantastische programma op VIER – in de eerste plaats bedoeld zijn om een kind te voeden. Een diepe decollete is geen probleem, maar een voedende moeder wel? Komaan gasten, 2017. Laten we dat openbaar voeden gewoon even uit de taboesfeer halen, owkey?

En hoewel ik tijdens mijn postgraduaat radio en televisiejournalistiek geleerd heb om zo weinig mogelijk met baby’s en beesten te werken (de gevreesde B’s), ben ik oprecht blij dat een aantal televisieproducties (Familie! De Buurtpolitie! Zonen van Van As!) al hebben toegezegd om borstfiguranten in hun decor te zetten. Er is zelfs een speciale database voor borstfiguranten. Dus als je altijd al eens in het café van Jan Van den Bossche had willen zitten en je hebt toevallig een baby aan de borst: dit is je kans.

Ik ben trouwens wel benieuwd naar hoe dat dan zal gaan op de set. Want de belangrijkste job van figuranten is toch vooral om zo weinig mogelijk op te vallen (lees: stil te zijn indien nodig) en dat lijkt me wel een uitdaging met kleintjes. Moest mijn kleuter op gezette tijden willen drinken en daarbij zijn aandacht kunnen houden op mijn boezem (en het dus geen blotetettenshow zou zijn), ik blies mijn acteercarrière meteen nieuw leven in. Als borstfigurant.

Meer info vind je trouwens op www.borstfiguranten.be – en ze hebben zelfs een blits filmpje gemaakt.

Ik ben er nog niet helemaal uit of deze campagne oorzaak of gevolg is van veel dieperliggende problemen. Maar als we dat even vergeten (soms ben ik gewoon chill en probeer ik het allemaal los te laten, ik weet het, ge had het niet verwacht), dan kan ik meer borsten en meer baby’s op tv alleen maar toejuichen. Leve de borstfigurant.

En wie weet. Misschien wordt het ooit wel de borsthoofdrol. Ik was al aangenaam verrast dat er gevoed werd in de geweldige reeks #hetisingewikkeld. Tussen de vrijpartij en het plooien van de was, precies zoals in het echte leven.

Gewoon. Normaal.