Ik ben eigenlijk te laat, want de week van de borstvoeding is eigenlijk al voorbij. Maar ik schreef eerder deze week een korte tekst op instagram en ik wil die heel graag hier ook delen. Want ik wil een goed woordje blijven doen voor borstvoeding, omdat het nog altijd heel hard nodig is. Ik weet het, er is al zoveel over geschreven. Soms te veel en met verkeerde accenten, maar tegelijkertijd ook veel en veel te weinig. Dus daarom:
Dit is zijn smoeltje, net nadat ie bij mij gedronken heeft. Wij naderen de kaap van 2,5 jaar. Wat een ongelooflijk avontuur. Mijn waardering voor borstvoeding is enorm. In het begin vooral om de voedingswaarde en gezondheidsvoordelen, maar gaandeweg heb ik ontdekt dat het nog zoveel verborgen ‘talenten’ heeft. Er waren ook bultjes onderweg: de start was lastig en ik vond de kolfperiode in combinatie met een full time job heel zwaar. Maar de balans is eigenlijk volledig positief. Behalve dan dat er nog altijd een immens gebrek is aan info(verspreiding), een soms schrijnende kennis bij (kinder)artsen en vroedrouwen en een resem mythes/vooroordelen die de zaak niet vooruit helpen. Ik steun elke keuze, maar hoop wel dat die gemaakt is op basis van de juiste informatie. En dat het woord ‘mislukt’ verdwijnt uit het borstvoedingswoordenboek. Elke ouder handelt vanuit de beste bedoelingen, toch? En het is niet omdat ik heel erg pro borstvoeding ben, dat ik tegen iets anders ben. Voor ons – Felix en mezelf – is het een warm verhaal. Geen idee wanneer het varkentje met de lange snuit komt, maar so far: zoveel waardering en respect voor dit wonder der natuur. Ik ben dankbaar.
In de comments vroeg iemand me naar de verborgen talenten. De gezondheidsvoordelen zijn natuurlijk fantastisch. En voor een luie moeder als ik is het ook gewoon zo gemakkelijk. Geen gedoe, gewoon een borst bovenhalen als oplossing voor heel veel baby-problemen. Maar het is vooral de emotionele waarde die me enorm verrast heeft, en blijft verrassen. Na de kolfperiode (wat hier eindigde op ongeveer 14 maanden), was er echt niks ‘lastigs’ meer aan. Er ging nog eens een nieuwe wereld open, ook omdat Felix veel bewuster werd van wat er gebeurde. En tegelijk gewoon zijn onderbewustzijn volgde. Het grootste verborgen talent, is voor mij echt de emotionele waarde.
Een ongelooflijk positief verhaal dus. Als er iets is in mijn persoonlijk verhaal waar ik spijt van heb, dan is het dat ik dit met mijn oudste zoon niet zo lang beleefd heb. Dat het daar op zeven maanden gestopt is, heeft ervoor gezorgd dat ik me daarna zo op borstvoeding heb vastgebeten. Dus er is ook iets positiefs uit gegroeid. Maar ik blijf het jammer vinden. Een beetje zoals een stukje teruggeven melk op je schouder dat je pas opmerkt nadat je er al een dag mee rondloopt. Maar het is wat het is en ik probeer er niet om te treuren.
Zoals ik mijn boodschap eerder al afsloot: ik ben dankbaar. Hartjes voor wat onder je hart gemaakt wordt.
Een warm verhaal.
(Doorgaans zo ongeveer 36 graden *knipoog*)
Gefeliciteerd!
Iets waar je terecht fier mag op zijn!
Bij nr 1 na 3 maand gestopt, ik was zo op dat ik de hele diepvriesvoorraad gewoon gedumpt heb. Ik moest er niets meer van weten. Ik ging NOOIT nog borstvoeding geven.
Tot nr 2 er aan kwam… en ik met de juiste begeleiding (hip hoi voor Geboren in Gent) aan het nieuwe bv-avontuur begon. Wegens ook nu weer een stofwisselingsziekte kon Ferre geen voltijdse borstvoeding krijgen, maar toch bleef ik 6-7 keer per dag afkolven. Op 3 maand ben ik gestopt met afkolven maar dankzij de diepvriesvoorraad heeft Ferre tot gisteren (net 4 maand) borstvoeding kunnen drinken.
Alles behalve zolang als jij, maar zo trots en zo blij dat ik het toch opnieuw geprobeerd heb en dat het toch al 10000 keer “gemakkelijker” ging.
Hier naderen we de 7 maanden met mijn eerste zoon! Ik moet nog aan het kolf-werk-avontuur beginnen in september, daar kijk ik niet echt naar uit 😉
Het is onder andere door jouw blog, dat ik er mij tijdens mijn zwangerschap helemaal in verdiept en vastgebeten heb. Daarna ook LLL enzo gevonden en zo kwam ik met goede informatie aan de 4 weken te vroege start en is alles goed gekomen. Vooral ook het “langer” voeden zien (wat ik gewoonweg niet kende), maakt dat ik nog een tijdje ga doorgaan!
Dus bij deze een dank je wel 😉
Ooh, heel warm gevoel dat ik daar een beetje aan heb kunnen bijdragen!
Hier is de dochter ondertussen 18 maanden en nog steeds bv aan het geven. Veel afgezien in het begin: kloven, borstontstekingen en al. Ik ging stoppen toen ik alleen op reis ging, want dat afkolven vind ik dus absoluut niet plezant. Maar toen ik voor die reis ‘de laatste keer’ aan het geven was, kon ik het niet over mijn hart krijgen. Ging ik dat momentje van ons twee niet meer ervaren… dus besliste ik om toch af te kolven op reis en ondertussen zijn we nog steeds aan het genieten van onze momentjes. Vorige week ontdekt dat ik terug zwanger ben en mijn vriend zei eergisteren nog… amai als je zo blijft verder doen met bv ga ja 4 jaar ‘tetje’ gegeven hebben. Stiekem lijkt dit me super.
Het zijn moeders zoals jij die me elke dag weer nog extra motiveren om te voeden. Het is een hobbelig parcours voor velen, maar de hartverwarmende verhalen lezen, het snuitje van een peuter aan de borst, dat maakt het het allemaal nog wat extra waard.
Ik geef nog maar 9,5 maand borstvoeding, maar ik wil het minstens nog verdubbelen, en liefst verdriedubbelen.
(*boks* voor de luie moeders trouwens!)
❤
Mooi zo’n warm verhaal!
bij mij al 22 + 15 maand een warm verhaal . Ik wil er niet nog niet aan denken dat het ooit ophoudt.
een verborgen talent dat ook bijna niemand aanhaalt , maar dat ik ook heel belangrijk vind is het gezondheidseffect op de moeder. We kunnen wellicht allemaal wel vriendinnen, moeders, tantes met borstkanker en we zouden wellicht allemaal wel iets willen doen om ons eigen risico op borstkanker een klein beetje te doen dalen. Wel dan…
(en risico op diabetes enz enz).
PS: mijn post die ik aankondigde vorig jaar in de Internationale Week van Borstvoeding is nog steeds niet af! al heb ik die draft vorige week wel weer geopened…die post komt er echt wel eens :p. Maakt niet uit wanneer eh.
Je kent een beetje mijn ervaringen, anders dan die van u. Maar als ik dit lees krijg ook een warm hart.
Ondertussen zes maand zwanger van nummer drie, en ooit hebben we gemaild over twee maal ‘mislukte’ borstvoeding. Ik ben er nu wel uit dat ik het nog een (laatste) kans wil geven, en verhalen zoals die van jou geven me dat extra duwtje in de rug. Nu het zelfvertrouwen nog…