We zouden eigenlijk helemaal niet op vakantie gaan. Want er zijn veel zware en onverwachte kosten op ons pad gekomen de laatste tijd, want de compleet uitgeregende vakantie van vorig jaar was nog niet helemaal vergeten, want het afgelopen jaar was zo zwaar dat elke verplaatsing er eigenlijk te veel aan is. Laat staan een verre verplaatsing. (Ok, ik spreek hier even voor mezelf. Ik ben bijna onderuit gegaan het afgelopen jaar, maar net niet. Of toch niet helemaal)

Maar toen werd het zomer en begon het toch een beetje te kriebelen. Heb je na een zwaar jaar niet net een beetje nood aan zuurstof? Is het niet belangrijk om heel even alles achter te laten en alle aandacht aan elkaar te geven? Ik zie echt enorm af van die verdomde ratrace, af en toe wil moet ik gewoon terug naar de basics: mijn gezin, slapen, eten, spelen, slapen, mijn gezin. S(tress)lowlife. Thuis kan dat ook natuurlijk, maar zijn er toch altijd net iets meer beslommeringen.

Plots hadden we een weekje Zeeland geboekt. Roompot Kamperland had op papier alles wat twee kornuiten en uitgeputte ouders nodig hebben, en heeft dat ook volledig waargemaakt.En voor u er aan twijfelt, niets aan deze post is gesponsord. Alles is #zelfbetaald.

Mijn lief was op voorhand een beetje depri dat de weersvoorspellingen alweer de verkeerde kant op gingen, maar dat kon me eigenlijk minder deren. Zolang het niet van ‘s ochtends tot ‘s ochtends zou gieten (zoals toen in Frankrijk), zou het wel in orde komen.

Hij wil graag met het vliegtuig naar een zonzekere bestemming. Als onze fondsen weer aangevuld zijn, zal ik geen excuus meer kunnen verzinnen. Niet dat ik tegen zonzekere bestemmingen ben, maar met kinderen ga ik liever dichtbij. Ik ontzie me de reis en de hitte. Dat klinkt als een oud wijf, dus rol maar met uw ogen. Maar misschien heb ik gewoon minder energie dan ik wil toegeven.

We hebben twee halve dagen strandweer gehad, één uitgeregende dag en heel veel bewolking met druppels. Maar vooral: we hebben ons geweldig geamuseerd. Het weer was niet schitterend, maar ook geen echte hinderpaal.

Het leven zoals het is op de camping, we’ve done it all. Gocart, minigolf, strand, speeltuin, kampen bouwen, frisbeeën, Spongebob kijken, meezingen met Koos Konijn, springkasteel, uitslapen, schelpen zoeken tot zelfs dagelijkse (!) bezoekjes aan het zwemparadijs. Inderdaad, elke fucking dag met die koters naar hetzelfde zwembad. Vonden zij geweldig, dus wij ook.

Het ‘huisje van vakantie’ was een stuk ruimer dan vorig jaar. Nochtans ook een chalet voor zes personen, maar dit was gewoon veel groter. Je kon bewegen in de badkamer, eten zonder andere meubels te moeten verplaatsen en zelfs rond het bed wandelen. Het is natuurlijk allemaal eenvoudig, maar het doet wat het moet doen. Hartjes ook voor de vaatwas en vooral voor het stukje overdekt terras met loungeset.

Want als het vakantie is, hoef ik niet om 20u ten laatste in mijn bed te liggen. En nu wij twee kindjes hebben die vrij vlot gaan slapen (mag wel na twee jaar #teamnosleep zeker?), komt er plots zoiets naar boven als een avond. Menig uren onder een dekentje en de terrasverwarmer gezeten, serieus van genoten. En blijkbaar kan je kei goed van op de lounge set door het raam naar het bed in de kinderslaapkamer klimmen, want dat hebben Felix en Basiel toch een keer of tweehonderd gedaan.

Omdat we maar op een dik uurtje rijden zaten, zijn mijn moeder en zus ook een dagje afgekomen. Zij hebben zich die middag over de boys ontfermd (lees: ze hebben drie uur in het zwemparadijs gezeten. Respect.) en wij hebben eventjes van date gedaan in Middelburg. Ik ben altijd wel te vinden voor goeie deals, en zij gelukkig ook.

Ondertussen zijn we weer thuis van ons weekje Zeeland. Het was niet wereldschokkend. Het was niet cultureel verantwoord. Het was niet sjiek. Het was niet bon ton. Het was niet ver. Het was vanallles niet.

Maar onze gasten zeiden wel honderd keer per dagen “leuk he!” en iedereen was ontspannen. Therefore: het was fantastisch.

 

 

PS: En ik doe nu heel hard mijn best om niet weg te schuiven in mijn stresspatroon. En een manier te zoeken om meer slow life in everyday life te stoppen.

PPS: Tips?