Je kent dat wel. Af en toe vliegen er van die boutades rond in een gezin, omdat het gewoon soms het enige is wat je nog kan bedenken. Wie nog nooit “DAAROM!” heeft geroepen op een kritiek moment, heeft het ouderschap waarschijnlijk alleen nog maar van op afstand bekeken.
Anywayz, tijdens het eten weken onze jongens nogal heel ver af van wat onder tafelmanieren wordt verstaan. Op een bepaald moment zei mijn lief op kordate toon:
Zeg, wie is hier eigenlijk de baas? Mama en papa zijn de baas, en jullie moeten luisteren!
(Of zoiets, het waren misschien niet de exacte woorden maar je kan je er iets bij voorstellen)
Basiel zei daarop droogweg:
Papa, dat is eigenlijk wel niet waar he. Eigenlijk is mama wel de baas hoor.
…
Hmmm. What can I say?
De waarheid komt uit een kindermond? 🙂
Geweldig :-). Je moet die uitspraken echt wel ergens noteren!
Of zoals ik af en toe zeg tegen mijn zonen: mama is hier de baas. En later, als je groot bent en getrouwd bent en zelf kindjes hebt, Awel dán … is jouw vrouw de baas…
Zoals mijn lief op barse toon vroeg ‘ zeg, wie is hier nu de baas?’ En eenstemmig uit drie monden terughoorde ‘ mama!’
:o)
Zalig! Ik zei vroeger blijkbaar : mama is de baas behalve als ze niet thuis is dan is het Papa 😉
Haha, hier een paar weken geleden exact hetzelfde 🙂
(en de oudste heeft ook echt geen tafelmanieren zeg, zucht)