Sinds een paar weken volgt Basiel zwemles. Maandag na school probeert juf M. hem via potlood/vliegtuig/kikker (of zoiets) de kneepjes van het vak te leren, ondertussen werkt moeder haar baantjes af aan de andere kant van het zwembad.
Vorige week moest ik voor de start nog even een plasje placeren, want er zijn leukere dingen dan zwemmen met een volle blaas. Ik zei dus tegen Basiel dat ik even naar het toilet ging, terwijl hij zijn voeten onder de daarvoor bestemde sproeier hield. Hij riep dat hij meeging, en volgde in mijn spoor.
Geen enkel wc-hokje was bezet, dat had ik wel gezien. Ik trok dus eigenlijk achterwaarts een deur open, zodat mijn oog op Basiel kon blijven. Ik was op dat moment niet helemaal zeker of hij mee in het wc-hokje zou kruipen of buiten zou wachten. Met die bijna 5–jarigen van tegenwoordig weet je zoiets nooit zeker.
Ik ging dus achterwaarts het hokje in, al half in hurkzit. Ik ging net het nodige textiel verwijderen, toen ik plots iets voelde. Bijna simultaan riep een klein meisje.
“Maar ik zit hier al hoor”
Oeps.
Ik ben dus op een kind gaan zitten. In het wc-hokje van het Rooigemzwembad. Maar het was echt per ongeluk.
Laat ons eerlijk zijn, het had nog erger kunnen. Ik had (per ongeluk) ook op haar kunnen plassen, weetwel.
Ma hahahahahaha
oké, ik zit hier dus op mijn werk te schudden van ‘t lachen, terwijl mijn ogen vollopen met tranen. Hahahaha LOL.
Ma … ma allez
HAHAHAHAHA
Ik zie dat kind dat gewoon verontwaardigd aan de mama/papa vertellen, wijzend met haar vingertje: “‘t was die madam, mama/papa”
Waarop de mama jou herkent en aan al haar vrienden en kennissen gaat vertellen over “dedie van de radio,…”
LOL!
Dit is te goed voor een maandagmorgen (sorry!). 😉
Hahaha. Best dat ge uw kleren nog aanhad 😀
Zalig. En ocharme da kind 🙂 Kloppen hè, in ‘t vervolg. Ik verbied die van mij ook de deur vast te maken (vooral sinds er een keer een kok met een schroevendraaier aan te past kwam op restaurant).
Ik sluit me gewoon volledig aan met de commentaren van de voorgaande mensen.
Mhihihi 😀
hahahahaaa ik zit hier keihard te lachen
ik lees en voel de suspens komen, het zat er zo aan te komen en toch is het zo grappig. Ik hoor dat verontwaardigde/verbaasde stemmeke al. ‘k hoor die haar verhaal al als ze thuiskomt 😀 😀
Geweldig! 🙂
ha, real life beats fiction every time! Zoiets kan je niet verzinnen 🙂
Ik heb dat dus eens voor gehad op mijn werk, in gedachten verzonken na een vergadering met mijn laptop en nog vanalles in mijn handen ga ik achterwaarts het toilet binnen. Waarop een stem van een loodgieter die aan dat toilet aan het werken was plots “désolée” zegt…… Die mens zat dus nietsvermoedend op zijn knieën voor de wc met zijn rug naar de deur om weet ik veel wat te vermaken.
Ik lag echt in een deuk, ik kon niet meer van het lachen. Ik ben al proestend uit het toilet gelopen naar mijn bureau en ik probeerde al gierend aan mijn collega’s te vertellen wat er mij overkomen was. Het verhaal van désolée wordt nog meerdere keren eens verteld…