We zaten met vier dames in de auto. En ook één man van wie ik niet zeker ben of die stilletjes zat te sterven of eigenlijk de autorit van zijn leven had. Je weet hoe dat gaat, op een bepaald moment zei iemand in het voertuig dat haar speelgoed kapot was. Waarop iemand anders zei, verdorie, dat van mij is ook aan vervanging toe. Ik merkte op dat mijn konijn al een paar maanden morsdood in mijn nachtkastje lag. En hoewel ik mijn lief al uitvoerig getipt had over een nieuw, lag er nog steeds geen – levend – vriendje in de schuif.

Vrij snel hadden we beslist om een Upper@home-avond te organiseren, om ons van nieuw gerief te voorzien. Omdat een paar meisjes nog niet in ons nieuwe huis waren geweest – we wonen hier nog maar anderhalf jaar, ge kent dat wel – werd ik gebombardeerd tot gastvrouw.

Vermoedelijk heb je wel al eens zo’n  party meegemaakt, er is ook al lang niets nieuws meer aan. Ik was vier jaar geleden al eens geweest en eigenlijk is er niets veranderd. In het eerste deel moet je door die commerciële bullshit waar niemand echt op zit te wachten. Crémekes, gellekes, maskers en dobbelstenen kan je op elke hoek van de winkelstraat vinden. Gezellig en handig om het ijs te breken, maar toch ook vrij overbodig. Maar als je in fijn gezelschap bent – wat uiteraard het geval was – ook niet onaangenaam.

In de pauze is er ruimte om je te verkleden, maar uiteindelijk heeft niemand het bunnypak gekocht. We kwamen voor het echte werk: het speelgoed.

Bij mijn vorige Upperdare was het gezelschap niet zo gezellig en de upperlady ook iets minder vlot. Deze keer niets aan te merken op the crowd en ook de lady was geloofwaardig en leuk. Vermoedelijk is het publiek ook niet altijd hetzelfde, maar wij zitten wel in de categorie: geen doekjes om winden, expliciete vragen en opmerkingen en lachen, gieren, brullen.

 

Tom had ik verplicht op café gestuurd. Normaal gezien pas nadat de jongens in dromenland waren, maar dat laatste is een beetje mislukt. Uiteindelijk heeft Felix ook een deel van de eerste ronde meegepikt. Maar goed, iedere vrouwenbende heeft een mascotte nodig. Tegen de handboeien met pelske, kon ik hem naar zijn bedje dragen.

Conclusie: het was een leuke avond. Gezellig, goed gelachen, amusant. Maar ik voel me ook een klein beetje bekocht. Ik had een redelijk buffet met hapjes voorzien (ok, ik had overdreven, sorry) en wat drank, dat was al een serieuze supermarktrekening. Ik had er ook wat minimale tijd in gestopt, maar dat doe ik voor mijn vriendinnen met veel plezier. Ik voel me vooral bekocht omdat de dingen die ik uiteindelijk gekocht heb (de jouvence en het adonis-promo-pakket dacht ik) op het internet gigantisch veel goedkoper blijken te zijn. En ok, je mag ze dan wel betasten, tegen je neusvleugels doen trillen en bevoelen – uiteindelijk kan je wel nog altijd niet testen waar het echt voor dient.

Ik begrijp dat dat om hygiënische redenen nogal moeilijk is, maar het is toch wel een probleem. Laat ons eerlijk zijn, je kan gewoon op voorhand niet weten welke trillingen je wel en niet apprecieert. En miskopen zijn met die prijzen niet echt een optie.

Dus, het was tof. Het was duur. Maar we hadden misschien ook gewoon een vriendinnenavond kunnen houden én eens naar de seksshop gaan. Dan moesten we ten minste geen twee weken wachten op ons speelgoed. En was de slip met opening op suggestieve plaats misschien wel nog in een andere maat beschikbaar dan XXL.

Ik heb minstens zoveel lol gehad met mijn lief. Die kan maar niet bevatten wat hier gisteren gebeurd is. Wij waren al snel in onze vertrouwde uitgelaten stemming, waardoor hij al bang was van de living toen wij nog maar aan de crème met slakkenslijm zaten. Hij heeft vanmorgen verschillende keren gevraagd hoe het was. En wat ik nu precies gekocht had. En hoe was het eigenlijk? Hoe gaat dat dan eigenlijk?

Maar het absoluut hoogtepunt was toch toen ik vroeg wat hij met dat lepeltje had gedaan dat in de badkamer lag.

“Daar lag zo een gel op die je op de clitoris moet smeren en dat begint dan te tintelen. En dan moet dat eigenlijk afgelikt worden, anders wordt dat wel nogal heftig.  Was ook wel pittig. Maar dat lag dus in de badkamer, zodat iedereen dat eens kon proberen”.

 

Hij denkt dus dat wij elkaar allemaal hebben zitten aflikken. Ik heb bevestigd noch ontkend. Weetwel.