*Warning: post die wat uit zijn voegen is gebarsten, waarvoor excuus. En ik zie jullie allemaal graag en heb alleen het beste voor, dat wou ik gewoon even kwijt. So please, be gentle.
Ik zou kunnen zeggen dat ik niet precies weet hoe het gebeurd is, maar dat klopt natuurlijk niet helemaal. Als je een blog hebt en je durft daar nog al eens uitgesproken over borstvoeding te schrijven, dan moet je de klepel (of de tepel – flauw, maar ik kon hem onmogelijk laten liggen) niet ver gaan zoeken. Het is minstens vier jaar geleden dat ik nog eens een fictieboek gelezen heb (Schaam. Lang verhaal. Maar ik ben nu dus wel bezig in Post voor Mevrouw Bromley. Back in the sadel en al), maar de borstvoedingsliteratuur slingert hier gretig rond. Slingert, en wordt verslonden.
In mijn ideale wereld zou iedereen die borstvoeding wil geven, dat ook kunnen. Let op de nuance: iedereen die dat WIL. Toegegeven, ik heb soms wat bekeringsdrang. Er wordt mij zelfs al eens lidmaatschap van de borstvoedingsmaffia verweten (nochtans geen lidkaart). Maar als jij kunstvoeding wil geven en je weet goed waarom, laat je dan ook geen schuldgevoel aanpraten. Stick with your choice. Ik mag dat jammer vinden in mijn hoofd en hart, maar verder moet ik zwijgen. Tot u spreekt trouwens een vrouw die 32 jaar geleden op flesjes is grootgebracht, dus ja, ik weet dat het geen criminele daad is. *roloog*. Wat me wel echt heel boos maakt: de misverstanden die erover verstaan en de gevoeligheid rond het thema (ook bij mezelf).
Ten eerste: Borstvoeding is de beste voeding voor een baby. Ik vind dat het echt tijd wordt dat we dat gewoon mogen uitspreken zonder op zere tenen te trappen. Ik begrijp dat borstvoeding niet voor alle mama’s het beste is en dat een gelukkige mama het allerbelangrijkste is voor een kind, maar dat doet geen afbreuk aan de wetenschappelijke waarheid: borstvoeding boven. Ik relativeer dat ook meteen, want ik weet ook dat suiker niet goed is voor mijn kind maar Basiel eet toch snoepjes. Maar niemand roept dat ik een slechte moeder ben als hij een snoepje eet, en ik voel me ook niet schuldig. Terwijl ouders die kunstvoeding geven zich vaak wel zo voelen als het over het onderdeel borstvoeding gaat. Niet nodig dus, maar dat had je hopelijk al door.
Ouderschap is constant keuzes maken en de “beste” keuze is niet altijd mogelijk. Wat trouwens voor de ene de “beste” keuze is, is voor de andere misschien net de “slechtste”. Als je bewust voor iets kiest, voel je dan niet aangevallen. Als het door omstandigheden anders gelopen is dan je had gewild: gooi dan alle schuldgevoel weg. Het ligt namelijk niet aan jou, maar wel aan de omkadering. Er is bitter weinig correcte info over borstvoeding, bitter weinig correcte hulp, bitter weinig interesse vanuit de medische wereld…And so on. Ik laat er soms een traantje om, maar dat heeft nog niemand geholpen.
Ten tweede: Wat ik echt het moeilijkste vind, is de manier waarop flesvoeding gegeven wordt. Want welke voeding je geeft, doet er eigenlijk niet zo heel veel toe. De manier waarop, is wat mijn hart doet breken. Bij borstvoeding weet je niet hoeveel je kindje binnenkrijgt. Voor de controlefreaks kan dat moeilijk zijn, maar in principe kan je niet overvoeden (er zijn altijd uitzonderingen maar dan wordt dit een post van dertien bladzijden, en ik ben nu al een lengterecord aan het breken). Als je goed luistert naar je kindje en je borsten is het een zelfregulerend systeem waarop je kan vertrouwen. Bij flesvoeding moet je de totale hoeveelheid per dag wel goed in het oog houden. Maar cru gezegd: de hoeveelheden zijn veel te groot en de frequentie veel te laag. Het is natuurlijk gemakkelijker om zes keer per dag een grote fles te geven, dan twaalf keer (of nog vaker) per dag de helft (of nog minder) – en daar spelen poederfabrikanten ook erg op in.
Maar het gaat enorm in tegen de natuurlijk maaginhoud van een baby en de manier waarop hun spijsvertering werkt, om van hun suikerspiegel nog maar te zwijgen. Dat zo weinig mensen dat weten, kan me echt de gordijnen in jagen. Ik zag onlangs een baby van 10 weken die een fles van 180ml kreeg. Als je de natuurlijke maaginhoud van een baby kent, kan ik me niet voorstellen dat je dat zou doen. En als je het dan toch zou doen, dan moet je daar ook kunnen achter staan. Zoals gezegd, mensen mogen gerust commentaar geven op het feit dat Basiel soms een snoepje eet, want ik weet dat het ‘fout’ is (Waarmee ik uiteraard niet impliceer dat kunstvoeding ‘fout’ is). Maar ik geef het toch, dus ik kan commentaar verdragen. Maar van alle kersverse mama’s: hoeveel hebben al gehoord van natuurlijke maaginhoud? Hoeveel mensen weten dat de maag van een pasgeboren baby niet groter is dan een knikker? Wie weet dat de regel van zoveel uur tussen laten eigenlijk helemaal niets te maken heeft met de behoeften van een baby, maar wel met die van onze maatschappij?
Exactly. En DAT maakt me zo boos en verdrietig, niet het feit dat er kunstvoeding gegeven wordt. Je kent mij, uiteraard vind ik dat altijd ergens een beetje jammer, maar ik respecteer dat. Maar babymaagjes die (meestal totaal onwetend) worden uitgerekt, daar heb ik het heel moeilijk mee. En ja, ik weet dat zelfs Kind en Gezin deze richtlijnen aanhoudt. Ik heb hun hele manifest met argusogen gelezen en ben een paar keer van mijn stoel gevallen. Als ik ooit genoeg energie vind, hebben ze een klacht aan hun broek.
Tot slot kan ik ook echt verdrietig worden van de omkadering die nieuwe mama’s en hun kleintjes krijgen. Vaak met de beste bedoelingen maar met een gebrek aan (juiste) kennis. Er is zo weinig geweten over hoe borstvoeding werkt, terwijl het eigenlijk heel simpel is. Er is een enorme fixatie op gewicht. En hoewel dat heel belangrijk is, zijn er ook andere parameters. Ik wil echt geloven dat iedere vroedvrouw, kinderarts en lactatiekundige het beste voorheeft met moeder en kind. Maar ik zie constant dingen gebeuren die borstvoeding – zonder echte aanwijsbare reden – kapot maken. En als het kraamverband lekt, de geknipte snee pikt en je al dagen niet meer geslapen hebt, dan volg je uiteraard de ‘autoriteit’ die zegt wat je moet doen. Die preekt wat best is voor jou en voor je kind. Welke reden heb je om daar aan te twijfelen? Geen. Ook al blijkt achteraf dat het de foute weg was, of een startbaan richting borstvoedingsmislukking. Moeders die zich herkennen, je hoeft je echt niet schuldig te voelen. Het ligt niet aan jou.
Voor de aardigheid heb ik samen met La Leche League even de oefening gemaakt. 6000 leden op facebook waarvan 350 elke dag actief. Over een periode van vijf jaar zijn er 7 (!) gevallen geweest waarbij bijvoeden met kunstvoeding noodzakelijk was. Zeven. Terwijl ik in de praktijk al 700 gevallen kan opnoemen waarbij dat aangeraden werd (en meestal dus ook gebeurd is), terwijl het eigenlijk niet nodig was. Bijvoeden brengt het zelfregulerende systeem in gevaar, waardoor de productie en de baby elkaar niet meer vinden. En zo rijdt de probleemtrein verder. En de meeste mama’s weten zelfs niet dat het daardoor fout gegaan is en dat het eigenlijk niet nodig was. Ah nee, want ‘het moest’ van de kinderarts of vroedvrouw. Het heeft geen zin om hier alle gevallen uit de doeken te doen, maar het zijn er zoveel. En dat doet me pijn. Want waar moet je naartoe als je de entourage die voorzien is voor pasbevallen moeders, niet altijd kan vertrouwen als het op borstvoeding aankomt? Zelfs niet met een sjiek borstvoedingslabel. Daar zie ik echt van af, ook al is niemand daar mee geholpen.
Excuus dat ik ondertussen al drie bladzijden verder zit, ik namelijk ging maar één inleidende alinea schrijven. Wat ik eigenlijk wou zeggen: heel veel mama’s richten zich tot mij. Ik wil iedere keer meteen mijn borstvoedingscape aantrekken en naar de ‘patiënt’ vliegen, maar de praktijk werkt wat tegen (en zo’n spannend pakske zou me ook niet flatteren). Ik ben minstens een halfuur per dag bezig (maar soms ook veel meer) met het beantwoorden van mails, berichtjes via facebook of nog andere wegen.
Ik doe dat met mijn heel mijn hart. Ook al is het soms vermoeiend, in tijden dat de energie hier ook duur verkocht wordt. Ik kan het niet loslaten. Het kruipt zo verschrikkelijk onder mijn huid, ge hebt er geen idee van. Of het nu gaat over de ideale kolf, de juiste manier van aanhappen of gewoon eens zagen omdat je zo moe bent dat je twee keer moet nadenken wat je achternaam is. Ik wil er zijn, ook voor jou. En jou. En jij.
Maar het wringt dat ik niet iedereen op de juiste manier en snel genoeg kan helpen. Net zoals het wringt dat ik mijn jongens soms aanmaan om te wachten, omdat ik met een mama bezig ben. Ik ben dus op zoek naar een soort van oplossing.
Ik zou bijvoorbeeld een frequently asked questions kunnen maken? Maar ieder verhaal is anders, dus misschien helpt dat ook niet? Ik zou mijn er mijn beroep van kunnen maken, maar helaas ben ik totaal niet gediplomeerd, moet er hier ook brood op de plank komen en heb ik toevallig al een ander geweldig beroep.
Maar het laat me niet los. Ik ben elke keer opgelucht dat een mama mij vindt en ik hoop elke keer dat ik hulp of een luisterend oor kan bieden. Maar ik voel ook vaak dat ik tekortschiet, omdat ik niet tot daar kan komen of omdat mijn kennis van specifieke problemen (prematuren, tweelingen, …) nog ondermaats is. Maar ik zou zo graag willen dat iedereen (die dat wil) kan meemaken wat ik elke dag meemaak: dat een kindje van 16 maanden de grootste pretogen heeft omdat ie net is komen vragen om te mogen drinken en ik een borst bovenhaal. Dat is zo schoon, echt.
Ik ben een hulplijn geworden. Ik ben daar trots op, en ik doe dat met veel liefde. Maar heeft iemand een idee hoe ik dat nog beter (en misschien ook wat gestructureerde en efficienter) kan aanpakken?
Ik kan maar proberen he. Of bel ik beter een hulplijn, Walter?
Aanvulling: In de comments wordt er nog al eens getwijfeld aan mijn empatisch vermogen in verband met flesvoedende moeders. Ik begrijp waar dat vandaan komt, maar ik wil dat toch graag even bijstellen. Het gros van de mama’s die bij mij terecht komen, zijn natuurlijk moeders die borstvoeding willen geven en daarbij op kleine of grote problemen botsen. Maar deze week kreeg ik ook een mailtje van een mama die voor een tweede kindje gaat. Hoe het verhaal in elkaar zit doet hier niet ter zake uiteraard, maar na een grondige analyse van haar situatie heb ik haar voluit geadviseerd om voor flesjes te gaan en de borsten voor andere dingen te gebruiken (knipoog). En dat probeer ik echt elke keer te doen, het hele verhaal te bekijken en op basis daarvan het geschikte advies te geven. Wat ze er verder mee doen, dat is hun zaak natuurlijk. Maar als ze het vragen, dan geef ik het. Ik probeer echt altijd in het kader van moeder én kind te denken, soms samen met de beide ouders (niet alle papa’s willen over borsten praten, knipoog again). Geen enkel verhaal is hetzelfde, het advies is dus ook altijd anders. Voila, dat wou ik gewoon even zeggen. Liefs, Sofie
Borstvoeding bij Zoontje is volledig in de soep gelopen… In ziekenhuis gewoon tranen met tuiten gehuild omdat ik te veel verschillende informatie kreeg door de verschillende vroedvrouwen. Ik besef dat ze allemaal het goede voorhadden met mij… Maar ik raakte gewoon compleet in paniek.
Uiteindelijk,door stofwisselingsziekte, geen fulltime bv meer kunnen geven. Dan toch maar 3 maand afgekolfd.
Nu spelen de ideeën voor tweede kindje en wil ik opnieuw te stap wagen… Maar ik wil beter geïnformeerd zijn…
Veel herkenning in je verhaal. Als ik een vriendin heb die me raad vraagt of zelfs een verhaal vertelt over hoe de borstvoeding bij haar loopt, ben ik ook geneigd te helpen en haar te overspoelen met wat ik weet. Niet simpel om los te laten dat vroedvrouwen, pediaters en kind en gezin dan compleet andere dingen zeggen en die dan het meest geloofd worden.
Voor jouw ‘probleem’, wat volgens mij al helpt, allé voor mij toch is af en toe een blogpostje over hoe de borstvoeding nu bij jou loopt…Ook al klinkt het beetje sadistisch, het helpt om na15 maanden borstvoeding te lezen dat je ook nog steeds bij teamnosleep hoort en als daar dan commentaren opkomen van mama’s die geen borstvoeding geven waarbij het ook zo is, dan helpt me dat nog meer…
Voor een meer structureerde oplossing vrees ik dat je tegen jezelf zal moeten zeggen om op vaste tijdstippen en binnen een vast tijdsduur enkel de vragen die je krijgt tracht te beantwoorden…Niet makkelijk maar zoals je zegt, je hebt je eigen gezin, er is de fantastische organisatie LLL en niet elke vraag is misschien even dringend?
Ging je trouwens geen boek schrijven over borstvoeding?
Geen idee hoe je het beter kan oplossen, maar ik wil gewoon even zeggen dat ik dat zo enorm bewonder aan jou (en Lilith ook): jullie zeggen het zoals het is. De goede dingen, de slechte dingen, alles daartussen. En ik vind het fantastisch dat wanneer ik later aan kinderen ga beginnen, ik gewoon je posts over borstvoeding kan opzoeken om zo mij al een beetje te wapenen, op voorhand. Bedankt daarvoor, echt waar.
Maar laat jezelf er niet onder lopen en maak je eigen prioriteiten duidelijk: die mama’s begrijpen dat wel 😉
Sofie, ik kon het niet meer met je eens zijn. En geweldig wat je doet. Maar het toont ook aan dat het voor mama’s echt moeilijk is om de juiste kanalen te vinden om goede hulp te vinden. Misschien kan je daar al eens mee beginnen?
De Facebook-groep van LLL is gelukkig al heel populair, met 6000 leden is het ook voor de LLL-medewerksters niet evident om alle vragen in de gaten te houden en te zorgen dat iedereen de juiste info krijgt. Ik heb indertijd ook meer dan eens een bericht gepost waar nauwelijks reactie op kwam, en waar ik, al helemaal kapot door slaapgebrek en een huilende baby, dan weer te moedeloos van werd om verder te zoeken. Of een mail sturen naar een vroedvrouw in de buurt die je dan eindelijk vond via de vroedvrouwenwebsite (want ha ja, vroedvrouwen mogen geen reclame maken), en dan nooit antwoord krijgen. Om moedeloos van te worden.
Daarom wil ik mama’s aanraden: BEL ! Hoe eng het ook lijkt, BEL ! Met iemand van LLL, of met een laktatiekundige. Dan ben je zeker dat iemand je verhaal gehoord heeft en er actie kan worden ondernomen.
Dus Sofie, voor jou: voel je niet schuldig dat je niet op elke vraag van elke mama kan beantwoorden, hoewel je weet dat je voor die mama’s op dat moment soms hun enige houvast bent. Maar moedig hen wel aan om te bellen, zoek desnoods zelf het telefoonnummer van de beste laktatiekundige die je bij hen in de buurt kent op, en geef het hen mee. Of stuur hen een mailtje terug met die laktatiekundige in copie.
Maar er is toch een hulplijn? Lactatiekundigen. Die hebben ervoor gestudeerd, weten waar ze het over hebben, doen het als job, en komen in veel gevallen ook nog eens (quasi) gratis aan huis na een bevalling.
En ik verbaas me erover dat er vaak gezegd wordt dat men dat allemaal niet wist. Het moet zijn dat Sint-Maarten in Mechelen een topkliniek is, want daar heb ik die info allemaal wel gekregen. Over kraamzorg, maaginhoud van baby’s, lactatiekundigen/vroedvrouwen die gratis langs kunnen komen, het belang van borstvoeding en dat het niet erg is om flesvoeding te geven… Misschien moet je als toekomstige mama soms ook even de moeite doen om je erin te verdiepen, ipv te denken dat het allemaal vanzelf komt?
Akkoord dat een beetje verdieping vooraf een goeie zaak zou zijn. Maar dan moet je natuurlijk wel op de juiste plek informatie gaan zoeken. En daar wringt het schoentje al. Waar ik bevallen ben, werd een prenatale cursus gegeven en zelfs daar gaven de vroedvrouwen info die eigenlijk niet strookt met wat LLL of lactatiekundigen meegeven. Of je doorspit vooraf eens de website van K&G en je wordt ook al verkeerd geïnformeerd. Of je bevraagt een hoop vriendinnen/kennissen en wordt bestookt met allerlei tegenstrijdige info. Of… Ik vind het héél jammer dat je zoveel geluk moet hebben met wie je informeert, met welke website je raadpleegt of welke brochure je in handen krijgt. Want alles staat of valt met de informatie die je op die manier te pakken krijgt. Als dat al niet klopt, dan mag je je nog voorbereiden, maar dan wordt je alsnog uit het lood geslagen eens het zover is.
Ik kus mijn beide handjes met die paar vrouwen die mij onmiddellijk in de juiste richting hebben geduwd: een goeie cursus en een linkje naar LLL. Zonder hen, had ik mij nooit sterk genoeg gevoeld om op te kunnen tegen die batterij aan verkeerde info (lees: kraamperiode in het ziekenhuis, tepelhoedje, willen bijvoeden, voeden op uur ipv op vraag enzovoort). Zonder hen had ik nooit voor mogelijk gehouden dat je kan kolven op het werk, zonder hen zou mijn 14-maander nu al lang niet meer bij mij drinken.
Voorleven Sofie, dat is voor mij de kern van de zaak. Doe wat je nu doet. Laat zien wat het is, informeer wat je kan en verwijs door waar nodig. Door het te zien, door de juiste dingen te horen, kan je de kern van de zaak aanpakken en hopelijk nog veel meer mama’s een fijne BV-ervaring meegeven.
Zoals ik al zei: als dat allemaal klopt van die foute info, dan raad ik iedereen aan om in Sint-Maarten in Mechelen te gaan bevallen. Altijd correcte info gekregen daar.
Saskaya, mag ik eens vragen wanneer jij in Sint-Maarten (Mechelen) bevallen bent? Mijn zoontje is er in 2011 geboren en ik kreeg van iedere verpleegster andere instructies. Twee verpleegsters zijn ook ronduit grof geweest tegen mij én tegen mijn pasgeboren zoon. Ik ga het hele verhaal niet uit de doeken doen, maar het was traumatiserend. Pas na een jaar kon ik er voorbij rijden zonder me misselijk te voelen…
Oei, dat klinkt niet leuk. Eind 2012 bevallen. Maar voor de bevalling is er toch ook de zwangerschapsbeurs met allerhande informatie, en de borstvoedingscursus etc?
Hey Sas,
bij mij kwamen ze met de info vd lactatiedeskundige rijkelijk laat- vlak voor ik naar huis ging (ok, ik weet het, ik ben ook niet heel lang gebleven maar goed) . Toen waren er al wat verpleegkundigen gepasseerd die verschillende meningen hadden en me zo ongeveer gedwongen hebben om bij te voeden. Dus ze zijn goed maar niet altijd :D.
Saskaya, die beurs hebben mijn man en ik bezocht en toen was alles nog koek en ei. Het was tijdens mijn vierdaags verblijf dat ik er ogen met schoteltjes getrokken heb… Ik geef twee voorbeelden:
– Toen ik mijn zoontje niet aangelegd kreeg (dag drie, stuwing), ben ik een verpleegster gaan zoeken. Ik had al op het belletje gedrukt, maar er kwam niemand en zoonlief had honger. Verpleegster kwam binnen, vroeg of ik al geprobeerd had van hem aan te leggen/te troosten (ja, uiteraard!), hielp me en zei daarna:”Tja, da’s normaal dat jij hem niet kalm krijgt, hé. Hij ruikt jouw melk.” Op de vraag hoe ik dit thuis dan moest doen, had ze geen passend antwoord…
– De laatste nacht moest zoonlief onder de lamp (geelzucht). Ze krijgen dan zo’n velcro over hun oogjes. De verpleegster haalde het eraf en toen mijn zoontje begon te huilen (4 dagen oud, hé!), sprak ze de gevleugelde woorden:”Ja jongen, that’s life!”
Let wel, dit zijn de meest choquerende dingen die ik heb meegemaakt. De meeste verpleegsters waren heel lief, maar gaven wel tegenstrijdige info.
Een verpleegster vertelde me dat ik zoon minstens 45 minuten aan de borst moest houden, een andere vertelde me dat ik maximum 15 minuten mocht voeden. En toen ik naar huis ging, raadden ze me het gebruik van een tutje af, maar ze zeiden wel:”Steek anders uw duim in zijn mond.”
Ik beweer niet dat mijn postnatale depressie alleen daaraan ligt, maar het heeft wel een aandeel gehad…
En toch werd ik door LLL doorgestuurd naar een lactatiekundige die mij aan de telefoon doodleuk vertelde dat ze niet kon komen, uit schrik om onder haar collega haar duiven te schieten, terwijl die exacte collega mij in de steek had gelaten. Facebook heeft mij geholpen, de groep van Fulltime kolvers. Al een chance.
Dat vind ik heel jammer voor jou. En LLL draait natuurlijk op vrijwilligers, dus je kan ook geen wonderen verwachten. Onbegrijpelijk van die lactatiekundige. Maar sowieso geen tof verhaal bij jou. Gelukkig wel een supertoffe dochter!
Een lactatiedeskundige die hulp weigert is niet zo uitzonderlijk. Ook in Gent pakte men geen patiënten af van andere praktijken, ook niet als je belt en als mama huilend om hulp smeekt. Maar ook wee als je luidop zegt dat het geen heiligen zijn, want dan ben je tegen borstvoeding.
Proficiat met je 16 maanden. Het blijft leuker en leuker worden (hier stopte de baby die wel kon drinken een paar maand nadat het schoolgaan begon)
Amen!
Ik vind het heerlijk dat borstvoeding aan een volledige opmars bezig is. In mijn omgeving heeft nagenoeg iedereen het een kans gegeven, en de meeste zijn ‘still going strong’. Kinderen ouder dan 1 jaar die borstvoeding krijgen is bij mijn omgeving totaal geen uitzondering meer, terwijl me dat enkele jaren geleden wel nog leek.
En vaak is dat te wijten aan die ene vriend(in), die ene hulplijn, die ene persoon die je kan overtuigen (enerzijds) met de wetenschappelijke kant van ‘t verhaal, maar vooral die ene persoon die je kan aantonen hoe mooi, hoe zalig en hoe gemakkelijk borstvoeding is.
Ge moogt fier zijn op uzelf.
Dat jij voor velen die persoon bent!
Oef wat een post 😉
Heb zelf 3 keer borstvoeding gegeven zonder veel tralala. Kersverse mama’s zouden echt wat meer in zichzelf moeten geloven en op zichzelf vertrouwen. En neen het is echt niet normaal om een fles van 180ml aan een baby van 10 weken oud te geven. Je ZIET toch dat bij zo’n klein mensje alles in verhouding is, dus ook de maag!!! Iig, je bent goed bezig!
Ik ben zelf ook vol goeie moed gestart met borstvoeding om tot de conclusie te komen dat het niet voor mij weggelegd was. Alles liep nochtans goed, ik had veel melk en mijn zoontje dronk goed, maar de druk en vermoeidheid speelden mij enorm parten. De combinatie van moedermelk en kunstvoeding na 3 weken huilen en miserie heeft mij er bovenop geholpen. Alleen al maar de gedachte dat mijn vriend ook af en toe een flesje kon geven aan ons zoontje, was voor mij een grote geruststelling. Ik weet dat borstvoeding het beste is voor een baby, en juist omdat ik dat langs alle kanten hoorde van de borstvoedingsmaffia, heb ik 8 weken lang gekolfd omdat ik niet wou onderdoen. Artikels zoals deze maken me een een beetje treurig, want hoewel er gezegd wordt dat alle keuzes goede zijn, schemert er toch door dat borstvoeding altijd het beste is en dat het ook voor iedereen lukt mits de goede omkadering. Voor mij was kunstvoeding een lichtpunt tijdens een donkere periode waarin ik niet kon genieten van mijn eerste kindje, en daar kon geen lactatiedeskundige verandering in brengen. En een gelukkige mama, daar kan geen supermelk tegenop.
Och dit klinkt zo herkenbaar. Ik geef nu 4,5 maand borstvoeding aan mijn eerste kind, en in die tijd is het echt mijn stokpaardje geworden. Tijdens mijn zwangerschap vond ik dankzij wat opzoekwerk en mijn kritische zelf de weg naar de juiste kanalen voor goede onderbouwde info en hulp in de vorm van een lacatatiekundige. Daar ben ik mezelf én die vroedvrouw/lactatiekundige nog steeds zo ontzettend dankbaar voor, maar tegelijk maakt het me triest over hoeveel foute info ik heen moest kijken om door de bomen het bos te zien. Ik moet me altijd inhouden om tegen iedereen te vertellen hoe geweldig zalig borstvoeding is, hoe goed onze dochter er op gedijt. Ondanks de harde eerste weken waarin ik dagelijks zat te janken dat ik wou stoppen wegens oververmoeidheid, reflux, kloven, verstopte melkkanalen en de stuwing, en heel groen moest lachen toen de vroedvrouw mij beloofde dat het op een dag als vanzelf zou gaan. Mijn hart doet ook pijn als ik denk aan de baby’s van vriendinnen of collega’s die met (vaak veel te grote) flessen gevoed worden omdat ze slecht geïnformeerd werden of voortijdig moesten stoppen, zogezegd omdat het niet anders kon. Ik wil altijd zo graag uit de doeken doen wat er anders kan of waar ze op moeten letten, maar ik hou me zo veel mogelijk in omdat ik voel dat het me niet in dank word afgenomen en ik niet opkan tegen vaste waarden als pediaters en k&g. Als ik je relaas lees kan ik alleen maar denken dat ik wil helpen, ook al heb ik maar beperkt ervaring, met het helpen van die mama’s zodat ze wel de juiste weg vinden naar juiste info en ondersteuning! Dus als er iets is dat ik kan doen, shoot!
Madre madonna! Wat een heerlijkheid dat er nu zoveel informatie beschikbaar is, zomaar voor het oprapen op het net, en tegelijkertijd zijn er nog zoveel newbie-moeders die de muren oplopen omdat ze het niet (meer/goed) weten.
Ik zou zeggen, zorg voor hulpsofie’s. Je weet wel, in de trant van Hulpklazen bij Sinterklaas. Een lijstje met nummers van “ervaringsdeskundigen” ipv die lactatiekundigen. Wat een woord, zeg.
Twintig jaar geleden heb ik menig verpleegster in het ziekenhuis haar neus afgebeten omdat ze mijn kind wou bijvoeden. Ik was de Sofinesse van mijnen tijd – zonder internet echter. 😉
Hihi, hulpsofie! Ik stel mij alvast kandidaat :).
Ik zoek zelf ook wel wat een uitlaatklep rond het hele BV-verhaal. Zoveel goesting om informatie te geven, te ondersteunen, te luisteren… maar tegelijk nog nooit zo vaak op mijn handen moeten zitten of mijn tong 24 x moeten omdraaien :-/.
Ik ook 🙂
Eventueel af en toe doorverwijzen naar http://ibaby.help/home?
TOPPOST. Goe bezig.
Misschien een website, Sofie? Dat kan je altijd updaten en steeds verder uitbouwen, vandaar. Met FAQ’s, en voor mama’s die een zéér specifieke vraag hebben: een forum of chatfunctie waar enkel een paar borstvoedingsdeskundigen een antwoord kunnen voorzien op vragen?
En, oh please: een paar mensen die daar ook mama’s van prematuren en tweelingen kunnen helpen. Hier was het een combi van beide… oh boy :)))
Een aspect dat je hierboven nog over het hoofd ziet, is het feit dat het voor sommige mensen gewoon geen optie is om borstvoeding te geven. Dat heeft daarom niet altijd met slechte omkadering, of gebrek aan info te maken. Ik ben zelf zwanger, en was altijd van plan om borstvoeding te geven omdat ik ook overtuigd ben van de voordelen, zeker in het begin (meer dan een jaar volhouden zoals jij was ik niet van plan).
Helaas kan ik om medische redenen geen borstvoeding geven. Of nee, dat is niet waar, het kan wel, maar dan moet ik na de bevalling zeker nog een maand in het ziekenhuis blijven, terwijl de baby met de papa naar huis mag, en dan kan ik kolven. Voor mij is het dan veel belangrijker om continu bij mijn baby te zijn, dus die keuze was snel gemaakt 😀
Deze post kwam niet veroordelend over, maar ik heb al regelmatig opmerkingen hierover gekregen, en verwacht er nog veel meer na de bevalling. Daarom een oproep aan iedereen om niet te oordelen over mensen die geen borstvoeding geven zonder dat je de achtergrond van die ‘keuze’ kent. Want soms is het helemaal geen keuze, en die info ga je niet vinden op pagina’s zoals die van LLL, want daar word je al snel beoordeeld als je geen borstvoeding geeft.
Mijn excuses, maar het is uiteraard onmogelijk om alle gevallen op te nemen. Dan zou ik 300 bladzijden nodig hebben. De gevallen waarbij er om medische redenen geen bv gegeven kan worden, zijn heel uitzonderlijk. Ik ben dan ook erg geïnteresseerd naar wat bij jou de reden zou kunnen zijn. Dus als je dat wil delen (hier of via mail sofie@sofinesse.be) dan zou ik je heel dankbaar zijn. Het kan mijn blik en kennis alleen maar verbreden. En proficiat met je zwangerschap!
De reden is heel eenvoudig, medicatie die voor mij essentieel is wordt doorgegeven via borstvoeding. Ik kan niet zonder die medicatie, tenzij ik 24 uur per dag aan een infuus hang. Overschakelen naar andere medicatie is wel mogelijk, maar die mag dan niet tijdens de zwangerschap. Het duurt ongeveer een maand voor dat type medicatie optimaal werkt, vandaar dat een maand in het ziekenhuis aan een infuus ook kan. Maar dat zie ik dan weer absoluut niet zitten.
Ik heb zelf al wel lotgenoten gevonden die ook geen borstvoeding kunnen geven, dus zo uitzonderlijk is het niet. Je gaat die mensen alleen niet terugvinden op plaatsen waar er over borstvoeding wordt gepraat.
Ik vond de post zeker niet veroordelend over mijn situatie, wou gewoon ook even zeggen dat er niet altijd een keuze is
Stoute opmerking misschien: maar heb je die medicatie al laten checken via LLL? Want dokters zijn niet altijd even goed op de hoogte van wat wel en niet mag met bepaalde medicatie. Baat het niet, het schaadt ook niet om het te vragen he. Ik heb alle begrip voor je situatie, maar ik zou alles proberen uit de kast te halen. Wie weet is die medicatie perfect veilig! En als het niet zo is, jammer natuurlijk, maar uiteraard gaat je kindje even gelukkig zijn!
Het is grondig nagekeken, zou bij de baby tot een hartaanval kunnen leiden, en dat is een risico dat ik niet neem.
Maar ik zal zeker wel rekening houden ivm je tips over maaginhoud enz.
Zonder mij te willen moeien, maar de termen “medicatie” en “veilig” in 1 zin wanneer het over pasgeborenen gaat, hmmm. Opletten daarmee. Het merendeel van medicatie is uiteraard simpelweg niet getest op baby’s, dat krijg je niet verantwoord als er dan toch iets zou fout lopen. Feit is wel dat de bloed-hersen barrière bij baby’s helemaal niet functioneert zoals bij volwassenen en veel medicatie die voor ons perfect veilig is voor hen een groot risico kan inhouden. Motilium bijvoorbeeld, kan voor baby’s erg gevaarlijk zijn. Als de gevaren van de medicatie in kwestie voor pasgeborenen gekend zijn, uiteraard sowieso geen borstvoeding geven. Als de gevaren niet gekend zijn en het gaat om iets zwaarder of complexer dan een simpele paracetamol, zal men het risico ook niet snel nemen. Zeker niet indien de mama een dagelijkse dosis inneemt en daarmee dus een zekere waarde in het bloed op peil houdt. Maar dat hangt heel erg af van medicatie tot medicatie. Ik zou in zulke gevallen zeker heel goed informeren bij alle kanalen, ook LLL, want wie weet kan het toch. Maar als medische specialisten ter zake het ten stelligste afraden, dan volg je als mama allicht best dat advies. Sommige risico’s zijn het nemen niet waard, toch? Ik geef het maar mee (ik ben apotheker, ik weet een beetje wat ik vertel :-)).
Maar ja, vooral goed informeren en als het toch kan, zeker voor gaan!
Natuurlijk moet je geen gevaarlijke dingen doen! Dat bedoelde ik ook helemaal niet he :). Gewoon helemaal zeker zijn voor je dingen uitsluit. Maar je lijkt me perfect geïnformeerd An. Dus ik kan alleen maar zeggen: ik ben oprecht blij dat ik je verhaal nu ken, dat verbreed alweer mijn wereld en kennis. En Celine, ik weet dat testen het probleem is. Wie wil ook testpersoon zijn voor medicatie op zijn pasgeboren baby he? Maar kijk naar motilium, is dat niet nog heel recent dat het werd aangeraden omdat het productieverhogend werkt…We leren elke dag bij! Niet altijd snel genoeg naar mijn goesting, maar ooit gaan we er geraken hoop ik!
Dat hoop ik ook! Iedereen leert elke dag wel iets bij 😉
(Dat van die motilium vond ik echt hallucinant trouwens! Ik weet wel niet of het in de moedermelk terechtkomt en in welk vorm, ben absoluut geen specialist. Dus ga er mij verder ook niet over uitspreken. Weet alleen dat je bij pasgeborenen erg voorzichtig moet zijn met medicatie…)
Wat die motilium betreft. Ik denk dat je ook niet mag vergeten het onderscheid te maken tussen medicatie die een baby rechtstreeks binnen krijgt (rechtstreeks in het bloed), of via de moedermelk. De moedermelk heeft dezelfde concentratie als in het bloed van de moeder, alleen wordt dit nog eens zoveel verdunt tegen dat het in het bloed van de baby terecht komt, niet onbelangrijke nuance.
Vergelijk het met alcohol: 1 pintje van 5% alcohol geeft 0,02% alcohol in uw bloed, dus als dat kindje dan 0,02% alcohol in de melk krijgt, is dat 0,0001% alcohol in het bloed. Waarmee ik niet wil zeggen dat je je zat mag drinken als je borstvoeding geeft, maar medicatie die dus rechtstreeks niet veilig is voor baby’s, kan dat wel zijn als het sterk verdund via de borstvoeding wordt meegegeven. Motilium heeft trouwens bij borstvoeding gered (die belabberd was op start gekomen wegens veel slecht advies die je als jonge, en nochtans geinformeerde moeder), toch maar aanneemt. En dan denk ik dat 2,5 jaar BV voor mijn dochter meer voordelen heeft gegeven dan mogelijkse nadelen van die paar weken motilium.
Mooie post, echt waar.
Ik zal wellicht nooit een peuter aan de borst hebben, maar ik heb borstvoedingsgewijs van mezelf gegeven wat ik kon geven en ik heb er vrede mee.
Wat je vraag betreft, kan je niet gewoon doorverwijzen naar lactatiekundigen en LLL zelf? Daar dienen die mensen toch voor? Of zie ik dat te simpel?
Dat doe ik telkens. Maar voor sommigen is de drempel daar te hoog, of het bos door de bomen te woest. Ik heb mezelf ook van het forum moeten uitschrijven, want het gaat er daar heel heftig aan toe. En dat kan voor nieuwbakken mama’s te veel zijn. Misschien dat ze bij mij het gevoel hebben dat ze me een beetje kennen? Dat vind ik positief natuurlijk, maar het lost mijn ‘probleem’ niet op en dat van het systeem helaas ook niet.
Hey Sofie,
ik denk toch niet dat jij dit kan ‘oplossen’, hoe bewonderenswaardig ook. Daarvoor is het te groots en zijn er veel te veel mama’s en veel te veel vragen . Het beste dat je kan doen is naar de juiste kanalen doorverwijzen en hen helpen de drempel te nemen- lactatiedeskundigen- LLL- Boobs and Burps. Je kan ze niet allemaal redden en het zijn vooral die kanalen die bekend moeten worden! Ik snap dat LLL soms te overweldigend is. Ik ben een doorgewinterde bv-mama en ook voor mij zijn ze te vaak de extreme maffia. Maar ik kan me voorstellen dat een vrijwilligster wel helpend kan zijn. Zelf zou ik altijd eerst naar een lactatiedeskundige doorverwijzen. En sommigen facebook-groepen zijn ook echt helpend.
Ik heb ook niet het idee dat ik de wereld ga verbeteren he. Of het hier allemaal ga oplossen. Ik verwijs altijd naar de juiste kanalen (zoals LLL en BnB). Ik durf helaas niet naar lactatiekundigen door te verwijzen. Onder andere omdat iemand waar ik vertrouwen in had, een mama net (bijna) helemaal naar de knoppen heeft geholpen. Dus ik vind het heel moeilijk om daar in te vertrouwen. Precies omdat de opleiding tot lactatiekundige zo tekortschiet en er zelfs daar grote onzin wordt verkocht. Ik kan maar proberen. Helemaal niets doen, daar zou ik me niet goed bij voelen. En ik probeer dan maar in het klein te denken…elke mama en elke baby die ook maar iets heeft aan een antwoord op een vraag, is toch een mama en een baby. Kleine gelukjes, kunnen samen een iets groter maken. Ik voel gewoon dat ik ergens iets wil forceren in dit hele systeemprobleem, ik zoek alleen nog hoe. Misschien toch een boek, misschien :). Maar uiteraard niet alleen, uiteraard niet. Maar als we dit gewoon op het beloop laten, gaat er ook niets veranderen toch?
De lactatiekundige van het UZLeuven kwam al dreigend aan mijn bed staan toen dochterlief te veel afviel na de geboorte … “Als ze nog meer afvalt gaan we toch flesjes moeten geven hoor.” Ja, laten we de nieuwe mama nog wat stress bezorgen, dan zal die BV zeker op gang komen! Echt waar, kan er iemand iets doen aan dat blad dat je in veel ziekenhuizen krijgt waarop vanvoor een grote gewichtscurve van je baby staat? Je kan dan zelf volgen of je baby al over de 10procent grens is … maar dat werkt toch gigantisch stresserend als dat blad de hele tijd naast je ligt op het nachtkastje? Ze kunnen je productie toch ook stimuleren door je aan te sporen te kolven bv als het echt fout dreigt te gaan? Maar nu maken ze van die BV meteen iets dat je ‘fout’ kan doen. Je moet al heel sterk in je schoenen staan om dan niet te zeggen: foert, ik stop ermee! En oh, al die ziekenhuizen waar mama’s uuuurenlang gescheiden worden van hun pasgeborenen na keizersnedes, dat vind ik ook om te huilen. Ik heb al verhalen gehoord van baby’s die uit pure wanhoop de borstkas van papa ‘aanvallen’ omdat ze willen zuigen.
tja, ik had wel het geweldige voordeel om mijn geweldige vroedvrouw en lactatiedeskundige te hebben waar ik zoveel maanden later nog naar kan bellen. En ook een goede cursus had gehad.
Maar moedigen we mensen niet aan om naar een dokter te gaan als nodig omdat er ook niet-goede dokters zijn? Eigenlijk moet er dan gefocusd worden op de bron en met vv en lactatiedeskundigen in gesprek gaan over wat er fout loopt in de opleiding? Mss vanuit LLL- of Boops and Burps?
Ik snap het hoor- in mijn omgeving probeer ik ook te helpen maar ik heb natuurlijk niet zo’n bereik als jij.
En er bestaat al zoveel materiaal- het is vooral op weg helpen naar de juiste wegen. Niet dat je geen boek mag schrijven he als je er zin in hebt 😉 maar er bestaan toch al goede, begrijpbare boeken met goede en verhelderend info (kwestie van energie te doseren)?
Ik denk dat we ook meer moeten durven spreken- ik zwijg ook, uit schrik om op tenen te trappen. Ik durf zelfs al niet meer vragen of ze bv denken te gaan geven. Want mij vinden ze ook een lid van bv-maffia en horen ze al een oordeel (dat ik niet heb) nog voor ik ook maar iets gezegd heb.
Wat ik ah denken was- mss kan je je FAQ gewoon stelselmatig opbouwen. Een vraag die binnenkomt met het antwoord dat je geeft posten op een bepaald deel van je website en zo stelselmatig aan vullen? Dan heb je geen (weinig) extra werk en moet je toch niet twee keer hetzelfde beantwoorden. En natuurlijk zijn geen twee verhalen hetzelfde maar herkenning zit er wel in natuurlijk. Met daar nog eens een overzichtje bij met plaatsen waar mensen terecht kunnen? Veel succes met je zoektocht- ik vind je energie bewonderenswaardig- dat je dat er ook nog eens bijneemt!
En als mede-voedende moeder nog een tip: zorg ook goed voor jezelf he! Ook jij en je energiegraad hebben hun grenzen!
Het is hier niet heel congruent geschreven- het was tussen het troosten en voeden van mijn meisjes door- maar je snapt mijn punt wel denk ik!
ik ben altijd fan van je borstvoedings posts eh.
Wat je kan doen: FAQ pagina, goeie verwijzingen naar laktatiekundigen en LLL leidsters en LLL facebook pagina . Omdat ik ook al vaak lees van mensen die op LLL fb pagina komen dat ze wat afgeschrikt worden door de vele mama’s die daar dan soms al doorwinterd zijn en massaal dan foute info afschieten en beetje vergeten zijn hoe ze zelf ook ooit zoekend waren (ik was 3 jaar geleden ook geïntimideerd door al die ervaren langvoedsters), misschien ook wat meer verhalen delen van “ja, ik heb ook kloven gehad, ik heb momenten dat ik dacht dat ge wel goed zot moet zijn om zovaak een kind aan de borst te hebben ” (hypothetische voorstellen) want da’s misschien wel soms drempel ook voor mensen. Niet voor iedereen is borstvoeding rozegeur en maneschijn (wellicht voor niemand) maar info krijgen van een overtuigde doorwinterde borstvoedende moeder kan overkomen voor anderen van wel en daardoor een drempel om hulp aan te nemen, vragen, …uit schrik beoordeeld te worden. Soms helpt het drempelverlagend om alle eigen struggles die we als voedende mama’s hebben en overwonnen hebben ook duidelijk te delen, met dan de goeie info over mogelijke oplossingen. ‘k kweet niet of ik me duidelijk uitdruk. Je vreest dat je post langdradig was, maar je brengt je punt beter naar voor dan ik momenteel. ‘k zit ook in #teamnosleep momenteel 🙂
Goh man, ik zou hier heel mijn verhaal kunnen doen, maar dat zou me te ver leiden (en ontzettend veel tijd kosten) maar het belangrijkste: ik heb mijn dochter borstvoeding gegeven tot 11 maanden, met regelmatig wel eens een klein probleem, en ik ben daar ontzettend gelukkig over. Mythes/onwaarheden werden aan de lopende band ontkracht en de onkundigheid van K&G over borstvoeding werd meermaals bevestigd. Ik ben eigenlijk best wel trots dat ik vaak (samen met mijn man) sterk in mijn schoenen stond en gewoon mijn gut feel volgde, want dat hebben we nodig gehad (spijtig genoeg).
Wat ik hier nog niet tegenkwam en waar ik toen wel wat info vond: http://www.borstvoedingsforum.nl/. Natuurlijk is het een forum en moet je nog altijd je gezond verstand gebruiken, maar er zijn ook erkende lactatiekundigen op actief.
WoW, als jij een half uur per dag besteed aan mails beantwoorden over BV, dan kan je misschien overwegen om LLLvrijwilliger te worden.
En verder, je verhaal blijven delen en zoveel mogelijk reclame maken voor LLL en dergelijke.
Ik ben zelf een overtuigde borstvoedingsmama die 2 keer met heel veel moeite, pijn en doorzettingsvermogen haar dochters aan de borst heeft gekregen (borstweigeren, tongriempje, kloven, spruw, borstontsteking, productie opkrikken, I’ve seen iT all), maar toch ben ik geen specialist, ik ken alleen mijn eigen verhaal. Daarom vind ik doorverwijzen naar experten het beste wat je kan doen.
Sjiek, Sofie! Echt, ik ben blij dat jij dat doet. Ik heb de drie kinderen hier in totaal meer dan 6 jaar gevoed, dus ik ben ook keihard pro, maar zo hard reclame maken als jij, dat ligt niet zo in mijn aard. Blij dat jij dat wel doet, want je hebt een punt (en meer dan een).
Mijn dochter werd door K&G wekelijks gewogen (2.4 kg bij de geboorte, 6.7 kg op 1 jaar). K&G flipte geweldig over haar gewicht, ik dus ook, maar ik kon gewoon niet zomaar aanvaarden dat het aan de borstvoeding lag. Ik ben, toen ze 9 maanden was en amper 6 kg, naar Mechelen gereden waar toen blijkbaar de enige kinderarts woonde die tegelijk ook lactatiedeskundige was. Ik had me voorgenomen dat ik ging bijvoeden als zij mij ook aanraadde om flesjes te geven. Ze lachte dat weg. Mijn kind had geen flesvoeding nodig, mijn kind had een hartprobleem. Dat is een ander verhaal, natuurlijk. Ik wil maar zeggen: ook hier drongen ze aan op bijvoeden. Het hartprobleem hadden ze daar niet gezien. De dochter is ondertussen 11, kerngezond (voor zover ik kan oordelen) en nog altijd een lichtgewicht.
Ik kan achter alles staan wat je schrijft. De borstvoeding is bij mij twee keer ‘mislukt’. De eerste keer ben ik na twee maanden alles beginnen afkolven (lang verhaal, enige optie). Mijn dochter kreeg toen flesjes moedermelk en ‘s avonds een flesje poedermelk. Dat hebben we zo gedaan tot ze 6 maanden was. Zo had ik mijn doel eigenlijk wel bereikt, al kunnen we niet van een geslaagde borstvoedingsperiode spreken.
Mijn zoon heeft maar 7 weken borstvoeding gekregen. Hij dronk prima, kwam goed bij, alles liep gesmeerd in het begin. Tot ik de hele tijd door ziek was, zwaar uitgeput, en besliste te stoppen. Ik heb me daar verschrikkelijk schuldig over gevoeld. Ik gaf hem poedermelk op vraag, telkens kleine hoeveelheden. Ik heb nooit gesnapt waarom dat niet zou gaan met poedermelk.
Als er een derde zou komen (maar die komt er niet), zou ik opnieuw borstvoeding proberen. Omdat het inderdaad het gezondste is. Voor mij kunnen daar weinig argumenten tegenop, zeker als het over ‘proberen’ gaat.
Is lactatiedeskundige worden niet iets voor jou? Of ben ik al de miljoenste die dat vraagt? 🙂
Info die ik zelf miste toen ik nog voedende mama was, was concrete info over wat een bezoek van een lactatiedeskundige kost. Op zich maakte het eigenlijk niet uit, maar toch was dat voor mij de drempel er één te zoeken. Plus het feit dat je dan nog niet weet of je een goeie vast hebt, want uit verhalen hier in de commentaren blijkt dat ook geen garantie…
Een FAQ en/of info-site kan een mooie eerste stap zijn, als je er natuurlijk nog energie voor hebt…
Lieve Sofie, ik kwam je post lezen met een even klein hartje als jij hem schreef, omdat ik vreesde mij weer aangevallen en een waardeloze moeder te voelen. Maar ik kan met de hand op het hart zeggen dat dat deze keer niet zo is. Wat heb je het mooi en mild verwoord! Echt een voorbeeld!
Ik vind het echt tof van jou dat je zoveel tijd steekt in mama’s die jouw hulp inroepen. Ik herken dat, ik zou net hetzelfde doen met een onderwerp dat mij zo nauw aan het hart ligt, ik kan mij daar ook een beetje in ‘verliezen’. Ik heb helaas geen tips om het wat beter georganiseerd te krijgen, maar er zijn ongetwijfeld mensen die je daar wel bij kunnen helpen.
Veel succes ermee!
PS: mijn tweede dochter kreeg flesjes (bewuste keuze) maar ik voedde ook op vraag zoals jij aangeeft. Er een schema instampen lijkt mij erg onnatuurlijk en ons Ellie zou dat ook nooit aanvaard hebben 🙂 Ik volgde zoveel mogelijk haar ritme, zonder weet te hebben van hoe groot haar maaginhoud nu eigenlijk was. Het kind dronk wat ze wou drinken, ik zorgde gewoon dat ik genoeg maakte per flesje. Dat ging helemaal prima. Van K&G trek ik mij niet te veel aan 😉
PS2: jammer van de vele foute of vooral onvolledige informatie die circuleert. Ik maakte de keuze in elk geval goed geïnformeerd, maar dat zal allicht niet voor iedereen zo zijn. Ik denk wel dat we ooit het punt zullen bereiken dat iedereen wél goed geïnformeerd en begeleid zal worden, maar dat dat nog een heel lange en trage weg zal zijn. We komen er ooit wel. Hoe lang wordt er al niet campagne gevoerd rond het correcte gebruik van antibiotica en hoeveel dokters schrijven het nog foutief voor? Juist: veeeeeeeeel geduld nodig 😉
Wow, inspirerend hoe gepassioneerd jij hierover schrijft. Ikzelf ben ook pro borstvoeding en ben er 100% van overtuigd dat dat het beste is dat je je kindje kan geven om te starten in het leven. Ik heb natuurlijk ook de begeleiding gehad van een lactatiedeskundige met een minstens even grote passie als jij. Ik wist ook beter dan de “raadgevingen” van Kind & Gezin te volgen (want sorry, maar ‘de standaard’ en ‘kinderen’ in 1 zin, dat bestaat niet, denk ik). Ook onze kinderarts is lekker chill en kijkt gewoon naar hoe gezond het kind is en niet naar of hij binnen de lijntjes past, want hij weet hoe borstvoeding werkt. Daarnaast had ik ook – zowel in het ziekenhuis als thuis – geluk met de vroedvrouwen. Ik had dus wél de goede ondersteuning die zovelen missen. Plus het feit dat de borstvoeding eigenlijk sowieso vanzelf ging bij mijn zoontje en mij. Dat maakt dat ik andere vrouwen zeker aanraad het te proberen. ALS ze dat willen. Mijn nicht twijfelde (voelde zich misschien “gepusht” door haar omgeving), kreeg niet de juiste begeleiding, had wat moeilijkheden in het begin en heeft het na 3 dagen opgegeven. Dan leek het mij beter dat ze meteen met flesvoeding was gestart, dat had haar (en haar kindje) die eerste dagen van stress kunnen besparen. Een zwangere vriendin kiest nu al resoluut voor flesvoeding. Omdat zij zich daar beter bij voelt. Maar ze zorgt ook dat ze alle mogelijke informatie inwint om het kind een zo goed mogelijke start te geven. Zij krijgt echter kwade reacties van andere zwangere vrouwen omdat ze geen borstvoeding gaat geven. Dat is dan ook weer fout. We moeten als moeders gewoon kunnen doen waar wij ons goed bij voelen. We hebben allemaal het beste voor met ons kindje. We moeten gewoon de best mogelijke begeleiding krijgen (en daar wringt blijkbaar vaak nog het schoentje… helaas). En we moeten elkaar vrij laten in onze keuze. Geen borstvoeding- of flesvoeding-maffia. Gewoon moeders onder elkaar. Die ervaringen/twijfels/vragen/tips… delen. – Ik wou gewoon even mijn mening delen hierover, er staan een volledige blogpost in draft hierover, maar ik durf die niet posten… misschien eens doen?
Doen!
Hey Sofie, als jonge mama heb je zoveel goede voornemens, maar ben je toch oh zo moe… Ik heb het geluk gehad een heilige vroedvrouw te zijn tegengekomen. Op de derde dag na de geboorte had zij in de smiezen dat dochterlief enkel “sabbelde” aan de borst en er geen productie op gang zou komen op die manier. Nadat alle andere braaf gebelde vroedvrouwen bij elke voedingssessie mij verzekerden dat alles goed liep. Ik zie ons nog juichen toen de eerste met bloed gemengde druppels uit de kolf kwamen… Dan met een engelengeduld dochter aangelegd en met een dun kathedertje moedermelk met een spuitje bijgegeven, zodat ze de techniek en de smaak te pakken zou krijgen. En na een paar dagen vol bloed, zweet en tranen (en kolven, kolven, kolven) waren we vertrokken voor 6 maanden.
Ik moet wel toegeven dat mijn ontroostbaar hongerige dochter die eerste dagen zeer kleine hoeveelheden kunstmelk bijkreeg. Is dat verkeerd geweest? (Oprechte vraag, zonder beladen gevoelens achter ;)) Ik had de indruk dat dat even nodig was om die ergste honger op te vangen, zodat ze kalm en getroost kon “leren” drinken aan de borst. Er werd wel geen flesje gebruikt, maar een piepklein open bekertje.
Als het je geholpen heeft om er daarna voor te gaan, dan was het goed he! Het was misschien niet nodig geweest, misschien wel. Ik was er niet bij, dus moeilijk in te schatten van hieruit. Maar het heeft je niet verhinderd daarna een vlotte bv te hebben. Terwijl het voor veel mensen het begin van het einde betekent. Jammer genoeg.
Lieve Sofie, pas alsjeblieft op met uitspraken over pasgeborenen. Uitdroging is voor baby’s heel gevaarlijk, zeker tijdens die eerste dagen waarin hun ontwikkeling nog zo razend snel gaat. Eenmalige bijvoeding is niet de reden dat borstvoeding mislukt. Met voldoende begeleiding is het daarna niet meer nodig. Eenmalige uitdroging tijdens die eerste dagen kan echter leiden tot blijvende problemen met de hersenen en organen. Je baby bijvoeding ontzeggen als die al uitdrogingsverschijnselen vertoont is een risico nemen met zijn gezondheid.
Ja, de begeleiding na bijvoeding is problematisch, maar niet bijvoeden als het nodig is, is erger.
Uitdroging bij pasgeborenen baby’s is heel gevaarlijk en een kolf brengt je melkproductie niet binnen het uur op gang, dus ik denk dat je vroedvrouw heel goed gehandeld heeft door bijvoeding te geven.
Mijn baby werd na 44u van heel erg oppervlakkig sabbelen niet meer wakker en in plaats van een infuus of bijvoeding kreeg ik een kolf en verder niks. Bijvoeding is lang niet altijd slecht, maar kan ook redding zijn. Niet alleen bij dehydratatie trouwens, maar (in mijn ervaring) ook als je op het hoogtepunt van een groeispurt er onderdoor dreigt te gaan. Die paar uur rust en melkproductie die één zo’n flesje geeft, kan genoeg zijn om de hele wereld weer wat positiever te zien.
Wij dragen trouwens de gevolgen van de pro borstvoeding mensen die fanatiek tegen bijvoeding waren. Geloof mij, ik had liever wat schuldgevoel gehad over wat kunstvoeding.
Ik ben ook zeer sterk pro-borstvoeding, maar mijn ervaring was blijkbaar omgekeerd dan de uwe. Ik ergerde me op den duur dood aan de overmaat aan focus op borstvoeding. Ik was precies gereduceerd tot een stel wandelende borsten eenmaal ik bevallen was. Het was steevast de eerste vraag die ik kreeg als ik een vroedvrouw zag, mijn moeder, een kinderarts:” hoe gaat het met de borstvoeding” en het was steevast de afsluiter als ik goededag zei, “en nog veel succes met de borstvoeding, he”.
De kranten staan vol van het zoveelste onderzoek over borstvoeding, echt origineel zijn ze niet meer. Ja, borstvoeding is best, maar de voordelen ervan en hoeveel spel er rond gemaakt wordt, staat naar mijn mening niet echt in verhouding. Het schuldgevoel waar ouders zo mee worden opgezadeld is daar een gevolg van.
Het is zoals een autostoel: een kinderstoel tegen de rijrichting in is een pak veiliger dan een met de rijrichting mee. Het kan het verschil uitmaken tussen leven en dood. Maar als je dan zou beginnen met “tegen de rijrichting is echt wel zooooveeeel beter, en zooooveel veiliger. En als je niet zo’n stoel kiest, dan ontzeg je uw kind eigenlijk de veiligste optie en je wilt toch het beste voor je kind, niet? Maar niks verkeerd met stoelen met de rijrichting mee hoor, nee, helemaal niet, wij zijn ook zo vervoerd als kind, iedereen zijn eigen keuze…maar eigenlijk is tegen de rijrichting toch zoooooveel beter.”
Soms heb ik ook het gevoel dat de volledige waarheid niet altijd gezegd mag worden, dat we niet mogen spreken over de elephant in the room. Alle langvoedende mama’s die ik ken, hebben 1 iets gemeen: slaapgebrek. Ik vind niks verkeerds aan lang voeden, als je je daar goed bij voelt, moet je dat zeker doen. Lekker knus met je kleintje, ik begrijp perfect waarom men graag lang blijft voeden. Maar beweren dat er totaal geen verband is tussen doorslapen en borstvoeding vs. flesvoeding, dat lijkt me niet correct. Ik heb het hier niet over baby’tjes van een paar weken, he. Ik stoor me ook aan mama’s die verwachten dat zo’n mini-baby’tje al zou doorslapen, die overwegen om de melk van de avondfles in te dikken opdat ze misschien zouden doorslapen. Dat is zo fout fout fout.
ik kan je reactie wel begrijpen. Volgens mij krijg je als zwangere en/of pasbevallen mama enorm veel druk om borstvoeding te geven. Ik heb ook indruk dat het nu “not done” is om als zwangere vrouw te zeggen aan je arts “ik wil flesvoeding geven”. Omdat ik zelf echt echt echt super overtuigd ben van de voordelen zowel voor kindje maar ook evengroot voor de mama zelf, vind ik die sterke boodschap zeer goed, zolang ze niet veroordelend gaat werken voor wie andere keuzes maakt. Ik kan me wel voorstellen dat de maatschappij je een “slechte mama” gevoel kan geven als je niet begint met borstvoeding. En ik ben ervan rotsvast overtuigd dat op een paar mentaal zieke mama’s na, elke mama echt echt een supergoeie mama voor zijn kindje wil zijn en goede keuzes wil maken, dus laten we aub een beetje lief en begripsvol voor elkaar zijn.
Maar het contradictorische aan die pro-bv druk is, dat het helemaal draait na 3 tot 6 maanden. Wie lang wil voeden, moet verdorie ook een olifantenhuid hebben en supersterk in zijn schoenen staan. Opeens keert de publieke opinie en moet je je verantwoorden hoe lang je nog bv gaat geven, mag je ook niet klagen over wat jij aanhaalt ivm slaapgebrek (ja ik denk ook dat er een verband is gemiddeld gezien tussen bv en nachtvoedingen en dus slapeloze nachten…alleen zie ik hier een maatschappelijk probleem voor ondersteuning mama’s die moet opgelost worden en is niet bv het probleem) want da’s dus je eigen fout, word je in crèches aangesproken over de vele kleine voedingen die hun organisatie in de war brengt als ze het al willen doen, krijg je veel druk om toch al aan vaste voeding te beginnen, is het lastig of onmogelijk om op je werk te kolven enz enz…
Opeens moet je je ofwel verantwoorden dat je blijft doorgaan ofwel krijg je advies (te vroeg starten met vaste voeding , te grote porties, te weinig frequentie, bijvoeden wanneer het niet nodig is, flessen indikken, …) die de borstvoeding van mama’s ondermijnt waardoor hun productie daalt en ze dan opeens “te weinig” melk hebben en moeten stoppen of moet je steeds meer obstakels overwinnen. En dat vind ik dooderg en daar moet ook iets aan gedaan worden.
Merci goofball! Goeien bal 😉
Heel correct goofball !
En ik wil hier nog aan toevoegen dat slaapgebrek en borstvoeding los van elkaar staan. Mijn tweede zoon was een echte ramp ‘s nachts en na 7 maanden slapeloosheid (en ook kolfproblemen op het werk, maar dat is een andere discussie) een beetje onder druk van het thuisfront toch maar kunstvoeding gegeven, want ja hij zou dan wel vlug doorslapen. Wel dat “vlug” doorslapen heeft 2,5 jaar op zich laten wachten 🙂 . Ondertussen is hij bijna 5 en nog steeds iedere ochtend stralend wakker om 6 uur (geeuw).
Zonder mij alle woede van andere moeders op de hals te halen: mijn zoontje dronk geweldig goed aan de borst, en na 2.5 week sliep hij al een mooi nacht (6uur) door. Na een paar maanden had ik absoluut geen slaaptekort, dus dat kan zeker wel met borstvoeding. Dat hangt toch van kind tot kind af…
Waarschijnlijk zitten we op dezelfde lijn hoor, maar ik wou dit nog meegeven over het zinnetje: ‘Maar beweren dat er totaal geen verband is tussen doorslapen en borstvoeding vs. flesvoeding, dat lijkt me niet correct.’
Er is helemaal geen verband tussen doorslapen en borst- vs flesvoeden. Er is wél een verband tussen baby’s en doorslapen. Namelijk dat het gros van de baby’s dat niet doet ;-). Of ze nu borst- of flesgevoed zijn. De clue zit echter wel in de manier waarop ze voeding krijgen.
Borstgevoede kindjes slapen vaak minder snel door omdat ze kleinere porties per keer te verwerken krijgen. Dat is zoals de natuur het bedoeld heeft: kleine beetjes, heel vaak per dag om de bloedsuikerspiegel (die best een constante is omwille van de hersenontwikkeling) niet te veel te doen dalen. Flesgevoede kindjes krijgen vaak het schema van k&g of poedermelkfabrikanten te verduren, i.c. grote flessen met veel tijd ertussen. Daarmee wordt niet enkel hun maagje onnatuurlijk uitgerekt, ook is het niet echt goed voor de bloedsuikerspiegel (er zit teveel tijd tussen de voedingen, dus de suikerspiegel piekt enorm). Het gevolg van die grotere flessen is wel dat deze kindjes langere stukken slapen, hoe voel je je zelf na een copieuze maaltijd 😉 ?
Het niet doorslapen van een baby is dus perfect zoals de natuur het bedoeld heeft (een baby heeft ook ‘s nachts frequent voedsel nodig om goed te ontwikkelen) en borstvoeden sluit daar automatisch mooi op aan (je kàn immers geen gigantische porties aan je kindje geven, want borsten maken gewoon niet zoveel). De kans is dan ook heel groot dat wie zijn baby met de fles voedt, maar daarbij de natuurlijke maaginhoud respecteert (kleine beetjes, heel frequent per dag), ook een kindje zal hebben dat niet doorslaapt.
Mijn persoonlijke ervaring is alleszins dat het geven van (kleine) flesjes niks veranderde aan de nachten. Mijn eerste zoon stopte op 11 maand met drinken aan de borst, maar vroeg nog tot zijn anderhalf een flesje ‘s nachts.
Ik volg jullie wel. Niemand zou zich moeten verantwoorden voor een keuze die niemand benadeelt, integendeel. Het is inderdaad jammer dat langvoeden zo scheef wordt bekeken.
Wat de uitleg hierboven betreft over meer en kleinere voedingen, ik ga akkoord voor de eerste maanden. Dat is inderdaad de natuur. Maar vanaf een bepaalde leeftijd heeft dat maagje zich toch al aangepast.
Dag Tine,
Hangt af van wat je “een bepaalde leeftijd” noemt hé.
Op 6 maand is die maaginhoud nog steeds maar 100ml, op een jaar 150ml.
Wist je trouwens dat er een vermoeden is dat het feit dat wiegendood bij KV-kindjes meer voorkomt dan bij BV-kindjes te maken heeft met het feit dat KV-kindjes vaak door te grote porties te diep slapen (bijna “comateus”) en zo stoppen met ademhalen? Zoals goofball eerder aanhaalde, dat slaapgebrek is niet de schuld van de babies, en ook niet van de mama’s, maar wel van de maatschappij die mama’s verplicht van na 3 maand alweer aan het werk gegaan “want dan zijn ze fysiek hersteld” volgens Gwendolyn (T)rutten.
Akkoord met Tine van hierboven. Het debat is iets teveel doorgeslagen.
Wat nieuwe mama’s nodig hebben is informatie op basis van harde data en feiten. Dat het gebeuren doorspekt wordt met emoties van “het best voor uw kind” maakt de discussie troebel en juist veel moeilijker.
Ik heb veel respect voor uw wil om mensen juiste info te geven. Maar bv ten koste van (bijna) alles doorduwen kan niet de bedoeling zijn.
En net zoals bij alle beroepen geldt voor lactatiedeskundigen: gezonde betrokkenheid en voldoende afstand is essentieel. Lactatiedeskundigen moeten vrouwen niet de ene of andere richting opduwen, maar hen bijstaan in de keuze die op dat moment de juiste is. Alle respect voor LLL vrijwilligers, maar juist een te sterke overtuiging in de ene of andere zin kan mama’s totaal van hun melk (ha!!) brengen.
Dus in uw plaats zou ik eerst en vooral formele training beginnen volgen met een degelijke wetenschappelijke onderbouwing (dus geen populaire bv boeken maar peer reviewed onderzoeken – en liefst ook internationaal). Verder: alles doorverwijzen nr artsen en lactatiedeskundigen. Je moet het warm water niet opnieuw uitvinden. Uw missie om kost wat kost kinderen ad borst te krijgen is mooi, maar lijkt me een verkeerde motivatie. Focus moet zijn: aat is gegeven de situatie best voor moeder en kind.
En het is al gezegd, maar aanstaande mama’s hebben ook een verantwoordelijkheid om zich goed te informeren op voorhand en hier goed over na te denken. Bv is geen walk in the park, dus dat besef moet je niet krijgen als je nog doodmoe van de bevalling en met een trekkende hechting de baby niet getroost krijgt.
Ik ben zelf expat en nu zwanger in een niet-Europees buitenland. Ik kan u vertellen dat enorm veel rond zwangerschap, borstvoeden en kinderzorg zeer cultuurgebonden is. Wil dat zeggen dat kleine Midden-Oostenkinderen of Aziaatjes slechter groot worden dan bij ons in Belgie – vb als het kindje de eerste maanden door een bakernanny wordt verzorgd? Dus aub laat ons ook in Belgie ons (al met al beperkte) bv vs fv debat voeren met nodige bedaardheid en in normale proporties en liefst gebaseerd op grondige, wetenschappelijke studies, en niet op basis van emotionele overtuigingen (die er ook mogen zijn he, maar mss niet op zo’n moment moeten meespelen).
even opmerkingje over LLL vrijwiligsters: de LLL leidsters moeten ook sterke opleiding volgen en ik ben in die laatste 3 jaar dat ik met hen in contact kom enorm onder de indruk gekomen van hun kennis van wetenschappelijke studies en hun drang om onderbouwde informatie te geven. Tegelijkerertijd is het er bij hen ingestampt om enkel informatie te geven maar alle keuzes vrij te laten en uiteraard staat belang kindje altijd voorop. Dus …zij zullen advies geven om bij te voeden wanneer er een zorgwekkende gewichtsdaling is van kindje of zo, maar ze zullen , in samenspraak met artsen (!!) dan proberen een schema te zoeken met kolven enz die toelaat dat productie niet stilvalt indien de mama niet wil afbouwen. Ze zijn ook te consulteren echter voor afbouwschema’s enz. de LLL leidsters zullen altijd heel respectvol zijn voor jouw keuzes.
Op de LLL FB pagina, zoals op veel fora, zitten echter ook veel super overtuigde mama’s en die kunnen met hun passionele raad vast wel veel intimiderender overkomen en vooral hopen dat een mama blijft borstvoeding geven.
Ik denk dat Sofie echter haar al goed ingelezen heeft in studies en daardoor ook geleerd heeft dat er veel advies in de wandelgangen gegeven wordt dat borstvoeding ondermijnend werkt. Dan gaat het niet over mensen die voor flessenvoeding gekozen hebben en moeten bekeerd worden (die nuance maakt ze wel in haar post), maar mensen die voor borstvoeding gekozen hebben maar door slecht advies in de problemen komen en niet accuraat geholpen worden. Da’s toch extreem jammer als je zo’n verhalen hoort!
Oei, ik heb de indruk dat de post van Tine wat verkeerd begrepen werd? Zo aanvallend was die toch niet? Ik vond de blogpost best ok, maar nu ik de reactie van Sofie op Tine lees, heb ik niet meer zo’n goed gevoel. Nu lijkt het weer een spelletje ‘gelijk halen’ in plaats van rustig over iets kunnen schrijven. Jammer.
Ik bedoelde niet Tine maar Ruth. Sorry daarvoor. Maar ik merk dat je je reactie op haar reactie verwijderd hebt?
Ik zie het ook, sofinesse heeft haar reactie verwijderd. Toch wel merkwaardig?
Wat ik vind: borstvoeding geven is maar 1 klein aspect van het opvoeden van een kind. Voor Sofie is dat momenteel heel belangrijk omdat ze daar zelf nog middenin zit, denk ik, in die fase van de BV, en dat lijkt me soms gevaarlijk. Je moet sommige dingen vanop een afstand bekijken en kunnen nuanceren. Zelf vind ik het bijvoorbeeld minstens even belangrijk om mijn kinderen genoeg te zien. Ik wil ze ‘s morgens nog even kunnen knuffelen. Ik denk dat het echt hard moet zijn voor van die kleintjes om hun moeder elke dag gedurende 20 uur te moeten missen (van slaaptijd tot de dag erna na school). Ik heb me ook ingelezen in dit onderwerp en voor een veilige hechting is dat ook gewoon een te lange tijdspanne. Dus Sofie maakt wat voeding betreft de gezondste keuze door lang te voeden, maar ik maak wat mijn jobkeuze betreft een betere keuze. En mijn buurvrouw kan uren buiten ravotten met haar kinderen, en ik doe dat veel te weinig. Dus zij is weer ergens anders ‘de betere mama’. Ik zeg dit omdat ik toch ergens de indruk krijg dat Sofie mama’s die BV geven een beetje superieur vindt aan mama’s die dat niet doen. En dat lijkt me een beetje gevaarlijk als je advies geeft aan nieuwe mama’s.. want zo ‘zelfregulerend’ is dat BV systeem toch niet 🙂 er zijn tal van mama’s die hun productie moeten opkrikken, die een luie drinker hebben die plots afvalt (been there…), die bezwijken onder het slaaptekort combineren met een job, enzovoort.. Laat deze mama’s alsjeblieft geen schuldgevoel krijgen omdat ze het gevoel krijgen niet hard genoeg hun best gedaan te hebben. (Ik verwijs hier naar dit: “Over een periode van vijf jaar zijn er 7 (!) gevallen geweest waarbij bijvoeden met kunstvoeding noodzakelijk was.”)
Daar ben ik het mee eens. Ik vind het niet verkeerd dat je die focus kiest, Sofie, maar je moet het belang ervan ook relativeren. Soms komt dat niet helemaal zo over. Een echt goede deskundige lijkt me iemand die inziet dat borstvoeding ook ‘maar’ een aspect van de opvoeding is. Zoals er nog zijn, die hierboven worden genoemd. Je kinderen voldoende zien, hen structuur geven, enz. zijn minstens zo belangrijk, lijkt mij.
Niettemin wens ik je veel succes. Bv is mooi, zeker wel. Maar vrouwen bij wie het niet goed lukt ook het beste toewensen, is minstens zo mooi.
Ik ben voor de duidelijkheid volledig PRO borstvoeding en vind het fantastisch dat jij zoveel tijd besteedt aan het helpen van mama’s maar toch enkele eerder kritische opmerkingen 🙂
– Toen ik zelf BV gaf, wou ik ook iedereen ‘bekeren’ om het toch zeker te proberen. Nu mijn kinderen wat groter zijn, kan het me minder hard schelen. Misschien ervaar jij hetzelfde over een tijdje?
– Er belanden de laatste jaren meer en meer ondervoede baby’s in het ziekenhuis. De mama is er heel erg van overtuigd dat BV de enige juiste keuze was, en ziet niet dat baby aan het uitdrogen is. Een kindje in mijn familie was op een bepaald moment heel mager maar de mama ‘zag’ dat niet. Haar productie was ongemerkt teruggelopen en haar kindje leed daar echt onder. Toen er bijvoeding aan te pas kwam, herleefde dat kind plots. Dus voorzichtigheid is toch op zijn plaats..
– Ik ben heel erg voor langvoeden, maar ik vraag me soms af of dat wel de juiste keuze is als de mama fulltime gaat werken. In de ‘natuur’ heeft het kindje constant toegang tot de borst, maar als het tien uur van de moeder gescheiden is… dan is dat misschien niet ideaal? Ik heb verschillende langvoedsters in mijn omgeving, en die kindjes willen ‘s nachts precies de ‘schade’ inhalen, en slapen op hun twee jaar nog steeds niet goed. Eentje heeft echt wallen onder zijn ogen, en drinkt elke nacht zeker vier keer. Ik ben niet op de hoogte van de productie van zijn moeder natuurlijk, maar als dat kindje maar een paar wakkere uren heeft om uit de borst te halen wat het normaal op 24 uur zou doen (bij moeder die niet ging werken)? Dan heeft dat misschien een negatieve invloed op zijn slaappatroon? (ik heb het over grotere kinderen die slecht slapen, niet over baby’s he)
– Dan iets over de voordelen van borstvoeding … die worden dus overschat (google maar eens ‘benefits breastfeeding overrated’). Hoe hard ik dat niet wou horen toen ik zelf aan het worstelen was met mijn productie… maar dat is dus wel een feit. Er is eigenlijk maar erg weinig onderzoek gedaan bij broertjes/zusjes en het onderzoek dat daar gebeurde, nuanceert vele voordelen. Ruwweg: slimmere, gezondere mama’s geven de borst en zorgen later ook voor een betere leefomgeving (minder snoep, meer sport, niet roken …) en dit samen zorgt voor slimmere, gezondere kinderen. Over de voordelen op lange termijn die puur door de BV komen kan er dus maar weinig gezegd worden. Zelf focus ik vooral op de krampjes van die hele kleintjes. Want elke vroedvrouw zal bevestigen dat BV-kindjes minder pijn hebben dan fleskindjes. En ze worden ook minder ziek en zo. En het is voor zo’n baby’tje gewoon het fijnste om lekker dicht bij de mama aan te liggen. Hoewel, toen ik begon bij te voeden, toen koos dochterlief voor de fles in plaats van de borst 🙂 dus haar kon het precies minder schelen, haha. Liever de snelle melk dan ervoor werken …
Haha ik had ook zo’n kind dat liever de fles kreeg dan de borst.
http://www.demorgen.be/lifestyle/borstvoeding-is-helemaal-niet-beter-dan-flessenvoeding-bb3696d1/
Geen idee of wat in dit artikel staat, helemaal correct is, maar wat ik me afvraag: hoe weet jij dat wat hier staat, incorrect is, Sofie?
Wat de aanbeveling van WHO betreft: die is inderdaad 2 jaar. Maar ik dacht dat dat vooral kwam doordat in ontwikkelingslanden poedermelk geven grote risoco’s met zich meebrengt (vaak door slechte hygiëne). Bij ons is dat niet zo. het verschil qua risico’s is hier dan ook kleiner.
Toen mijn vrouw borstvoeding gaf, en ook toen ze stopte, had ikzelf de indruk dat er veel geïnformeerd werd over en ook gestimuleerd werd voor borstvoeding. De vraag die we het vaakst kregen van vrienden en kennissen, was of we (nu ja, mijn vrouw dus 😉 ) borstvoeding gaven. Daarbij was ook duidelijk dat borstvoeding de voorkeur kreeg boven flesvoeding.
Ik heb me altjid afgevraagd, ondanks het feit dat ik voorstander ben van borstvoeding, of dat wel in verhouding staat. Op de buik slapen is nefast voor wiegendood, maar als je daar als ouder aangeeft ‘dat je kind écht niet kan slapen op de rug’ dan krijg je lang niet zoveel tegenwind als wanneer je zegt dat je flesvoeding geeft. Ergens hierboven verwijst iemand naar het autostoeltje. Nogal wat ouders zetten hun kind onverantwoord vroeg in een stoel met de rijrichting mee, maar ook daar is de bewustmaking beperkt. Nog een laatste: je kinderen voor hun 1 jaar naar de crèche / onthaalmoeder sturen, heeft ook gevolgen voor hun ontwikkeling, en opnieuw: niemand die daarmee bezig is. Want ‘dat kan nu eenmaal niet anders’. (Wat, strikt genomen, onzin is.)
Als je dit allemaal op een rijtje zet, dan denk ik dat er rond borstvoeding, zélfs als je rekening houdt met de voordelen, al ERG veel bewustmaking gebeurt. De flesvoedingslobby mag groot zijn, de borstvoedingslobby is dat ook. Dit gezegd zijnde, vind ik het wel nobel van jou dat je vrouwen wil helpen. Val me dus niet aan zoals je met de vrouw hierboven deed. Maar eerlijk? Ik denk dat het idee ‘er is dringend nood aan iemand die het allemaal helder uitlegt’ niet helemaal correct is.
Ik denk dat je daarin verkeerd bent. In flessenvoeding wordt enorm veel geld gepompt, daar kan je idd spreken van een lobby (denk al maar aan reclame die voor babyvoeding wordt gemaakt). Die is er niet voor borstvoeding, want staat geen industrie achter, daar is geen geld mee gemoeid. De weinige organisaties die er zijn, draaien op overheidssubsidies en vrijwilligers, ze moeten het doen met een fractie van de middelen die pakweg Nestlé, Nutricia enzovoort wel hebben.
Die paar artikelen per jaar naar aanleiding van wereld borstvoedingsweek wegen in mijn ogen niet op tegen de hoeveelheid reclame op tv, in magazines, blauwe/roze dozen… voor kunstvoeding.
Wat mij betreft mag er dus een stuk meer geïnvesteerd worden in bewustmaking. En vooral in het voorzien van juiste informatie. Het feit dat een overheidsorgaan als Kind & Gezin heel vaak borstvoedingsondermijnend advies geeft, vind ik hallucinant. Als je via de eerste lijn al ondermijnd wordt, waar zijn we dan mee bezig? Terwijl de wetenschappelijke informatie voorhanden is hé. WHO heeft heel duidelijke, correcte info, die ook door LLL gebruikt wordt, maar vaak haaks staat op de informatie die wordt gegeven door kraamklinieken, K&G, kinderartsen, osteopaten, kraamhulpen enzovoort.
Ik zou dus zeker wel een warm pleidooi houden voor juiste info, gebaseerd op wetenschap, op feiten. En dan mag, wat mij betreft, elke mama voor zich kiezen wat ze er mee doet. Maar dan kunnen we tenminste spreken van gefundeerde, bewuste keuzes. Geen keuzes omdat je door eerstelijnsfiguren in de steek werd gelaten.
Bedankt voor je reactie, Nnnina.
Ik geef toe dat ‘lobby’ geen al te gelukkig gekozen woord is in deze context. Er is inderdaad geen industrie die achter het promoten van borstvoeding staat. Wat dat betreft heb je gelijk. Maar de overheid pompt er toch wel wat geld, neen? Is het bovendien niet zo dat er geen reclame gemaakt mag worden voor flesvoeding van 0 tot 6 maanden? Komt dat net niet door het feit dat de overheid, óók K&G, zich bewust is van de voordelen van borstvoeding, en bereid is daar campagnes rond op te zetten? Doen alsof ze machteloos staan tegenover de flesvoedingslobby, lijkt me wat overdreven.
Wat K&G betreft: welk borstvoedingsondermijnend advies geven die precies? Ik heb dat zelf nooit zo ervaren, om eerlijk te zijn. Vergeet niet dat K&G géén borstvoedingsorganisatie is. Ze zijn er ook voor ouders die om wat voor reden dan ook, voor flessenvoeding kiezen. Eenzijdig focussen op borstvoeding lijkt me dan ook niet aangewezen in hun geval. Daar heb je andere organisaties voor, zoals LLL, en die moeten er ook absoluut zijn. Maar K&G borstvoedingsondermijnend noemen, vind ik een straffe uitspraak.
Verder ben ik het helemaal met je eens.
Ik kan natuurlijk niet voor elk K&G-bureau spreken hé, uiteraard zitten er hier en daar pareltjes van verpleegkundigen en artsen! Het bureau waar ik ging raadde mij aan om te voeden op vraag (hoera, goed punt). Maar toen bleek dat mijn kleine man makkelijk 10-12 keer per dag vroeg, vonden ze dat dan weer te veel. Niet nodig mevrouw, probeer de tijd maar wat te rekken tussen de voedingen (oei, daar liep het al mis, want hiermee bezorg je niet alleen je baby fysiek last (honger), maar ook je productie daalt hierdoor). Of toen ik na 4 maanden nog nachtvoedingen bleek te geven: oei mevrouw, dàt heeft hij niet meer nodig hoor, je gaat hem iets gewoon maken! Hoe ik mijn zoontje dan moest troosten ‘s nachts, daar had ze geen antwoord op (ik ben dus ‘s nachts gewoon blijven voeden, mijn productie had die voedingen nodig om verder te kunnen borstvoeden en baby’s hebben ook ‘s nachts melk nodig om goed te ontwikkelen). Toen hij van zijn curve donderde hebben ze mij aangeraden om meer vaste voeding te geven: meer fruitpap, meer groentepap. Terwijl ik nu weet van LLL dat die papjes bijzaak zijn het eerste jaar, dat ze véél minder calorieën en voedingswaarde bevatten dan melk en dat kindjes die van hun curve duikelen in de eerste plaats meer melk nodig hebben en geen ‘dieetvoer’ ;).
En die feiten gelden niet enkel voor borstvoeding he, dat is gewoon algemeen advies voor baby’s die melk krijgen, wat voor melk dan ook. Dus ook ouders van flesgevoede baby’tjes zouden dergelijk advies mogen/moeten krijgen, vind ik.
Enfin, het zijn maar enkele voorbeelden. De tweede zoon wordt groot gebracht zonder bezoekjes aan K&G, dat is ook een optie natuurlijk :).
Maar zoals ik zei, alle lof voor de K&G-bureaus waar je wel juiste info krijgt, want zij zijn toch echt wel de plek waar je als jonge ouder het eerste terecht komt voor alle mogelijk vragen rond baby’s.
Dag Paul, mag ik ook wat verduidelijken op je vragen?
Ivm de WHO norm van 2 jaar: uiteraard gaat in de Westerse wereld flessenvoeding geen gevaar voor je kindje opleveren zoals in sommige ontwikkelingslanden. Gelukkig!!! Maar hun norm is wel een globale norm dwz dat er ook gezondheidsvoordelen voor westerse baby’s zijn. Ze maken dus geen onderscheid in hun aanbeveling. Persoonlijk neem ik die aanbeveling maar tel ik daar ook evengoed het belang en welzijn van de mama bij: dalend risico op borstkanker bij langvoeden (+6maand) , lager risico voor diabetes type 2…2 risico’s waar ik toch toe neigde. De voordelen voor de gezondheid van de mama worden mijns inziens ook nog steeds onderbelicht. Een studie in de herfst had aangetoond dat in de westerse wereld meer borstvoeding op x minder doden kon leiden door oa minder borstkankers. Wat een gemiste kans toch.
K&G geeft naar mijn ervaring ook borstvoedingsondermijnend advies ook al zijn ze een overheidsinstelling met eerstelijnshulp die officieel wel pro-bv zouden moeten zijn. Elke afdeling is anders en ik lees elke dag op LLL FB groep en hoor zowel lovende als vernietigende commentaar op K&G bezoeken. Veel hangt dus af van je lokale arts en verpleegkundigen.
Wanneer ik borstvoedingsondermijnend advies bedoel, bedoel ik dus ook niet openlijk dat men je zou bekritiseren op borstvoeding of je openlijk kunstvoeding zou aanraden…maar goedbedoeld advies geven dat niet de beste keuze is.
een klein voorbeeldje dat banaal kan lijken: bij eerste kindje kwam ik na paar weken bij K&G met mijn ukje en ze vroeg hoe mijn borstvoeding verliep en ik kloeg dat ik wel heel pijnlijke kloven had. Het directe antwoord was dat ik ook wel een flesje kunstvoeding mocht geven af en toe.
IK ga ervan uit dat men empatisch wou lijken, dat men niet teveel druk wou zetten. Maar ik vond het zeer vreemd dat ik niet aangegeven had dat ik borstvoeding niet meer zag zitten (of dat men niet eerst naar mijn motivatie polste) en indien ik nog bv wou verder zetten eerst naar oorzaken van het echte probleem zou kijken: “waarom heb je kloven, heeft er al een laktatiekundige met jou gekeken of je kindje goed aanlegt, is lipriempje ok, …” en indien je het echt niet kan houden van de pijn, kan je misschien eens een flesje afkolven maar weet wel dat het niet optimaal is omdat de eerste weken jij en je kindje je productie optimaal regelen…. Zoiets had ik verwacht. En danhelemaal zou wel goed zijn dat men empatisch is en de mama laat weten dat het niet het einde van de wereld is als ze het even helemaal niet meer ziet zitten en zou overwegen een enkele keertje poedermelk te geven als ze er echt doorzit, dat ze daarom geen slechte mama is…maar dat het wellicht haar borstvoeding zal ondermijnen als het frequent gebeurt.
Maar als ik compleet onwetend was en gewoon naar huis ging , denkend “auw nu doet het pijn, ik wissel borstvoeding beetje af met af en toe een fles kunstvoeding” dan riskeerde ik dus onderproductie te hebben, ergere regeldagen uit te lokken bij mijn kindje waar ik wellicht ongeïnformeerd dan heel onzeker van werd, … Als ik dan zonder advies dan ook flesje zou geven en de hoeveelheden van de kv verpakking zou volgen, dan zou ik natuurlijke maaginhoud van mijn kindje verstoren en uitrekken waardoor mijn kindje ontevreden aan de borst zou worden enz…
en zie, 1 opmerking kan je in een spiraal van problemen brengen en voor je het weet heb je een maand later een moeder die ‘te weinig melk’ had en ‘een kindje dat nooit voldaan was aan de borst en over zijn toeren’ en die gestopt is tot opluchting van iedereen. Maar die bij een ander advies misschien volledig pijnloos nog aan het voeden zou zijn…ook tot vreugde van alle betrokkenen.
Op afspraak van 3 maand bij K&G staat ook al in hun checklist om over vaste voeding te beginnen praten (ook al staat in hun eigen policy dat je bij borstvoeding niet voor 6 maanden mag beginnen…zou best bij alle kindjes zo zijn, maar soit) en spreken ze van belachelijk grote hoeveelheden. Of dat je toch minimum x uren moet tussen laten om maagje te laten rusten. Ze weigeren ook om met borstvoedingscurves te werken en maken zo heel veel borstvoedende mama’s onzeker omdat het gewicht van hun kindje niet de curve van een gemiddeld flesgevoed kindje volgt …waardoor ze te snel gaan bijvoeden of net tijd gaan laten tussen voedingen (met huilende baby als gevolg, stresserende mama…)
Mijn oudste kindje was lichtgewichtje en dan stelde men voor bijna volwassen porties groentenpap te geven, terwijl mijn moedermelk net veel kalorierijker is.
3 jaar later bij mijn volgende kindje stelde men mij wel de vraag “hoevaak drinkt je kindje? ” “laatste weken maar 8 keer, ik zou willen opkrikken” “ah ja, 8 keer drinken is echt wel het absolute minimum” (Yessss, goed antwoord, dank je wel voor de steun).
Enfin in mijn ogen is het hele probleem dus niet dat de boodschap om met borstvoeding te beginnen niet duidelijk genoeg is in allerlei media en ondersteundende zorg of dat onvoldoende vrouwen beginnen met borstvoeding, maar dat zoveel vrouwen geen rolmodel meer hebben en de flessengewoontes van een paar generaties overneemt (grote hoeveelheden, nachtvoedingen zo snel mogelijk vermijden, lage frequentie van voeding, snel vaste voeding ter vervanging van melkvoeding, te snel bijvoeden, kolven om te zien hoeveel je kindje drinkt (en omdat dat niet de hoeveelheid is van op verpakking poedermelk dan maar bijvoeden), …) en zo zonder het te beseffen in de problemen raakt en noodgedwongen moet stoppen met borstvoeding.
Kind en Gezin wordt wel gesponsord door Nestlé: gratis uitstapjes naar Kinepolis en dergelijke en nadien een goodiebag met producten van Nestlé. Kind en Gezin is dus helemaal niet objectief in deze.
Mijn moeder is al zo’n dertig jaar vrijwilligster bij K&G. Waar blijven die filmtickets?
Dag Paul,
Ik denk dat je een punt hebt wat betreft het feit dat er veel info over borstvoeding de ronde doet, en dat het ook wordt gestimuleerd. Zo lijkt het althans. De praktijk wijst echter vaak uit dat heel wat mensen die in ziekenhuizen rondlopen die officieel pro borstvoeding zijn, (ongewild, hé) foute informatie geven en zo heel wat borstvoedingsstarters een beetje de foute weg ophelpen. Tel daar ook verplegers, kraamhulp, … bij die aan huis komen en soms pure volkswijsheden verkopen die kant noch wal raken, en je krijgt heel wat tips die je geen meter vooruithelpen. Ik denk dat Sofie vooral dát ‘aanklaagt’: het gebrek aan juíste info.
Een voorbeeld: ik ben in een ziekenhuis bevallen van een premature tweeling. De arts die mijn kindjes begeleidde, dramde heel erg op het belang van borstvoeding bij premature kindjes. Ze had me dat op voorhand gezegd. Het geeft prematuurtjes persoonlijk aangepaste antistoffen die ze op geen enkele andere manier kunnen binnenkrijgen, en hen beschermt tegen het grootste gevaar daar: infecties. Toch heb ik na hun geboorte uren geen kolfmachine gezien. Er kwam ook geen lactatiekundige langs de eerste dagen: eerste waren er geen, dan hadden ze niet meteen tijd… En legde de verpleegster het gebruik van mijn kolfmachine fout uit. En in dit zeer grote, goed aangeschreven ziekenhuis dat schreeuwt borstvoeding te promoten, bleek dé lactatiekundige (de persoon die zich enkel en alleen daar mee bezighoudt)… halftijds te werken. Probeer die maar eens vast te krijgen als je dringend hulp nodig hebt. Intussen kreeg ik wel van andere verzorgers info, en aan goeie wil écht geen gebrek, maar juiste info was het vaak niet. Dus: stimuleren en info, ja. Juiste info? Vaak niet.
Voor alle duidelijkheid: ik wil je niet aanvallen. Gewoon een voorbeeldje geven van hoe het misloopt.
Bedankt voor je reactie, An. Ik voel me helemaal niet aangevallen, hoor. 🙂
Als ik je verhaal lees, dan denk ik inderdaad dat het voor jou (en de tweeling) erg jammer was dat er onvoldoende begeleiding en hulp kwam. Misschien net door je ‘bijzondere’ situatie, maar dat is uiteraard geen excuus. Ook voor dit soort situaties moet er begeleiding (op maat) zijn.
Maar als ik het goed lees, dan ging het niet zozeer om gebrek aan duidelijke informatie, maar om praktische hulp: iemand die naast je stond, je uitlegde hoe het kolfapparaat werkte, je aanmoedigde. Daar kan je wel eens gelijk in hebben, dat het dat soort begeleiding is dat vrouwen missen. Maar dat valt voor mij niet zozeer onder ‘informatie’ als wel onder ‘praktische hulp’.
Sowieso hoop ik dat je ondertussen mama bent van een kerngezonde, blije tweeling. 🙂
Hey Paul,
Fijn. Ik probeer altijd een beetje voorzichtig te zijn, ik wil dat het een beetje positief blijft hier 🙂
Het was voor een deel praktische hulp, maar ook informatie hoor. Ik heb heel wat kemels gehoord… ook in het ziekenhuis, en dat is spijtig. Onder vriendinnen hoor ik vaak vergelijkbare verhalen. Fabeltjes over het opkrikken van de productie (je hoort echt de zotste dingen :-D!)… en dan gebeurt er maar niks waardoor er flesjes kunstvoeding moeten worden bijgevoed. Niet dat er zoveel mis is met kunstvoeding vind ik, maar als je als mama aangeeft dat je graag borstvoeding wilt geven en het een tijdje the natural way wenst te doen, vind ik wel dat je alle recht hebt op juiste info. De wetenschap achter borstvoeding is behoorlijk ingewikkeld, terwijl de info die makkelijk ter beschikking staat, vaak heel oppervlakkig en soms onjuist is. Plus, het is moeilijk om echt alles te weten over borstvoeding wanneer je eraan begint, daarom is die hulp en extra info van experten net heel erg nodig. Vind ik.
Dat ter verduidelijking, dus.
Maar des te beter als jullie daar als gezin geen last van hadden: dat wil wellicht zeggen dat het allemaal goed is gegaan. Kan een mens alleen maar blij mee zijn, hé.
Kerngezonde tweeling, yes :-)! dank je.
Ja, ik denk dat ik begrijp wat je bedoelt. Het is ook wel eens gebeurd dat we iets hoorden, zelfs van het ziekenhuispersoneel, dat ons toch echt niet leek te kloppen, bij nader inzien. Alleen leek ons dat toen zo evident (omdat we op voorhand iets gelezen hadden misschien?) dat we er niet langer bij stilstonden. De boeken / artikels die je erover leest, spreken elkaar zelden tegen, maar wat er in het ziekenhuis over gezegd wordt, misschien wel. Dat punt krijg je dus. 😉
Met het gevaar de discussie nu pas echt open te trekken :-D: dat geldt helaas voor heel veel dingen. Ik lees hier ontzettend veel over ‘wetenschappelijk onderbouwde info’, waar ik absoluut voorstander van ben. Het begint met de wetenschappelijke consensus. Helaas is die blijkbaar nog niet doorgedrongen tot bij iedereen die met een kind naar een osteopaat stapt om het te laten behandelen voor geboortetrauma’s allerhande die met wat gemasseer zo verholpen zijn. Of tot iedereen die een homeopatisch middel geeft aan kinderen. Of tot iedereen die zijn kind niet vaccinneert. (Onlangs hoorde ik een moeder een andere moeder aanraaden haar kind met autisme te laten ‘ontstoren’ na een vaccinatie.) Volgens mij zijn de gevolgen van dat soort priepraat véél groter dan die van ouders die flesvoeding geven. En de consensus onder ouders is er ook véél minder groot over. Ik hoor zelden ouders tegenspreken dat borstvoeding gezonder is, maar ik hoor ze wel koppig vasthouden aan het idee dat hun kind geholpen was met homeopatische druppels.
Ik zeg dit niet om mensen tegen me in het harnas te jagen. Ik zeg het enkel om te wijzen op de consequenties van het hameren op wetenschappelijk onderbouwde info. Een goede zaak lijkt me dat, maar de ware excessen situeren zich niet in de tegenstelling borstvoeding – flesvoeding, maar in andere tegenstellingen. Jammer dat je daar zo weinig over hoort of leest.
(Dit is overigens niet iets wat ik nu per se aan jou wil laten weten, maar aan ouders in het algemeen. En het wordt nog te vaak in de hoek ‘persoonlijke keuze’ weggeschoven, terwijl dat met borstvoeding / flesvoeding nu minder vaak gedaan wordt. Onder andere door posts van Sofie, denk ik.)
Blij dat je tweeling kerngezond is, trouwens! Dat is het allerbelangrijkste.
Ik kan niet replyen op je laatste antwoord, Paul. Dus dan maar even zo. Goed punt! Wat is dat toch met die osteopaten?! Ik snap het niet, waar komen die mensen plots vandaan en wat weten die over babyvoeding en -darmpjes? Ik blijf er liefst ver weg van, niet omdat ik een oordeel wil vellen over andere ouders (ik kan begrijpen dat je grijpt naar elk mogelijk redmiddel…) maar gewoon omdat ik er niet in geloof. Omdat het niet wetenschappelijk is.
Ik snap je punt goed: ik weet eerlijk gezegd ook niet waarom borstvoeding zoveel meer commotie veroorzaakt dan andere niet-wetenschappelijke dingen die met baby’s te maken hebben…
Paul! Amen! Soms heb ik het gevoel een eenzame ziel te zijn die niet naar een ostheopaat gaat, niet gelooft in geschud water en mijn kinderen op schema laat vaccineren en meer.
An, in welk ziekenhuis ben je bevallen?
Ik ben ook – jammer genoeg- tien weken te vroeg bevallen van een tweeling. Dit was in het UZ. Ik ben wel goed begeleid geweest wat betreft kolven e.d. Er was direct een lactatiedeskundige voorhanden die me op weg heeft geholpen. Ook bij de NICU verpleegsters waren er die gespecialiseerd waren in borstvoeding en in het overschakelen van flesjes gekolfde melk naar de borst, eenmaal ze oud genoeg waren. Als ze 5 weken waren, zijn ze over geplaatst naar Maria Middelares, en ook daar kreeg ik veel hulp bij het oefenen aan de borst.
en nog even aanvullen: bij prematuurtjes zijn de voordelen van borstvoeding wel gigantisch groot en mag (moet!) er veel spel rond gemaakt worden. Ik kreeg veel steun, maar ik had wel zelf aangegeven dat ik sowieso borstvoeding wilde geven. In dit geval zouden ouders echt wel deftig moeten ingelicht worden, dat een ziekte zoals NEC veel vaker voorkomt bij prematuurtjes die flesvoeding krijgen. Het kan hier wel gaan om het verschil tussen leven en dood.
Hey Tine,
Ik ben bevallen in het ZOL in Genk. Ik ben heel tevreden over de NICU-afdeling daar. Ook omdat de goeie wil wat betreft borstvoeding er absoluut was. Ze hadden alleen een tekort aan professionals op dat moment, onder andere omdat één deskundige zelf met borstvoedingsverlof was. Begrijpelijk dat het dan niet zo vlot gaat, maar eigenlijk zou dat niet mogen: daar zijn moeders de dupe van.
Maar zoals je zei: ik kreeg er heel veel steun, ook van de verplegers van de NICU die hielpen aanleggen. Ze behandelden gekolven melk de eerste dagen ook echt als ware het goud, heel grappig (en bemoedigend). Het belang van borstvoeding werd er zeker hard onderstreept, al had ik net als jou ook op voorhand gezegd dat ik het heel graag wilde doen.
Over de afdeling waar ik zelf ‘lag’, de kraamafdeling, dat ging minder goed. Foute uitleg over kolven e.d…. En een nijdige reactie toen mijn man daar achteraf een opmerking over gaf.
Maar wat ik vooral vreemd vind: niemand die even opvolgt dat er net een mama is bevallen van twee prematuurtjes die eigenlijk zo snel mogelijk aan het kolven moet gaan. Ik heb op de kraamafdeling zelf om het toestel gevraagd (daar gaat niemand dood van natuurlijk), maar toen kwam dus ook nog eens die foute info en was ik meteen verkeerd vertrokken. Erna ook zelf naar een lactatiekundige gevraagd. En nog eens. Er was eigenlijk niemand die dat echt opvolgde. Jammer dat ze niet echt het verstand hebben om even spontaan een lactatiekundige naar de kamer van een prematuurmama te sturen, om er even langs te gaan zitten, bijsturen, kijken hoe het gaat… Ik had zelf wel de kracht om het op eigen initiatief goed te willen doen, maar ik kan me perfect voorstellen dat er mama’s zijn die onverwachts te vroeg bevallen en zodanig overstuur zijn dat borstvoeding wel het laatste is waar je aan denkt.
Hopelijk alles oké met jouw kindjes intussen?
Mijn eerlijk advies? Blijf ervan weg.
– je hebt geen medische achtergrond en baseert je dan wel op wetenschappelijk onderzoek, maar leest dat door een erg gekleurde bril en bent bovendien niet opgeleid om dat soort studies correct te interpreteren en in eventueel advies om te zetten
– er zijn professionals genoeg die zich met dit soort zaken bezig houden. Kan best zijn dat jij hen niet persé vertrouwt, maar dat wantrouwen lijkt me volledig wederzijds. Zoek dan desnoods een aantal personen die wel een opleiding hebben en die jij wel vertrouwt
– je hebt geen enkele psychologische achtergrond en kan de impact van je woorden daardoor niet correct inschatten. Zoals je in je verwijderde reactie op Ruth, daar zei je iets in de aard van: ik heb de indruk dat je helemaal niet veel over borstvoeding weet. Dat klinkt heel kleinerend, alsof jij de autoriteit bent die gehoord moet worden.
Het is mooi wat je in je kleine kring voor mensen met vragen probeert te betekenen, maar drijf het niet te ver. Ervaring is geen goede opleiding als het over medische zaken gaat. Borstvoeding is een erg beladen gegeven, ik blijf het grappig vinden hoe mensen over ‘het borstvoedingsdebat’ schrijven zonder te beseffen dat ze het mee aan het voeren zijn.
Volledig mee akkoord.
denk dat sofie haar punt een beetje is dat de mensen die het dan wél professioneel zouden moeten weten dat soms totaal niet doen. Bij mijn zoontje kreeg ik in het ziekenhuis van élke vroedvrouw ander advies… waardoor ik zeer fel teleurgesteld en klaar om de handdoek in de ring te gooien huiswaarts ging… gelukkig een fantastische kraamhulp die er meteen een nog fantastischer vroedvrouw aan huis bij riep en zij heeft mij er doorgesleept en ik heb 8 maand kunnen voeden… Bij mijn tweede kindje was ik beter voorbereid (dacht ik) . maar toen werd de dochter onverwacht geboren met een extra chromosoom en sloegen alle vroedvrouwen tilt, inclusief de lactatiedeskundige die mompelde dat bv bij kindjes met down toch nooit lukte en ik dus al na dag 2 uit schrik voor een uitgedroogde dochter flesjes liet aanrukken (en ferm mocht mijn handtekening zetten onder een papier dat dat op mijn uitdrukkelijke vraag was… serieus.. als ge nuldebotten ondersteuning krijgt en ge hebt net mentaal zo een schok te verwerken gekregen is er gewoon geen keus) Awel ik wou dat ik toen een Sofie gekend had… een andere mama die mij wat moed had ingesproken, mij eventueel toch nog naar andere mensen had kunnen doorverwijzen. Vooral omdat ik ondertussen zo veel mama’s ken die zonder problemen hun kindje met down bv gegeven hebben… Dat is iets waar ik zoveel spijt van heb, bij elke ziekenhuisopname voor luchtwegproblemen achteraf heb ik me schuldig gevoeld, gedacht ‘had ik dit kunnen voorkomen door wél bv te geven… Dus ofwel moet de opleiding voor vroedvrouw/lactatiedeskundige serieus aangepast worden ofwel moeten er meer sofie’s op deze wereld komen..
En wat de hoeveelheid in flesjes betreft: mijn dochter heeft nooit meer dan 120 ml gedronken en toen was ze 18 maand… ik heb de eerste drie maand 10 flesjes per dag gegeven zo ongeveer.. telkens hele kleine hoeveelheden. En kind & gezin die heb ik buitengegooid als ze drie maand was… mijn KA was het volledig eens met mijn manier van flesjes geven. Mijn dochter groeide, ze kwam bij, ze was alert, meer moest dat niet zijn.
Ik heb mijn reactie op Ruth inderdaad verwijderd. Om de simpele reden dat ik voor 1 keer sterker wilde zijn, en me niet tot een ‘debat’ wil laten verleiden. Ik heb een eerlijk verhaal gebracht, maar het blijft mijn verhaal. En daar doet iedereen uiteraard mee wat ie wil. Ik ben ook even in het buitenland (en godbetert, felix is niet mee – ja, het kan met bv), dus even te druk om de juiste reacties te geven. Dus lijkt het me verstandiger om te zwijgen en van het Belgisch-Indisch huwelijk te genieten waar we zijn uitgenodigd. Iedereen bedankt voor de reacties. Als het ook maar iets losmaakt en een stap in de goede richting is. Als 1 mama zich beter voelt en geholpen is, ben ik al blij. Groetjes, Sofie
Klassiek tacktiekje : ik schiet iets op gang, als het te warm wordt ben ik weg, want heb ik het te druk met andere dingen – die veel belangrijker zijn. Goed hoor. Geniet van je weekend en dat huwelijk. Het is je van harte gegund. Maar het is een tikje denigrerend naar de mensen die hier reageren, meeleven, debatteren en kritiek geven. Over dat laatste zou je een ietsiepiets meer rust kunnen gebruiken. Dat is meteen ook prettig respectvol.
Ik denk dat ik al uitvoerig bewezen heb dat ik hete patatten niet uit de weg ga. Ik kom wel terug. Het zal alleen niet dit weekend zijn. Het was ook helemaal niet bedoeld om discussie op gang te wekken, ik hoopte dat dat wel duidelijk was. Maar blijkbaar is dat onmogelijk met dit onderwerp. En op zich is dat goed, want dat betekent dat het ook echt nodig is. Dat er nog een lange weg is.
Sofie, het gaat me niet om het onderwerp. Ik heb geen kinderen en zal er nooit hebben – wat een eigen keuze is, en al of niet BV wekt weinig emoties op bij mij. Ik meen gewoon een bepaalde dynamiek te ontwaren. Die boeiend is. Maar hey, wie ben ik, alvast geen psycholoog ! Het is maar een mening, zoals toenmalig prinses Maxima dat zo mooi zei.
Dat van die ene mama zou top zijn, mocht je niet het risico lopen dat elders zich twee vrouwen sléchter voelen.
De (overigens heel goede) lactatiekundige heeft mijn vriendin aangeraden te stoppen met de borstvoeding. Die zag een depressie aankomen … en DAT is heel wat slechter voor de baby dan kunstvoeding. Zelf bleef ik mijn vriendin stimuleren om de BV toch zeker niet op te geven. Maar ja, ik ben niet ‘neutraal’ genoeg. Ik denk, Sofie, dat het onderwerp BV jou ook veel te nauw aan het hart ligt op dit moment om goede raad te geven aan mama’s die er echt aan onderdoor dreigen te gaan, of waarvan de baby dreigt uit te drogen. Dus ik zou die met grote problemen doorverwijzen naar LLL of lactatiekundigen, en de vrijgekomen tijd gebruiken om andere leuke dingen te doen! Want zoals iemand hier al zei, alles wat er over BV kan gezegd worden, staat al beschreven in de literatuur. Een FAQ pagina zou je wel kunnen uitbouwen, met links naar andere organisaties, want je bereikt via je pagina natuurlijk wel heel veel mama’s.
Helemaal akkoord hiermee!
Hoi
Ik heb je intussen verwijderde reactie niet gezien maar wou de mijne even verduidelijken, want het adagium dat geschreven woorden heel anders geinterpreteerd kunnen worden blijft natuurlijk waar.
Eerst en vooral heel veel respect voor jouw keuze en dat het al 16 maanden zo goed gaat. Ik begrijp dat je wil dat alle vrouwen en kindjes die positieve ervaring hebben.
Ik zie ook dat wat je stoort de slechte informatie is die volgens jou wordt gegeven. Waarmee vrouwen – mijns inziens – het beste zijn geholpen is door iemand die hun specifieke situatie analyseert op basis van wat er gebeurt (en daarbij alle aspecten in acht neemt) en dit tegen een wetenschappelijke, onderbouwde achtergrond. Op die manier kom je met een goede oplossing. In jouw geval kan dat een andere oplossing dan in dat van andere mama’s. Inzake babies en voeden is er no size fits all.
Waar ik me erg tegen wou uitspreken en iemand anders hier ook heeft gezegd: ervaring maakt je geen specialist. Een sample size van twee is wetenschappelijk gezien gewoon te klein. Dat doet geen afbreuk aan jouw prestatie maar zegt niks over hoe het voor al die andere duizenden babies in Belgie moet gaan.
Daarom ook dat het niet uitmaakt hoe ik ben grootgebracht (tot 2j borst!) en welke keuze ik met mijn kindjes maak en of ik er in uw ogen nu veel van weet of niet. Sample size is te klein, en doorstaat bijgevolg net als uw voorbeeld van LLL en de medische oorzaken van bijvoeden (in dit geval door zelfselectie van uw testgroep) de basis van goede wetenschappelijke bevindingen niet. En is dus maar een erg onstabiele en incomplete basis voor dit soort complexe zaken.
Dus in uw plaats zou ik aanraden wat Marlies al zei: help de mensen in je omgeving waar je kan, maar als je het wil uitbouwen of hierin verder gaan, is mijn mening om u zeer goed te scholen of het uit handen te geven en door te verwijzen nr initiatieven die al bestaan – zoals artsen, lactatiedeskundigen, die dit systematisch aanpakken, door gedegen kennisopbouw en formele opleiding. En ook LLL waar ze de zaak systematiseren en up to date houden.
Uit je post spreekt grote emotionele betrokkenheid (“Ik laat er soms een traantje om,(…)” en (“ik kan het niet loslaten. Het kruipt zo verschrikkelijk onder mijn huid, ge hebt er geen idee van”) en dat is echt waar mooi, en zoals ik zei in mijn eerste reactie, mag dat er allemaal zeker zijn, maar het lijkt mij helemaal geen goede basis om moeders die struggelen te gaan adviseren, niet voor jou (sta je daar soms bij stil?) en niet voor hen.
Je schreef zelf, dit is mijn verhaal en zo is het maar net. Dit is dan ook maar mijn mening en je doet ermee wat je wil.
Ik ging niet reageren, ik heb op mijn handen gezeten, maar kijk, het lukt niet. Tegelijk denk ik: als je er nog eens over blogt, dan weet je dat niet iedereen zal juichen. Dus bij deze. 😉
Ik had toen ik bij Dexter een poging deed om borstvoeding te geven een vroedvrouw zoals jij. Zeer fanatiek, las volgens mij ook enkel publicaties van LLL enzo, allemaal goed en wel, maar dan heb je natuurlijk een behoorlijk gekleurde visie. Als je enkel boeken en publicaties leest die zwaar pro borstvoeding zijn, dan denk je na een tijd dat die zijde de volledige waarheid in pacht heeft. Terwijl niemand dat heeft, en je je daar altijd bewust van moet blijven, zeker als je een hulpverlenende of adviserende functie zou ambiëren.
Ik heb me vorige keer zo laten opfokken door dat steeds weer herhaalde emoverhaal van “het is beter voor de baby”. Ik heb op voorhand een wekelijkse cursus gevolgd, ik was dus wel goed geïnformeerd. Maar het was niks voor mij, en zou het ook nooit worden.
Ik ben nog altijd zo kwaad als ik terugdenk aan het onbegrip van mijn vroedvrouw toen ik na negen dagen wilde stoppen. Alles draaide om productie, en borstvoeding, terwijl er nuance moet zijn. En marge. En begrip. En dat lees ik niet altijd in je reacties, Sophie, dus ik zou mijn hart vasthouden voor contacten met moeders die zeggen: fuck it, ik kan niet meer en ik wil slapen en ik wil dat mijn baby doorslaapt want ze mogen mij samenvegen en ik denk dat ik beter zou zijn met flesjes geven en het regelmatig doorgeven aan mijn man. Kun jij daar dan begrip voor opbrengen? Luister jij dan vanuit de gedachte dat iedereen een reden heeft om ergens voor te kiezen, en kun jij je dan losmaken van je duidelijk bijzonder emotionele redenen om zo hard op die borstvoeding en het belang ervan te focussen?
Mijn kinderarts had gelukkig wel die ruimte voor nuance. Tuurlijk, borstvoeding heeft veel voordelen, en die kende ik allemaal, maar voor sommige vrouwen en dus ook hun baby’s is het beter als ze voor flesvoeding kiezen. Ja, ook voor hun baby’s, want in mijn geval was het of garantie weer eindigen met stress en postnatale miserie of deze keer wel een rustige start nemen zoals ik die wilde. En Flo heeft daardoor een moeder die er is en niet elke week uren naar een psychologe moet of opgenomen moet worden omdat ze crasht, net zoals Dexter. Los van productie of niet was dit de allerbeste keuze die ik voor mijn gezin kon nemen.
En ik wou dat ik dat verhaal ook op mijn blog kon vertellen zonder elke keer een hoop vrouwen over me heen te krijgen of reacties te lezen waarbij ik tussen de lijnen voel dat ik niet word begrepen, want ik doe niet ‘wat het beste is voor mijn baby’. Denken ze. Echt, ik ben dat allemaal zo beu dat alles rond borstvoeding mij ondertussen keihard gestolen kan worden. Als ik nu nog zou moeten beginnen, ik zou bijna willen rebelleren door het net niet te doen, net door al dat fanatieke gedoe.
Het is borstvoeding, allemaal zeer nobel en fijn als het je ligt en alles goed loopt, maar uiteindelijk ook niet meer dan een kind voeden met je borsten. Het maakt deel uit van het ouderschap, maar we moeten er ook niet meer van maken dan het is, vind ik.
Danku!
Zo mooi gezegd! Je kunt je kind ook meer kwaad dan goed doen door voor borstvoeding te kiezen ten koste van al de rest. Want melk is vanzelevennooitniet belangrijker dan de aanwezigheid en liefde van een ouder en net dat is een valkuil waar veel onzekere jonge mama’s bij wie het moeilijk gaat in tuimelen. Ik knalde er ook in en zelfs ik verklaarde mezelf zot dat ik ondanks alles de tweede nog een kans gegeven heb. Ik snap de keuze voor flesjes heel goed, meteen of na een tijdje. Daar is niks mis mee, die wordt heus niet tussen de soep en de patatten gemaakt en die kan in mijn ervaring net de beste keuze zijn voor het kindje.
Ik begrijp je volledig. Ik heb hier ook zo een periode gehad dat ik me er echt zo emotioneel mee verbonden voelde. Maar ik denk dat dat komt omdat de bv meer is dan voeden, maar ook een stuk emotie.
De ene zoon kreeg hier 8 maanden bv. (gestopt wegens nieuwe vruchtbaarheidsbehandelingen) De jongste 10 maanden (gestopt wegens een ziekenhuisopname van mezelf door zware klierkoorts). En had het niet zo tegen gezeten, had het nog veel langer geweest.
Nu de kinderen ouder zijn, kan ik het veel beter loslaten. Ik kijk naar de keuzes die ik voor mezelf heb gemaakt en daar ben ik blij mee. De rest kan me eigenlijk gestolen worden. Lekker egoïstisch 😉
Ja 🙂 Het is weer zover! De eerste zomerrel bij een blog. Keilange reactie, maar ik ga ervoor.
1) over humor
Ik ga er gewoon even wat humor tussen gooien, want dat is eigenlijk de enige nuance die ik mis. Niet de uitlachhumor, en zeker niet de een ander naar beneden halen-humor. Neen, het lachje van relativering. Van een stiekeme gniffel dat we onszelf allemaal zo serieus nemen. Terwijl de hitte ons buiten om de oren slaat. En toch mag, neen, moet het allemaal serieus blijven, want we steken er als ouder wel degelijk ons hart en onze ziel in: in de keuzes die we maken voor onszelf én in de adviezen die we met de allerbeste bedoelingen meegeven aan mensen die naar mijn eigen ervaring slechts zelden kennissen zijn, maar ons meestal écht nauw aan het hart liggen. Maar mét zo’n lachje, daar pleit ik voor.
2) over wat filosofische algemene gedachten over meningen en emoties uiten
Eén iemand schreef iets van ‘1 mama blij maken, maar met het risico er 2 te kwetsen’, of zoiets. Als ik me niet vergis, schreef (of minstens dacht) ik bij het vorige debat, hier, een wederwoord in de trant van: ‘helaas is dat een levenslang en niet te vermijden risico, een ander kwetsen. En gekwetst worden.’
3) en jazeker: dan toch ook nog over bv.
een paar andere reacties maakten er gewag van dat het niet meer zoveel kan schelen nu ze zelf de bv/fv-leeftijd gepasseerd zij, en dat vind ik ook heel erg herkenbaar. Nog maar 2 jaar geleden kon ik zelf véél bronnen geven over voordelen van bv – en die ook nuanceren, echt wel – en nu ben ik weer veel meer bezig met de autonome, private functie van borsten, om zo maar te zeggen. Kijk, ik denk dat dat gezond is. Dat een leven veel meer in fases verloopt dan wij graag toegeven. En dat een onderwerp waar op sommige momenten zovéél privé en gevoelige en taboe-onderwerpen in samenkomen, heel moeilijk wetenschappelijk te onderbouwen is. Borsten, vrouwen én baby’s: kan het gevoeliger? (Ja: keizersnedes. Tienerzwangerschappen. 40+-zwangerschappen. Eigenlijk is bv:fv nog maar een eitje)
Wat telt genoeg om in een statistiek te zetten? En hoeveel is die statistiek dan waard, hoe onweerlegbaar? Soms denk ik dat we als moderne mensen zo gewend zijn het medische en wetenschappelijke als de hogste en enige norm te zien. Het hele debat hier gaat veel over: IS het nu echt gezonder? En hoeveel? En vooral: hoe belangrijk? En als het belangrijkste factoren zijn zoals liefde, ontspanning, geluk, waarom verleggen we de discussie dan niet daarnaar? Zo vat ik het even samen, althans wat ik ervan begrepen heb.
Maar persoonlijk heb ik uit mijn eigen bv-ervaring toch vooral onthouden hoe onuitlegbaar sommige zaken zijn. Ik heb het altijd vreemd gevonden dat er relatief weinig aandacht is in het hele debat over hoe intiem het nu eenmaal is. Het zijn borsten. Het zijn sensuele aspecten van een vrouw. Dat ze dat met een kind wil of kan of niet wil of niet kan of niet zo lang als ze gedacht had, of veel langer dan ze gedacht had… deelt: hoe persoonlijk is dat uiteindelijk niet. Ik als bv-moeder heb daar ontzettend veel aan gehad, meer zelfs: ik als moeder van een ongewenst kind heb via die bv een band kunnen opbouwen met mijn kind. Maar dat is mijn verhaal.
Ja 🙂 Het is weer zover! De eerste zomerrel bij een blog. Keilange reactie, maar ik ga ervoor.
Sofie: een antwoord op de vraag of je een hulplijn moet opzetten, komt er niet hoor.
1) over humor
Ik ga er gewoon even wat humor tussen gooien, want dat is eigenlijk de enige nuance die ik mis. Niet de uitlachhumor, en zeker niet de een-ander-naar-beneden-halen-humor. Neen, het lachje van relativering. Van een stiekeme gniffel dat we onszelf allemaal zo serieus nemen. En toch mag, neen, moet het allemaal serieus blijven, want we steken er als ouder wel degelijk ons hart en onze ziel in: in de keuzes die we maken voor onszelf én in de adviezen die we met de allerbeste bedoelingen meegeven aan mensen. Maar mét zo’n lachje :-).
2) over bv
Een paar reacties maakten er gewag van dat het hen niet meer zoveel kan schelen nu ze zelf de bv/fv-leeftijd gepasseerd zijn, en dat vind ik ook heel erg herkenbaar. Nog maar 2 jaar geleden kon ik zelf véél bronnen geven over voordelen van bv – en die ook nuanceren, echt wel – en nu ben ik weer veel meer bezig met de autonome, private functie van borsten, om zo maar te zeggen. Kijk, ik denk dat dat gezond is. Dat een leven, en onze visie erop, veel meer in fases verloopt dan wij graag toegeven.
Ik denk vooral dat een onderwerp waar op sommige momenten zovéél gevoelige en taboe-onderwerpen in samenkomen, heel moeilijk wetenschappelijk te onderbouwen is. Borsten, vrouwen én baby’s: kan het gevoeliger? (Ja: keizersnedes. Tienerzwangerschappen. 40+-zwangerschappen. Eigenlijk is bv/fv nog maar een eitje)
Soms denk ik dat we als moderne mensen zo gewend zijn het medische en wetenschappelijke als de hogste en enige norm te zien. Het hele debat hier gaat in vrij grote mate over gezondheidsargumenten. Eerlijk gezegd: zelfs emotionele argumenten (richting bv) worden medisch vertaald: dichter bij moeder = minder stress voor baby = gezonder. Maar zo dacht ik wel niet toen ik zelf bv gaf: nu laat ik de hartslag van mijn kind dalen, tenminste, als de controlegroep geen placebo-effect ondervond. Persoonlijk heb ik uit mijn eigen bv-ervaring toch vooral onthouden hoe onuitlegbaar, onwetenschappelijk de motivatie achter sommige zaken zijn. Ouderschap, anyone?
Ik heb het, bijvoorbeeld, altijd vreemd gevonden dat er relatief weinig openlijk gesproken wordt in het hele debat over bv vs fv hoe intiem bv nu eenmaal is. Het zijn borsten. Het is een sensueel, intiem, lichamelijk deel van een vrouw. ‘t Is niet, en nu ben ik cru, het ene merk babyvoeding tegenover het andere. Ik denk dat dat de discussie ook zo onvatbaar maakt, en blijkbaar, keer op keer hevig.
3) over meningen: geven en horen
Ik denk ook dat dat erbij hoort, bij het leven én bij het ouderschap: die ergernis. In twee richtingen. Dat anderen jou niet genoeg begrijpen. Dat jij de keuze van een ander niet begrijpt. Wat ik in mijn eigen omgeving zie, zijn twee reacties: u helemaal omringen met mensen die hetzelfde denken, en ook uw kinderen in die zin in een heel veilige omgeving op laten groeien. Of: zo bewust als mogelijk is dat debat blijven zoeken, en de verbinding met de grotere maatschappij blijven maken. En (nu spreek ik voor mezelf) in dat proces wel degelijk botsen op uw eigen grenzen. Vandaar dat lachje, om het bij uzelf dat irrationele te herkennen en toch niet helemaal kapot willen en kunnen relativeren. En zo is de cirkel weer rond.
Wat anderen hier ook al schreven over wat iedereen kan gebruiken: een beetje meer humor, tonnen zelfrelativering, en het besef dat de discussie bv/fv maar een eitje is in vergelijking met de triljoen andere keuzes in het verdere leven en de opvoeding van je kinderen…
Dag Sofie,
Ik wou je even een hart onder de riem steken. Wat je heel erg probeert te vermijden, gebeurt opnieuw. Een discussie die niet gaat over je blogpost en je wordt woorden in je mond gelegd. Heel jammer.
Om wel on topic te blijven, ik zou vooral verwijzen naar goede, gespecialiseerde instanties waar je zelf in gelooft en eventueel een faq pagina maken die verwijst naar je eigen ervaringen.
Ik heb ook geen gemakkelijke borstvoedingsstart gehad, maar vond het daarna zo gemakkelijk dat ik er echt het hart van in zou zijn als het niet zou lukken deze keer. Vorige keer er echt aan begonnen met het idee van ‘we zien wel’, maar nu ook op zoek naar goede informatie over borstvoeding na een keizersnede. Want de vorige keer heb ik zeer veel goed bedoelde maar oh zo tegenstrijdige informatie gehad. (‘Hij hapt goed aan’ – ‘Hij hapt helemaal fout aan’; ‘Geef maar een tutje’ – ‘Je hebt toch geen tutje gegeven’…). Zeer frustrerend en ik werd er heel onzeker van. Gelukkig kwam op dag 5 alles goed en nu vind ik het zo fijn dat ik doorgezet heb en dat ze na mijn ‘geef hem alsjeblief een flesje’, een beetje bijvoeding gegeven hebben via een cupje en mij hebben laten kolven.
Maar dus om eerlijk te zijn, hoewel borstvoeding veel voordelen heeft, wil ik het deze keer vooral graag omdat ik het zo gemakkelijk vond.
Bedankt Sofie, om altijd zo oprecht te zijn. Het is de reden waarom ik hier graag kom lezen. Probeer de off topic comments alsjeblief te relativeren en neem mee wat je kan van je oorspronkelijke vraag. Je hebt je best gedaan om je mening te kaderen, maar mensen lijken vooral te lezen wat ze willen lezen.
Toch even een heel klein pleidooi voor Sofie. Zonder op het onderwerp in te gaan, want het laat me eigenlijk een beetje koud: iedereen doet vooral wat hij zelf goed vindt, wat mij betreft. Maar zoveel overdreven reacties weeral… Terwijl Sofie net aangeeft alle begrip te hebben voor mensen die kiezen voor kunstvoeding. Ik citeer: “Als jij kunstvoeding wil geven en je weet goed waarom, laat je dan ook geen schuldgevoel aanpraten. Stick with your choice.” En: “Ik relativeer dat ook meteen, want ik weet ook dat suiker niet goed is voor mijn kind maar Basiel eet toch snoepjes.”
Het relativeren én het begrip zit erin… en voor de rest gewoon heel veel passie (mag dat niet?) en een persoonlijke mening. Net zoals er mensen zijn als blogster Lilith (die hier ook reageert) die liefst hun voeten vegen aan borstvoeding – wat ik helemaal begrijp – mogen er gerust mensen zijn als Sofie die misinformatie aanklagen. Wat ik dan niet begrijp, zijn reacties als (en ik citeer): “Kun jij dan begrip opbrengen? Luister jij dan vanuit de gedachte dat iedereen een reden heeft om ergens voor te kiezen, en kun jij je dan losmaken van je duidelijk bijzonder emotionele redenen om zo hard op die borstvoeding en het belang ervan te focussen?”. Nou, Sofie schrijft het eigenlijk letterlijk in haar blogpost… Ja.
Dus dan is mijn vraag… wat is nu eigenlijk het probleem :-D?
Verder: veel liefde voor alle mama’s. Of je je nu aangevallen voelt of niet. Ik zou alleen even willen oproepen om wat te rationaliseren… Het is niet omdat Sofie hier al eens een traan over laat, dat je je aangevallen moet voelen als je geen borstvoeding geeft. Ze zal je heus niet opeten (denk ik).
Mooi gezegd!
Natuurlijk kan je een pleidooi voor Sofie houden. Ik ken haar niet, maar ze lijkt me een wolk van een vrouw die niets meer dan het beste overheeft met iedereen waarmee ze in aanraking komt. Maar ze vraagt in deze post wel degelijk om een mening van anderen, namelijk, zou ze/hoe kan ze dat hele borstvoedingsverhaal uitbreiden om meer mensen te bereiken.
Als Sofie zegt: “Ik relativeer dat ook meteen, want ik weet ook dat suiker niet goed is voor mijn kind maar Basiel eet toch snoepjes.” en dat zou dan moeten aantonen dat ze begrip opbrengt voor mensen die voor kunstvoeding kiezen, dan is dat zoveel als zeggen als: ik maak ook weleens de *foute* keuzes. En daar knelt er voor mij heel veel, want als een moeder die net voor kunstvoeding heeft gekozen en zich daar een beetje schuldig om voelt of daarover wil ventileren dàt soort ondertoon oppikt van iemand die zichzelf opwerkt als autoriteit – zoals Sofie toch zou willen, pik ik op – ja, dan kan er veel stukgaan. In dat opzicht kan ik de reactie van Kelly of Lilith wel begrijpen. Sofies bril is te gekleurd.
Ik gaf overigens vijf jaar geleden bij mijn enige zoon geen borstvoeding, om puur praktische redenen. Als ik dit soort discussies lees denk ik altijd, mens, wat ben ik blij dat dit me gespaard gebleven is toen.
De vergelijking met de snoepjes inderdaad, scheef en verkeerd vind ik dit. Basisvoeding vergelijken met snoep. Precies of er staat een doos Haribo klaar om de baby te voeden. Zo denk jij onbewust dus over flesvoeding.
Sofie vergelijkt KV toch nergens met snoepjes? Je moet de discussie toch wel een beetje eerlijk voeren, niet?
Onbewust wel volgens mij. Zij heeft het over relativeren en het niet-perfect zijn als moeder waarbij ze de snoepjes aanhaalt en dit linkt zij in haar post aan kunstvoeding. Waarom is die negatievere associatie met kunstvoeding nodig? Waarom toch?
Ik ben het eerder eens met Lore. Die snoepjes staan daar echt niet gepast, al mag er nog honderd keer gezegd worden dat er geen vergelijken bij is. Voor mensen die het erg gevoelig ligt is dat gewoon kwetsend. Had daar iets gestaan over bvb voltijds werken, om te tonen dat geen enkele mens op alle vlakken de ideale keuzes kan maken omdat je niet enkel in het belang van je baby kan denken, dan had er niemand over gevallen.
De analogie tussen bv en snoep is inderdaad kwetsend en fout. Er zijn namelijk goede redens om voor fv te kiezen maar geen goede redens om snoep te geven. Als Sofie het over snoep geven heeft, lijkt ze te suggereren dat die keuze parallel loopt aan fv geven, terwijl voor dat laatste gegronde redens kunnen zijn.
Sofie, zelfs na het lezen van jouw naschrift kan ik me niet van de indruk ontdoen dat je vooral je gelijk wil bewijzen in plaats van ernstig in overweging te nemen wat je lezers schrijven. Jammer is dat.
Dag marlies,
Als je dat van die snoepjes wilt interpreteren als ‘foute keuze’, dan zou ik opnieuw zeggen :even goed Sofie haar post lezen. Want meteen nadat ze het over dat snoep heeft zegt ze dat ze kunstvoeding helemaal niet wil vergelijken met snoep!!
Dit is eigenlijk net wat ik bedoel met mijn pleidooi voor Sofie en het even rationaliseren : lees gewoon even grondig haar tekst? Dan kan je dit toch niet fout interpreteren, gezien ze klaar en duidelijk aangeeft dit niet te willen vergelijken?
Akkoord dat ze oproept tot discussie hoor! Maar sommige opmerkingen zijn gewoon naast de kwestie en onterecht omdat we haar tekst niet allemaal even goed lezen…
No hard feelings, maar vind het gewoon even nodig om erop te drukken dat we sommige passages uit de tekst blijkbaar meer onthouden dan andere en net de nuances wat vergeten… En daardoor soms onterecht gaan bekritiseren.
Groetjes!
Lilith haalde het al even aan, maar wat ik hier een beetje mis, is het emotionele aspect van de zaak, en dan vooral het negatieve. Want de meeste zijn zo lovend over borstvoeding en de band die het creëert met je kindje, maar er is zeker ook een keerzijde. Sterker nog, als ik bij mijn eerste dochter niet was overgeschakeld op flesjes na 3 weken, denk ik dat de band wel eens beschadigd had kunnen zijn.
Fysiek gezien liep de borstvoeding als een trein: dochter dronk vlot, een paar dagen kloven, maar dat heeft zichzelf opgelost en mijn productie was overvloedig. Maar wat voelde ik mij gevangen in die borstvoedingscocon, en wat haatte ik dat gevoel van er altijd te moeten zijn. Uiteraard, dat is een kindje krijgen, mevrouw, ge moet er vanaf nu altijd zijn voor dat meisje he. Maar hoe goed je ook ingelezen bent en voorbereid en het allermooiste bedje met bijpassende lakentjes hebt uitgekozen, niemand kan je voorbereiden op hoe het echt zal zijn. En ik vond dat de eerste weken niet echt tof (understatement) en was langzaam maar zeker richting postnatale depressie aan het afglijden. En toen ik overschakelde op flesjes en regelmaat in ons leven kreeg en al eens een paar uur na mekaar kon slapen en eens zorgeloos mijn dochter bij mijn man kon achterlaten (en mijn hormonenspiegel zich herstelde, we moeten daar niet flauw overdoen), dan pas kon ik genieten van het moederschap. Ik mag er niet aan denken hoe fout het allemaal had kunnen lopen indien ik op een BV-fanatiekelinge was gevallen.
En toch wou ik bij dochter 2 nog eens de borstvoeding opstarten en we zouden wel zien waar we uitkwamen. Resultaat: 3 maanden borstvoedingsgenot (bewust en tevreden gestopt want gaan kolven op het werk zag ik echt niet zitten).
Wat ik wil zeggen: in het eerste geval had ik iemand nodig die mij zei dat ik zonder schuldgevoel kon stoppen (eeuwige dank aan de K&G-verpleegster, die hier door sommigen waarschijnlijk als onwetend en dom zou worden afgedaan), in het tweede geval iemand die mij verzekerde dat spruw echt geen reden was om te stoppen, toen dit na 4 weken werd vastgesteld bij dochter 2 en mijzelf (eeuwige dank aan mijn huisarts).
Lange post om te zeggen dat het àller-, àllerbelangrijkste is dat je begeleiding hebt die op jouw golflengte zit, of zich toch op zijn minst in jouw situatie probeert te verplaatsen. En dat verschilt van vrouw tot vrouw en zelfs van kind tot kind.
En Sofie, als ik eerlijk ben, denk ik niet dat je dat vermogen (of misschien eerder de wil) hebt, om je in te leven in vrouwen die zeggen: “fuck die borstvoedingsmiserie, en hier met die fles”. En dat is OK, maar ik zou me dus niet als deskundige of hulplijn profileren. Vrouwen die heel erg pro zijn, of langvoeden voor ogen hebben, die zullen wel veel aan je schouderklopjes hebben, maar aan de emotionele geladenheid van je borstvoedingsteksten te zien, denk ik niet dat je je in andere gevallen voldoende kan inleven.
Ik ging hier niet reageren omdat ik het me soms ook allemaal wat hard aantrek, de borstvoedingstoestanden, maar ik doe het toch even, snel.
Fijn dat je hier aandacht aan blijft schenken, Sofie. We hebben in mijn ogen nog een zeer lange weg te gaan in België wat borstvoeding betreft en jij timmert keihard mee aan die weg, super.
Ik kan ook volledig onderschrijven wat je hier allemaal vertelt; bij mijn eerste kind is het verhaal voortijdig geëindigd door foute keuzes gebaseerd op fout advies, nummer 2 gaat in september naar school en drinkt nog steeds elke avond voor het slapengaan aan de borst, dankzij LLL en andere fantastische infobronnen.
Chapeau ook dat je zo’n hulplijn bent. Ik vraag me dan gewoon af wat maakt dat mensen jou wel vinden en bvb LLL of een lactatiekundige niet. Schrikken die af? Zijn ze niet voldoende bekend? Ik zou in jouw geval advies geven waar mogelijk maar daarnaast vooral toch doorverwijzen naar de geijkte kanalen die er zijn en hier voldoende beslagen in op het ijs komen. De drempel verlagen, moest die het probleem zijn.
Wat een reacties allemaal …. En dan wil ik toch graag nog een steentje bijdragen want sommige steken zijn totaal niet nodig. Ze zijn misschien mooi verpakt (de ene kan al beter schrijven dan de andere of sommigen vinden zichzelf heel spitsvondig), ik ga gewoon neerpennen wat ik denk na dit gelezen te hebben (denk er al even over na).
Bij mijn eerste ging BV van een leien dakje. Mijn sectio was minder gepland en goed gegaan dan ik wou en ik wist helemaal niet wat me allemaal overkwam want hey, ik was voorbereid op een onderwaterbevalling. En daar lag dan plots een boeleke dat ik moest voeden, ik vond geen houdingen maar kreeg gelukkig wel hulp tot hem ondersteboven houden bijna toe. Dankzij die hulp is het gelukt om hem te voeden en om hem goed te voeden, want de zoon kwam zeer goed bij en was meestal een gezonde blije baby. Ik was minder blij, ging er totaal onderdoor en een postnatale was een feit (een feit dat ik niet benoemd wou zien). Want hey, een mama hoort op een roze wolk te zitten, jaren had ik getracht en geprobeerd en zelfs medische hulp ingeroepen voor dit kind dus nu wil ik daar niet gaan zitten bleiten dat ik het niet kan he. Dus ik bleef bv geven, ook om mezelf te dwingen om hem vast te houden. Anders zou ik hem nooit vastgenomen hebben, dus mijn hongerbaby werd vaak vastgehouden en groeide als kool. Na zes maanden vond ik het genoeg, zoon werd in de crèche gezet en ik ging werken en plots werd ik terug mezelf en ging mijn depressie weg. Zomaar, zonder veel gedoe en zorgen .. eindelijk was ik terug ‘mezelf’, zo voelde ik dat aan.
Bij dochter twee ging bv niet vanzelf. Wel wat problemen gehad met mijn borsten en er was een stukje weg dus ik maakte me zorgen, wou in het ziekenhuis per se kolven om te kijken of er nog wel iets uitkwam. Want de dochter viel te veel af, ik maakte me zorgen. Dus thuis direct een vroedvrouw laten komen, zowel voor hulp (kan je nooit genoeg krijgen) als voor regelmatige weegbeurten want ik wou geen weegschaal meer in huis (met de zoon was ik obsessief hiermee bezig door iets wat K&G gezegd had, dat mijn bv niet ‘voldoende’ was en dat hij daarom honger had). Hmja, ouder en naar hen luister ik niet meer .. dus vroedvrouw. Mijn dochter was een huilbaby en ik was zo bang om er terug onderdoor te gaan, statistisch gezien had ik hier meer kans op dus ik wou de cijfers tegenspreken. Gelukkig nam mijn man verlof en bleef hij drie maanden thuis, zijn werkgever was niet gelukkig hiermee maar ik des te meer. Anders had ik opgenomen moeten worden vrees ik, tegen meer dan tien uur gehuil per dag is niemand bestand denk ik. Dus hij hielp me waar hij kon, maar de dochter werd enkel kalm aan mijn borsten met als gevolg dat ik geen uur kon slapen want ze sliep ook amper. Elke papa kent dat wel, ‘s avonds tijdens de moeilijke uurtjes met de kinderen op zo een speciale manier rondhoppen … dat gebeurde hier dus ook en leve de draagdoek. Iets goed dat de vroedvrouw geintroduceerd had. Kolven lukte me echter amper (10-20cc max per keer en daarvoor gans dat apparaat afwassen, steriliseren …). Uitgeput was ik, dus ik heb beslist om ‘s avonds te gaan bijvoeden met KV. Ik heb dat beslist! De vroedvrouw zei van ‘je gaat haar toch geen coma pap geven en toen kreeg ik de uitleg over comateuze toestanden etc’. Volledig fout van haar en mijn sympathie gevoel voor haar was weg. Ik ben pro bv, ik ben nog meer pro hulp want een nieuwe mama heeft hulp nodig. Maar een deskundige zoekt naar oplossingen en die waren er niet meer in mijn geval (buiten bv-melk krijgen van iemand anders, dat heeft ze niet aangehaald hoor).
En bij mijn dochter heb ik het ook zes maanden kunnen volhouden en moest dan stoppen omdat mijn medicatie al te lang stil stond en het fysiek niet meer ging. Jammer want ze is 3.5 en compleet zot van mijn borsten en ze zou volgens mij nog drinken als het kon. En ik zou het nog geven als het kon want ik genoot er intens van. Zeker bij kind nr 2, mijn dessertkindje, mijn onverwacht gekoesterd wondertje .. zalig gewoon.
Ik ga geen adviezen geven. Elk moet doen wat zij wil (of hij). Maar bv geven is zwaar werken en de eerste maand krijg je te kampen met kloven, ontstekingen en daar moet je je boven kunnen zetten. Om van stuwing nog maar te zwijgen. Dus is bv geven zwaar, ja dat is potverdekke zwaar. Maar er is niks mis mee om te zeggen dat je dat niet doet, meer nog .. je moet er zelfs geen excuus voor aanhalen. Want zaken als het ging echt niet, ik had niet genoeg etc .. mits wat hulp en een lactatiedeskundige erbij merk je direct dat dit onzin is.
Dus ja, ik geef toch advies .. doe gewoon wat je wil en ga ervoor. Maar ga geen smoesjes verzinnen of een ander veroordelen voor haar/zijn keuze. Voila.