Als ik in (een) God zou geloven, dan zou ik zeker een kaartje sturen om hem te bedanken voor de uitvinding van de digitale televisie. Wat een gerief is dat zeg! Want ongeveer elk programma dat ik wil bekijken, wordt uitgezonden op een moment dat ik niet voor televisie kan gaan zitten/liggen. Dat komt deels omdat wij doorgaans voor 21u in ons nest kruipen (dat is helemaal niet rock-‘n-roll, dat besef ik – maar ik wil uwe rock-‘n-roll wel eens zien als de wekker elke dag om 5u afgaat en de nacht al 14 maanden niet van het ononderbroken type is). Maar dat heeft ook te maken met het feit dat ik eigenlijk zelden in de zetel ga zitten om naar televisie te kijken. Het staat op terwijl ik andere activiteiten doe (zoals daar zijn: strijken, opruimen, was plooien, bloggen, …), soms tot grote ergernis van mijn lief.

Maar ja, dit is dus een post over het feit dat ik graag naar televisie kijk. Dat ik groot respect heb voor de mensen die dat maken. En dat ik weet dat het bon ton is om te zeggen dat je bijna geen televisie kijkt en dat het veel hipper, intellectueler en verstandiger is om ondertussen een boek te lezen. Ik doe efkens niet aan bon ton. Ik kijk gewoon echt graag, ik hou van die vorm van entertainment en ik schaam me daar niet voor. Meer nog, ik geef met plezier een overzicht van de programma’s die hier op de digirecorder staan. (Voor mij dan, want als ik het ook over alle Spongebobs of ROX’en en alle basketbalmatchen van deze wereld moet hebben, dan zijn we morgen nog bezig). Dit is waar ik NU naar kijk:

Masterchef Australie (Vitaya): Het was tijdens mijn zwangerschapsverlof van Basiel dat ik dit programma toevallig ontdekt heb, want het wordt in de namiddag uitgezonden op Vitaya. Voor borstvoeding ben ik zo blij dat digitale televisie is uitgevonden! Ik begon het op te nemen en mijn lief keek al eens met een half oog mee. Tot we doorhadden wat voor een geniaal programma dat wel niet is, sindsdien kijken we samen. Ondertussen al ons derde seizoen, hij is soms nog enthousiaster dan ik. Vergeet alle andere Masterchef-programma’s ter wereld. Er is er maar eentje dat met zoveel liefde en creativiteit is gemaakt als de Australische versie. De blinkende ogen van Gary als hij mag proeven, de emotionele blik van George als hij iemand moet wegsturen en de kleurrijke kostuums van Matt worden overgoten met een cocktail van spanning, topkandidaten en knalopdrachten. Vitaya, ik hoop dat Masterchef Australia 2015 ook al klaarstaat?

Masterchef Australia

Masterchef Australia – Matt, Gary and George

Blind Getrouwd (vtm): Het enige programma waarvoor ik overweeg om wakker te blijven, omdat ik er bijna niet kan van slapen. Ik was al een gigantische fan van de Amerikaanse versie (Married at first sight), maar nu het ook in Vlaamse versie bestaat ben ik echt niet te houden. Geniaal experiment, waar ik enorm in geloof. Uiteindelijk is ons verhaal een beetje gelijkaardig. Gekoppeld door een experte en samen sinds de allereerste keer dat ik hem zag. Er staan geen camera’s op bij ons (wel blog-ogen :p) en hoewel ik al een trouwkleed heb aangehad, is er geen officieel bewijs van onze liefde. Maar geniaal programma dus, echt geniaal. Ik kan niet geloven dat het volgende week al de laatste aflevering is. Mijn gok: Geert en Daisy zien elkaar nooit meer terug en hebben alle moeite van de wereld om van straat te geraken. Stijn en Nuria maken kans om als “leefden nog lang en gelukkig” in de statistieken te komen. En als Jonas Inge eventjes alle hoeken van de kamer laat zien, dan is het daar ook geregeld. Duimen voor volgende week, duimen!

blind getrouwd

Double Your House For Half The Money (Vitaya)/Baksteen in de maag (Vier): Ik ben stapelzot van interieur- en verbouwprogramma’s. Er zijn er wat mij betreft veel te weinig. Misschien moeten ze maar weer eens beginnen met de Droomfabriek, dan kan ik mijn brief nog eens opsturen waarin ik vraag om te mogen binnenkijken in elk huis in Vlaanderen waarvan ik dat wil. Double Your House is heel rechttoe, rechtaan. Een koppel verbouwt zijn huis, legt daarbij alle cijfers op tafel en krijgt hulp van de presentatrice die ook architecte is. Je volgt alle perikelen (maar het is absoluut geen uitlachtelevisie) en krijgt achteraf een deftige rondleiding. Als Beeny begint over de bi folding doors, hou ik het meestal niet meer droog.  Soms ga ik zelfs eventjes in de zetel zitten, om te zien wat het uiteindelijk geworden is. Ik kijk ook graag naar Baksteen in de maag, maar daar mogen ze nog wat tierlantijntjes verliezen. Ik hoef niet per se uitleg van een designexperte (ook al ziet het er een toffe uit), ik wil vooral weten hoe elke kamer eruit ziet. Hoe ze dat gedaan hebben, eventueel hoe het er daarvoor uitzag. Frits mag blijven, de klusser brengt ook niet zoveel bij. Maar ik klaag niet als ik mag binnenkijken, dan zit ik op de eerste rij!

double-your-house-for-half-the-money

Topdokters (Vier):  De vorige reeksen vond ik schitterend, dus ik heb hoge verwachtingen voor deze ronde. Ik wilde vroeger altijd actrice/presentatrice worden, maar het plan B was om voor interieur te gaan, of iets in de medische wereld te gaan doen (vroedvrouw of zo). Ik denk dat het allemaal begonnen is bij Medisch Centrum West, en nooit meer gestopt is. Topdokters is ontroerend, razend interessant en mooi in beeld gebracht. De digirecorder staat geprogrammeerd voor vanavond.

63105-topdokters-laten-op-vier-in-hun-hoofd-en-hart-kijken-993916

Een kwestie van geluk (Eén): Een beetje rondhangen in Antwerpen, met prachtige stukjes televisie. Ik ben verliefd op de kasten van Sanne, mijn hart krimpt als ik Leona over haar jeugd bezig hoor of als ik zie hoe die pientere oude Charles voor zijn dementerende vrouw Georgette zorgt. En ga zo maar door. Echt schitterend gemaakt, beklijvend, gewoon en zo ongewoon. Jammer dat het voorbij is.

ekvg_160302_althzeimer_640

Call The Midwife (Vitaya): Ik ben niet zeker of ze het nu nog uitzenden, maar wat een fantastische reeks. Echt, tranen met tuiten heb ik al gehuild. Het gaat over een bende vroedvrouwen die in het naoorlogse Engeland proberen om zoveel mogelijk kinderen gezond op de wereld te zetten. De tijdsgeest is treffend neergezet, de nonnen zijn om op te eten, de verhalen om stil van te worden. Prachtig mooi gemaakt, ik kan het alleen maar warm aanbevelen.

Programme Name: Call the Midwife - TX: n/a - Episode: n/a (No. 4) - Picture Shows: Fred (Cliff Parisi), Trixie (Helen George), Cynthia Miller (Bryony Hannah), Sister Julienne (JENNY AGUTTER), Sister Evangelina (PAM FERRIS), Sister Monica Joan (JUDY PARFITT) - (C) Neal Street Productions - Photographer: Neal Street Productions

Voor de rest staat de digicorder standaard geprogrammeerd voor elke nieuwe Vlaamse fictiereeks, want ik wil dat altijd een kans geven. Draait niet altijd goed uit, maar ik vind toch dat hier straffe dingen gemaakt worden met een klein budget. We zijn bijvoorbeeld nog niet toegekomen aan de nieuwe reeks van Eigen Kweek, maar er is ook geen haast bij. Thuis glipt er ook wel eens tussen. Dat is Vlaams erfgoed, dus ik MOET af en toe wel eens kijken. Al ben ik eigenlijk wel een beetje afgehaakt sinds Lucas het niet overleefd heeft. Al maakt Toon wel veel goed, ik moet daar eerlijk over zijn.

Nu ik mijn programmaboekje heb open gedaan, ben ik wel benieuwd naar jouw kijkgedrag. Zeg eens, waarvoor staat jouw digirecorder geprogrammeerd?

 

*De titel is er gekomen omdat wij gelijk altijd het bakske kwijt zijn. For real.