Vorig jaar zijn we eigenlijk niet op vakantie geweest, wegens baby en verhuis en zo zuinig mogelijk leven. Dit jaar hadden we eigenlijk ook geen grote plannen. Ik ga graag op vakantie, maar ik ben ook heel graag thuis. Don’t mind staycations. 2016 was trouwens het jaar waarop ik maar 16 vakantiedagen zou hebben (vanwege de twee maanden ouderschapsverlof in 2015 gingen er 4 dagen van mijn saldo van 20), dus zonder overschot voor vakanties. Maar toen kregen we een prachtig eindejaarscadeau van onze baas (3 extra verlofdagen! Hoera! Topbaas!) én bleek ik zo vaak in het weekend en op feestdagen te werken, dat er wat recupdagen bijkwamen. En ook nog een anciënniteitsdag, want ik werk hier over een maand 8 jaar. Slik, inderdaad.
Het werd nog zotter, want er kwamen vragen van vrienden, buitenlandse huwelijken, marathons en andere dingen op ons af. We zagen 2016 vollopen tot het drukste vakantiejaar ooit. Geen lange vakanties, maar ongelooflijk veel zotte, korte dingen. Ik besef dat deze post gigantisch decadent kan overkomen, maar ik heb toch even een overzicht gemaakt (please forgive me):
April: Mijn lief heeft samen met ons opperwijf (van de luiewijvenclub) het plan opgevat om de marathon van Rotterdam te lopen. Er wordt gigantisch druk getraind dezer dagen (eigenlijk is Lien de naam Lui Wijf eventjes niet meer waardig, die maalt meer kilometers dan een gemiddelde topsporter denk ik) en binnenkort is het zover. Zondag 10 april lopen ze hopelijk allebei onder de 3u30 over de streep en zullen wij ze opvangen. En wij, dat is ons gezin en dat van Lien. We gaan gezellig met z’n allen het hele weekend mee naar Rotterdam.
Mei: Wij hebben nog nooit gekampeerd, maar daar komt eind mei verandering in. Vacansoleil heeft gevraagd om eens een camping van hen uit te proberen, en daar zeggen wij natuurlijk volmondig ja op. Een kindvriendelijke omgeving, een weekje erop uit met het gezin, onze eerste kampeerervaring én eerste keer naar Frankrijk. We kijken er enorm naar uit (en uiteraard volgt er een zeer uitgebreid verslag)
Juni: Het tweede weekend van juni is al een paar jaar ons vaste Luiewijvenweekend. Deze keer blijven we in Oost-Vlaanderen. Dat is geen probleem, wij kunnen overal lui zijn. Het weekend daarna trekken we naar Zeeland, voor het jaarlijkse Brutin-familieweekend.
Juli: Als er vrienden zijn die trouwen en je uitnodigen, dan ga je daar naartoe. Als dat trouwfeest in Engeland is, dan ga je dus een weekendje naar Engeland. En diezelfde maand ook een weekendje naar Limburg, want daar moet ik als getuige een belangrijk document gaan ondertekenen op de trouw van Barbara. Aha!
Augustus: Het zotste plan is echt wel augustus. Ik weet niet meer precies hoe het gebeurd is, want het was eerst een grap. Of we niet eens met een hele bende leuke mensen samen op vakantie zouden gaan in een zot schoon huis? Laat ons zeggen, met ne man of 30. Zo gezegd, zo gedaan. De eerste week van augustus pakken wij en een stuk of zeven andere gezinnen onze biezen richting Westhoek. Het is een experiment, de resultaten volgen.
September: Familieweekend met mijn kant. Bestemming voorlopig nog onbekend, maar vermoedelijk ergens in de Ardennen.
Oktober: Omdat we nog nooit met ons tweetjes op vakantie waren geweest, besliste mijn lief en ik twee jaar geleden om een korte, romantische trip te doen. Dat is ons enorm goed bevallen, heeft de entiteit veel zuurstof gegeven en was te heerlijk voor woorden. Toen we begin dit jaar vijf jaar samen waren, beslisten we om een lustrum-trip te doen. Vijf dagen voor vijf jaar, in het heerlijke Malaga. Het is geboekt voor al die andere zotte dingen, dus we gaan. En we kijken er naar uit, het zal wel zijn.
2016 is zo het zotste vakantiejaar dat ooit in mijn leven gepasseerd is, en we gaan niet eens echt ver of lang weg. Veel in eigen land of net over de grens. Met ons eigen gezin, met ons tweetjes, met vrienden, met heel veel vrienden, met familie.
Ge gaat dat zien he, ik ga nog nooit zo ontspannen geweest zijn als in 2016.
Ik vind die mini-vakanties nog het tofst van allemaal. Je bent er even helemaal uit en toch niet te lang weg bijgevolg ook geen mega-volksverhuis nodig. Topjaar 2016!
Amai, dat klinkt zalig allemaal (behalve misschien die 30 man in één huis, dat klinkt voor mij vooral veel te druk 😉 Geniet er van!!!
Die 30 man in één huis lijkt me net het leukste :D.
Als kind deden mn ouders het ook regelmatig. Een gigantische villa in de Ardennen en met verschillende gezinnen samen. Voor de kinderen was dat za-lig!
Oh, maar als kind zou ik dat waarschijnlijk ook wel heel tof gevonden hebben (alhoewel ik ook toen al wel nood had aan momenten met hoogstens een boek als gezelschap), maar ik vrees dat ik iets te vaak even alleen moet kunnen zijn om 30 man aan te kunnen (had ik deze zomer al toen er “amper” 2 volwassenen en 3 kinderen bij ons logeerden). Volledig mijn “probleem” dus, kan mij inbeelden dat als je die nood niet of minder hebt, dat het vooral heel zalig is! 🙂
Het is natuurlijk wel een megahuis hé!
Mooi vooruitzicht!
(en ik ben lichtelijk jaloers)
Mogow, je zal nog verlangen naar een weekend in je zetel! 😉
Oh blauwpoort! Dat is echt een Toppertje! Wij zaten daar vorig jaar met de familie. Zo wijs, echt jong.
Serieus? Het ziet er alvast veelbelovend uit!
wow, klinkt goed, wij hadden vorig jaar zo’n zot jaar en dit jaar zal het in principe een beetje kalmer worden…ahum
Za-lig! Geniet ervan!
Wij houden het op 4 dagen Kopenhagen, bij wijze van babymoon. En dan volop genieten van le baby, hopelijk 🙂
westhoek boven!
Ge gaat maar liefst 7+2+2 dagen met mij op reis, zal dus zeker wijs worden. Maar die marathon onder de 3:30, dat zal niet voor mij zijn hoor. Onder de 4:15 zou al goed zijn 🙂
En zeggen dat mijn lief bang is dat ge beter gaat lopen dan hem 😉
Malaga! Een schitterende keuze! Begin dit jaar ben ik met mijn gezin van de Brugse Poort naar hier verhuisd (niet naar de stad, maar naar een dorpje in de provincie Malaga). Ik schrijf er een blog over (getspanishblog). Misschien interessant voor je om in reisstemming te komen, Sophie (of andere lezers/lezeressen).
Mijn lief gaat een week naar Sziget (Budapest) met gigantisch veel maten, zowel van hem als van mij en ik ben pokkejaloers. Niets aan te doen want ik wil mijn dochter niet achterlaten. Hrmblz.
En ze kan niet meegaan? Ik heb Basiel voor het eerst een week achtergelaten op 10 maanden (no problem, die heeft geen besef van tijd) en ik kijk er nu al tegenop om Felix 5 dagen achter te laten in oktober (wanneer hij dus al 20 maanden gaat zijn). Want met de borstvoeding zie ik dat eigenlijk niet zitten. Moeders zijn rare wezens 🙂
Sofinesse, dat een klein kind daar niet onder lijdt als zijn mama weg is, dat is volledig onjuist. Een uur voelt voor een klein kind net veel langer aan dan voor een volwassene. Ik merk bijvoorbeeld toch dat mijn dochter kweenie hoe content is als ze mij terugziet na een dag. Dat heeft ze niet als ik even naar de winkel ben.. De laatste jaren stappen kinderpsychiaters bijvoorbeeld weer af van co-ouderschap. Zelfs als hele kleintjes elke week 1 keertje slapen bij de vader, dan zou dat al negatief zijn voor de hechting. Onveilig gehechte kinderen (en dat zijn er VEEL!) ondervinden daar levenslang nadelen van. De eerste twee levensjaren zouden cruciaal zijn. http://www.lucydanielscenter.org/page/lengthy-separations-between-child-and-parent Ik heb geen tijd nu om betere (recentere) artikels te zoeken maar je moet maar eens googlen op “veilige hechting”. Zelf hebben we die reisjes onder ons twee uitgesteld tot we goed konden communiceren met de kindjes. Dan kan je ‘s avonds al een keer bellen bv… Voor dat moment kon ik daar zelf sowieso niet van genieten :). Die baby/peutertijd is ZO kort, daar wou ik niet teveel tijd van missen zelf. Oh ja, soms denken ouders als ze terugkomen na een langere tijd: kijk, die heeft me nie gemist want die reageert onverschillig. Da’s eigenlijk al een alarmerend teken, want is typisch voor een onveilige hechting. (Mijn vriendin is kinderpsycholoog, en heeft me het een en ander uitgelegd 🙂 ).
Ik heb ook niet gezegd dat ie me niet gemist heeft he die week, helemaal niet. Maar een kind weet niet of je 2 of 3 dagen weg bent, dat bedoelde ik met geen besef van tijd. Hij was fantastisch goed omringd trouwens. Hij reageerde verre van onverschillig toen we terugkwamen. Wel triestig voor alle mensen die hun kind soms verplicht moeten achterlaten (om welke redenen dan ook). Ik weet ook genoeg van hechting af, je kan me niet bang maken 🙂
Maar als je zegt: “no problem, die heeft geen besef van tijd” dan insinueer je wel dat dat niks uitmaakt voor zo’n kleintje. En dat doet het dus WEL. Daarom dat ik reageerde… En idd triestig voor die mensen die hun kind verplicht moeten achterlaten, maar geef toe, dat zijn er nie zooooveel he… dat zijn toch vooral carrieremama’s die dat al wisten voor de geboorte van hun kindjes, want zaken/studie-reizen enzo, die komen meestal niet uit de lucht vallen :). Soit, ieder doet zijn ding he, maar ik vind die cijfers van niet veilig gehechte kinderen verontrustend hoog :s…
Klinkt top!
Hier staat momenteel alleen een weekje Frankrijk gepland, we zullen zien of daar nog iets bij komt, maar met de baby is de kans klein, natuurlijk.
Laat zeker weten hoe dat vakantiehuis in de Westhoek bevalt. Wij gaan met de vriendenkring elk jaar een weekend naar “d’ardennen”, maar elk jaar opnieuw is het zoeken en zuchten om accommodatie te vinden voor zo’n bende van pakweg 30 man. Misschien moeten we toch eens uitkijken naar andere streken.
En hoera dat je een camping mag gaan uittesten, daar zou ik ook geen nee tegen zeggen (al prefereer ik dan toch glamping, ben toch wat een luxebeestje)