Het is uiteindelijk de jawbone geworden, gewoon omdat ze allebei voor- en nadelen hebben, maar ik meer jawbone-vriendjes bleek te hebben. (Maar er kunnen er nog bij hoor, wees welkom).
Hoewel het ding niet altijd even accuraat is (hoezo die wandeling van 3km heeft maar 1500 stappen opgeleverd? Hoezo ik was in ‘light’ sleep toen ik naast het bed van mijn jongste stond?), heb ik toch al een aantal dingen geleerd.
Dat het best confronterend is om te zien hoe weinig slaap er soms echt is. Want je kan wel klagen dat je moe bent en het gevoel hebben dat er niets in je hoofd blijft zitten behalve het eeuwige gevoel dat je wil slapen, maar als er zwart op wit staat dat je maar 2 uur en 41 minuten geslapen hebt, dan is dat toch even slikken. Voor de kroost kon ik al een pruillip hebben na een nachtje waarop er een beetje gewoeld werd, of wanneer de nachtrust beperkt was door andere activiteiten. Maar nu lijken dat soort nachten pure luxe. En nostalgie. (Ah ja, ik sta sinds een week vol rode uitslag. Zou ik een 10-beurten kaart kunnen nemen bij de dokter?)
Ik heb voor mezelf het doel van 8 uur slaap en 10.000 stappen per dag opgelegd, want meer doorsnee kan een mens niet zijn. In de week kunnen we kort zijn over die slaap: meestal uitgesloten. Zelfs al kruip ik om 20u30 onder de wol, de wekker blijft genadeloos vroeg. En Felix is daar niet meteen op afgestemd, want die is er meestal ook rond 3u30-4u. Waardoor het daarna vaak niet meer de moeite is om te gaan slapen, omdat het soms pijnlijker is om uit een diepe slaap weggetrokken te worden dan om gewoon even onder de douche te springen om 4u45. In het weekend lukt het gelukkig veel beter, in stukken en in brokken, maar we komen toch al aan een totaal dat niet beschamend is.
Dit is mijn weekoverzicht. Wel grappig dat hij zegt dat ik “most idle” ben tussen 9u en 10u, TERWIJL IK DAN MEESTAL STA TE SPRINGEN IN DE STUDIO (echt, ik spring vaak tijdens de muziek). Hij is ook niet mee met alle onderbrekingen ‘s nachts, er zijn er altijd veel minder af te lezen dan dat er effectief zijn geweest (ik zet soms streepjes ja, gewoon omdat zeven keer per nacht wakker gemaakt worden niet zo fijn is en je dan rare dingen begint te doen). Mijn smartcoach heeft ook al voorgesteld om de wekker om 4u23 te zetten, want ik ben precies altijd wakker op dat moment. Confronterend, ik zei het toch.
Ook het stappen gaat eigenlijk relatief vlot, het is te zeggen, ik doe (nog) geen extra inspanning om er te geraken. Ik ga de jongens bijna elke dag te voet (soms met de fiets) halen van school en die ferme wandeling helpt mijn stappen flink vooruit. Ook blijkt dat ik thuis geen twee minuten mijn kont gebruik om te zitten, maar de hele avond huishoudelijke stappen zet en trappen neem. Eigenlijk let ik er niet heel speciaal op, maar geraak ik bijna vanzelf elke dag rond de 8000 à 10.000 stappen. Soms zelfs aan meer, hallokes. Dat er van andere sport even wat minder sprake is, hebt u niet gehoord. Al mijn respect voor supermensen die het allemaal schijnen te kunnen: full time werken, moederen, sporten en er fantastisch uitzien. Hier is het even van de keuzes maken: werken en moederen is al heel veel dezer dagen!
Ik heb op zich niet veel moeite met vroeg opstaan, maar ik merk toch wel dat het lange dagen zijn. Ik spring (deze woordkeuze is mogelijks iets te optimistisch) meestal uit mijn bed rond 5u, ik vertrek naar het werk tussen 5u30 en 6u. Op dagen dat het lukt, ren ik in één trek door naar de schoolpoort (15u25) maar dat betekent dan ook echt rennen. Op andere dagen stop ik nog voor boodschappen, administratie, huishouden of gewoon langer werken. Heel uitzonderlijk spring ik eens in het zwembad (open van 16u tot 17u30 en achter de hoek), maar ik voel me meestal te schuldig omdat mijn vermoeide kleuter op mij zit te wachten in de STIBO. Hij is zo blij als ik hem in de klas kan gaan halen. Dat is een helse opdracht, maar ik probeer daar toch minstens één of twee keer per week te staan. Exit sport dan, maar welkom blije kleuter.
Gelukkig ben je nooit alleen om 5u30, er zijn echt heel veel mensen die dan wakker zijn. Ik kom elke dag het camionettje van De Post tegen (blokkeert maar af en toe mijn pad, want die stoppen gewoon echt in het midden van de weg), de bouwvakkers die met hun frigobox staan te wachten om opgehaald te worden door hun camionette (nu ik erover nadenk, zijn er wel veel camionettekes), de studenten die zwalpend naar huis wandelen, de vrachtwagenchauffeur die net gelost heeft in de Colruyt, de buschauffeur die met een lege bus naar de volgende halte rijdt. En al die andere auto’s op de E17 waarvan ik me elke ochtend afvraag waarom die zo vroeg zijn moeten opstaan.
Ik hoop dat het ook voor de leukste job van de wereld is, want anders kan dat al eens behoorlijk zuigen.
PS: We zijn gesneuveld in de laatste ronde van de Pappenheimers. Dedju dedju!
Hey lieve sofie,
Ik denk dat je lichaam je iets wilt duidelijk maken…
Fulltime werken (op een ontiegelijk vroeg uur dan nog) borstvoeding blijven geven én sporten lukt niemand.
Ik denk dat je je prioriteiten eens moet herbekijken.
Groetjes van een mama met een on-perfect lichaam
ps: let maar op dat je geen burnout of CVS krijgt….
Borstvoeding maakt het net draaglijk, het is niet alsof ik zonder niet zou moeten opstaan voor een wenend kindje (of zijn grote broer die zijn bed heeft onder geplast bv) – nu maak ik tenminste nog oxytocine aan en is het soms even troost (terwijl ik verder snooze). Heeft echt niets met bv te maken, de wakkere keren hebben meestal een andere oorzaak. Stel je voor dat ik beneden een fles zou gaan moeten maken, dat zou pas mottig zijn! Dat vroege opstaan, ja, maakt dat ik soms wel aan school kan staan…
Brrrrrrr, ik vind om 7u opstaan al veel te vroeg, hahaha. Respect dat jij het kan!
Sofie, ik ken je niet en woon niet dicht in je buurt, ik volg je blog dagelijks en elke keer groeit mijn bewondering voor jou, respect voor je doorzetting ! Ik ben ook een vroege vogel en kan genieten van de wakker wordende natuur waarin ik dan een beetje probeer te joggen. Als ik naar het werk rijd, hoor ik je mooie stem op de radio, en moet ik dikwijls denken ‘hoeveel slaap zou ze nu gehad hebben ?’ Chapeau dat je het allemaal zo kan blijven doen, en spijtig van die Pappenheimers, ik had je echt graag eens in levenden lijve op de tv bezig gezien !
inderdaad, als ik de vroegen heb is er ook al redelijk veel volk op baan. Ik ben ook al een tijdje uit mijn slaapritme door omstandigheden en mijn ogen jeuken altijd letterlijk. Ik ben precies een kleuter die moe is en in zijn ogen begint te wrijven.
Om je een hart onder de riem te steken: mama van 2 zonen, sta elke dag op om 4u45 om naar brussel te treinen, en om dan met veel geluk om 17u30 aan de opvang en daarna aan de creche te staan. Eerlijkheid bied me te zeggen dat daar af en toe een dag van 5u45 opstaan bijzit, en dat ik op de vroege dagen een uur overuren doe, om dan eens te kunnen vertrekken om 15u in de zomer ipv 16u; voor een langere middagpauze etc..
Ik werk wel maar 4/5, want huishouden in de week = 0 en mijn man is zelfstandige, dus nooit thuis voor 19-20u, en ook niet thuis op zaterdag. en o ja, dan vergeet ik nog dat hij vrijwillige brandweerman is. Tot de 24 maand van mijn jongste stond ik ook elke nacht op voor hem. (wel geen 7 keer). maar het gaat dus beter nu. Ik weiger ook van àl mijn vrije tijd te laten vallen, en kan echt genieten van een avondje met vriendinnen. + ik moet opleiding volgen voor mijn werk s’avonds (accreditatie) dat gaat in fasen, en is niet elke week, maar is toch ook tot 23u. So you are not alone. en de trein, daar zit ook al volk op zo vroeg.
Amai, hoe hou je dit vol seg? Ik zou het absoluut niet kunnen.
Wow, dat klinkt echt heavy! Ik ben van 7 tot 17 à 18u weg voor het werk, maar dat vind ik al lang genoeg! En dan heb ik nog geen kinderen.Ik vraag me ook af van waar jij dan de trein moet nemen… Dat moet echt in het uiterste puntje van Limburg of West-Vlaanderen zijn, denk ik dan.
Amai, respect! Dat zou ik gewoon niet kunnen!!
Respect aan jou Sofie en aan je lezers. Mijn eerste gedachte was: “dat zou ik nooit kunnen” om dan plots te beseffen: maar gij hebt dat ook gedaan 🙂 (15 jaar geleden)
Om 5u al beneden zitten met een huilbaby die tegen dat ik haar had afgezet bij de onthaalmoeder haar eerste crisis achter de rug had en een zalige dut deed van een paar uur. Terwijl moeder met wallen onder haar ogen achter haar bureau kroop. De ochtend- én avondshifts waren bijna altijd voor mij omwille van een echtgenoot met een 5 to 9 job.
Ben wel gecrasht maar dat had ook andere redenen dus doe maar alsof je dat niet gelezen hebt 🙂
Het komt goed en het gaat voorbij!
Man, doe je het toch.. Hier geen kinderen, en ik zie het soms al niet meer zitten.. 😮
Hoi, ik lees al een hele tijd ,je fantastisch geschreven blog.
Nu dacht ik ergens aan, aangezien je zoveel “problemen “hebt met Felix, heb je al eens de WiFI afgezet s nachts?
Ons zoontje bleek hypergevoelig hieraan! Plots kregen we onze nachten terug, lag het hieraan of niet, dat weten we niet maar we denken toch van wel hoor,zelfde tip al op borstvoeding.com tegengekomen!
Succes enne chapeau wat jij allemaal kan en doet in 24 uur, zou het niet kunnen